Je bent liefIk zal proberen het zo goed mogelijk in de gaten te houden als ik aan het discussieren ben, want in het vuur van de strijd wil ik het nog wel eens vergeten.
Bernadet
Arjan Visser - De laatste dagen (debuut)
"De laatste dagen "uit.
Ik ben er een beetje gemengd over..ik vond de stijl van schrijven niet altijd even sterk,
en sommige personages óf heel erg uit de lucht komen vallen omdat ze in het verhaal wat als uitgangspunt werd gebruikt gepast moesten worden,
(bv de zusters Davelaar en Kitty)
óf niet goed uitgewerkt..bv Rebecca..die het hele verhaal een heel "dun personage was in mijn beleving, en waar we pas aan het einde van het verhaal wat van te zien kregen.
het gevoel dat het wel héél erg toevallig was wie elkaar allemaal tegenkomen (....) ook niet zo goed van me afzetten.
Tóch heb ik het wel met enig plezier gelezen, omdat je toch wilt weten hoe het nu precies zit en wat er gaat gebeuren.
De sombere benauwde sfeer op de boerderij vond ik wel geloofwaardig beschreven.
Wil
Ik ben er een beetje gemengd over..ik vond de stijl van schrijven niet altijd even sterk,
en sommige personages óf heel erg uit de lucht komen vallen omdat ze in het verhaal wat als uitgangspunt werd gebruikt gepast moesten worden,
(bv de zusters Davelaar en Kitty)
óf niet goed uitgewerkt..bv Rebecca..die het hele verhaal een heel "dun personage was in mijn beleving, en waar we pas aan het einde van het verhaal wat van te zien kregen.
het gevoel dat het wel héél erg toevallig was wie elkaar allemaal tegenkomen (....) ook niet zo goed van me afzetten.
Tóch heb ik het wel met enig plezier gelezen, omdat je toch wilt weten hoe het nu precies zit en wat er gaat gebeuren.
De sombere benauwde sfeer op de boerderij vond ik wel geloofwaardig beschreven.
Wil
Toeval bestaat niet, ofwel het leven hangt van toeval aan elkaar.
Als je dit op het platteland plaatst en in een andere tijd, denk ik, waarom zou het niet kunnen? Niet ieder personage hoeft breed uitgesponnen te worden.
Het heeft me hier niet erg gestoord., al denk ik ook wel dat zie rare zussen weg hadden kunnen blijven. Kitty evenwel niet..
Als je dit op het platteland plaatst en in een andere tijd, denk ik, waarom zou het niet kunnen? Niet ieder personage hoeft breed uitgesponnen te worden.
Het heeft me hier niet erg gestoord., al denk ik ook wel dat zie rare zussen weg hadden kunnen blijven. Kitty evenwel niet..
Ik denk dat bij mij het één een beetje samenhangt met het ander..als een boek mij echt grijpt geloof ik echt alles..ik heb in het verleden wel gemerkt dat ik dan zelf met gemak dingen geloof die helemaal niet kunnen..
maar als het boek al een beetje wringt in mijn beleving vind ik het wel erg toevallig dat precies op díe boerderij degene van wie wij weten dat het een familielid is (ik houd het even vaag) woont.
En dan zijn we ook nog een deel van het boek in de veronderstelling dat een ander direkt familielid ook nog op precies die boerderij is terechtgekomen...
Groetjes,
Wil
maar als het boek al een beetje wringt in mijn beleving vind ik het wel erg toevallig dat precies op díe boerderij degene van wie wij weten dat het een familielid is (ik houd het even vaag) woont.
En dan zijn we ook nog een deel van het boek in de veronderstelling dat een ander direkt familielid ook nog op precies die boerderij is terechtgekomen...
Groetjes,
Wil
Met "geloven'bedoel ik niet perce dat ik denk dat het echt gebeurt is, want het is inderdaad een verzonnen verhaal,
maar meer dat ik bereid ben het te geloven, en dat heeft bij mij meer met de manier van schrijven/vertellen te maken dan met of het in de werkelijkheid zo gebeurt kan zijn..
bv..ik geloof moeiteloos, om maar eens een boek te nomen, in het leven van Pie een boek lang dat een jongen op en vlot met een tijger leeft,
of bij Marquez dat een personage door gele vlinders omzwermd word omdat ze zo verliefd is,
ik noem maar wat,
terwijl ik echt niet denk dat dat in de werkelijkheid zo is..
als iemand me pakt geloof ik alles, of beter gezegd..ben ik bereid alles te geloven,
maar al ik het verhaal vind wrikken of niet zo goed geschreven vind ik de meest geloofwaardige zaken als twijfelachtig.
leuke discussie dit.
Groetjes,
Wil
maar meer dat ik bereid ben het te geloven, en dat heeft bij mij meer met de manier van schrijven/vertellen te maken dan met of het in de werkelijkheid zo gebeurt kan zijn..
bv..ik geloof moeiteloos, om maar eens een boek te nomen, in het leven van Pie een boek lang dat een jongen op en vlot met een tijger leeft,
of bij Marquez dat een personage door gele vlinders omzwermd word omdat ze zo verliefd is,
ik noem maar wat,
terwijl ik echt niet denk dat dat in de werkelijkheid zo is..
als iemand me pakt geloof ik alles, of beter gezegd..ben ik bereid alles te geloven,
maar al ik het verhaal vind wrikken of niet zo goed geschreven vind ik de meest geloofwaardige zaken als twijfelachtig.
leuke discussie dit.
