Borniche - De man met de wandelstok

[Renate]

In dit boek vertelt Roger Borniche over de jacht op René Girier ofwel René La Canne, die samen met Emile Buisson ontsnapt is uit een psychiatrische inrichting. Over de jacht op Emile Buisson is het boek 'Knock out in zes ronden' verschenen, waarin de jacht min of meer als een bokswedstrijd wordt gezien.

Het boek begint met een overval op een juwelier in Deauville, waarvan vermoed wordt dat René La Canne er achter zit. Er is alleen een getuigenverklaring van de vrouw van een hoteleigenaar, die hem een paar dagen voor de overval in Deauville gezien heeft, maar aangezien deze dame een soort bezetenheid voor bekende mensen heeft, wordt ze niet als al te betrouwbaar gezien.
In dit boek wordt de jacht beschreven als een schaakspel. Waar Emile Buisson vooral een man is die geweld gebruikt, om uit handen van de politie te blijven, is René Girier z'n tegenstanders vaak gewoon te slim af. Alles wordt met uiterste precisie gepland en mensen worden regelmatig gebruikt om de politie op een dwaalspoor te zetten. Na z'n ontsnapping met Emile Buisson wordt René Girier gepakt door de gemeentepolitie. Hij beland in een gevangenis, die meer weg heeft van iets uit een klucht, dan een werkelijke gevangenis. De hoofdbewaker zit liever in de kroeg, dan in z'n kantoortje en de gevangenen helpen hem de façade in stand te houden. Ze verzorgen de administratie en de gevangenis wordt iets dat alle beschrijvingen tart. Een van de spreekkamers voor advocaten wordt een vrijgezellenkamer, waar men dames kan ontvangen. In de winter worden er feesten gegeven en hartje zomer gaan de deuren open, waarna de gevangenen uitzwermen naar de restaurants en nachtclubs. Girier kan het niet over z'n hart verkrijgen om de hoofdbewaker in de problemen te brengen en bedenkt een uitbraakpoging, die iedereen versteld moet doen staan.
Ook na deze ontsnapping wordt René Girier door de gemeentepolitie gepakt, hetgeen natuurlijk niet naar de zin is van de baas van Roger Borniche. Gelukkig ziet René Girier weer kans om te ontsnappen. Dit keer als hij zichzelf met behulp van naar binnen gesmokkelde medicijnen misselijk heeft gemaakt, zodat hij voor onderzoek naar het ziekenhuis moet. Dit zorgt namelijk voor een omweg, zodat hij uit de auto van de gevangenis kan ontsnappen.

Ook in dit boek leer je de crimineel weer beter kennen. Net als Emile Buisson heeft René Girier geen prettige jeugd gehad, al is zijn verhaal wel heel anders en beland hij eerst in een opvoedingsgesticht en een gevangenis, voor hij werkelijk in de criminaliteit beland. In de oorlog wordt hij gepakt door de Duitsers en hij weet uiteindelijk te ontsnappen.
In dit boek krijgt ook de advocaat mr. Grabor, die René Girier helpt ontsnappen wat meer achtergrond. Afkomstig uit een familie van magistraten, besluit hij het op eigen kracht te proberen en de kant van de verdediging te kiezen. De oorlog werpt roet in het eten. Na 5 jaar dwangarbijt in een stalagmiet (waarschijnlijk een vertaalfout) in Oost-Pruisen, keert hij als een gebroken man terug in Parijs, waar hij ontdekt dat z'n vrouw inmiddels z'n vervanger in huis heeft, die de deur voor hem opent. Hij heeft een constant gebrek aan geld, omdat hij er fortuin doorheen jaagt in bepaalde hoerenkasten voor afwijkingen, waar hij bekend staat als 'Hein met de hoed'.
Je krijgt ondanks alles sympathie voor René Girier, die veel ellende heeft meegemaakt en uiteindelijk besluit na een laatste grote klapper met de misdaad te stoppen. Hij is namelijk van plan om iemand die zwart geld naar Zwitserland brengt, te overvallen. De informatie hiervoor krijgt hij van een zekere meneer Louis, wiens identiteit in nevelen gehuld blijft. Voor René Girier de overval kan plegen wordt hij door Roger Borniche gepakt.
Hij belandt in de gevangenis en daar de overval waarmee het boek begint niet in de rechtzaak wordt meegenomen, omdat de politie geen bewijs heeft dat René Girier daadwerkelijk achter de overval zit. René Girier hult zich daarover ook in stilzwijgen, ook na het uitzitten van z'n straf, als hij fabrikant is geworden en in het jongerenwerk zit. Roger Borniche heeft dan regelmatig contact met de voormalige crimineel, die hem het nodige vertelt, dat in het boek gebruikt is. Volgens de pagina op Wikipedia is hij in 2000 overleden. https://fr.wikipedia.org/wiki/Ren%C3%A9_la_Canne

