Leestafel forum

Zo'n 80 blz. gelezen van Sproetenkoppen - Hugo Hamilton, maar ik stop er mee. Dat zeurderige, belerende toontje staat me nu wel heel erg tegen. Een boek geschreven door een "slachtoffer". Sorry voor degenen die het wel mooi vonden.

Een slachtoffer?? Ha, zo heb ik het nooit gezien. Ik heb dus ook geen slachtofferig toontje geproefd..
Maar als je het niks vindt, moet je lekker snel een ander boek gaan lezen..

Nee een slachtoffer kon ik er ook niet in zien.
Het is een gek verhaal met die duitse en ierse opvoeding.
Ik ben halverwege het boek, het moest even weggelegd worden vanwege boeken die eerst 'moesten'.

Dettie

Mimi Meesters - Hoe de mummies verdwenen uit Wieuwerd. Ik kreeg het toegestuurd als ringboek (van de Bookcrossers). Het onderwerp leek me leuk, maar ik heb het maar weer snel doorgestuurd. Het voldeed niet aan de verwachtingen.

Jessica Durlacher - De dochter.
Daar heb ik 100 pagina's van gelezen, maar toen vond ik het ook genoeg. Het is qua stijl alleen al slecht geschreven. En dan nog de keuze voor de hoofdpersoon. Dat is een man. Geen punt, veel schrijvers kunnen zo'n geslachtswisseling heel goed aan, maar Jessica's man wil maar geen man zijn.
Het verhaal zuigt me ook al niet naar het einde: jongen komt meisje tegen dat een tweede-generatie WO-II-trauma heeft, en zij verdwijnt na enige tijd. Jongen wordt man en komt dat meisje van weleer weer tegen. Geloof ik.

Ik vond daar ook helemaal niets aan, ik kon het verhaal ook niet goed volgen, vond het een slap verhaal. Misschien omdat die man geen man wilde worden??

Ik denk dat het daaraan ligt, Marjo. De hoofdpersoon komt niet overtuigend over. Er staat dat het een man is, maar als je dan de gedachten en gedragingen volgt, is het eigenlijk een vrouw. En dan maakt het verder niet uit waar het verhaal over gaat: het wordt nooit meer wat.

Voor de laatste keer een poging gedaan om Lelieblank, scharlaken rood van Faber te lezen. Ik heb het maar terug in de kast gezet, vind het echt niet goed.

Ik heb er 100 pagina's van gelezen, maar ik lever het nu echt in. Wat een vreselijk verhaal. O ja ik heb het over dat boek van Ernest van der Kwast, dat hij onder naam van Sieger Sloot schreef: Stand-in.
Het gaat over een man met twaalf ambachten -dertien ongelukken. Van ene ene debacle naar het andere komt hij tenslotte als stand-in terecht in het schrijversvak, maar slecht als stand-in.
Het werd me echt te gortig, het is een hoop flauwekul vind ik, en daar kom je mee weg als je het goed opschrijft. Ofwel je gaat dieper op je karakter in, ofwel je hanteert de nodige humor. Maar ik mis het allebei, en lees niet verder.

Heb je het van de bieb Marjo?
Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig naar dit boek.

Dettie

Ja, helaas. Ik moest het ook inleveren, het was gereserveerd.

Twee debuten niet uitgelezen: 'Inez & Co' van Esther Waij en 'paladijnen in de sneeuw' van Jo Willems

Centennial van James Michener kon me echt niet boeien. Het begin is veelbelovend, maar daarna wordt het zo onwaarschijnlijk droog dat ik het weer weg heb gelegd.

Zwart water van Kerstin Ekman. Dit boek ligt hier al meer dan een jaar in huis. Ik ben nu gekomen tot en met bladzijde 93. Dat schiet dus duidelijk niet op.
Het is niet onaardig geschreven, integendeel zelfs, maar op de een of andere manier kom ik maar niet in het verhaal.
Op naar een boek dat wel boeit.

groetjes, irene

na een goeie honderd pagina's hou ik het met "de messias" van marek halter ook voor bekeken. de personages vallen me tegen, het voortdurend geciteer uit het Oude Testament (te pas en te onpas), en door al het gepalaver interesseert het me ook niet meer hoe het nu gaat aflopen...

