Ja ik wilde er ook nooit aan, aan dit boek net als Life of Pi, dat leek me ook niets. Life of Pi ben ik door Leesster gaan lezen en dit boek ook door de leeskring. Ik had ze beiden niet willen missen!!
Dat is ook het leuke van de leeskring/leestafel. Je leest dan ook eens boeken die je normaalgesproken nooit zou lezen!
Groetjes
Bernadet
Louis de Bernières - Kapitein Corelli's mandoline (samenleeboek april 2004)
Hallo Corelli-lezers,
Ik heb het boek ondertussen uitgeleend aan mijn zus en die is laaiend enthousiast. Een vriendin zit al te popelen om het op haar beurt te lezen (zal ik wel de boete in de bib betalen, ha). Zo zie je maar wat een uitwerking verhalen over een boek hebben. En dit allemaal dankzij leestafel!
Groetjes. Tiba
Ik heb het boek ondertussen uitgeleend aan mijn zus en die is laaiend enthousiast. Een vriendin zit al te popelen om het op haar beurt te lezen (zal ik wel de boete in de bib betalen, ha). Zo zie je maar wat een uitwerking verhalen over een boek hebben. En dit allemaal dankzij leestafel!
Groetjes. Tiba
Ik heb het boek hier Tiba, ik kan het je ook opsturen als je dat wilt.
Ik ben nog steeds aan het denken over dit boek. Ik vond het stuk over de Duce ook zo goed, dat hij eigenlijk alsof hij een god was werd besproken. Alles werd ook met hoofdletters geschreven net als bij God. Ik bedoel dus. .
... zei Hij. dacht Hij enz.
Bernadet
Ik ben nog steeds aan het denken over dit boek. Ik vond het stuk over de Duce ook zo goed, dat hij eigenlijk alsof hij een god was werd besproken. Alles werd ook met hoofdletters geschreven net als bij God. Ik bedoel dus. .
... zei Hij. dacht Hij enz.
Bernadet
De stukken over de Duce zijn inderdaad schitterend. Hierdoor wordt nog maar eens duidelijk hoe willekeurig dictatuur te werk gaat.
Eigenlijk is dit een boek om 2 keer te lezen, kwestie van de geschiedenis beter te doorgronden.
Groetjes. Tiba.
P.S. Het boek opsturen is niet nodig Bernadet, ik vraag het wel even terug aan mijn zus, want die heeft het al uit. Wel heel attent van jou. Dank.
Eigenlijk is dit een boek om 2 keer te lezen, kwestie van de geschiedenis beter te doorgronden.
Groetjes. Tiba.
P.S. Het boek opsturen is niet nodig Bernadet, ik vraag het wel even terug aan mijn zus, want die heeft het al uit. Wel heel attent van jou. Dank.
zie hier 
ik ben een eindje niet op het forum geweest (sorry te druk bezig met huistaken en examens voorbereiden) maar dat had ik opgeschreven nadat ik het boek uit had.
In het begin vond ik al die apparte stukjes soms verwarrend. Waarom schreef hij niet eerst een stuk over de Duce, en dan over de dokter enz. Daar heb ik mezelf al antwoord op gegeven om de chronologie te behouden 
Maar vanaf het moment dat de personages tesamen komen leest het vlot.
Sommige passages vond ik teveel beschrijvend. Ja je moet je een achtergrond kunnen voorstellen maar halverwege het boek had ik er geen behoefte aan om nog eens te horen hoe de olijfbomen erbij stonden (om maar iets op te noemen)
Het einde vond ik ronduit teleurstellend. Waarom al die "zever" over de toeristen en dat cafe, over de kleinzoon en de schoonzoon. Het interesseerde mij helemaal niet te weten dat hij nu een succesrijk zakenman was en dat zowel hij als zijn vrouw geen tijd hadden voor het kind. Ook begreep ik niet waarom die kelder niet eerder opgezocht was. Daar lagen toch hun meest kostbare zaken?
Ook het einde van Madras vond ik zéér teleurstellend. Hij komt daar binnen, wil zich aan haar vergrijpen uit woede en dan verdrinkt hij zich maar in de zee
Ik begreep de rare kronkel niet.
En dan het einde van Corelli. Ik had iets van Stommerik.
