Gaéton Soucy - Het meisje dat teveel van lucifers hield (samenleesboek)

[Dettie]

Het meisje dat teveel van lucifers hield-Gaétan Soucy

Een rijke mijneigenaar woont met zijn twee zoons op zijn landgoed, afgezonderd van de buitenwereld. Hij is een sado-masochist, lijdt aan godsdienstwaanzin en een enorm schuldgevoel, en helaas blijkt hij geen boodschap te hebben aan een normale opvoeding voor zijn kinderen.
Op het moment dat het verhaal begint vinden de kinderen hem dood op zijn kamer. De verteller van het verhaal, de slimste van het stel, zet alle belevenissen en herinneringen op papier:
Hij gaat het dorp in, waar ze dus nog nooit geweest zijn, om een doodskist te kopen, en langzaam dringt de buitenwereld binnen. Hij heeft zichzelf al die eenzame jaren bezig gehouden met het lezen van de mémoires van ene Duc de Saint-Simon, woordenboeken en de ethica van Spinoza, en zijn taalgebruik is zeer ongebruikelijk, maar erg mooi.

Heel langzaam komen alle geheimen naar buiten, langzaam wordt het verleden verteld, en over hoe het nu verder gaat.

Ik ben weer van voor af aan begonnen, om nog eens langzaam te genieten. Wat een heerlijk boek!!!


Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/gaetan-soucy

Marjo

[Dettie]

Het lijkt me een heel aangrijpend verhaal, net zoiets als Huis der nevelen, dat vond ik een prachtig maar ook erg beklemmend verhaal. Huis der nevelen heeft nog lang door m'n hoofd gespookt nadat ik het uit had.
Als die vader zo'n grote rol in het leven van die kinderen speelde en ze niet buiten kwamen dan moet de wereld heel erg angstaanjagend zijn lijkt me. Je had de film Nell waarin een meisje in de wildernis was opgegroeid en erg bang was voor alles. is het zoiets Marjo?
Bernadet

[Dettie]

Wat ik nog van Nell weet is niet veel, maar dat kind was inderdaad bang. Ik heb bij de verteller van " het meisje dat.." juist het gevoel dat het een sterke persoonlijkheid betreft. Maar die is wel helemaal afgezonderd van de normale wereld opgegroeid, dus behoorlijk wereldvreemd. De broer in het verhaal is wel bang, en deze angst zorgt voor veel drama..
Ik hoorde dat dit verfilmd zou gaan worden, dat kan nooit de beklemming weergeven die er in het boek zit..
Marjo

[Inge]

Ik heb dat boek gisteren al meegebracht uit de bib. Kan ik al beginnen lezen Corelli's mandoline vind ik een beetje "ambetant" om overal mee naar toe te sleuren. Is qua formaat iets te dik voor mijn handtas Dus kan ik nu overal het meisje die teveel van lucifers hield meeseulen. Voor al die vrije 5 minutjes

[Marjo]

Als je net zo reageert op dit boek als ik deed, is af en toe vijf minuutjes geen prettige manier van lezen..
Marjo

[Inge]

Ik heb het boek al uit. Het is inderdaad geen boek dat je eventjes 5 min leest. Ik heb het bijna in één zucht uitgelezen.
De spanning is prachtig uitgebouwd en houdt aan tot het laatste moment. Het is ook een boek waar je veel tussen de regels moet opmaken. Ik begrijp wel niet waarom ze op haar buik ging gaan liggen zodat haar vader of die inspecteur op haar zouden kunnen gaan liggen. Daar snapte ik de bedoeling niet van. Ik dacht eerst aan incest maar later schrijft ze dat haar vader nooit zo tussen haar benen had liggen wriemelen zoals haar broer deed.
Het is gewoon ongelooflijk dat zowel zij als haar broer dachten dat ze een jongen was. Zo zie je maar hoe een mens gebrainwashed kan worden.
Ik denk ook dat dat meisje een heel sterke persoonlijkheid had.
Ik heb van het boek genoten...... Misschien is genoten niet het juiste woord maar ik kan niet direct op een ander woord komen die zegt wat ik bedoel.
Inge

[Dettie]

Nou ik heb het uit en mijn eerse opwelling toen ik de beschrijving van marjo las was juist. Ik vond het een heel naar boek. Niet gruwelijk mooi maar gruwelijk. Ben er zelfs een beetje van slag van. Misschien omdat als ik lees me ook helemaal verplaats en het gevoel heb dat ik het zelf meemaak. Niet echt prettig.
Toen zij en haar broer begonnen over een eventueel zusje en later De Gerechtigheid ter sprake kwam voelde ik al waar het naar toe zou gaan.
Ik vond sommige stukken te naar om te lezen en heb die overgeslagen.
Het is een bizar verhaal.
Op zich is het een goed gegeven, het verhaal is goed opgebouwd, knap gevonden dat ze met wat zij woordenboeken noemt heeft leren lezen en er ook naar praat. De begrijpelijke reakties van de dorpsmensen. De mijnbouwdirecteur mag dan aardig lijken maar de eerste de beste keer pakt hij haar al. Ik houd nu eenmaal niet van dit soort verhalen.
Ik vond al erg dat zij opgroeide met het idee dat ze een jongen was. Alle vrouwen waren hoeren of heilige maagden. Vreselijk.
Voor mij was eigenlijk van het begin al duidelijk hoe het zat met zusje en moeder. Er is een zeer goede griezelfilm van te maken a la Rebecca.
Sorry Marjo, Sarah, Inge maar ik vond het dus een heel naar, gruwelijk boek. Wat volwassenen kinderen allemaal wijs kunnen maken!

