Leestafel forum

Hoewel ik vind dat Manja's woorden zeer tot de verbeelding spreken, vind ik de foto's en gesproken teksten een mooie aanvulling op het geheel.
Een indringend, ontroerend en bijzonder geschreven boek!

Moest ik even lachen moet je nou kijken!
Hoeveel Finnen zouden er Nederlandse lezen.
Ik in elk geval geen fins!

http://www.booky.fi/search.php?advanced ... set%20%20M.

Zouden ze boeken verkopen in Finland wat een belachelijke prijzen.

O misschien is dit reclame in elk geval niet zo bedoeld ,zo nodig haal ik het weg,maar ik denk niet dat deze Finse site uitnodigt tot kopen,maar ik vond het wel vermakelijk.

Manja

Manja Croiset schreef:Moest ik even lachen moet je nou kijken!
Hoeveel Finnen zouden er Nederlandse lezen.
Ik in elk geval geen fins!

http://www.booky.fi/search.php?advanced ... set%20%20M.

Zouden ze boeken verkopen in Finland wat een belachelijke prijzen.

O misschien is dit reclame in elk geval niet zo bedoeld ,zo nodig haal ik het weg,maar ik denk niet dat deze Finse site uitnodigt tot kopen,maar ik vond het wel vermakelijk.

Manja

Wel apart, zo'n Finse toelichting op Nederlandse boektitels.

Het spijt me leestafelgenoten.

Ik trek me terug als actief lid.
Ik zal het ook bij raad de dichter en mijn eigen item zetten.

Mijn vader heeft 3 jaar in concentratiekampen gezeten ,voor de vrijheid van drukpers. O,a drukte hij als overtuigd atheist , de wachttoren het orgaan van de Jehova's getuigen met gevaar voor eigen leven en ik schrijf een stukje en dat kan dan niet.

Ja het zijn de forumregels,maar nogmaals ik trek me terug als actief lid en wijd me alleen aan schrijven. Dit van veel geringere importanitie,heb me vaak afgevraagd of ik de moed zou hebben te doen wat mijn vader en vele verzetsstrijders hebben gedaan.
Ja dus.
Bevend en huilend ontdaan,maar ik blijf schrijven waarvan ik vind dat gezegd moet worden en daarvoor ga ik niets en niemand uit de weg.
Ik probeer het gewraakte stukje in bladen te plaatsen,als dat lukt,loop ik een risico op represaille van buurtgenoten.

Dat risico ga ik nemen. VRIJHEID VAN MENINGSUITING met de paplepel
ingegoten.

Ik hoop dat dit stukje wel blijft staan en niet ook verwijderd wordt.
Nooit zal ik mezelf verloochenen.Dit is geen heetgebakerde reactie, hoe ik leestafel ook missen zal als verstrooiing.

MANJA CROISET
SCHRIJVERS LATEN ZICH NIET MUILKORVEN

Manja, ik weet niet om welk "stukje tekst" het gaat, maar wij kunnen je niet missen op de Leestafel!

Jeannette

De biografie ´mijn leven achter onzichtbare tralies´ van Manja Croiset, heeft naar mijn mening een veelzeggende titel en indrukwekkende kaft, welke uitnodigde tot lezen.
Tijdens het lezen van het boek, viel me op dat Manja de woorden wist te vinden om me te raken. Zo zijn de diepe angst en schaamtegevoelens van het meisje sterk voelbaar. Pijnlijk hoe ze deze lange tijd alleen en grotendeels ongemerkt heeft moeten dragen. Krachtig hoe deze nu zo eerlijk en diepzinnig op papier te lezen zijn. Er zit veel gevoel, achtergrond en verdieping in elk stukje tekst.

