Bedankt Dettie! Het boek is vandaag in de brievenbus gevallen. Het gaat volgende week mee op vakantie.
Joanazinha
Per Petterson - Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/juli)
Het boek toch uitgelezen.
Lang leve de lange warme avonden.
Het kan aan mij gelegen hebben maar zoals gezegd, ik kwam er bijna niet doorheen.
Het begin vond ik prachtig; die scene van die zwijgende ouders aan de keukentafel na een slechte diagnose, die dan langs elkaar moeten stappen en door een kleine aanraking misschien wel meer zeggen dan ze met woorden gezegd hebben vond ik prachtig.
De melancholieke toon vond ik ook mooi,
Maar daarna raakte ik de draad al snel kwijt, tot, opmerkelijk genoeg, het laatste hoofdstuk.
Een sterkt begin en einde dus wat mij betreft, maar wat er daartussen allemaal gebeurd is?
Ik begreep de link tussen het nu en het verleden niet zo goed,
En ik stoorde me, net als anderen aan het ongelofelijke zelfmedelijden van de hoofdpersoon. Ik zat me af en toe op te eten van ergernis; zijn moeder gaat wellicht wel dood en hij zwelgt in zijn eigen leed. Toen in het laatste hoofdstuk hij het ook nog eens in zijn hoofd haalde bij het gesprek tussen zijn moeder en Ingrid om aan de buurman te vragen of hij dacht of ze het misschien over hém hadden, zat ik bijna hardop te foeteren; wordt eens volwassen man, kom op.
Maar toen bedacht ik, omdat dit zó over de top was, dat het misschien wel bedoeld is als uiting van het nooit gezien worden door de moeder omdat die alleen oog had voor zijn overleden broer. Althans in zijn beleving.
Maar dat bedacht ik dan wel in een vlaag van mildheid, want verder heb ik dus vooral zitten foeteren.
We hebben het er al vaker over gehad dat een onsympathieke hoofdpersoon niets hoeft te zeggen over de kwaliteit van een boek en of het je pakt,
en ik denk als dit boek me had weten ‘te pakken”dat me dat niet uitgemaakt had,
Maar nu was dit dus niet het geval.
En Paarden stelen was nog wel zo mooi.
Willeke
Lang leve de lange warme avonden.
Het kan aan mij gelegen hebben maar zoals gezegd, ik kwam er bijna niet doorheen.
Het begin vond ik prachtig; die scene van die zwijgende ouders aan de keukentafel na een slechte diagnose, die dan langs elkaar moeten stappen en door een kleine aanraking misschien wel meer zeggen dan ze met woorden gezegd hebben vond ik prachtig.
De melancholieke toon vond ik ook mooi,
Maar daarna raakte ik de draad al snel kwijt, tot, opmerkelijk genoeg, het laatste hoofdstuk.
Een sterkt begin en einde dus wat mij betreft, maar wat er daartussen allemaal gebeurd is?
Ik begreep de link tussen het nu en het verleden niet zo goed,
En ik stoorde me, net als anderen aan het ongelofelijke zelfmedelijden van de hoofdpersoon. Ik zat me af en toe op te eten van ergernis; zijn moeder gaat wellicht wel dood en hij zwelgt in zijn eigen leed. Toen in het laatste hoofdstuk hij het ook nog eens in zijn hoofd haalde bij het gesprek tussen zijn moeder en Ingrid om aan de buurman te vragen of hij dacht of ze het misschien over hém hadden, zat ik bijna hardop te foeteren; wordt eens volwassen man, kom op.
Maar toen bedacht ik, omdat dit zó over de top was, dat het misschien wel bedoeld is als uiting van het nooit gezien worden door de moeder omdat die alleen oog had voor zijn overleden broer. Althans in zijn beleving.
Maar dat bedacht ik dan wel in een vlaag van mildheid, want verder heb ik dus vooral zitten foeteren.
We hebben het er al vaker over gehad dat een onsympathieke hoofdpersoon niets hoeft te zeggen over de kwaliteit van een boek en of het je pakt,
en ik denk als dit boek me had weten ‘te pakken”dat me dat niet uitgemaakt had,
Maar nu was dit dus niet het geval.
En Paarden stelen was nog wel zo mooi.
Willeke
Laatst gewijzigd door WilV op 08 jul 2010, 13:39, 2 keer totaal gewijzigd.
Ja hetzelfde had ik ook Wil. Ik heb me een tijd lopen afvragen waarom dit boek me niet aansprak en Paarden stelen wel. Daar kan ik de vinger niet op leggen. Ook vroeg ik me af waarom dit boek geschreven werd. Om te laten zien dat bijna iedereen toch eerst aan zichzelf denkt ook al heeft de ander een heel naar bericht gehad? Arvid gedraagt zich echt als een klein kind en de moeder laat dat ook goed voelen.
