Ellen Heijmerikx - Blinde wereld (debuut)

[irene]

Gisteren ontvangen en ook meteen uitgelezen.
Inderdaad een hot item de laatste jaren: autobiografische boeken en verhalen over religie schrijven. Als dit geen nominatie geweest zou zijn voor de Academica Debutantenprijs, had ik het niet gelezen. Nu wel én met een verbijsterend grote belangstelling. Ellen Heijmerickx weet in dit verhaal haar extreme opvoeding binnen de strenge religieuze groepering verbluffend goed te verwoorden. Ze heeft een zeer boeiende schrijfstijl, kort, bondig, en goed opgebouwd. Af en toe bekroop me het gevoel dat ik zelf deelgenoot was van de Noorse Broederschap. Als je zo kunt schrijven dan heb je iets in je mars. Volgens mij horen we nog wel eens iets van deze auteur.
Voor mij, tot nu toe het beste debuut!
(Maar ik moet er nog 2 lezen...)

groetjes, irene

[PetraO.]

Ja, ze is ook mijn nummer 1 (en ik heb ze inmiddels alle vijf gelezen)

[Marjo]

Als je gaat zoeken op auteursnaam naar wat er geschreven is over dit boek, dan vind je het niet, omdat de naam hierboven verkeerd is...

[Dettie]

o dear

Ik heb het veranderd.

Dettie

[Marjo]

Uitstekend..maar je begreep al wel dat ik het toch wel gevonden had. Niet voor een gat te vangen hè!

[EvaW]

Recent heb ik het boek van Franca Treur gelezen en dat maakte niet zoveel indruk, maar maakte me wel benieuwd naar dit boek (en ik moest het sowieso nog lezen voor de debutantenprijs).

Mooie heldere schrijfstijl en het leest als een trein. Het sprak me meer aan dan Dorsvloer vol confetti, met name denk ik omdat Kieke zelf ook kritisch tegen het geloof aan kijkt en vragen stelt. Daar kan ik me meer bij voorstellen dan iemand die zonder vragen leeft met een (streng) geloof. Toch weet ik niet of ik het had gelezen als het geen genomineerde was. Hoewel het dus lekker leest zitten er in het verhaal geen verrassingen. Dit was precies wat ik me voorstel bij leven in een strenge geloofsgemeenschap.

[Marjo]

Misschien is hetgeen jou aantrekt precies hetgeen mij (enigszins toch) afstoot: in 'blinde wereld' komt het te dicht bij non-fictie, zelfs al weet je dat het niet zo is: zo leest het wéL.
Franca Treur vertelt het op een manier dat de lezer kan denken dat alles fictie is, een verhaal dus, terwijl je weet dat het ook echt is.
Het gaat dan om de manier van vertellen.

[berdine]

Wat een mooi boek! Ook voor mij voorlopig nr.1! (Ik moet alleen Stine Jensen nog). Heel goed invoelbaar gemaakt hoe het moet zijn om in zo'n gemeenschap te moeten leven. Daarnaast hebben alle personen ook hun aardige trekjes, zodat je ze niet helemaal veroordeelt. Het is geen zwart-wit verhaal. Daarnaast geweldig goed geschreven. Geen seconde bij stil gestaan dat dit een debuut is.
En wat de vergelijking met Knielen op een bed violen betreft: ik vind dit boek véél beter.

[Dettie]

Ik zit nog even al jullie opmerkingen te lezen en dan denk ik toch dat Ellen Heijmerikx terecht gewonnen heeft.
Ik wist het dit jaar niet zo goed. Het waren zoals altijd heel verschillende boeken maar deze keer was ik niet overtuigd van één boek. Ik hoopte op Klein Nulent maar twijfelde wel of hij het zou halen, maar dat had ik dit keer bij alle boeken.

Dettie

[Marjo]

En nu vraag ik me af: stel nou dat Gronda gewonnen had, zou je dat dan ook gezegd hebben...

[Dettie]

Gronda had ook kunnen winnen, ik wist het dit jaar echt niet goed. Buiten dat ik persoonlijk het verhaal van Klein Nulent het beste vond wist ik het niet zeker dat hij het ook zou halen. Zoals ik vorig jaar bijna wel zeker wist dat het Sneeuweieren zou worden en het jaar daarvoor Marieke van der Pol. Ik had alleen vreemd gevonden als Stine Jensen had gewonnen maar dat omdat ik het persoonlijk niet zo'n goed boek vond.

Dettie

[Marjo]

Terwijl ik dus die andere jaren geen idee had, 'wist' ik het dit jaar wel. Grappig..