Hier citeer ik een paar van de vele stukjes die mij aangrepen:

het kind wil zichzelf
een kusje op de spiegel geven
maar schikt van het hoofd
dat groter wordt
als de mondjes elkaar raken

ik fluister lieve woordjes
tegen het bange meisje
aai haar zachtjes in een
poging haar te kalmeren
het lukt maar eventjes
heel voorzichtig wieg
ik haar je mag niet van
haar zijde wijken
ze zou gesponnen
moeten zijn in een
web van onvoorwaardelijke
liefde die eeuwig duurt

en uit het hoofdstuk ´Manja en klinieken´:

het zou niet de enige keer zijn
dat ze van haar bed wordt gesleurd
een andere ´verpleegster´
verblind door de migraine ook duizelig en misselijk
opstaan moet ze geen koorts
ze kan niet
wordt overeind getrokken wankelt
krijgt een zet en dondert van de trap
zo dapper als die keer dat ze om een arm gevraagd heeft
zal ze nooit meer zijn
ze vraagt nooit meer wat
durft nooit wat te laten zien
ooit één keer een nachtelijke huilbui
spuiten waren ´het antwoord´
de volgende dag ziek van de troep kan ze niet lopen
het ´ritueel´herhaalt zich en er komen ook dreigementen
over afnemen van vrij wandelen en eigen portemonnaiebeheer
veel later zou ze ooit in een rapport van de ´behandelend´ psychiater
lezen dat ze bang zou zijn voor controle verlies
ja raar hé
toch altijd de schaamte en toen nog deze angst
en daarvoor was ik er al om uit huis gezet

Ik wou zeggen dat ik inmiddels vrede heb met zoals het gelopen is,maar dat het misschien wel wijs is,om bij mijn stellingname te blijven.
O, nu weet ik opeens niet meer of ik dat al gezegd heb.
Mijn gezondheid is niet goed,plus dat ik niet op mijn tellen wil passen,dus het is goed zo. Ook geen bron van onvrede voor anderen meer.
In mijn boeken kan ik zeggen wat ik wil.Daarin kan ik keihard zijn naar anderen,maar ook over mezelf.
In mijn eerste boek schreef ik het grapje.

Je Crois(et)
Ik geloof in mij
Je ne Crois(et) pas
Ik geloof niet in mijzelf

Altijd vol dilemma's slecht in keuzes maken. Ik ga tegenwoordig staan voor mezelf. Dus nogmaals het is goed zo. En stel me daarin ook wat meer volwassen op.( zou tijd worden).
In persoonlijke relaties wil ik graag rekening houden met mijn medemens.
Rekening houden met zijn of haar gevoelens.
In mijn schrijverschap wil ik geen concessies doen.
Dat is in strijd met het leestafel reglement.
Ik hoop dat de anderen er zo ook vrede mee hebben!

Manja

De link naar de fragmenten uit ´mijn leven achter onzichtbare tralies´ door de schrijfster Manja Croiset ingesproken, is gewijzigd.

Het is nu: www.youtube.com/watch?v=kPtrQKhTpMk

Helemaal mee eens Wendy!

Dettie

Dit boek van Manja heb ik in één adem uitgelezen. De bijbehorende cd's hebben mij meegenomen in de complexe, verdrietige wereld van Manja. Manja weet met een ongelooflijke overtuiging een beeld te schetsen van haar beleving en daarbij het verhaal te vertellen van haar leven en dat van de mensen om haar heen. Het resultaat; een verassend pakkend leuk en soms confronterend boek met alle ingrediënten die dit tot een succes maken! mede door de cd's een kadootje voor de visueel ingestelden!

In het boek 'Mijn leven achter onzichtbare tralies' neemt Manja je naar haar verleden. Op een aangrijpende en zeer indrukwekkende manier schetst ze door middel van herinneringen en gedachten beelden uit haar grotendeels angstige en ook eenzame jeugd. Ook geeft ze je een indruk van het Amsterdam van destijds en wat haar omgeving en de mensen om haar heen voor invloed hebben gehad op haar ontwikkeling en haar leven. Ik vond het bijzonder om op deze manier een kijkje te nemen te nemen in het verleden van Manja. Het is een verhaal dat me heeft aangegrepen en ik heb veel bewondering voor de manier waarop Manja dit heeft geschreven.

Dank je wel. Carola.

Ik ging de site op en zag net je reactie, websites, je wordt er scheel van, ik had geen melding van je berichtje gekregen!