Jeetje is het een slechte boekentijd momenteel?

Dettie

Nou dacht ik dat het nieuwe boek van John Green vast mooi zou zijn, maar ik ben nu in het item van boeken die ik niet uit ga lezen. Dus het valt erg tegen. Het is 'gemaakt', gaat weeral over een jongen die een wonderkind is, maar eigenlijk gestoord, en het is erg Amerikaans.
Niks voor mij.

Wouter Godijns boek over de dood van een auteur die een beetje op Wouter Godijn lijkt begon veelbeleovend. Een man in coma die in zijn hoofd een boek schrijft. Ik hoorde laatst dat Petterson ook zijn boeken eerst in zijn hoofd schrijft, zodat hij het alleen nog maar op hoeft te schrijven, dus het klonk goed.
Maar waar Pettersons hoofd mooie boeken schrijft, kon ik er bij Wouter Godijn niet veel van maken. Het zijn verhalen, en bij het eerste kon hij mijn aandacht al niet meer vasthouden. Zelfs niet bij de toch schokkende taferelen.

Ik ben al weer een tijdje geleden gestopt in Tussen hoofddoek en naaldhak van Bea Mol. Het zijn allemaal losse verhalen, opgebouwd uit interviews, maar bij geen enkel verhaal kon ik me inleven. Het bleef oppervlakkig. Het grappige is dat ze elk verhaal heel kort, paar regels maar, liet voorafgaan met een kort stukje over de ontmoeting met de geïnterviewde of waar ze haar ontmoette en die paar regels vond ik wel erg interessant. Maar de proza die ze van het interview maakte raakte me niet.

"De Franse wiskundige" van Tom Petsinis kan me niet bekoren. De samenvatting van het leven van Evariste Galois zou zijn (volgens een site) passie voor wiskunde, revolutionair elan en op twintigjarige leeftijd gedood in een tragisch duel.
Die passie voor wiskunde is me wel duidelijk intussen. Ze wordt je door de strot geramd namelijk. Dagdromen en visioenen over wiskunde als de nieuwe godsdienst, het weerstaan van de verleiding van een vrouw dankzij het verheven doel van de wiskunde, blablabla. Het revolutionair elan is ook net iets te sterk aanwezig, het moet momenteel nog ontwikkeld worden, maar het kan me niet boeien. En op zijn tragische dood ga ik niet wachten. Op naar een ander boek!

Poppy Shakespeare, vreselijk...daar heb ik nog geen drie pagina's van gelezen, wat een taal daar gebezigd wordt, ik wil dat niet lezen..

En nog een, die ik vanmiddag mee had genomen om verder te lezen. "de verstotene"van Naima El Bezaz.
Op pgina 80 verklaar ik het voor gezien. Het gaat over een vrouw die door haar vriend aan de kant wordt gezet en dan losslaat. Seks, drugs en uitgaan in Amsterdam. Af en toe refereert ze aan een trauma in haar jeugd, maar daar komt verder maar niets over. Ik heb geen zin om verder te lezen..het duurt me te lang. Als het al iets zou worden.

Vond je Turks Fruit ook niets Marjo? Van het boek wordt gezegd 'De verstotene is Turks Fruit voor Marokkaans Nederland'.

Dettie

Eigenlijk is dat te lang geleden om het echt te kunnen zeggen, ik heb het wel gelezen, maar ben geen Wolkers fan. Mede door zijn taalgebruik ja.
Met maar 80 gelezen pagina's van het een en een ver verleden voor het ander, kan ik dus niet vergelijken.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik Turks fruit niet gelezen heb maar wel meerdere keren de film gezien heb. Die vond ik prachtig.

Dettie