Om eerlijk te zijn heb ik grote moeite met dit boek, ik zit me er echt doorheen te worstelen. Ben nu op pagina 91 en ben nog niet gegrepen door het verhaal. Het spingt behoorlijk van de hak op de tak.
Maar ja, het is het samenleesboek dus ik worstel nog maar even door.
Dettie
Marjolijn Februari - De literaire kring (samenleesboek juni/juli 2008)
Ik ben nu op blz 153 en ik stop er mee.
Een oeverloos geneuzel over mensen die zichzelf erg interessant vinden.
Er komt een Theresa in voor die nietzeggend is, ene John de man van Theresa die blij is met z'n huis en een soort superman is. Ene Victor, journalist, die gek is op Theresa en de wereld wil verbeteren maar nooit iets daaraan doet en Randolf de vader van Theresa een zeer bemiddelde invloedrijke man.
En Lucius een optimistisch mens die maar wat doet...
Over het boek van een vroegere klasgenoot van Theresa en Victor, dat volgens de flaptekst zo bedreigend is, is nog nauwelijks iets gezegd. Je leest alleen gedachten van redelijk verveelde rijke mensen die zichzelf ver verheven boven het gewone volk voelen.
Het boek moet een humoristische satire zijn en krijgt lovende recensies in NRC en de Volkskrant (waar Februari columniste is)
Zelf krijg ik het idee dat Marjolijn Februari haar eigen visies heeft willen ventileren in de vorm van betogen die haar personages naar voren brengen.
Misschien mis ik iets en heeft het boek diepere lagen maar ik zie ze niet.
Dettie
Een oeverloos geneuzel over mensen die zichzelf erg interessant vinden.
Er komt een Theresa in voor die nietzeggend is, ene John de man van Theresa die blij is met z'n huis en een soort superman is. Ene Victor, journalist, die gek is op Theresa en de wereld wil verbeteren maar nooit iets daaraan doet en Randolf de vader van Theresa een zeer bemiddelde invloedrijke man.
En Lucius een optimistisch mens die maar wat doet...
Over het boek van een vroegere klasgenoot van Theresa en Victor, dat volgens de flaptekst zo bedreigend is, is nog nauwelijks iets gezegd. Je leest alleen gedachten van redelijk verveelde rijke mensen die zichzelf ver verheven boven het gewone volk voelen.
Het boek moet een humoristische satire zijn en krijgt lovende recensies in NRC en de Volkskrant (waar Februari columniste is)
Zelf krijg ik het idee dat Marjolijn Februari haar eigen visies heeft willen ventileren in de vorm van betogen die haar personages naar voren brengen.
Misschien mis ik iets en heeft het boek diepere lagen maar ik zie ze niet.
Dettie
-
Bookiewurm
- Berichten: 66
- Lid geworden op: 10 Feb 2007, 15:06
-
Bookiewurm
- Berichten: 66
- Lid geworden op: 10 Feb 2007, 15:06
Toch jammer dat jullie er zo over denken. M.i. schuilt de kracht van het verhaal juist in de ironische, cynische schrijfstijl. Het verhaal leest als een vlotte chicklitachtige roman, maar gaandeweg keert het tij zich toch wel terdege en is het verhaal o zo liefjes niet meer. Integendeel. Ik benieuwd wat de volgende lezer ervan zal vinden...
groetjes, irene
groetjes, irene
-
Bookiewurm
- Berichten: 66
- Lid geworden op: 10 Feb 2007, 15:06
Wat grappig Irene, dat jij zo anders over het boek denkt! Dat is toch leuke aan boeken:D
Ik herken er absoluut niks ala Chicklit in, maar dat kan persoonlijk zijn. De schrijfstijl vind ik ook verre van vlot. Daarnaast heb ik ook een beetje moeite met de namen en dan bijvoorbeeld wel Nederlandse plaatsnamen. Op een of andere manier komt het zo bedacht over, een beetje gezocht als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik herken er absoluut niks ala Chicklit in, maar dat kan persoonlijk zijn. De schrijfstijl vind ik ook verre van vlot. Daarnaast heb ik ook een beetje moeite met de namen en dan bijvoorbeeld wel Nederlandse plaatsnamen. Op een of andere manier komt het zo bedacht over, een beetje gezocht als je begrijpt wat ik bedoel.
