Korte inhoud: In een sanatorium in de Adirondacks in het noordoosten van de staat New York zijn de tbc-patiënten op elkaar aangewezen. Het zijn veelal arme immigranten. De rijke patiënten verblijven in privé-kuurhuizen. Om de verveling te verdrijven zet een van deze rijken een praatgroep op in het sanatorium, waar de patiënten om beurten spreken over hun werk of hobbies. Ondertussen woedt in Europa WO1 en bekijken de Amerikanen met steeds meer achterdocht hun buitenlandse landgenoten. Dit heeft zijn weerslag op de patiënten en het personeel.
Het boek is geschreven in de wij-vorm, zijnde alle patiënten behalve hoofdpersoon Leo. Aan het eind blijkt hoe vernuftig dat is. Het begin is nogal taai. De patiënten vertellen met enthousiasme over hun hobbies en werk: je krijgt nogal gedetailleerd te horen hoe het opgraven van prehistorische botten in zijn werk gaat of hoe röntgenapparatuur werkt. Zelfs een hele pagina uit een boek van Mendelejev. Maar zodra de onderlinge relaties en de verwikkelingen daar omheen je in hun greep krijgen, wordt het boeiend en zelfs spannend, wanneer een gevaarlijk voorwerp in handen van een ondeskundige valt. Goed boek waar je even wat moeite voor moet doen.
Andrea Barrett - Levenslucht
Re: Andrea Barrett - Levenslucht
Maar goed dus dat je het boek ondanks het taaie begin een kans hebt gegeven! Het klinkt absoluut boeiend.
Re: Andrea Barrett - Levenslucht
Ja het is dat ik van haar al twee goede boeken heb gelezen, zij het lang geleden. Daarom heb ik doorgezet. En ook omdat de levens van de patiënten zo tussen de spreekbeurten door al wel boeiend waren. En die scheikundige pagina heb ik maar gewoon overgeslagen....
Hoe het met de hoofdpersonen afloopt heeft ze ook op een originele manier aangepakt. Achterin het boek staat een uitgebreide stamboom van verschillende families, van ver voor onze hoofdpersonen, maar ook van een generatie later. Dat had ik in het begin al ontdekt en daar schrok ik nogal van: 'Jeetje, gaan al die mensen in dit boek voorkomen? Die hou ik nooit uit elkaar!' Maar dat viel dus mee!
Hoe het met de hoofdpersonen afloopt heeft ze ook op een originele manier aangepakt. Achterin het boek staat een uitgebreide stamboom van verschillende families, van ver voor onze hoofdpersonen, maar ook van een generatie later. Dat had ik in het begin al ontdekt en daar schrok ik nogal van: 'Jeetje, gaan al die mensen in dit boek voorkomen? Die hou ik nooit uit elkaar!' Maar dat viel dus mee!
Re: Andrea Barrett - Levenslucht
Ik schrik altijd van uitgebreide stambomen en meestal kijk ik maar niet, of alleen achteraf. Heel knap dat het de schrijfster is gelukt om alle personages overzichtelijk te presenteren. Dat lijkt me behoorlijk moeilijk. Ik ben nu bezig met een recensie over een boek waarin ook heel veel personages voorkomen en het duurde behoorlijk lang voor ik iedereen uit elkaar kon houden. Gelukkig kwam het wel goed uiteindelijk maar het begin was vrij lastig.
Re: Andrea Barrett - Levenslucht
Nee joh, die hele stamboom is niet aan de orde. Er draaft maar één generatie op in het boek. Het is gewoon een grapje om duidelijk te maken dat één stel uit deze generatie inderdaad een stel wordt en nakomelingen op de wereld zet.
Het kan behoorlijk lastig zijn als er een heleboel personen opgevoerd worden. We horen wel welk boek het is, neem ik aan.
Het kan behoorlijk lastig zijn als er een heleboel personen opgevoerd worden. We horen wel welk boek het is, neem ik aan.
Re: Andrea Barrett - Levenslucht
O, gelukkig! Soms heb je van die boeken met een stamboom achter- of voorin en dan komen die allemaal in het boek voor. Het boek waar ik over over had, heet De opvolger en is van Alexander Söderberg. De recensie is in de maak!