[EvaW]

Ik had ook duidelijk het idee dat dit boek zou winnen. Leek me ook een boek waar de meeste mensen zich in zouden kunnen vinden qua inhoud en stijl. Was overigens niet mijn favoriet (Vandecasteele), maar ik was ook nergens echt helemaal weg van..

De uitreiking vond ik trouwens nogal suf. Het was meer een feestje voor de sponsor dan voor de lezer...

[Marjo]

Ja, dat was zo. Ik heb er ook een opmerking over gemaild. Maar ze kunnen er niet onderuit, was het antwoord.

[EvaW]

Nee, dat vreesde ik al, maar dan hoeft het voor mij niet (meer). Ik vraag me sowieso af of ik me nog een keer zal laten verplichten tot het lezen van alle boeken door me aan te melden voor de kernjury..

[Marjo]

Dat vind ik nou net geen probleem. Debuten lezen vind ik leuk, vraag me niet waarom..
Dus dat blijf ik ook doen.

[Annemarie]

Na het lezen van Wij Dansen niet wilde ik ook graag dit boek van Ellen Heijmerikx lezen. Dat heb ik inmiddels gedaan en het is me zeer bevallen.

Lees het verslag. Klik hier: http://www.leestafel.info/ellen-heijmerikx

[Renate]

Ik ben het boek nu aan het lezen. Heb zelf ook niets met religie, maar vind het altijd wel boeiend om over dit soort dingen te lezen. Knielen op een bed violen heb ik ook verslonden. Begrijpen waarom mensen zo geloven doe ik nog steeds niet. In Knielen op een bed violen is de vader eigenlijk de uitzondering. In het boek van Ellen Heijmerikx is de hoofdfiguur die het geloof in de steek laat min of meer de uitzondering. Op zich kan ik wel begrijpen dat mensen geloven, omdat het een soort troost en saamhorigheid biedt, maar het geloof dat in deze boeken beschreven wordt ontgaat me volkomen. Veel troost kan ik er niet in vinden. Eigenlijk is alles gericht op het hiernamaals en in Knielen op een bed violen lijkt zelfs dat hiernamaals weinig reden tot troost te bieden, omdat het altijd maar de vraag is of je daar ook werkelijk komt.

[Annemarie]

Misschien is het zo dat wanneer het geloof bij je opvoeding hoort, zoals in Blinde wereld, het een deel van je identiteit wordt. Het is dan altijd een deel van je leven geweest net zoals dat andere dingen voor jou en mij weer heel vanzelfsprekend zijn. Het is geen keus die mensen hebben gemaakt maar een waarheid die er altijd geweest is. Dat hebben de ouders zo geleerd aan hun kinderen.

[Dettie]

Ik ben wel gelovig opgevoed, moest zelfs elke dag voor het naar school gaan naar de kerk (katholiek) en het is opvallend hoe weinig er van over is gebleven. Ik denk dat geloof je grijpt of niet én dat het belangrijk is hoe er thuis mee omgegaan wordt. Buren van ons waren veel strenger in hun geloof (protestant) dan wij terwijl wij ook dingen niet mochten vanwege het geloof. Maar misschien als er allemaal dreigementen waren geweest en veel akelige verhalen van als je dit en dat doet kom je in de hel dat je dan wel erg beïnvloed wordt. Bij mij was het meer een dagelijks ritueel, naar de kerk gaan, bidden voor het eten etc. het hoorde erbij maar écht besef, écht bang, écht geloven, nee.
Ik heb dan ook met verbijstering 'Knielen op een bed violen' gelezen. Dat gaat héél ver. Ook wat er in 'Blinde wereld' gebeurt gaat ver.
Ik ben dus wel met geloof opgegroeid maar het heeft verder weinig invloed gehad.

Hoewel... bedenk ik me nu, boeken werden wel zwaar gecensureerd. Je mocht alleen bepaalde boeken lezen, daar werd erg streng op gelet.

Dettie

[Annemarie]

Bij mij thuis was er ook wel een katholieke basis maar ik kreeg alle vrijheid om er wel of niet iets mee te doen. Er was ook geen sprake bangmakerij of angst. Het geloof "greep" mij niet hoe jij dat zo mooi zegt Dettie.

Juist die angst voor wat er zal gebeuren als de regels overtreden worden is iets wat maakt dat ik ga steigeren. Dat werkt bij mij dus averechts. Maar ik snap wel dat veel mensen zich er wel door laten leiden. Vooral als je met die angst bent opgegroeid.