Pagina 2 van 78
Geplaatst: 28 okt 2009, 17:56
door Dettie
O dear, In retraite heb ik hier nog liggen, om eerlijk te zijn stel ik het steeds uit daaraan te beginnen. Ik wacht nog even jouw oordeel af Elvira.
Wel érg leuk dat je zo bezig bent met die debutanten!
Dettie
Geplaatst: 30 okt 2009, 10:58
door elviratoverspin
Dettie schreef:O dear, In retraite heb ik hier nog liggen, om eerlijk te zijn stel ik het steeds uit daaraan te beginnen. Ik wacht nog even jouw oordeel af Elvira.
Wel érg leuk dat je zo bezig bent met die debutanten!
Dettie
In één ruk uitgelezen! Bijna letterlijk, ik had het moeilijk om het weg te leggen. Het is zwaar psychologisch en tegelijkertijd erg nuchter. Bepaalde wendingen waren steeds verrassend. En de ontwikkelingen op het einde had ik helemaal niet zien aankomen. Knap!
Geplaatst: 30 okt 2009, 11:28
door Dettie
Recensietje? Vraagt ze voorzichtig...
Dettie
Geplaatst: 01 nov 2009, 14:24
door berdine
"Herinneringen aan Mariënburg" is uit. Mwah, niet bijzonder. Een beetje kinderlijk geschreven. Is dat misschien Surinaamse stijl, want "De koningin van Paramaribo" door Clark Accord was ook al zo kinderlijk.
Ben nu bezig in "Letje" en niet "Jetje" zoals ik eerder schreef. De naam staat met zo'n sierlijke krul op het omslag dat ik er "Jetje" in las. De schrijfstijl is al even vol krullen en tierelantijnen. Dat leest niet gemakkelijk en het boek schiet dus ook niet op. Er zit evenmin veel verhaal in, maar ik lees nog even door...
Geplaatst: 01 nov 2009, 14:52
door Dettie
Wat vond je kinderlijk aan De koningin van Paramaribo, berdine?
Het staat me in m'n herinnering bij als een tamelijk triest verhaal over een prostituee.
Dettie
Geplaatst: 01 nov 2009, 15:43
door Joanazinha
Naast het recensieboek Voor liefde zie de letter L van Paola Calvetti ga ik nu beginnen in het tweede deel van Stieg Larsson's trilogie: De vrouw die met vuur speelde.
Geplaatst: 01 nov 2009, 16:19
door berdine
Dettie schreef:Wat vond je kinderlijk aan De koningin van Paramaribo, berdine?
Het staat me in m'n herinnering bij als een tamelijk triest verhaal over een prostituee.
Dettie
De schrijfstijl. Het verhaal op zich niet, hoor.
Geplaatst: 16 nov 2009, 18:16
door Joanazinha
Ik ben nu begonnen in Het gruwelhuis van Franck Thilliez. Een voor mij onbekende, Franse schrijver die het superspannend weet te brengen!
Joanazinha
Geplaatst: 16 nov 2009, 22:43
door Marjo
Eerst 'in cold blood', maar ik weet nog niet of ik die uitlees, en dan inderdaad: het andere gruwelboek!
Geplaatst: 16 nov 2009, 22:47
door Dettie
Nou ik hoef ze alle twee niet te lezen marjo, ook wel eens lekker!
Dettie
Geplaatst: 17 nov 2009, 21:22
door Marjo
Ik lees Truman Capote dus ook niet uit. Heb er helemaal geen zin in.
Geplaatst: 19 nov 2009, 13:52
door WilV
Ik lees Walvismuziek van Wally lamb,
zeker niet de mooste van de drie die ik van hem las,
zijn andere twee boeken grepen me al bij de eerste pagina's bij de strot, en dat had ik bij dit boek helemaal niet,
maar toch wel de moeite van het lezen waard.
En Berdine..de hoofdpersoon is inderdaad onsympathiek, het zou niet moeten, maar dat maakt toch ook verschil. Het gevoel van mededogen wat ik in zijn andere boeken met de hoofdpersoon had, die ook niet altijd lievertjes waren, ontbreekt hierdoor.
Groetjes
Willeke
Geplaatst: 19 nov 2009, 19:25
door elviratoverspin
La petite fille de Monsieur Linh van Claudel. Hèhè. Doet plezier om nog eens zo'n boekje te lezen. Ben gelijk in mijn hoofd het niveau aan het beoordelen... (altijd met oog op het publiek natuurlijk)
Geplaatst: 19 nov 2009, 19:52
door Joanazinha
Ik ga beginnen in De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano.