Wat ik leuk vind, ook al noem je het alleen en passant, dat je ook het Amsterdams tijdsbeeld aan tipt en niet alleen de litanie van mijn leven ziet.
Meestal wordt daaraan voorbij gegaan en ik schetste, hoop ik een stukje historie los van die van mezelf. Dus ik ben er blij mee! Daar ben ik dan toch wel ingeslaagd, misschien overheerst de problematiek teveel en wordt het daarom niet opgepakt of niet als belangrijk vermeld.

bedankt dus.

Manja Croiset

En ook Willeke heeft het boek gelezen, haar recensie is hier te lezen

http://www.leestafel.info/manja-croiset

---

Dankjewel , Willeke.

manja

Gisteren. Auschwitz 65 jaar geleden bevrijd. Natuurlijk weet iedereen over de gruwelijkheden die daar, en op vele andere plekken, hebben plaatsgevonden. Over het leed dat zich tijdens de oorlog afspeelde. Maar wie weet er over het leed van ná de oorlog? Wie weet er van het tweede-generatiesyndroom?

'prik in me en het komt eruit'

Manja Croiset laat het zien. De invloed die een oorlog kan hebben op een kind dat pas na die oorlog geboren is. Hoe dramatisch het leven uit kan pakken als niet het kind, maar de ouder een trauma heeft opgelopen.
Manja Croiset schrijft recht vanuit haar hart; mij treft het recht in mijn eigen hart. Manja's onconventionele schrijfstijl past exact bij haar boodschap: op sommige momenten vertederend en lachwekkend, op andere momenten plaatsvervangend triest en ongemakkelijk.

Ik vond 'Mijn leven achter onzichtbare tralies' een prachtig boek, wat mij niet alleen meer inzicht heeft gegeven in het leven van Manja Croiset zelf, maar ook in de gevolgen van een zo gruwelijke oorlog.

Bedankt.

Jacob Braet van het Belgische artistieke blad Ambrozijn heeft een recensie geschreven over dit boek. Volledig afgekraakt! "Therapeutisch braaksel" nog grover het golfde uit de GULP! Daar kan ik het dan mee doen. Ik kreeg nog wel even mee, dat ik een belezen en intelligente vrouw ben.

Manja Croiset

Ach Manja, het gebeurt altijd dat er een negatieve recensie tussen zit, dus ik zou er niet wakker van liggen.

Het is een rare dag vandaag. Bij de poezie verdwijnen berichten, jij een slechte recensie...

Morgen maar weer beter zullen we denken.

Dettie

Ach Dettie, ik vind het het niet eens zo erg.
En wat waar is waar ik noemde net de negatieve dingen, maar hij ook wel over de couleur locale en het tijdsbeeld. Dat heeft hij dan toch ook op gepakt.
Ik vond die man allee beetje grof in zijn woordkeus, weet je laat ik nou aardig blijven. Hij is een beetje (te) plastisch in zijn taalgebruik.

Ja, ik kreeg meldingen van poezie en aldoor weg, maar had er niets achtergezocht. Overigens gebeurde het incidenteel wel eerder.

Manja

Manja Croiset schreef:
Ja, ik kreeg meldingen van poezie en aldoor weg, maar had er niets achtergezocht. Overigens gebeurde het incidenteel wel eerder.

Manja

Nou dit niet hoor, er is heel wat anders aan de hand, maar dat hoeft verder niet hier op het boekenforum.
Staat de recensie in het nieuwste nummer van Ambrozijn? Die van 15 februari?

Dettie

Inderdaad.! Ken je het blad, Dettie?
Ik zie trouwens dat hij Jacob Baert heet en niet Braet..
Ik zit het te scannen voor de uitgeefster wil jij ook en kopie?
Manja Croiset

Geachte/ Lieve Zuiderburen,

Voor mij het goede nieuws, dat mijn leven achter onzichtbare tralies in de bibliotheek van Mechelen ligt en dat de hoofd bibliotheek te Gent bestellingen gaat plaatsen.
Mechelen heeft ook toeschouwer of deelnemer , maar dat hoort bij poezie en een knipoog in de duisternis en dat hoort overal en nergens.
O ik hoor net, dat het wel is aangeschaft, maar dat het 2 à 3 weken duurt voor ze daadwerkelijk kunnen worden uitgeleend.

Was getekend een blije Manja.