Groetjes,
Wil
Je gelooft het zolang je in het verhaal zit? Maar als je bijvoorbeeld wel die vlinders wil geloven, maar niet de toevallige (nou ja) samenhang die Visser beschrijft, dan schrijft Visser dus voor jouw gevoel niet goed genoeg?
Ik heb ook wel eens dat idee gehad, van 'ja hoor, gooi maar in mijn pet', ik weet even niet meer welk boek dat dat geweest kan zijn, maar Visser dus niet. Als verschillende verhaallijnen zo bij elkaar komen, dan is dat als een puzzel, waar ineens alles past. Dat vind ik wel leuk gevonden.
Ik heb ook wel eens dat idee gehad, van 'ja hoor, gooi maar in mijn pet', ik weet even niet meer welk boek dat dat geweest kan zijn, maar Visser dus niet. Als verschillende verhaallijnen zo bij elkaar komen, dan is dat als een puzzel, waar ineens alles past. Dat vind ik wel leuk gevonden.
Ja zo ongeveer werkt dat wel bij mij geloof ik,Je gelooft het zolang je in het verhaal zit? Maar als je bijvoorbeeld wel die vlinders wil geloven, maar niet de toevallige (nou ja) samenhang die Visser beschrijft, dan schrijft Visser dus voor jouw gevoel niet goed genoeg?
en niet dat me bij dit boek nu zo óntzettend stoorde,..ik wilde niet voor niets wel weten hoe het af liep allemaal..maar dat ik het al lezend wel heel erg toevallig vind allemaal heeft inderdaad wel te maken met dat zijn schrijfstijl me niet altijd overtuigde.
Groetjes,
Wil
Mooi boek, maar wel een beetje lichtvoetig. Leuk was, dat het met humor is geschreven: de 'dominee' (die niet de duivel is, want die bestaat niet, en ook niet uit de lucht komt vallen) is een verwarde man, die tot zijn eigen verbazing een geweldige theorie bedenkt (Abraham heeft de verkeerde zoon proberen te offeren en daarom spookt-ie nog rond).
Wat ik miste, was een overtuigende verklaring voor de waanzin die het boerengezin plotseling treft. De knecht is zo naïef dat ik het niet geloofwaardig vindt, de totale ontreddering en verloedering zo groot, dat je toch verwacht dat mensen daar langzaam naar toe groeien. Dat Simon gek is, van die infectie aan de voet, snap ik wel, de 'dominee' snap ik ook. Louise, de vrouw van Simon, al veel minder.
Maar ik heb me zeker vermaakt met dit boek. Als cijfer zou ik het een 7 geven.
Wat ik miste, was een overtuigende verklaring voor de waanzin die het boerengezin plotseling treft. De knecht is zo naïef dat ik het niet geloofwaardig vindt, de totale ontreddering en verloedering zo groot, dat je toch verwacht dat mensen daar langzaam naar toe groeien. Dat Simon gek is, van die infectie aan de voet, snap ik wel, de 'dominee' snap ik ook. Louise, de vrouw van Simon, al veel minder.
Maar ik heb me zeker vermaakt met dit boek. Als cijfer zou ik het een 7 geven.
[i]Ook dit gaat voorbij.[/i]
Re: Arjan Visser - De laatste dagen (debuut)
Nou die laatste post van Petra had ook wel onder de "verklapper" gemogen, haha. Die theorie vond ik ook geweldig!
Grappig dat de een het boek naargeestig en de ander het lichtvoetig vond! Ik vond het met name boeiend. Ik vond het niet wringen of dat er teveel toevalligheden in voor kwamen.
Tot het eind ben je er niet zeker van wat er allemaal gebeurd is en wie wie is. Dan moet je weer terug naar het inleidende onderzoeksrapport van de professor. En dan nog. Je meent in het tweede deel zeker te weten wie die rondtrekkende prediker is, maar in het slothoofdstuk blijkt dat dat niet waar kan zijn. En wat is er gebeurd met de knecht? De schrijver laat je in het onzekere door in datzelfde laatste hoofdstuk een achteloze opmerking over een jongeman te maken. Is hij dan toch niet...?
Het lijkt wel haast alsof de schrijver twee mogelijkheden voor een paar van zijn hoofdpersonen had en die twee door elkaar uitgewerkt heeft. Heerlijk!
Grappig dat de een het boek naargeestig en de ander het lichtvoetig vond! Ik vond het met name boeiend. Ik vond het niet wringen of dat er teveel toevalligheden in voor kwamen.
Tot het eind ben je er niet zeker van wat er allemaal gebeurd is en wie wie is. Dan moet je weer terug naar het inleidende onderzoeksrapport van de professor. En dan nog. Je meent in het tweede deel zeker te weten wie die rondtrekkende prediker is, maar in het slothoofdstuk blijkt dat dat niet waar kan zijn. En wat is er gebeurd met de knecht? De schrijver laat je in het onzekere door in datzelfde laatste hoofdstuk een achteloze opmerking over een jongeman te maken. Is hij dan toch niet...?
Het lijkt wel haast alsof de schrijver twee mogelijkheden voor een paar van zijn hoofdpersonen had en die twee door elkaar uitgewerkt heeft. Heerlijk!
Re: Arjan Visser - De laatste dagen (debuut)
Het is lang geleden dat ik dit boek las en het komt meteen weer terug...die sfeer. Mooi...