jeannette schreef:Wat een prachtige roman deze laatste tragisch-komische roman van Verhulst, De laatste liefde van mijn moeder. Bijna vanaf bladzijde één voel je dat er achter de hilarisch beschreven gebeurtenissen een diepe tragedie schuilgaat.
En wanneer je dan leest dat Verhulst zelf een niet bijster rooskleurige jeugd heeft gehad, hij was een ongewenst kind, zijn vader dronk en maakte zich schuldig aan huiselijk geweld, ligt het voor de hand om te vermoeden dat de schrijver voor de roman gedeeltelijk uit zijn eigen jeugd geput heeft.
Jeannette
Wat jij zegt verwoordt hij ook mooi in het gefilmde interview Jeannette. http://www.lezen.tv/ Ik vind het ook een prachtig boek, voor mij zijn mooiste boek tot nu toe. Het lijkt alsof Verhulst ietsje milder schrijft, wat zijn schrijven ten goede komt (vind ik persoonlijk.)
Ik heb jullie verslagen gelezen en ik sluit me aan bij Marjo. Ik vind dit ook niet zijn beste boek. In het begin vond ik de toon een beetje tam. Ik miste het sprankelende van eerdere boeken. Het is weliswaar niet zo grof als sommige andere maar het kwam op mij over alsof hij het allemaal al tig keer eerder had verteld. Misschien was het ook wel wat teveel gekanker. Ik miste ook de compassie die er in andere boeken wel is. Na een tijdje kwam er wel meer leven in het verhaal. Er bleven wat dingen hangen, zoals die kleptomanie van Jimmy en de 'ziekte'(?) van Wannes en ook het einde kwam bij mij wat vreemd over. Ik vind het niet mooi uitgewerkt, alsof hij het op de automatische piloot heeft geschreven.