Bernadet

[Inge]

Tuurlijk is het met momenten een naar boek Bernadet. Maar de manier waarop het geschreven is......
Ik was niet onmiddellijk mee wat de Gerechtigheid betekende. Ik dacht dat het een of ander strafwerktuig was Is eigenlijk wel zo maar ik dacht niet dat het een persoon was. Over de moeder in die glazen kist had ik wel een vermoeden. Macaber eigenlijk een dode in een glazen kist houden.
Er was 1 ding dat ik absoluut niet begreep. Waarom moest het meisje denken dat ze een jongen was. Akkoord volgens de vader waren alle meisjes Hoeren of Heilige Maagden maar dan nog. Dan kon hij toch ook zeggen dat dat meisje een Maagd was of als hij toch zo ver ging in het beweren dat ze een jongen was en hen toch klappen uitdeelde zeggen dat ze een hoer was......
Haar broer "wist" in ieder geval dat het anders was waarom zou hij anders op haar liggen "kronkelen"?
groetjes Inge

[Dettie]

Haar broer wist zeker dat ze anders was. Hij zegt ook: "Rot op me je zwellingen" en "Je bent verliefd" toen de mijninspecteur langs was geweest. En ook dat gekronkel van hem was niet echt normaal.
Misschien was hij te bang om te zeggen dat ze een meisje was gezien de overheersende vader. Zij zelf zegt ook dat haar broertje bang voor alles is.

Ik denk met het gevoel dat ze had dat ze wilde dat die man op haar rug kwam liggen wel seksuele gevoelens had maar er niets van wist. Ze voelde wel iets maar wist niet wat. Hoe kan het ook anders als je niet eens weet dat je vrouw bent!

[Inge]

Eerst dacht ik dat ook van op haar rug gaan liggen. Ik bedoel dat het daarbij om het sexuele ging. Later ben ik gaan twijfelen. Ergens in het boek zegt ze dat haar vader dat doet om zijn "liefde? vriendschap? waardering?" uit te drukken maar dat hij nooit op haar heeft liggen kronkelen.

[Dettie]

Nou alles was bizar dus wie weet deed die vader dat ook om zijn liefde te uiten. Haar toaal voelen en aangezien het een meisje was zou het vrij onbetamelijk zijn geweest om op haar voorkant te gaan liggen.
Hij had haar net zo goed af en toe eens een knuffel kunnen geven maar dat kwam blijkbaar niet in hem op.

[Inge]

tja elk zijn perverse manier van denken

[Sarah]

Sorry, Bernadet. Ik wilde je een plezier doen met het sturen van het boek. Het was zeker niet de bedoeling om je nachtmerries te bezorgen
Ik ben het met je eens dat het inhoudelijk een gruwelijk verhaal is, maar het is toch ook wel heel knap geschreven. In het begin begreep ik er helemaal niks van en het is mij slechts heel langzaam duidelijk geworden hoe het allemaal in elkaar zat. Misschien wel omdat ik het meeste in eerste instantie niet eens wilde geloven. Op de een of andere manier slaagt de schrijver er in om je aandacht vast te houden en heb ik het boek toch niet vol walging opzij gelegd. Door het vreemde taaltje dat de hoofdpersoon bezigt en haar rare kijk op de wereld wordt het je natuurlijk niet gemakkelijk gemaakt, maar in mijn ogen verdient zij het dat haar verhaal gehoord/gelezen wordt na al die jaren die zij in volstrekte afzondering met deze verknipte figuren heeft moeten doorbrengen. Het is zo'n persoonlijk relaas dat je het gevoel hebt dat je haar laat stikken als je niet verder leest. Er heeft haar hele leven nog nooit iemand naar haar geluisterd!

