Renate Dorrestein - Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder roodkapje voor

[PetraO.]

Ik ben een Dorrestein-fan. Ik koop haar nieuwe boek altijd meteen en ik herlees de oude. Haar verhalen zitten vol venijnige, akelige personages, vol bizarre maar wel geloofwaardige situaties en daar hou ik van. Ik lees graag over de schaduwzijde van het menselijke wezen en het bestaan.
Dit boek viel me wat tegen. Wat er gebeurt (moeder dement, zoon op verre reis, dochter verliefd op de verkeerde man, woede-aanvallen en alles wat daaruit voortvloeit), ligt te zeer voor de hand. Logisch dat je uit je evenwicht raakt, als je moeder plotseling dement wordt. Maar dat, of in ieder geval zoiets, maken we allemaal mee vroeg of laat en op zich is het dus niet bijzonder genoeg om over te schrijven. De hoofdpersoon doet er niets opvallends mee. In Dorresteins vroegere boeken zou de moeder, kreng dat ze was, aan haar lot zijn overgelaten, maar in dit boek vervult de dochter trouw al haar plichten. De man van de hoofdpersoon is een gewone man, die er niet eens vandoor gaat met een jongere vrouw. Neen, hij is een hardwerkende huisvader die goed doet en goed bedoelt. Er zit ook in dit boek veel humor al ligt die wat voor de hand (de rare dingen die iemand die dement is doet of zegt). In het begin had ik nog wel een vaag gevoel van herkenning: hoe het is als de rollen omdraaien en je ineens van alles voor je ouders moet regelen en beslissen, hoe het voelt om in hun huis in de laden te graaien op zoek naar informatie die je nodig hebt om dingen te regelen, maar dit gevoel bleef niet het hele boek hangen.
Een andere schrijver zou van deze gewone gegevens misschien iets bijzonders weten te maken, iets universeels, iets dat leidt tot een nader inzicht. Dorrestein lukt dat niet. Misschien moet ze het hebben van meer bizarre personages en situaties.
Kortom, het boek is niet scherp genoeg, te gewoontjes, al is het vlot genoeg geschreven om in één keer uit te lezen. Hopelijk gaat Dorresteins volgende boek weer over een takkewijf dat verschrikkelijke dingen doet.

[Dettie]

Je verslag staat op de site Petra

klik hier http://www.leestafel.info/renate-dorrestein

Ik heb erg gelachen om je verslag. Wat mij zo tegenstaat bij Dorrestein, het valse en zo, mis jij! Vooral die laatste zin "Hopelijk gaat Dorresteins volgende boek weer over een takkewijf dat verschrikkelijke dingen doet. " Schitterend!

Bernadet

[Hermine]

Ik las van Renate Dorrestein 'Heden ik' omdat ik zelf ME-patiënte ben en 'Het geheim van de schrijver'.
Ik ben echter niet geneigd nog iets anders van haar te lezen.

[irene]

Dorrestein is niet echt geliefd bij M.E.patiënten. Kan ik me iets bij voorstellen. Gezien haar produktiviteit van boeken schrijven, promoten en op de voorgrond willen treden vraag ik mij heel vaak af: waarom is zij "genezen"van haar ziekte, terwijl alle andere M.E.patiënten al jaren lang vechten voor "hun genezing".
Ik heb zo'n 10 boeken van haar gelezen, heb geen M.E. maar ben wel Dorrestein moe.

De reiziger is een heel mooi, spannend boek Hermine, las het in een ruk uit!

Groetjes, Irene

[Dettie]

Hee, hier nog een M.E. patiënt die Heden ik heeft gelezen. Ik heb me toen heel erg geergerd aan haar boek. Ze kon nog zoveel vond ik, naar Amerika reizen, bergen beklimmen en maar piepen.
Ik ben ook geen Dorrestein-fan. Niet vanwege dit boek. Ik heb vrij veel van haar gelezen maar ik hou er een vieze smaak in mijn mond van over. In tegenstelling tot PetraO vind ik haar 'humor' heel akelig.
Maar zoveel mensen, zoveel wensen en het is juist wel interessant die verschillen.

Bernadet

[Dettie]

Volledige titel: Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor.

Alles komt tegelijk bij de 50-jarige hoofpersoon, teveel eigenlijk. Het is niet geloofwaardig meer. Beetje Carry S voor volwassenen.
Maar Dorrestein weet het toch altijd op een prettige manier te brengen. Af en toe lachen is wel lekker..

Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/renate-dorrestein

Marjo

[Gast]

Gezien haar produktiviteit van boeken schrijven, promoten en op de voorgrond willen treden ...

Zij is volgens mij inderdaad 1 van de meest productieve schrijvers van Nederland, of niet? In Belgie hebben ze Brusselmans die de meeste boeken uitbrengt (soms zelfs twee per jaar), maar in Nederland ligt zij op kop. Of lijkt dat maar zo? Ik kan in ieder geval niemand bedenken die vaker met een nieuw boek komt dan Renate.
Dit laatste boek heb ik overigens niet gelezen, het trok me niet zo. Als je dan toch over vrouwen in die leeftijd moet lezen dan is "No! I don't want to join a bookclub" leuker. (Nu ook in het Nederlands te krijgen.)

[Dettie]

Weet je dat ik dat niet eens weet.
Ik zit nu heel hard te denken wie ook veel uitgeeft maar kan er zo snel niet opkomen.

Bernadet

[Gast]

Kluun is tot nu toe ieder jaar met een nieuw boek gekomen, maar omdat dit er pas drie zijn kun je daar nog niet echt veel over zeggen (misschien duurt het nu wel ineens een paar jaar tot de volgende).

[irene]

Toegegeven: Je leest het boek in een of twee avonden uit, maar dat is dan ook alles.
Dorrestein heeft zich m.i. teveel verslikt in de problematiek: de omgang met een dementerende ouder.
Teveel heeft ze zich gefixeerd op (haar eigen) midlifecrises.
Te hilarisch is ze tekeer gegaan om zo'n kwetsbare situatie te schetsen.
Soms bekroop me het gevoel, bij het lezen van dit boek, dat Dorrestein overgestapt is naar het chicklitgenre; in dit geval dan voor de 50plusser.
Jammer, ze heeft zoveel meer in haar mars....

groetjes, irene

[Marjo]

Toch een beetje de reactie die ik ook had, Irene. Wij missen dus de point: iets overdrijven om je punt te maken.

http://www.leestafel.info/renate-dorrestein