Leestafel forum

Toch maar een verslagje gemaakt.
Het viel mij tegen, en tot nu toe kan niemand mij duidelijk maken waarom het toch zo goed is. Ook een kwestie van smaak denk ik.

Het verhaal van een oude visser die al vierentachtig dagen achtereen niets gevangen heeft. De andere vissers bespotten hem en noemen hem salao, de naam die staat voor de ergste vorm van tegenslag.
Alleen de jongen Manolin bekommert zich om de man en zou graag iedere dag opnieuw met hem uit vissen gaan. Maar zijn ouders hebben het hem verboden.
Toch blijft hij helpen. Voor hij zelf aan de slag moet en als hij klaar is probeert hij ervoor te zorgen dat Santiago voldoende eet, drinkt en slaapt. En hij zorgt voor vers aas.
Dan op de vijfentachtigste dag vaart Santiago uit en gaat verder en verder de zee op.
En daar ontmoet hij de vis, de reuzenvis die bijna zijn ondergang wordt. Hij levert een enorme strijd om de vis in te halen, eerst wordt hij dagenlang meegesleurd door het beest, dat onvermoeibaar lijkt. En de vis is te groot, hij past niet in de boot. Dus sleept Santiago hem langszij mee. En dat wordt een tragedie.

Het is een mooi verhaal, het verveelt niet, en toch..waarom dit boek nou zo hemelhoog geprezen wordt? Waarom is dit een meesterwerk? Ik zie dat niet. Zeker zitten er mooie zinnen in. Natuurlijk is de strijd tussen mens en dier goed verteld. Maar bijzonder? Voor mij niet.

Hardcover | 112 Pagina's | Strengholt's Boeken ISBN10: 905860151X | ISBN13: 9789058601513 The old man and the sea 1952 vertaald door E. Veegens Latorf

© Marjo
augustus 2007

Dit staat bij Wikipedia over het boek.

De oude man en de zee (oorspronkelijke titel The Old Man and the Sea) is een novelle van de Amerikaanse schrijver Ernest Hemingway. Het boek werd geschreven in 1951 en uitgegeven in 1952. Het was het laatste grote werk dat Hemingway tijdens zijn leven gepubliceerd zou zien.

Dit is een van Hemingways bekendste werken, en gaat over een bejaarde Cubaanse visser die, na een onsuccesvolle periode, in gevecht raakt met een grote vis, die hij koste wat kost binnen wil halen.
Aangenomen wordt dat het karakter van de hoofdpersoon, Santiago, gedeeltelijk is gemodelleerd naar de Cubaanse visser Gregorio Fuentes. Fuentes werd in 1897 geboren op Lanzarote in de Canarische eilanden, en verhuisde op 6-jarige leeftijd naar Cuba, waar hij Hemingway in 1928 ontmoette. In de jaren 1930 huurde Hemingway hem in om voor zijn boot te zorgen. Vanaf 1940 woonde Hemingway op Cuba en ontstond een vriendschap tussen de mannen. Bijna 30 jaar lang deed Fuentes dienst als kapitein op de boot en zorgde er ook voor als Hemingway er niet was. Fuentes overleed in 2002 op 104-jarige leeftijd. Het schip, de 'Pilar', liet hij na aan de Cubaanse regering. Het boek heeft hij nooit gelezen.

En dit bij The ledge

De heroïsche strijd van een visser met een gigantische vis als het symbool van de mensheid die worstelt om het volmaakte te bereiken.

Dettie

Symbool, tja, daar kan ik niet mee overweg. Ik wil niet steeds moeten denken: dit staat voor dat, en dat betekent zus..
Dus als het daarom tot de groten behoort, dan haak ik af. Maar gek genoeg heeft niemand van degenen die dit boek in hun enthousiasme steeds weer herlezen het over die symboolwerking gehad. Wel over de strijd tussen mens en natuur, maar dat is dan ook duidelijk.

Als ik eerlijk ben zie ik dat symbool ook niet.

Het verhaal zelf vond ik wel mooi. Eerst 84 dagen helemaal niets vangen en dan, de 85e dag, zo'n enorme vis aan de haak slaan dat het dagen duurt voordat die vis het opgeeft. En die strijd vond ik ook mooi weergeven.
Ik zie er eerder, als er al een symbool moet zijn, iets in van geduld loont of zoiets.

