# M.J. Arlidge - Klein klein kleutertje

[Renate]

Helen Grace is weer terug bij de politie na haar verblijf in de gevangenis, waar ze onschuldig vast zat. Commissaris Jonathan Gardam, haar vorige baas heeft het korps verlaten, maar er is nog geen opvolger benoemd, zodat Helen ook zijn taken over moet nemen. Daarnaast moet ze ook weer vertrouwen krijgen in haar team.

Lees verder http://thrillers-leestafel.info/mj-arlidge

-

[Dettie]

Lijkt me een lekkere thriller, niet te gruwelijk en lekker spannend.

Wel apart al die titels die verwijzen naar kinderliedjes of -versjes.

Leuk Renate dat je de series volleest. Het wordt een archief om trots op te zijn.

Dettie

[Marjo]

Je mag inderdaad blij zijn dat Renate dat doet, want ik ben na twee boeken uit die serie afgehaakt.

[Renate]

Nou, niet te gruwelijk?
Er worden diverse mensen doodgeschoten met een jachtgeweer, dat lijkt me wel gruwelijk genoeg. Er wordt hooguit niet gemarteld, maar dat is het dan wel.

Als een serie me bevalt, wil ik alles lezen. Ik heb nu nog een boek over Helen Grace te gaan en dan is er ook nog een stand-alone van dezelfde schrijver.
Alle titels lijken inderdaad met kinderversjes te maken te hebben, behalve Poppenhuis. De Engelse titels hebben ook zo iets.

Tja, smaken verschillen. Mij bevallen de boeken wel. Misschien is deze meer in het straatje van Marjo.

[Marjo]

Ik weet niet welke je nu bedoelt, maar ik ben klaar met Arlidge. Eerste was leuk, tweede al minder, en dan hoef ik niet meer.

[Renate]

Het laatste boek dat ik van haar gelezen heb. Geen privéleven, geen echte seriemoordenaar, die allerlei gruwelijke dingen met mensen uithaalt, dus minder van de dingen waar je misschien niet van houdt.

[Dettie]

Nou, niet te gruwelijk?
Er worden diverse mensen doodgeschoten met een jachtgeweer, dat lijkt me wel gruwelijk genoeg. Er wordt hooguit niet gemarteld, maar dat is het dan wel.

Ja, bij een thriller is er altijd wel iemand vermoord. Maar je hebt gruwelijk en gruwelijk. Ik bedoel met gruwelijk vooral het in detail vertellen over hoe het slachtoffer eruit ziet of gapende wonden die ook uitgebreid beschreven worden en dergelijke.
Bij Agatha Christie bijvoorbeeld, lees je die details niet, gaat het vooral om het verhaal en uitzoeken wie het gedaan heeft, dat vind ik wel leuk om te lezen. Ook al is er een moord gepleegd, het ligt er ook duimendik bovenop dat het een goed verteld verhaal is.
Bij die boeken die zo in detail treden lijkt het meer écht en dan hoeft het voor mij niet.

Dettie

[Renate]

Dat gruwelijke valt in dit geval nog wel mee. Voor mij maakt het allemaal niet zo veel uit, maar als ik te veel gruwelijkheden achter elkaar lees, in verschillende boeken, dan wil ik wel weer eens wat anders.

Ik ben geen liefhebber van thrillers met wereldomspannende complotten, speurders die zich ook als een soort wrekende rechtvaardigheid zien en dus zelf maar daders om zeep helpen, of speurders met een soort superkrachten, die ongeloofwaardig overkomen.