[Inge]

Dat gevoel had ik ook Sarah. Ik had steeds het gevoel dat ik haar niet in de steek wilde laten Maar ik vond ook dat het boek uitnodigde tot verder lezen. De spanning is op zo'n manier opgebouwd dat je steeds verder wilt weten hoe het verder gaat. Waar leidt het naartoe, wat is het vervolg,..... M.a.w. een schitterende spanningsboog
groetjes Inge

[Dettie]

je deed me ook een groot plezier sarah, ik vond het onzettend leuk dat je dat deed. Dat ik het boek naar vond staat daar helemaal buiten natuurlijk. (is even eerste reaktie)

[Marjo]

Inge en Sarah: op een gegeven moment zegt de secretariër (laat ik haar zo maar noemen) dat ze geen woorden schrijft maar lussen, zoals haar domme broer. Wat maken jullie van deze passage?
Marjo

[Dettie]

Nee dat gevoel had ik niet van haar in de steek laten. Ik had steeds allemaal verhalen in mijn achterhoofd van dingen die echt gebeurd zijn zoals dat boek van Marjo, Dorst.
En die moeder die pasgeleden haar kinderen vermoorde. Ik denk dat ik daardoor moeite had met het gruwelijke en het bizarre.
Ik zag haar meer als een van de vele die door een totaal verknipt persoon vreselijke dingen moet meemaken. Ik moest mezelf af en toe voorhouden dat dit een verzonnen verhaal was.
bernadet

[Inge]

Ik dacht dat daar een verwijzing was naar haar slechte handschrift misschien leken het geen woorden maar een aaneenschakeling van lussen? zo heb ik het toch begrepen (ik weet dat ik het me tijdens het lezen van het boek ook afvroeg maar ik dacht dat ze misschien nooit had leren schrijven net zoals ze zichzelf het lezen had aangeleerd )
groetjes Inge

[Marjo]

Dat dacht ik de eerste keer dat ik het las ook. Maar later bedacht ik me dat dit ook een trucje van de schrijver kon zijn: misschien was alles wel verzonnen, schrijft ze niet alleen niets, maar gebeurt er ook niets. Dan staat het hele boek op losse schroeven, een rare gedachte!
Marjo

[Inge]

zover heb ik nog niet gedacht maar....... Waarom zou ze alles vertellen als het geen waar is? Een teveel aan fantasie? Lijkt me vergezocht..... Maar die discussie hebben we al gehad met het boek over die jongens die verschillende moorden pleegden (hoe heet het ook alweer? Dodenzang?) Het verhaal komt dan inderdaad op losse schroeven te staan wie verzint nu zo iets?
Inge

[Dettie]

Het is wel knap bedacht, dat ze dat "oude" taaltje gebruikt wat op zich ergens nog wel grappig is. Ze was nog vrij stoer/dapper in haar doen en laten ook.
Ik had wel dat ik al vrij in het begin door had wat er te gebeuren stond en dat werd ook bevestigd. Er waren al vrij snel verwijzingen naar de glazen kist en het zusje. (als ze naar een kist voor haar vader zoekt) Ik vond dat niet echt spannend.

[Dettie]

Wie weet had die vader haar wel zo leren schrijven. maar ze kon wel lezen dus waarom zou ze dan lussen schrijven? ze was veel te slim om dat te doe. Maar ze had het toch ook over haar geheimschrift? Misschien was het voor haar wel leesbaar.

[Inge]

Tja da's ook een manier om het te bekijken. Ik heb hier wel een vraag bij: was het niet de bedoeling dat haar vader het boek ook kon lezen? Moesten ze het niet bijhouden van hem? Zou hij het toestaan als ze zo "slecht" schreef als hij het moest lezen? Of was het echt enkel voor hen bedoelt?
Leuk om een boek zo te bespreken Lezen krijgt direct een heel andere betekenis
Groetjes Inge

[Dettie]

In het boek komt niet voor dat hij het ook daadwerkelijk leest. Hij geeft ze de opdracht. Maar als je het meisje mag geloven kan juist haar broertje niet schrijven. Als die vader het zou lezen dan had hij dat zeker afgestraft.

[Marjo]

We zullen er maar vanuit gaan dat het "waar" is in de ogen van het meisje (al vind ik het zelf leuk te speculeren over een totaal andere opzet van het verhaal, precies Inge, als in "dodenzang" van Toby Litt! Heel modern toch!)
Maar goed: het verhaal is zoals het opgeschreven wordt. Het is wel zo dat je het aan voelt komen, maar toch was vooral de eerste keer dat ik het las alles erg spannend. De tweede keer merkte ik ook wel dat er trucjes in zitten, kunstgrepen van de schrijver, maar dat hindert niet. Ze zegt bijvoorbeeld ook aan het eind dat ze best wist dat ze een "hoer" was, maar ze was nu eenmaal zo gewend om over zichzelf te denken als zoon van haar vader, dat ze dat gemakshalve was blijven doen. Waarom ze dat op een gegeven moment dan niet meer doet, tja, dat wordt niet duidelijk.
Ik vind dit een goed verhaal, niet geloofwaardig in de zin van dat ik denk dat het echt zou kunnen gebeuren, zoals dat verhaal "dorst" maar alles zit goed in elkaar. Het idee dat je jezelf ontwikkelt door te lezen in oude boeken, en dus je manier van uiten helemaal in die sfeer is, dat vond ik prachtig!
En de manier waarop ze met paard omgaat. Al is dat weer in tegenspraak met de behandeling van de andere dieren.
Een boek vol tegenstrijdigheden, dat toch goed in elkaar zit.
Ik blijf het aanprijzen!!
Marjo