Leestafel forum

Flaptekst: Lienke en Guus Hagers hebben in elkaar de liefde van hun leven gevonden. Als de Tweede Wereldoorlog ook Nederlands-Indië in zijn greep krijgt, verliezen ze alles wat ze hadden, en elkaar. Hij is een van de beste gevechtsvliegers van de Indische Luchtvaart en wordt voor een korte missie naar Australië gestuurd. Voor hij terug kan, valt Japan Indië binnen en wordt Lienke gevangengenomen.
Drie jaar lang vecht de stille, onverschrokken vliegenier om te kunnen terugkeren naar Java, naar zijn vrouw. Alles wat hij doet, doet hij om haar weer te vinden. Daardoor raakt hij onverwacht verstrikt in een vuil politiek spel.

Vlot leesbaar verhaal van niet al te hoog niveau. De stijl deed me in het begin denken aan een ouderwets 'boek voor oudere meisjes', maar dat werd gaandeweg beter, waarschijnlijk omdat het verhaal je meesleept. Hier en daar was het ook erg spannend. In deel 3 "1995" verschijnt opeens een ik-verteller, die het verhaal blijkbaar opgetekend heeft uit de mond van de dan 82-jarige Lienke. Deze ik-figuur lijkt me verzonnen. De rest komt min of meer als waargebeurd over. Dit laatste deel klinkt als een goedkoop alles-moet-opgelost-worden einde en slaat de geloofwaardigheid uit het boek. Jammer! Toch een heel lezenswaardig boek!

Dit is een vreemde combinatie schrijvers. Ik heb niets met den Tex, maar des te meer met Timmerije. Zij is vast de reden dat je conclusie is dat het een lezenswaardig boek is. Of mag ik dat niet zeggen?

Ik heb geen idee wie wat heeft geschreven. Van Den Tex heb ik nooit iets gelezen. Van Timmerije vond ik Zwartzuur prachtig en De grote Joseph verschrikkelijk. Ik vind het lezenswaardig omdat het verhaal je meesleept en het soms best spannend is. Het biedt je ook een inkijkje in hoe het er aan toe ging in dat stuk van het leger, dat in Australië zijn basis had. Het politieke gekonkel en de voortrekkerij van de legertop. De problemen die ontstonden omdat de Amerikanen neerkeken op kleurlingen en niet wilden dat Australische monteurs werkten voor Nederlands-Indische vliegers, waardoor er te weinig personeel was en er niet gevlogen kon worden. De verveling in het basiskamp. De vliegtuigen die ze steeds maar niet kregen want de Amerikanen gingen voor. Dat soort dingen. Dat vond ik best interessant. Het grootste deel van het boek gaat over Guus. Het gedeelte over Lienke in het kamp is vrij summier. En zoals gezegd, dat laatste deel in de ik-vorm waarin een vrouw de oude Lienke opspoort en nog wat losse eindjes aan elkaar knoopt was gewoon flauw. Daardoor ging ik twijfelen of een bepaalde persoon in het boek wel echt bestaan heeft en als dat niet zo is, blijft er van het totale verhaal niet zo veel over.