-
Bookiewurm
- Berichten: 66
- Lid geworden op: 10 Feb 2007, 15:06
Er gaat ook iets gebeuren... De damesachtige bouquetreeks roman, annex chicklit, annex "zogenaamde literaire thriller" gaat écht een vervolg krijgen.Lees nog even verder zou ik zeggen: het boek is meer dan de moeite waard. Ik vond het echt geen boek om even vlugvlug of diagonaal doorheen te lezen, integendeel!
groetjes, irene
groetjes, irene
-
Bookiewurm
- Berichten: 66
- Lid geworden op: 10 Feb 2007, 15:06
Uit...
Dettie, op bladzijde 166 komt er eindelijk iets meer informatie over de inhoud van het boek, dus je was er bijna
. Niet dat dat de zaken verbeterde naar mij mening, maar toch. Verder ben ik het toch na het lezen van het hele boek eens met jouw conclusie. Oeverloos geneuzel.
Maar ach, wie weet vind iemand anders het wel de moeite waard dus ik stuur het snel door naar de volgende!!
Maaike
Ik ben nu op blz 153 en ik stop er mee.
Een oeverloos geneuzel over mensen die zichzelf erg interessant vinden.
Er komt een Theresa in voor die nietzeggend is, ene John de man van Theresa die blij is met z'n huis en een soort superman is. Ene Victor, journalist, die gek is op Theresa en de wereld wil verbeteren maar nooit iets daaraan doet en Randolf de vader van Theresa een zeer bemiddelde invloedrijke man.
En Lucius een optimistisch mens die maar wat doet...
Over het boek van een vroegere klasgenoot van Theresa en Victor, dat volgens de flaptekst zo bedreigend is, is nog nauwelijks iets gezegd. Je leest alleen gedachten van redelijk verveelde rijke mensen die zichzelf ver verheven boven het gewone volk voelen.
Dettie, op bladzijde 166 komt er eindelijk iets meer informatie over de inhoud van het boek, dus je was er bijna
. Niet dat dat de zaken verbeterde naar mij mening, maar toch. Verder ben ik het toch na het lezen van het hele boek eens met jouw conclusie. Oeverloos geneuzel.
Maar ach, wie weet vind iemand anders het wel de moeite waard dus ik stuur het snel door naar de volgende!!
Maaike
Ik kreeg bericht van Irene, en het boek mocht inderdaad doorgestuurd worden.
Ik sluit me graag achteraan aan dus.
Mocht ik aan de beurt zijn graag even een pb tje sturen want ik weet niet of het tegen die tijd naar mijn eigen adres moet, of naar mijn vakantieadres.
Dank alvast,
ook voor Irene natuurlijk!
Groeten,
Willeke
Ik sluit me graag achteraan aan dus.
Mocht ik aan de beurt zijn graag even een pb tje sturen want ik weet niet of het tegen die tijd naar mijn eigen adres moet, of naar mijn vakantieadres.
Dank alvast,
ook voor Irene natuurlijk!
Groeten,
Willeke
De dertigjarige Teresa Pellikaan woont weer in het dorp waar ze is opgegroeid. Haar rijke echtgenoot is er lid geworden van de literaire kring die ooit is opgericht door Teresa’s vader, de nog steeds zeer aanwezige jurist Randolf Pellikaan.
Op een voorjaarsdag hoort Teresa dat haar vroegere klasgenoot Ruth Ackermann een internationale bestseller heeft geschreven. Het lijkt haar een mooi idee als de literaire kring in het dorp dat beroemde boek gaat lezen, maar iedereen reageert opmerkelijk afwijzend. Langzamerhand krijgt Teresa te horen wat er in het verleden is gebeurd rond de familie van de wereldberoemde schrijfster.
Dan wordt bekend dat Ruth Ackermann op uitnodiging van de boekhandelaar komt spreken in het dorp; zo wordt de literaire kring wel gedwongen het boek te lezen.
---------
Dit is de flaptekst en je verwacht dan dat het ook over dat bedreigende boek gaat. Maar tot blz 160 ging het daar dus niet over. Die Ruth Ackermann wordt in een klein stukje genoemd en eigenlijk een beetje als een stakkertje neergezet en voor de rest gaat het over personages die zichzelf interessant vinden. Dat was wat me aan het boek stoorde.
