Leestafel forum

Inmiddels weer een boek uit en een boek bijna uit.
Het boek dat ik uit heb is:
Het plan voor volledige werkgelegenheid van Magnus Mills.
Ik weet niet meer hoe dit boek op m'n lijstje kwam, maar het kan zijn dat ik er hier iets over heb gelezen. Het was wel een grappig boek.
Nu ben ik bezig in De oude koning en zijn rijk van Arno Geiger.
Volgens mij heb ik ook over dit boek iets op dit forum gelezen. Er staat geen bespreking op de website, dus ik weet het niet zeker.
Het is wel een mooi boek, hoewel ik het later ook wel deprimerend vind. Ik hoop niet dat m'n vader ooit dement wordt, want ik geloof niet dat ik daar mee om zou kunnen gaan. Ik verlies nu al m'n geduld als m'n vader dingen vergeet, of dingen niet doet, zoals ik vind dat m'n moeder het gewild zou hebben.

berdine heeft Het plan voor volledige werkgelegenheid van Magnus Mills. gelezen, zij plaatst altijd korte impressies op het forum, zie:

viewtopic.php?f=3&t=9938

Dettie

"De oude koning en zijn rijk" heb ik ook gelezen, maar ik geloof niet dat ik toen al "korte impressies"( mooi geformuleerd, Dettie!) op het forum zette. Maar er kan wel iets over gezegd zijn bij "Momenteel lees ik"

Na het toch wat deprimerende: De oude koning en zijn rijk, ben ik nu maar weer eens begonnen met een thriller, hetgeen ik altijd wat minder deprimerend vind.
Dat De ijzeren kamer, van Matti Y. Joentsuu.
Het boek is naar mijn mening wel mooi geschreven en het lijkt er op dat je al snel kennis maakt met de moordenaar, hoewel dat nog niet duidelijk is. In het tweede hoofdstuk maken we al kennis met Orvo, een man die op dat moment bij z'n ouders slaapt. Hij lijkt meerdere persoonlijkheden te hebben en z'n thuissituatie is op z'n zachtst gezegd merkwaardig. Z'n moeder kruipt bij hem in bed en z'n grootvader, die hij met "Heer Admiraal" aan moet spreken en hem kelner noemt, is werkelijk onuitstaanbaar. De man heeft een lichte beroerte gehad en zou eigenlijk met een rollator moeten lopen, wat hij weigert, omdat dat beneden z'n waardigheid is. Hij laat ook z'n ontlasting en z'n urine in bed lopen en als z'n zoon voorstelt dat hij misschien luiers zou moeten dragen, schreeuwt hij dat luiers voor baby's en vrouwen zijn. Ook het beroep van de zoon, basisverpleegkundige, vindt de vader maar niets. Dat is namelijk iets voor mietjes. Orvo werkt als ook als masseur en gigolo.

Na een paar kleine wijzigingen in m'n vorige stukje, Heer Admiraal is namelijk de grootvader van Orvo en Orvo werkt ook als basisverpleegkundige, nog even verder.
De hoofdstukken over de politie en over Orvo wisselen elkaar af en ik ga meer sympathie voor Orvo voelen. Tegelijk vraag ik me af of hij toch niet de moordenaar is, vooral omdat hij ergens wat vreemd is en er erg veel aandacht aan hem besteed wordt in het boek.

En dan komt er de vraag op wat nu eigenlijk een literaire thriller is.

Twijfel je aan het literaire? Of juist aan het thrilleraspect?

Marjo schreef:Twijfel je aan het literaire? Of juist aan het thrilleraspect?

De vraag is eigenlijk wanneer een thriller een literaire thriller wordt.

Dat het boek wat ik aan het lezen ben, een thriller is, is wel duidelijk. Het enige is dat ik, nu ik nog niet halverwege ben, het idee heb wie de dader zou kunnen zijn. In de meeste thrillers blijft de dader, zelfs als je min of meer in z'n hoofd meekijkt, anoniem en dat is hier niet het geval. Toch blijf ik wel heel benieuwd naar de afloop.

De ijzeren kamer heb ik eindelijk uit. Het lezen ging op een gegeven moment een beetje langzaam, omdat ik bang werd dat een van de hoofdpersonen, waar ik sympathie voor begon te krijgen wel eens iets heel doms zou kunnen gaan doen. Het boek loopt uiteindelijk heel anders af dan je verwacht. Uiteindelijk is het ook geen traditionele thriller, waarin aan het einde de dader wordt gearresteerd.

Dus toch een literaire thriller? Of ben je daar nog niet uit.. ach ja, wat is literair..

Marjo schreef:Dus toch een literaire thriller? Of ben je daar nog niet uit.. ach ja, wat is literair..

Tja, wat is literair? Wat opvalt is dat de karakters niet van bordkarton zijn, maar goed, dat is tegenwoordig met veel thrillers het geval.

Op school leerde ik indertijd dat literatuur na 50 jaar nog z'n waarde heeft. Dat is natuurlijk een aardig criterium, maar het levert een probleem op, namelijk hoe pas je dit toe op recent geschreven boeken?

En als we het over het oordeel over boeken hebben. Een tijd geleden schreef iemand in De Volkskrant dat De komst van Joachim Stiller zo'n saai boek was. Ik kan me herinneren dat ik het, toen ik op de Havo zat, gelezen heb en ik vond het helemaal niet saai. Indertijd is het ook verfilmd en de film heb ik ook op TV gezien.