[Annemarie]

Wat een uitgebreid verhaal heb je erover geschreven! Het klinkt spannend. Interessant ook dat je de hoofdpersoon steeds beter leert kennen.

[Renate]

Het is ergens ook een spannend verhaal, waarin men elkaar echt te slim af probeert te zijn. Vreemd genoeg voel ik voor René Girier meer sympathie dan voor Emile Buisson. De laatste is echt een beroepscrimineel, die niets, of niemand ontziend te werk gaat. René Girier is meer iemand die mensen probeert te slim af te zijn. Hij heeft ook wel geweld gebruikt, maar hij heeft duidelijk z'n grenzen. Hij kan bijvoorbeeld niet moorden om te roven.

[Annemarie]

Ja, ik kan me wel voorstellen dat Girier je meer bevalt. Emile Buisson klinkt toch een stukje naarder.

[Renate]

Bij René Girier moet ik misschien een beetje denken aan Aage M. https://nl.wikipedia.org/wiki/Aage_Meinesz

Ergens is het jammer dat deze boeken niet meer te vinden zijn.

[Annemarie]

Ook al geen prettig type.

Misschien kom je nog eens een boek op een boekenmarkt/rommelmarkt tegen. Je weet maar nooit!

[Renate]

Nou, de boeken die ik heb, zijn de enige die in het Nederlands vertaald zijn. Er zijn er wel meer in het Duits, maar die lijken ook niet echt in de handel te zijn. Ik ben geen boekenmarkt-type. Zelfs een CD-markt mijd ik. Ik geef de voorkeur aan een gewone winkel, waar de dingen gewoon overzichtelijk zijn neergezet.

[Annemarie]

Lees jij wel eens Duitstalige boeken, Renate? Ik zou het wel kunnen, denk ik maar ik geef toch de voorkeur aan Engels- of Nederlandstalig.

[Renate]

Ik geef de voorkeur aan Duits boven Engels. Als we op vakantie gaan neem ik Duitse boeken mee en thuis heb ik ook wel het een en ander. Net even geteld en ik heb 42 boeken in het Duits, waarvan een groot deel over muziek. Verder een redelijke verzameling Baedecker reisgidsen. Duits was ook m'n beste taal op de Mavo. Voor m'n examen had ik een 8 en een 6 voor Engels.
Alleen computerboeken heb ik liever niet in het Duits, omdat men daarin nog wel eens andere termen gebruikt.

[Annemarie]

Dat is een aardige verzameling. Ik had op school moeite met Duits omdat ik de naamvallen niet onder de knie kreeg. Ik woon niet ver van de Duitse grens en kan het uitstekend verstaan en lezen. Duits spreken lukt inmiddels ook wel maar ik maak wel de nodige schoonheidsfoutjes. Jij bent er duidelijk een heel stuk beter in!

[Renate]

Toen de grammatica er bij kwam, zakte op de Havo m'n cijfer voor Duits overigens wel naar een 2.
Ik heb ooit wel een artikel geschreven voor een Duits muziekblad.
Ik luister wel veel naar Duitstalige muziek.

[Annemarie]

Oei, ja die Duitse grammatica nekt mij ook altijd.

[Renate]

Het gaat me inmiddels wel wat beter af. Oefening baart kunst.

[Annemarie]

Knap!

[Renate]

Oei en ik zie nu de nodige spelfouten in m'n eerdere berichten, die ik dus maar even zal verwijderen.