Recensieweb schrijft lovend over het boek, oa dit:
De personages omschrijft ze veelvuldig met een scherpe karakterisering. De onverschillige Teresa, dochter van de oprichter van de literaire kring en getrouwd met een oudere, rijke zakenman, wordt bijvoorbeeld continu getypeerd als ongeïnteresseerde nitwit. Op een feestje in een van de riante huizen van een dorpsgenoot zegt Teresa over de andere genodigden: ‘Aardige mensen waren het allemaal, vanavond, maar chrysanten zijn ook aardig […]’
Dat citaat wijst meteen op een ander aspect waar dit boek allesbehalve verstoken van is: humor, veelal in de vorm van ironie of satire. Zo kan Iris, rijkeluisvrouw en moeder van Teresa, zich druk maken over haar nieuwe werkster die bruine schoenveters zou stelen uit de schoenen van haar man. Ook is ze bezorgd over de outfit van haar werkster:
‘Ik zit enorm met die werkster omhoog. Ze komt hier iedere week weer binnen met lakschoenen aan en zijden blouses. Als je het mij vraagt heeft ze het veel te hoog in haar bol. Enfin, zo kan ik haar niet laten schoonmaken, dus leest ze me de boeken van je vader voor.’
---------
Ik deel deze mening niet. Eigenlijk vond ik het totaal oninteressant wat Teresa denkt en voelt. Haar man idem, uiterlijk en 'bij de club horen' is belangrijk. Toch heeft irene ergens wel gelijk. Wat ik gelezen heb is inderdaad chicklitachtig. Maar voor mij hoeft de aanloop naar het werkelijke verhaal geen 160 blz te vullen met 'humoristisch' gepraat over nitwits.
Toch zal ik zelf wel een literaire nitwit zijn gezien alle prijzen die Februari gewonnen heeft....
Frans Kellendonk-prijs 2008 (oeuvre)
Annie Romein-Verschoorprijs 2007 (De literaire kring)
Shortlist Libris Literatuurprijs 2008 (De literaire kring)
Shortlist Gouden Uil Literatuurprijs 2008 (De literaire kring)
Shortlist Gouden Uil Literatuurprijs 2001 (Een pruik van paardenhaar)
Multatuliprijs 1990 (De zonen van het uitzicht)
Dan ga ik accuut aan mezelf twijfelen, wat zien deze juryleden wel wat ik kennelijk niet zie...
Dettie
Op een voorjaarsdag hoort Teresa dat haar vroegere klasgenoot Ruth Ackermann een internationale bestseller heeft geschreven. Het lijkt haar een mooi idee als de literaire kring in het dorp dat beroemde boek gaat lezen, maar iedereen reageert opmerkelijk afwijzend. Langzamerhand krijgt Teresa te horen wat er in het verleden is gebeurd rond de familie van de wereldberoemde schrijfster.
Dan wordt bekend dat Ruth Ackermann op uitnodiging van de boekhandelaar komt spreken in het dorp; zo wordt de literaire kring wel gedwongen het boek te lezen.
---------
Dit is de flaptekst en je verwacht dan dat het ook over dat bedreigende boek gaat. Maar tot blz 160 ging het daar dus niet over. Die Ruth Ackermann wordt in een klein stukje genoemd en eigenlijk een beetje als een stakkertje neergezet en voor de rest gaat het over personages die zichzelf interessant vinden. Dat was wat me aan het boek stoorde.
Recensieweb schrijft lovend over het boek, oa dit:
De personages omschrijft ze veelvuldig met een scherpe karakterisering. De onverschillige Teresa, dochter van de oprichter van de literaire kring en getrouwd met een oudere, rijke zakenman, wordt bijvoorbeeld continu getypeerd als ongeïnteresseerde nitwit. Op een feestje in een van de riante huizen van een dorpsgenoot zegt Teresa over de andere genodigden: ‘Aardige mensen waren het allemaal, vanavond, maar chrysanten zijn ook aardig […]’
Dat citaat wijst meteen op een ander aspect waar dit boek allesbehalve verstoken van is: humor, veelal in de vorm van ironie of satire. Zo kan Iris, rijkeluisvrouw en moeder van Teresa, zich druk maken over haar nieuwe werkster die bruine schoenveters zou stelen uit de schoenen van haar man. Ook is ze bezorgd over de outfit van haar werkster:
‘Ik zit enorm met die werkster omhoog. Ze komt hier iedere week weer binnen met lakschoenen aan en zijden blouses. Als je het mij vraagt heeft ze het veel te hoog in haar bol. Enfin, zo kan ik haar niet laten schoonmaken, dus leest ze me de boeken van je vader voor.’