Dettie

Het verhaal gaat eigenlijk alleen over die 85e dag, en de strijd met de vis. Er is natuurlijk wel gezegd dat hij daarvoor niets gevangen kreeg, maar te summier. Het bleef bij mij niet hangen als een tegenstelling: die 84 dagen tegenover de 85e. Ik weet het wel, maar tijdens het lezen vergat ik dat heel makkelijk.
En ik zal ook niet beweren dat ik het een slecht boek vind, en niet leuk om te lezen hoor! Alleen: een meesterwerk!! Daar stel ik mijn vraagtekens bij.

Een meesterwerk... nee, dat kan ik het ook niet vinden. Toch blijven de beelden wel hangen. Het werd erg beeldend verteld. Maar een meesterwerk...
(oei, oei, we krijgen vast op onze kop van Roel )

Dettie

Nu had ik dus na de reactie op 'horen we een stem als we lezen?' een gesprek met mezelf (ha ha) en een van de dingen die ik me bedacht is dat het visueel of auditief lezen dus ook te maken heeft met de ervaring van een boek. Jij zegt hier nu dat 'de oude man...' beeldend verteld werd. Ik heb er nauwelijks tot geen beelden bij. En ik denk zelfs dat de beelden die ik heb ontstaan zijn door de illustraties die in het boekje zaten!
Een boek moet behalve goed geschreven zijn ook nog aansluiten bij beelden die ik ken, denk ik. Ik weet niets van vissen, of van basebal, en ik nooit over oceanen gereisd. Zie ik daarom die beelden niet?

Dat is dus mijn makke, ik zie ALTIJD beelden maar hoor geen stem.
Een boek kan zo aardig uitputtend zijn.
Bijv. bij Murakami De jacht op het verloren schaap zie ik hem als het ware boven op de berg en in de taxi zitten met de kat en de vrouw met de prachtige, bijna doorschijnende oren.
Daarom kan ik bepaalde boeken ook niet lezen, zoals dat boek van Het meisje met de lucifers of zoiets. Ik 'zie' alles.
Lijkt me best wel prettig alleen een vertelstem te horen en niets te 'zien'.

Dettie

Nou ja, voor beelden is ook wat te zeggen..het is als met krullen of steil haar: je wilt altijd wat de ander heeft..

Nou, er valt niet veel op de kop te geven. Ik ken het boek uiteraard van titel, maar heb het nog nooit gelezen!
Er is maar een boek van deze schrijver, dat ik op mijn lijstje gelezen boeken kan plaatsen: X-factor. Lang geleden, misschien begin jaren negentig gelezen. Dat vond ik toen spannend en goed. Maar dat moet een heel ander boek zijn als De oude man en de zee, want X-factor is een regelrechte spionageroman.

Dettie schreef:Een meesterwerk... nee, dat kan ik het ook niet vinden. Toch blijven de beelden wel hangen. Het werd erg beeldend verteld. Maar een meesterwerk...
(oei, oei, we krijgen vast op onze kop van Roel :D )

Dettie

Korte inhoud: De oude Cubaanse visser Santiago heeft al 84 dagen niets gevangen en wordt daarom bespot door andere vissers. Manolin, zijn jonge assistent, moet van zijn ouders tegen zijn zin meegaan met een meer succesvolle visser. Om zijn reputatie te redden gaat Santiago heel ver de zee op. Daar vangt hij een enorme marlijn, die hij met een bovenmatige krachtsinspanning naar huis sleept. Onderweg wordt deze echter opgegeten door haaien, zodat hij alleen met een groot karkas aan land gaat. Hij sleept zich naar zijn hut, waar hij in een diepe slaap valt. Inmiddels hebben de andere vissers het karkas gezien en zijn diep onder de indruk. Als Santiago wakker wordt, zit Manolin aan zijn bed en vertelt hem dat hij ondanks zijn ouders in het vervolg weer met hem meegaat, omdat hij nog veel van hem kan leren.

Mooi verhaal. Ik dacht even dat de oude man gewoon droomde!

Dit verhaal heb ik jaren geleden ook gelezen. Ik weet nog dat ik het, net als jij, een mooi verhaal vond.

O ja! Zo'n prachtig verhaal! Dat boek gaat mijn huis niet uit, is een koesterboek.

Dettie

Toevallig ongeveer met jou ook her-lezen ( omdat ik het boek mevrouw Hemmingway las).
Was zeer onder de indruk, kan me niet herinneren dat ik het de eerste keer zó mooi vond als deze keer.