Geplaatst: 19 nov 2009, 20:16
door WilV
Ben benieuwd wat je er van vind Joanazinha
Ik herroep mezelf inmiddels enigszins over Walvismuziek,
het mededogen begint toch toe te slaan. Een beetje.
Groetjes
Willeke
Geplaatst: 19 nov 2009, 20:44
door Dettie
elviratoverspin schreef:La petite fille de Monsieur Linh van Claudel. Hèhè. Doet plezier om nog eens zo'n boekje te lezen. Ben gelijk in mijn hoofd het niveau aan het beoordelen... (altijd met oog op het publiek natuurlijk)
O dat vond ik zo'n prachtig verhaal Elvira, dat is nu zo'n boek dat ik koester.
Dettie
Geplaatst: 19 nov 2009, 23:43
door tiba
Een van de mooiste boeken die ik las.
Tiba.
Geplaatst: 22 nov 2009, 14:11
door berdine
WilV schreef:Ik herroep mezelf inmiddels enigszins over Walvismuziek,
het mededogen begint toch toe te slaan. Een beetje.
Groetjes
Willeke
Ik had precies hetzelfde Willeke...
En achteraf vond ik het toch wel een goed boek. Alleen sta ik niet te springen om een ander boek van hem te lezen. Ten onrechte waarschijnlijk.
Geplaatst: 22 nov 2009, 14:19
door berdine
Na het moeilijke "Landwee" van El-Mahdi Acherchour eindelijk het een stuk leesbaardere "Komt een vrouw bij de dokter" gelezen. Door alle tegenstrijdige berichten had ik dat al te lang uitgesteld. Ik had er helemaal niets van verwacht en was dus aangenaam verrast. Ik vind het gewoon een goed boek! Aangrijpend en eerlijk en een steun voor iedereen die een partner met kanker heeft, door de herkenbaarheid van de gevoelens van de partner zonder kanker.
Geplaatst: 22 nov 2009, 14:29
door WilV
Ik had precies hetzelfde Willeke... En achteraf vond ik het toch wel een goed boek. Alleen sta ik niet te springen om een ander boek van hem te lezen. Ten onrechte waarschijnlijk.
Ik heb het inmiddels uit en ben toch behoorlijk positief inmiddels, vooral door het einde inderdaad, dan raakt het steeds meer.
Vond het vooral mooi dat al die mensen die wij zo'n beetje tot de outcast zouden rekenen aan het einde haar éigenlijke familie zijn.
Wil
Geplaatst: 23 nov 2009, 13:14
door Dettie
Arend en Sofie, een recensieboek.
Heb je Landwee al uit berdine? Ik heb het klaarliggen, zo gauw Arend en Sofie uit is begin ik er aan. Ben al wel een klein stukje begonnen en het leest inderdaad niet makkelijk weg.
Dettie
Geplaatst: 23 nov 2009, 15:23
door berdine
Ja Landwee heb ik uit, met moeite. Het is van de bieb, maar ik verleng het nog wel een keertje. Er zit vast niemand op te wachten, haha!
Geplaatst: 26 nov 2009, 09:45
door Joanazinha
De eenzaamheid van de priemgetallen van Paolo Giordano heb ik al weer een paar dagen uit. Mijn reactie erbij was als volgt: Aan de ene kant vond ik het een erg boeiend boek; aan de andere kant erg triest vanwege de levenshouding van Mattia en Alice.
De eenzaamheid van beide hoofdpersonen en de manier waarop die zich bij beiden uit is treffend beschreven. Toch houd ik bij Alice een beetje een gevoel van: was het allemaal wel zo erg en 'speel' je niet met je anorexia om andere mensen aan je te binden.
Wat dat betreft kon ik meer sympathiseren met Mattia die op zijn manier probeert het hoofd boven water te houden, zonder daarbij te leunen op andere mensen.
Nu ben ik bezig in Dwaalspoor van Loes den Hollander, een thriller van Nederlandse bodem. Wel aardig, leest vlot weg maar niet meer dan een tussendoortje wat mij betreft.
Geplaatst: 08 dec 2009, 09:39
door Joanazinha
Sinds zondag ben ik aan het lezen in Niemand weet waar ik ben van Julia Samuël. Het beschrijft haar strijd voor Drive Against Malaria en haar strijd tegen borstkanker.
Mooi, indrukwekkend boek in een recht voor zijn raap stijl; zonder zelfmedelijden en met een groot open oog voor de mensen in Afrika.
Joanazinha
Geplaatst: 08 dec 2009, 16:53
door berdine
Vreemd land van Jhumpa Lahiri. Tot op heden (56 blz.) mwah.....