---------
Ik deel deze mening niet. Eigenlijk vond ik het totaal oninteressant wat Teresa denkt en voelt. Haar man idem, uiterlijk en 'bij de club horen' is belangrijk. Toch heeft irene ergens wel gelijk. Wat ik gelezen heb is inderdaad chicklitachtig. Maar voor mij hoeft de aanloop naar het werkelijke verhaal geen 160 blz te vullen met 'humoristisch' gepraat over nitwits.
Toch zal ik zelf wel een literaire nitwit zijn gezien alle prijzen die Februari gewonnen heeft....
Frans Kellendonk-prijs 2008 (oeuvre)
Annie Romein-Verschoorprijs 2007 (De literaire kring)
Shortlist Libris Literatuurprijs 2008 (De literaire kring)
Shortlist Gouden Uil Literatuurprijs 2008 (De literaire kring)
Shortlist Gouden Uil Literatuurprijs 2001 (Een pruik van paardenhaar)
Multatuliprijs 1990 (De zonen van het uitzicht)
Dan ga ik accuut aan mezelf twijfelen, wat zien deze juryleden wel wat ik kennelijk niet zie...
Dettie
Nou ik ben bijna bij blz. 160, Dettie, en ik vind het tot dusverre ook helemaal niks. Elitaire chicklit, afgewisseld met columns. Je kunt er van alles van zeggen: het is bij tijd en wijle irritant, saai, oninteressant, levenloos met hier en daar een aardig stukje. Veelvuldig gebruik van Engelse zinnen, naar mijn idee overbodig, maar ik verkeer niet in dit soort hogere kringen, dus misschien is het daar wèl gewoon. Veel geëtaleer van kennis, waar ik me ook aan erger. Sommige schrijvers kunnen dat heel subtiel, maar hier ligt het er duimendik bovenop. De personages zijn alleen maar een spreekbuis voor de kennis en de meningen van de schrijfster. Voor mij zijn de karakters daardoor niet geloofwaardig. Mogelijk is dat juist de bedoeling van de schrijfster: een aantal karikaturen neerzetten. Maar ik moet nog een stuk (met de nadruk op "moet").
Toch jammer dat je die laatste 100 blz. niet gelezen hebt Dettie. Er valt over dit boek in elk geval te discussiëren!
Toch jammer dat je die laatste 100 blz. niet gelezen hebt Dettie. Er valt over dit boek in elk geval te discussiëren!
Berdine:"De personages zijn alleen maar een spreekbuis voor de kennis en de meningen van de schrijfster."
Ik heb drie uur lang naar deze dame geluisterd afgelopen vrijdag, en ik heb de indruk gekregen dat ze inderdaad haar boeken op deze manier wil schrijven. Het gaat haar om hoe ze denkt over een bepaald thema, en ze is tenslotte filosofe. (en heeft ook nog recht en kunstgeschiedenis gestudeerd) Dat proef je wel vind ik.
Het is niet wat wij gewend zijn. Niet wat wij dagelijks lezen. Doen jury's dat dan wel? Zijn dat mensen die vaker met hun neus in wetenschappelijke teksten zitten dan in fictieve?
Ik heb drie uur lang naar deze dame geluisterd afgelopen vrijdag, en ik heb de indruk gekregen dat ze inderdaad haar boeken op deze manier wil schrijven. Het gaat haar om hoe ze denkt over een bepaald thema, en ze is tenslotte filosofe. (en heeft ook nog recht en kunstgeschiedenis gestudeerd) Dat proef je wel vind ik.
Het is niet wat wij gewend zijn. Niet wat wij dagelijks lezen. Doen jury's dat dan wel? Zijn dat mensen die vaker met hun neus in wetenschappelijke teksten zitten dan in fictieve?
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 28 gasten