Nee hoe dan ook het einde klopte van geen kanten. Ik moest steeds denken aan Witte Oleander. Daar werd het einde ook eens vlug eraan gebreid.
Maar nu heb ik gelezen dat jullie er ook over sommige dingen zo over denken
ik ben een eindje niet op het forum geweest (sorry te druk bezig met huistaken en examens voorbereiden) maar dat had ik opgeschreven nadat ik het boek uit had.
In het begin vond ik al die apparte stukjes soms verwarrend. Waarom schreef hij niet eerst een stuk over de Duce, en dan over de dokter enz. Daar heb ik mezelf al antwoord op gegeven
om de chronologie te behouden Maar vanaf het moment dat de personages tesamen komen leest het vlot.
Sommige passages vond ik teveel beschrijvend. Ja je moet je een achtergrond kunnen voorstellen maar halverwege het boek had ik er geen behoefte aan om nog eens te horen hoe de olijfbomen erbij stonden (om maar iets op te noemen)
Het einde vond ik ronduit teleurstellend. Waarom al die "zever" over de toeristen en dat cafe, over de kleinzoon en de schoonzoon. Het interesseerde mij helemaal niet te weten dat hij nu een succesrijk zakenman was en dat zowel hij als zijn vrouw geen tijd hadden voor het kind. Ook begreep ik niet waarom die kelder niet eerder opgezocht was. Daar lagen toch hun meest kostbare zaken?
Ook het einde van Madras vond ik zéér teleurstellend. Hij komt daar binnen, wil zich aan haar vergrijpen uit woede en dan verdrinkt hij zich maar in de zee
Ik begreep de rare kronkel niet.
En dan het einde van Corelli.
Ik had iets van Stommerik.
Nee hoe dan ook het einde klopte van geen kanten. Ik moest steeds denken aan Witte Oleander. Daar werd het einde ook eens vlug eraan gebreid.
Maar nu heb ik gelezen dat jullie er ook over sommige dingen zo over denken ja Inge dat had ik ook dat ik moest denken aan Witte Oleander. Jammer he dat een boek door zo'n einde helemaal zichzelf afbreekt.
Ik dacht in het begin ook bij Corelli, oef als ik hier maar doorheen kom maar bij het verhaal van carlo begon ik het mooi te vinden en het bleef mooi totdat Corelli wegging en toen was de spanning weg en doofde het verhaal als een nachtkaarsje uit.
Lekker Inge dat je er weer bent, ik miste je.
bernadet
Ik dacht in het begin ook bij Corelli, oef als ik hier maar doorheen kom maar bij het verhaal van carlo begon ik het mooi te vinden en het bleef mooi totdat Corelli wegging en toen was de spanning weg en doofde het verhaal als een nachtkaarsje uit.
Lekker Inge dat je er weer bent,
ik miste je.
bernadet
Zag deze week een documentaire op Ned.1 over dolfijnen en hun impact op mensen. Blijkt er een bedoeïnenstam te zijn waar een man (beetje achterlijk en moeilijk pratend) een heel nauwe band heeft met een dolfijn die hij Olin noemt. Er waren beelden waar de dolfijn aankwam als hij geroepen werd en de man zwom met de Olin en hij (eigenlijk een zij) liet zich overal aaien. Prachtige beelden waren dat onder water. De man beweerde dat hij via zijn hart (= gevoelens) contact had met Olin.
Deed me denken aan Mandras, zwemmend met de dolfijnen, die kwamen ook op hem af.
Het blijkt dus wel te bestaan. Nadeel van het plaatje: de toeristen hebben de stam met de dolfijn gevonden en komen erop af. De toeristenidustrie begint er te draaien met alle gevolgen voor rust en milieu.
Groetjes. Tiba.
Deed me denken aan Mandras, zwemmend met de dolfijnen, die kwamen ook op hem af.
Het blijkt dus wel te bestaan. Nadeel van het plaatje: de toeristen hebben de stam met de dolfijn gevonden en komen erop af. De toeristenidustrie begint er te draaien met alle gevolgen voor rust en milieu.
Groetjes. Tiba.
Ja tiba, dolfijnen zijn echt heel bijzonder.