Joachim Stiller is nog steeds een prachtig boek. Hoe kan je dat nu saai noemen? Maar ja, ik ken er ook die Tolkien saai vinden.

Marjo schreef:Joachim Stiller is nog steeds een prachtig boek. Hoe kan je dat nu saai noemen? Maar ja, ik ken er ook die Tolkien saai vinden.

Ik vind het ook niet saai, maar ik meen dat het in een stuk over literatuur op de middelbare school stond. Later reageerde er nog een docente Nederlands, die het ook maar een saai boek vond. Ik heb het boek zelf en ik meen dat m'n vader wel eens een schilderij van het omslag heeft gemaakt.

Hubert Lampo is ook zo'n schrijver die steeds aan mijn opruimwoede ontsnapt. Stiller staat hier dus ook.

Marjo schreef:Hubert Lampo is ook zo'n schrijver die steeds aan mijn opruimwoede ontsnapt. Stiller staat hier dus ook.

Opruimen vind ik moeilijk. Ik bewaar alles, nou ja, behalve oude kranten en dergelijke. Maar boeken wegdoen? Ik kan het niet over m'n hart verkrijgen. Voor CD's en LP's geldt hetzelfde, zelfs als ik ze dubbel heb.

Je moet gewoon net als ik zes keer in zes jaar verhuizen Renate, dan doe je veel makkelijker dingen weg

Dettie
Die gelukkig nu al 14 jaar op hetzelfde adres woont.

Dettie schreef:Je moet gewoon net als ik zes keer in zes jaar verhuizen Renate, dan doe je veel makkelijker dingen weg

Dettie
Die gelukkig nu al 14 jaar op hetzelfde adres woont.

Gegroet. Ik ben in mijn leven 7 keer verhuisd en dat vind ik wel mooi.
Ik heb nu een ruim, levensloopbestendig huis, waar ik het liefst de rest van m'n leven wil wonen, tenzij ik nog eens de hoofdprijs in een loterij win.

Ha ja die hoofdprijs weet wat, dan ga ik ook wel weg uit deze flat, voor een huis met een enorme tuin.
Of ga ik Bladerlust opzetten. Een huis voor schrijvers om in alle rust te kunnen schrijven...

Dettie
die lekker verder droomt

Dettie schreef:Ha ja die hoofdprijs weet wat, dan ga ik ook wel weg uit deze flat, voor een huis met een enorme tuin.
Of ga ik Bladerlust opzetten. Een huis voor schrijvers om in alle rust te kunnen schrijven...

Dettie
die lekker verder droomt

Misschien dat ik dan naar Remagen verhuis en meer synthesizers koop.

Dettie schreef:Ha ja die hoofdprijs weet wat, dan ga ik ook wel weg uit deze flat, voor een huis met een enorme tuin.
Of ga ik Bladerlust opzetten. Een huis voor schrijvers om in alle rust te kunnen schrijven...

Dettie
die lekker verder droomt

En dat hotel waar we gezellig kunnen komen lezen???
hm is van mij nog altijd een droom om eens een "leescafe" of een lees B&B te beginnen maar zal bij dromen blijven denk ik want ik zal nooit die hoofdprijs winnen omdat ik geen lotto speel

ha ja, dat hotel, dat IS Bladerlust. Ik dacht eerst iets op te zetten voor mensen die even rust nodig hebben,
doordat ze het druk hebben en teveel gedaan hebben. Maar zo'n schrijversding lijkt me ook erg leuk, kan ook een combinatie worden Inge...
Ik heb het zelfs al eens getekend, het heeft de vorm van een zon, met centrale hal vol boeken en dan in de 'stralen' van die zon een appartement of kamer waar mensen heerlijk hun eigen verblijven hebben. En een heel grote tuin vol bloemen natuurlijk met allerlei hoekjes waar je heerlijk rustig kunt zitten.


Dettie
die lekker verder droomt.

Ik zou voorlopig al blij zijn met een betaalde baan. Een eigen bedrijfje is niets voor mij. Dan moet je jezelf kunnen verkopen en dat is niet mijn sterkste kant en daarmee druk ik me zwak uit. Ik ben niet goed met mensen.

Het lukt je hier toch goed!

Marjo schreef:Het lukt je hier toch goed!

Tja, maar dat is op internet, dan is het anders. Ik kan in winkels ook wel een praatje maken, maar vriendschappen met mensen? Ik heb weinig geduld met mensen, iets wat m'n vader vaak merkt.

Momenteel lees ik:
De lessen van mevrouw Lohmark

Net uit:
Erich Maria Remarque - Van het westelijk front geen nieuws.
Het mag dan wel geen anti-oorlogsboek zijn, het schetst toch niet bepaald een vrolijk beeld van de oorlog. Door de leraar is het dan wel verkocht als iets geweldigs, het maakt je vooral triest over alle verwoeste levens, niet alleen van de gesneuvelden en de verminkten, maar ook van de schooljongens die na de oorlog en hun tijd in het leger, hun draai weer moeten vinden in het leven. Ze zijn ineens volwassen geworden en wat vroeger belangrijk leek, lijkt er ineens niet meer toe te doen. Is het eigenlijk mogelijk om de draad van het leven weer op te pakken, een studie te beginnen of voort te zetten, of moeten ze het doen met wat ze nu van het leven geleerd hebben.
Ik moet de andere 2 boeken, die kennelijk het vervolg van het verhaal vormen, misschien ook maar lezen.