In zijn echte leven heeft Pettersons moeder ook gezegd na zijn eerste boek... en nu een volwassen boek schrijven... Misschien dat Petterson nu daarom zo'n dreinend kind neerzet? Het speelt ook vóór het ongeluk van zijn ouders en broer. Wil hij laten zien dat zijn moeder gelijk had en hij toentertijd inderdaad een dreinend kind was?
Autistisch kan ik hem niet vinden zoals Ellen opmerkte.
Dettie
In zijn echte leven heeft Pettersons moeder ook gezegd na zijn eerste boek... en nu een volwassen boek schrijven... Misschien dat Petterson nu daarom zo'n dreinend kind neerzet? Het speelt ook vóór het ongeluk van zijn ouders en broer. Wil hij laten zien dat zijn moeder gelijk had en hij toentertijd inderdaad een dreinend kind was?
Autistisch kan ik hem niet vinden zoals Ellen opmerkte.
Dettie
Nee, een aantal liggen me niet, maar dat andere boek van deze schrijver vond ik wel mooi.
Ik denk dat ook wel meespeelt dat dit het zoveelste boek is over een man die het verleden van zijn moeder onderzoekt om zichzelf te vinden. Als het dan minder prettig geschreven is, dan irriteert mij dat. Weer een die zo nodig moet.
Ik denk dat ook wel meespeelt dat dit het zoveelste boek is over een man die het verleden van zijn moeder onderzoekt om zichzelf te vinden. Als het dan minder prettig geschreven is, dan irriteert mij dat. Weer een die zo nodig moet.
Ik zit een beetje te hikken tegen het tijdstip waarop hij het laat spelen. Het speelt zich in een jaar af vóór het dodelijk ongeluk met de veerboot waarbij zijn ouders, broer en neef omkwamen.
Nadat Pettersons eerste boek gepubliceerd was zei zijn moeder, "wordt je volgende boek volwassener?" (of zoiets).
Misschien wilde Petterson bewust zo'n kinderachtige man neerzetten om te laten zien dat hij voor de dood van zijn ouders inderdaad erg onvolwassen was? Dat denk ik er namelijk de hele tijd bij, maar wie weet is dat pure fantasie van me.
Dettie
Nadat Pettersons eerste boek gepubliceerd was zei zijn moeder, "wordt je volgende boek volwassener?" (of zoiets).
Misschien wilde Petterson bewust zo'n kinderachtige man neerzetten om te laten zien dat hij voor de dood van zijn ouders inderdaad erg onvolwassen was? Dat denk ik er namelijk de hele tijd bij, maar wie weet is dat pure fantasie van me.
Dettie
-
Joanazinha
- Berichten: 1445
- Lid geworden op: 27 sep 2007, 16:07
- Locatie: Amersfoort
joanazinha schreef:
Ik wacht ook maar af; het boek staat nog steeds niet in de bibliotheek en gezien jullie meningen vind ik dit boek momenteel te duur om te kopen.
groetjes, irene
, maar de reacties maken me niet erg happig op het vlug pakken van het boek..... Ik zal hem zeker lezen, maar waarschijnlijk niet op al te korte termijn
Ik wacht ook maar af; het boek staat nog steeds niet in de bibliotheek en gezien jullie meningen vind ik dit boek momenteel te duur om te kopen.
groetjes, irene
-
Renate
Re: P. Petterson-Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/j
Ik heb het net uit de bibliotheek gehaald. Ik had Per Petterson op m'n lijstje staan, maar wist niet meer om welk boek het ging (inmiddels denk ik dat het Twee wegen was) en dit was het enige boek dat thuis was. Misschien ga ik als eerste in dit boek beginnen, al lokt de bespreking van Dettie me niet echt aan. Maar anderen leken het wel een leuk boek te vinden, dus ik ben benieuwd.
Re: P. Petterson-Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/j
Trek je van mij niets aan hoor. Ieder heeft zijn eigen smaak.
Dettie
Dettie
-
Renate
Re: P. Petterson-Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/j
Tot nu toe vind ik het boek niet onaardig.
Re: P. Petterson-Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/j
Ik kan mij niet herinneren of ik het boek ooit gelezen heb. Zelfs jullie beschrijvingen roepen niets bij me op.
-
Renate
Re: P. Petterson-Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/j
Ik kan de hoofdpersoon nog niet erg onsympathiek vinden maar misschien komt dat nog.
Re: P. Petterson-Ik vervloek de rivier des tijds (slb juni/j
Ben benieuwd Renate wat jouw eindconclusie wordt.
Dettie
Dettie