Ik heb jaren geleden eens een documentaire gezien met autistische en geestelijk gehandicapte kinderen die ook samen met dolfijnen het water in mochten. Elk kind werd anders benaderd door de dolfijnen net alsof ze voelden hoe ieder kind benaderd wilde worden.
Dat autistische jongetje kwam daardoor een heel eind uit zijn wereldje en er kon daarna mee gepraat worden! Hij ging met sprongen vooruit.
Ook was er een zwangere vrouw bij en die dolfijnen zwommen heel beschermend voor haar buik als zij zich bewoog. Schitterend! Vanaf die tijd lijkt het me prachtig om eens met een dolfijn te zwemmen.
Bernadet
Ik heb jaren geleden eens een documentaire gezien met autistische en geestelijk gehandicapte kinderen die ook samen met dolfijnen het water in mochten. Elk kind werd anders benaderd door de dolfijnen net alsof ze voelden hoe ieder kind benaderd wilde worden.
Dat autistische jongetje kwam daardoor een heel eind uit zijn wereldje en er kon daarna mee gepraat worden! Hij ging met sprongen vooruit.
Ook was er een zwangere vrouw bij en die dolfijnen zwommen heel beschermend voor haar buik als zij zich bewoog. Schitterend! Vanaf die tijd lijkt het me prachtig om eens met een dolfijn te zwemmen.
Bernadet
-
Gast
Ik heb het boek pas gelezen en helaas moet ik concluderen dat ik het met veel van jullie eens ben. Het eerste gedeelte van het boek is gewoonweg prachtig, waar Carlo heel veel indruk achterlaat. Moeilijk om Carlo ook als Italiaan te zien, omdat hij toch veel karaktereigenschappen heeft die niet echt bij Italianen passen.
Het hoofdstuk van de Duce is prachtig. Tijdens het lezen van dat hoofdstuk zat ik te bedenken dat het op de grens zat van genialiteit en krankzinnigheid, want een de ene kant is dat hoofdstuk toch ook een beetje krankzinnig.
Om het einde te typeren als een damesromannetje gaat mij iets te ver, want er zitten nog steeds bijzondere hoofdstukken bij waar de Bernieres wel de tijd neemt om rustig een verhaal te vertellen. Beter had hij een sprong in de tijd gemaakt en slechts met hints aangegeven wat er tussen lag. Dan had het misschien het einde gekregen dat dit boek verdient.
Meestal als het einde tegenvalt, dan heeft dat zijn weerslag op het hele boek. Bij dit boek valt dit mee, het blijft een aanrader om te lezen, ondanks het einde. En dat is misschien nog wel het meest bijzondere dat de Bernieres heeft bereikt.
Het hoofdstuk van de Duce is prachtig. Tijdens het lezen van dat hoofdstuk zat ik te bedenken dat het op de grens zat van genialiteit en krankzinnigheid, want een de ene kant is dat hoofdstuk toch ook een beetje krankzinnig.
Om het einde te typeren als een damesromannetje gaat mij iets te ver, want er zitten nog steeds bijzondere hoofdstukken bij waar de Bernieres wel de tijd neemt om rustig een verhaal te vertellen. Beter had hij een sprong in de tijd gemaakt en slechts met hints aangegeven wat er tussen lag. Dan had het misschien het einde gekregen dat dit boek verdient.
Meestal als het einde tegenvalt, dan heeft dat zijn weerslag op het hele boek. Bij dit boek valt dit mee, het blijft een aanrader om te lezen, ondanks het einde. En dat is misschien nog wel het meest bijzondere dat de Bernieres heeft bereikt.
Het is moeilijk om te reageren op een boek dat ik meer dan drie jaar geleden heb gelezen.
Het einde weet ik niet precies meer wél het verhaal van Carlo en het hoofdstuk van de Duce.
Na dit boek gelezen te hebben, heb ik de film gezien en nu is er een mix in m'n hoofd van het boek en de film en dat maakt het helemaal moeilijk om te reageren, wat stond in het boek, wat kwam uit de film.
Dettie
Het einde weet ik niet precies meer wél het verhaal van Carlo en het hoofdstuk van de Duce.
Na dit boek gelezen te hebben, heb ik de film gezien en nu is er een mix in m'n hoofd van het boek en de film en dat maakt het helemaal moeilijk om te reageren, wat stond in het boek, wat kwam uit de film.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten