Boek 5, hoofdstuk 6 (vervolg)
Ein heiseres Organ und ein steifes Betragen schliessen ihn von der Bühne, und seine hypochondrische Natur von der Gesellschaft aus.
Het gesprek komt op de geest, waarvoor nog geen geschikte speler gevonden is. Wilhelm is dan ook zeer verrasts, de volgende avond een aan hem gericht briefje te vinden.
Du bist, o sonderbarer Jüngling, wir wissen es, in grosser Verlegenheit. Du findest kaum Menschen zu deinem Hamlet, geschweige Geister .... Hast du Vertrauen, so soll zur rechten Stunde der Geist erscheinen. Habe Mut und bleibe gefasst !
In afwachting wordt al goed geoefend, maar Wilhelm zelf heeft twijfels over zijn rol, namelijk die van Hamlet zelf. Serlo spreekt hem alvast veel moed in met
Der Schauspieler schickt sich in die Rolle, wie er kann, und die Rolle richtet sich nach ihm, wie sie muss.
En Aurelie besluit als volgt
Die Intention des Autors liegt uns nicht so nahe als unser Vergnügen, und wir verlangen einen Reiz, der uns homogen ist.
Wordt vervolgd ...
J.W. von Goethe - Wilhelm Meisters Lehrjahre
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 7 (gesprek over drama en droman)
Op een avond wordt er gediscussieerd over wat nu de voorkeur geniet, het drama of de roman. Zolang zij zich binnen de grenzen van het ene of andere houden, kunnen beiden goed zijn, vindt Serlo.
Wilhelm heeft met deze opvatting problemen, en pas na lange discussies komen ze tot een definitie van beiden. Deze beschouwingen worden gekoppeld aan Shakespeare's Hamlet (blz. 307-308). Hierop kom ik later nog even terug.
Er volgt nu een leesproef. Serlo en Wilhelm beklemtonen het belang hiervan. Memoriseren alleen volstaat niet.
Die Probe lief nach Wunsch ab, und man kann sagen, dass der Ruhm und die gute Einnahme der Gesellschaft sich auf diese wenigen wohlangewandten Stunden gründete.
Maar toch heeft Serlo nog zo zijn twijfels.
"Ich habe gefunden", sagte Serlo, "dass, so leicht man der Menschen Imagination in Bewegung setzen kann, so gern sie sich Märchen erzählen lassen, ebenso selten ist es, eine Art von produktiver Imagination bei ihnen zu finden. Bei den Schauspielern ist dieses sehr auffallend. ... selten aber tut einer mehr, als sich mit Selbstgefälligkeit an die Stelle des Helden setzen, ohne sich im mindesten zu bekümmern, ob ihn auch jemand dafür halten werde.
Wordt vervolgd ...
Op een avond wordt er gediscussieerd over wat nu de voorkeur geniet, het drama of de roman. Zolang zij zich binnen de grenzen van het ene of andere houden, kunnen beiden goed zijn, vindt Serlo.
Wilhelm heeft met deze opvatting problemen, en pas na lange discussies komen ze tot een definitie van beiden. Deze beschouwingen worden gekoppeld aan Shakespeare's Hamlet (blz. 307-308). Hierop kom ik later nog even terug.
Er volgt nu een leesproef. Serlo en Wilhelm beklemtonen het belang hiervan. Memoriseren alleen volstaat niet.
Die Probe lief nach Wunsch ab, und man kann sagen, dass der Ruhm und die gute Einnahme der Gesellschaft sich auf diese wenigen wohlangewandten Stunden gründete.
Maar toch heeft Serlo nog zo zijn twijfels.
"Ich habe gefunden", sagte Serlo, "dass, so leicht man der Menschen Imagination in Bewegung setzen kann, so gern sie sich Märchen erzählen lassen, ebenso selten ist es, eine Art von produktiver Imagination bei ihnen zu finden. Bei den Schauspielern ist dieses sehr auffallend. ... selten aber tut einer mehr, als sich mit Selbstgefälligkeit an die Stelle des Helden setzen, ohne sich im mindesten zu bekümmern, ob ihn auch jemand dafür halten werde.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 8 (eerste repetities op de bühne)
Bij de eerste repetitie is Wilhelm als eerste op de bühne. Herinneringen aan zijn vaderstad, en aan Mariane worden in hem wakkergemaakt.
Tegelijk met de andere spelers komen ook twee theaterliefhebbers binnen.
kurz, sie waren Liebhaber, wie sie sich der Künstler in seinem Fache wünscht
Wilhelm waardeert hun bijdragen, en zij zelf voorspellen een nieuwe tijd voor het Duitse theater.
Belangrijk is hun bijdrage over het spreken. Iedereen in de zaal moet de spelers kunnen horen en begrijpen. Wilhelm onderwerpt zich als eerste aan de luisteroefeningen, de anderen volgen, zij het eerst nog aarzelend.
Wordt vervolgd ...
Bij de eerste repetitie is Wilhelm als eerste op de bühne. Herinneringen aan zijn vaderstad, en aan Mariane worden in hem wakkergemaakt.
Tegelijk met de andere spelers komen ook twee theaterliefhebbers binnen.
kurz, sie waren Liebhaber, wie sie sich der Künstler in seinem Fache wünscht
Wilhelm waardeert hun bijdragen, en zij zelf voorspellen een nieuwe tijd voor het Duitse theater.
Belangrijk is hun bijdrage over het spreken. Iedereen in de zaal moet de spelers kunnen horen en begrijpen. Wilhelm onderwerpt zich als eerste aan de luisteroefeningen, de anderen volgen, zij het eerst nog aarzelend.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 9 (de repetities)
Er wordt verder aan de kleding en aan de decoraties gewerkt, en Wilhelm geeft nog aan een paar wijzigingen toe. Alleen wat de dood van Hamlet betreft wil Wilhelm niets veranderen.
und so wenig als dieser (Artzt) einer Naturnotwendigkeit zu widerstehen vermag, so wenig können wir einer anerkannten Kunstnotwendigkeit gebieten.
Ook al vindt Serlo
Wer das Geld bringt, kann die Ware nach seinem Sinne verlangen.
De auteur gaat hier niet verder in op de veranderingen die nog aangebracht worden, maar
legen vielleicht künftig die neue Bearbeitung Hamlets selbst demjenigen Teile unsrer Leser vor, der sich etwa dafür interessieren könnte.
Wordt vervolgd ...
Er wordt verder aan de kleding en aan de decoraties gewerkt, en Wilhelm geeft nog aan een paar wijzigingen toe. Alleen wat de dood van Hamlet betreft wil Wilhelm niets veranderen.
und so wenig als dieser (Artzt) einer Naturnotwendigkeit zu widerstehen vermag, so wenig können wir einer anerkannten Kunstnotwendigkeit gebieten.
Ook al vindt Serlo
Wer das Geld bringt, kann die Ware nach seinem Sinne verlangen.
De auteur gaat hier niet verder in op de veranderingen die nog aangebracht worden, maar
legen vielleicht künftig die neue Bearbeitung Hamlets selbst demjenigen Teile unsrer Leser vor, der sich etwa dafür interessieren könnte.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 10 (het lied van Philine, de afschuw van Aurelie)
De generale repetitie is voorbij. Alleen is nog altijd de geest niet komen opdagen. Serlo begint zich zorgen te maken, maar Wilhelm vertrouwt volledig op de hem gedane belofte.
er (der Geist) kommt gewiss zur rechten Zeit und wird uns so gut als die Zuschauer überraschen
Philne stelt dat zij het gelukkigst zal zijn na de opvoering. Zij is het eeuwige gepraat over Hamlet stilletjesaan beu.
Die Gäste, die vom Tische aufstehen, haben nachher an jedem Gerichte was auszusetzen ...
Wilhelm gebruikt deze vergelijking in zijn voordeel, maar Philine kaatst de bal terug.
nur muss ich auch diesmal erfahren, dass Männer immer im Widerspruch mit sich selbst sind.
En zij beweert dat het mooiste uit Hamlet weggelaten is. En dit ondanks Wilhelm's inspanningen, alles in het stuk overeind te houden, ondanks de aanpassingen.
Serlo en Wilhelm denken na, en het gesprek stokt. Dan begint Philine te zingen, een ode aan de nacht. Dan verdwijnt ze.
Wordt vervolgd ...
De generale repetitie is voorbij. Alleen is nog altijd de geest niet komen opdagen. Serlo begint zich zorgen te maken, maar Wilhelm vertrouwt volledig op de hem gedane belofte.
er (der Geist) kommt gewiss zur rechten Zeit und wird uns so gut als die Zuschauer überraschen
Philne stelt dat zij het gelukkigst zal zijn na de opvoering. Zij is het eeuwige gepraat over Hamlet stilletjesaan beu.
Die Gäste, die vom Tische aufstehen, haben nachher an jedem Gerichte was auszusetzen ...
Wilhelm gebruikt deze vergelijking in zijn voordeel, maar Philine kaatst de bal terug.
nur muss ich auch diesmal erfahren, dass Männer immer im Widerspruch mit sich selbst sind.
En zij beweert dat het mooiste uit Hamlet weggelaten is. En dit ondanks Wilhelm's inspanningen, alles in het stuk overeind te houden, ondanks de aanpassingen.
Serlo en Wilhelm denken na, en het gesprek stokt. Dan begint Philine te zingen, een ode aan de nacht. Dan verdwijnt ze.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 10 (vervolg)
Terwijl Serlo zich terugtrekt, blijven Wilhelm en Aurelie alleen achter. Zij spuwt haar gal uit over Philine.
so sehr hasse ich sie ; und doch ist sie so anschmiegend
Zij voelt zich zowel door haar broer als door Wilhelm gekrenkt, vanwege hun gedrag tegenover Philine.
Aurelie wenst Wilhelm goede nacht.
Terug op zijn kamer treft Wilhelm Philine's pantoffels aan voor zijn bed. Philine zelf is, in tegenstelling tot wat Wilhelm vreest, niet aanwezig.
Boek 5, hoofdstuk 11 (première, de geest, Wilhelm's indrukwekkende spel)
Zenuwachtigheid troef bij de laatste voorbereidingen voor de première. Niemand heeft zelfs tijd om naar de geest om te kijken. Maar deze heeft zijn belofte gehouden. En zodra zijn eerste woorden op de bühne weerklinken, gaat er een rilling door de hele zaal. Wilhelm gelooft de stem van zijn vader te herkennen.
Nun ging das Stück unaufhaltsam seinen Gang fort, nichts missglückte, alles geriet ; das Publikum bezeigte seine Zufriedenheit ; die Lust und der Mut der Schauspieler schien mit jeder Szene zuzunehmen.
Wordt vervolgd ...
Terwijl Serlo zich terugtrekt, blijven Wilhelm en Aurelie alleen achter. Zij spuwt haar gal uit over Philine.
so sehr hasse ich sie ; und doch ist sie so anschmiegend
Zij voelt zich zowel door haar broer als door Wilhelm gekrenkt, vanwege hun gedrag tegenover Philine.
Aurelie wenst Wilhelm goede nacht.
Terug op zijn kamer treft Wilhelm Philine's pantoffels aan voor zijn bed. Philine zelf is, in tegenstelling tot wat Wilhelm vreest, niet aanwezig.
Boek 5, hoofdstuk 11 (première, de geest, Wilhelm's indrukwekkende spel)
Zenuwachtigheid troef bij de laatste voorbereidingen voor de première. Niemand heeft zelfs tijd om naar de geest om te kijken. Maar deze heeft zijn belofte gehouden. En zodra zijn eerste woorden op de bühne weerklinken, gaat er een rilling door de hele zaal. Wilhelm gelooft de stem van zijn vader te herkennen.
Nun ging das Stück unaufhaltsam seinen Gang fort, nichts missglückte, alles geriet ; das Publikum bezeigte seine Zufriedenheit ; die Lust und der Mut der Schauspieler schien mit jeder Szene zuzunehmen.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 12 (feest na de geslaagde opvoering, Mignon, nachtelijk bezoek)
Der Vorhang fiel, und der lebhafteste Beifall erscholl aus allen Ecken und Enden.
De première is een succes geworden, ook financieel. Redenen te over om te feesten.
Sie hatten ausgemacht, dass sie in ihren Theaterkleidern beisammen bleiben und sich selbst eun Fest feiern wollten.
Wilhelm zorgt voor een lokaal, terwijl mevrouw Melina voor het eten zorgt.
Iedereen is gelukkig, en aangenaam verrast door de aangeboden maaltijd. Ook de twee theaterliefhebbers schuiven bij aan.
nunmehr ging's aber ans Besondere ; jedes ward für seinen Teil reichlich belohnt
En ieders verdiensten worden dik in de verf gezet. Ook die van de souffleur. Ook de afwezige geest krijgt veel lof toegezwaaid. Iedereen verbaast er zich echter over, hoe het kan, dat hij zo goed op de hoogte was van het reilen en zeilen binnen de groep.
und erfuhr vom Theatermeister,, dass zu einer hintern Türe .... zwei grosse Figuren in weissen Mänteln und Kapuzen hereingekommen ... wahrscheinlich auch wieder hinausgegangen.
Later op de avond treden Felix, Mignon en de oude harpspeler op.
die Gäste glaubten den Kindern eine Wohltat zu erzeigen, wenn sie ihnen so viel süssen Wein gäben, als sie nur trinken wollten
Vooral Mignon gedraagt zich zeer uitgelaten, zoals nog nooit gezien. Het gezelschap wordt er door aangestoken, en iedereen wil zijn bijdrage doen aan de algehele feestvreugde.
Wanneer ze zich ten ruste begeven, brengt de theatermeester de sluier, die de geest droeg toen hij verdween.
"Eine wunderbare Reliquie !" rief Wilhelm und nahm ihn ab.
Wilhelm werpt zich onmiddellijk op zijn bed, maar de slaap komt niet. Een geruis achter de oven maakt hem opmerkzaam.
er richtete sich auf, das Gespenst anzureden, als er sich von zarten Armen umschlungen, seinen Mund mit lebhaften Küssen verschlossen und eine Brust an der seinen fühlte, die er wegzustossen nicht Mut hatte.
Wordt vervolgd ...
Der Vorhang fiel, und der lebhafteste Beifall erscholl aus allen Ecken und Enden.
De première is een succes geworden, ook financieel. Redenen te over om te feesten.
Sie hatten ausgemacht, dass sie in ihren Theaterkleidern beisammen bleiben und sich selbst eun Fest feiern wollten.
Wilhelm zorgt voor een lokaal, terwijl mevrouw Melina voor het eten zorgt.
Iedereen is gelukkig, en aangenaam verrast door de aangeboden maaltijd. Ook de twee theaterliefhebbers schuiven bij aan.
nunmehr ging's aber ans Besondere ; jedes ward für seinen Teil reichlich belohnt
En ieders verdiensten worden dik in de verf gezet. Ook die van de souffleur. Ook de afwezige geest krijgt veel lof toegezwaaid. Iedereen verbaast er zich echter over, hoe het kan, dat hij zo goed op de hoogte was van het reilen en zeilen binnen de groep.
und erfuhr vom Theatermeister,, dass zu einer hintern Türe .... zwei grosse Figuren in weissen Mänteln und Kapuzen hereingekommen ... wahrscheinlich auch wieder hinausgegangen.
Later op de avond treden Felix, Mignon en de oude harpspeler op.
die Gäste glaubten den Kindern eine Wohltat zu erzeigen, wenn sie ihnen so viel süssen Wein gäben, als sie nur trinken wollten
Vooral Mignon gedraagt zich zeer uitgelaten, zoals nog nooit gezien. Het gezelschap wordt er door aangestoken, en iedereen wil zijn bijdrage doen aan de algehele feestvreugde.
Wanneer ze zich ten ruste begeven, brengt de theatermeester de sluier, die de geest droeg toen hij verdween.
"Eine wunderbare Reliquie !" rief Wilhelm und nahm ihn ab.
Wilhelm werpt zich onmiddellijk op zijn bed, maar de slaap komt niet. Een geruis achter de oven maakt hem opmerkzaam.
er richtete sich auf, das Gespenst anzureden, als er sich von zarten Armen umschlungen, seinen Mund mit lebhaften Küssen verschlossen und eine Brust an der seinen fühlte, die er wegzustossen nicht Mut hatte.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 13 (brand, de harpspeler geestesgestoord)
Wilhelm ontwaakt de volgende morgen alleen in bed, en vraagt zich af wie er naast hem gelegen heeft. Het enige wat aan de vorige avond herinnert, is de sluier van de geest, die hij op zijn bed vindt. Daarop staat een zonderlinge spreuk :
"Z u m e r s t e n - u n d l e t z t e n m a l ! F l i e h ! J ü n g l i n g, f l i e h !"
Mignon komt binnen met het ontbijt, en Wilhelm schrikt. Zij leek deze nacht groter geworden te zijn, en zij gedraagt zich heel anders. Maar naderhand blijkt, dat niemand echt bij zinnen is, na het feest.
und alle waren durch das gestrige Fest verstimmt
Wilhelm trekt hieruit de conclusie (als algemene regel aan de lezer aangeboden) dat men geen enkel beroep kan beginnen met feestelijkheden.
Man feire nur, was glücklich vollendet ist
Ook 's avonds heerst er stilte. De opvoering voor de volgende dag ligt nog ver. Er wordt wel gesproken over de sluier van de geest, en alhoewel zij de spreuk niet kunnen verklaren, zijn zij er van overtuigd, dat de geest niet zal weerkeren.
Philine vraagt Wilhelm, zijn deur niet te blokkeren, zij moet immers haar pantoffels nog terughalen. Dit sterkt Wilhelm in zijn vermoedens, dat het Philine geweest is, die hem de vorige nacht bezocht heeft.
Terwijl Wilhelm onrustig op zijn kamer op en af loopt, komt Mignon binnengestormt :
"Meister ! Rette das Haus ! Es brennt !"
Terwijl Wilhelm mee probeert de brand onder controle te krijgen, roept Mignon :
"Meister ! Rette deinen Felix ! Der Alte ist rasend ! der Alte bringt ihn um !"
Blijkbaar is de harpspeler door het lint gegaan.
Wilhelm slaagt er in, de kinderen te kalmeren, ja, zij verwonderen zich zelfs over het vuur.
sich über die schönen, der Ordnung nach wie eine Illummination brennende Sparren und Gebälke zu erfreuen.
Wilhelm voelt sterk zijn verbondenheid met de twee kinderen, die nauwelijks aan een groot gevaar ontsnapt zijn. Na lang vragen begrijpt hij, dat de harpspeler gek geworden moet zijn.
Maar gelukkig is er niemand in de brand gebleven, en Serlo dringt al snel er op aan, de repetities voort te zetten, ook al dringt de lokale geestelijkheid er op aan, na dit goddelijk strafgericht, het theater te sluiten. Serlo is overtuigd van het tegendeel, en 's avonds zijn de toeschouwers massaal aanwezig.
Wordt vervolgd ...
Wilhelm ontwaakt de volgende morgen alleen in bed, en vraagt zich af wie er naast hem gelegen heeft. Het enige wat aan de vorige avond herinnert, is de sluier van de geest, die hij op zijn bed vindt. Daarop staat een zonderlinge spreuk :
"Z u m e r s t e n - u n d l e t z t e n m a l ! F l i e h ! J ü n g l i n g, f l i e h !"
Mignon komt binnen met het ontbijt, en Wilhelm schrikt. Zij leek deze nacht groter geworden te zijn, en zij gedraagt zich heel anders. Maar naderhand blijkt, dat niemand echt bij zinnen is, na het feest.
und alle waren durch das gestrige Fest verstimmt
Wilhelm trekt hieruit de conclusie (als algemene regel aan de lezer aangeboden) dat men geen enkel beroep kan beginnen met feestelijkheden.
Man feire nur, was glücklich vollendet ist
Ook 's avonds heerst er stilte. De opvoering voor de volgende dag ligt nog ver. Er wordt wel gesproken over de sluier van de geest, en alhoewel zij de spreuk niet kunnen verklaren, zijn zij er van overtuigd, dat de geest niet zal weerkeren.
Philine vraagt Wilhelm, zijn deur niet te blokkeren, zij moet immers haar pantoffels nog terughalen. Dit sterkt Wilhelm in zijn vermoedens, dat het Philine geweest is, die hem de vorige nacht bezocht heeft.
Terwijl Wilhelm onrustig op zijn kamer op en af loopt, komt Mignon binnengestormt :
"Meister ! Rette das Haus ! Es brennt !"
Terwijl Wilhelm mee probeert de brand onder controle te krijgen, roept Mignon :
"Meister ! Rette deinen Felix ! Der Alte ist rasend ! der Alte bringt ihn um !"
Blijkbaar is de harpspeler door het lint gegaan.
Wilhelm slaagt er in, de kinderen te kalmeren, ja, zij verwonderen zich zelfs over het vuur.
sich über die schönen, der Ordnung nach wie eine Illummination brennende Sparren und Gebälke zu erfreuen.
Wilhelm voelt sterk zijn verbondenheid met de twee kinderen, die nauwelijks aan een groot gevaar ontsnapt zijn. Na lang vragen begrijpt hij, dat de harpspeler gek geworden moet zijn.
Maar gelukkig is er niemand in de brand gebleven, en Serlo dringt al snel er op aan, de repetities voort te zetten, ook al dringt de lokale geestelijkheid er op aan, na dit goddelijk strafgericht, het theater te sluiten. Serlo is overtuigd van het tegendeel, en 's avonds zijn de toeschouwers massaal aanwezig.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 14 (de harpspeler wil vluchten)
Iedereen vindt snel een nieuw onderkomen, maar zij zitten nu zeer verspreid. Wilhelm heeft Felix en Mignon bij hem in huis genomen.
Philine, die Wilhelm enkele dagen gemeden had, fluistert hem die avond iets toe, wat hij niet begrijpt. Hij is verward, en verdrietig tegelijkertijd, en weet niet, wat hij verwachten moet.
Leider war nun die Türe verbrannt, die er nicht zuschliessen sollte, und die Pantöffelchen waren in Rauch aufgegangen.
De oude harpspeler ondertussen had men nog niet gevonden. Wilhelm vreest, dat men hem bij het opruimen van het puin zal terugvinden. Hij heeft niemand van zijn vermoedens op de hoogte gebracht.
Plots hoort hij iemand door huis sluipen, en in het lied, dat deze zingt, herkent hij de harpspeler. Het lied klinkt als de troost van een ongelukkige, die zich de waanzin nabij voelt.
Wilhelm houdt hem tegen, en spreekt hem zachtjes toe. En al hoewel Wilhelm hem wil tegenhouden, wil de oude beslist weg. Wilhelm dwingt hem terug in huis, en voert een lang gesprek met hem.
Om de lezer nicht mit unzusammenhängenden Ideen und bänglichen Empfindungen zu quälen, geeft de auteur er de voorkeur aan, deze lieber verschweigen als ausführlich mitteilen.
Wordt vervolgd ...
Iedereen vindt snel een nieuw onderkomen, maar zij zitten nu zeer verspreid. Wilhelm heeft Felix en Mignon bij hem in huis genomen.
Philine, die Wilhelm enkele dagen gemeden had, fluistert hem die avond iets toe, wat hij niet begrijpt. Hij is verward, en verdrietig tegelijkertijd, en weet niet, wat hij verwachten moet.
Leider war nun die Türe verbrannt, die er nicht zuschliessen sollte, und die Pantöffelchen waren in Rauch aufgegangen.
De oude harpspeler ondertussen had men nog niet gevonden. Wilhelm vreest, dat men hem bij het opruimen van het puin zal terugvinden. Hij heeft niemand van zijn vermoedens op de hoogte gebracht.
Plots hoort hij iemand door huis sluipen, en in het lied, dat deze zingt, herkent hij de harpspeler. Het lied klinkt als de troost van een ongelukkige, die zich de waanzin nabij voelt.
Wilhelm houdt hem tegen, en spreekt hem zachtjes toe. En al hoewel Wilhelm hem wil tegenhouden, wil de oude beslist weg. Wilhelm dwingt hem terug in huis, en voert een lang gesprek met hem.
Om de lezer nicht mit unzusammenhängenden Ideen und bänglichen Empfindungen zu quälen, geeft de auteur er de voorkeur aan, deze lieber verschweigen als ausführlich mitteilen.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 15 (Philine vertrekt, maar met wie ?)
Wilhelm wist niet goed, wat hij nu verder aan moest met de harpspeler. Laertes reikt hem de oplossing in de persoon van een lokale geestelijke, die ook al mensen van melancholie genezen had.
Wilhelm trekt er onmiddellijk op uit, om deze man op te zoeken, en hem zijn verhaal te doen. Hij laat de harpspeler aan hem over.
Voor Mignon, die al haar klederen in de brand verloren had, is dit misschien het moment, om op vrouwenklederen over te stappen, volgens Aurelie.
"Nun gar nicht !", roept Mignon, en alles blijft bij het oude.
Tijdens de opeenvolgende opvoeringen van Hamlet vangt Wilhelm regelmatig commentaren op, die hem niet altijd bevallen.
Op een avond willen Wilhelm en Serlo Philine en Elmire bezoeken. Zij treffen alleen Philine aan, in de armen van een jonge legerofficier.
Philine beweert dat het een goede vriendin is, en dat haar lot kortelings zal bekendgemaakt worden. Wilhelm meent in de figuur Mariane te herkennen, en vraagt
Wir sind nun einmal Teilnehmer des Geheimnisses ; wir wollen versprechen, wir wollen schwören, aber lassen Sie uns das Mädchen sehen !"
Tenslotte stemt Philine er mee in, dat zij driemaal naar de voornaam mogen raden. Pas als derde naam geeft Wilhelm Mariane op, en Philine bevestigt de juistheid. Serlo merkt Wilhelm's gemoedsgesteltenis niet op.
Wilhelm blijft smeken, de dame te mogen zien, hij geeft toe dat dit zijn eerste en enige liefde is. Philine reageert hierop nuchter door te stellen dat, wanneer dit inderdaad zo is, de dame
so müssen wir sie schonen
Wordt vervolgd ...
Wilhelm wist niet goed, wat hij nu verder aan moest met de harpspeler. Laertes reikt hem de oplossing in de persoon van een lokale geestelijke, die ook al mensen van melancholie genezen had.
Wilhelm trekt er onmiddellijk op uit, om deze man op te zoeken, en hem zijn verhaal te doen. Hij laat de harpspeler aan hem over.
Voor Mignon, die al haar klederen in de brand verloren had, is dit misschien het moment, om op vrouwenklederen over te stappen, volgens Aurelie.
"Nun gar nicht !", roept Mignon, en alles blijft bij het oude.
Tijdens de opeenvolgende opvoeringen van Hamlet vangt Wilhelm regelmatig commentaren op, die hem niet altijd bevallen.
Op een avond willen Wilhelm en Serlo Philine en Elmire bezoeken. Zij treffen alleen Philine aan, in de armen van een jonge legerofficier.
Philine beweert dat het een goede vriendin is, en dat haar lot kortelings zal bekendgemaakt worden. Wilhelm meent in de figuur Mariane te herkennen, en vraagt
Wir sind nun einmal Teilnehmer des Geheimnisses ; wir wollen versprechen, wir wollen schwören, aber lassen Sie uns das Mädchen sehen !"
Tenslotte stemt Philine er mee in, dat zij driemaal naar de voornaam mogen raden. Pas als derde naam geeft Wilhelm Mariane op, en Philine bevestigt de juistheid. Serlo merkt Wilhelm's gemoedsgesteltenis niet op.
Wilhelm blijft smeken, de dame te mogen zien, hij geeft toe dat dit zijn eerste en enige liefde is. Philine reageert hierop nuchter door te stellen dat, wanneer dit inderdaad zo is, de dame
so müssen wir sie schonen
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 15 (vervolg)
Volgens Philine is Mariane om andere redenen hier,
man möchte oft lieber ein Gespenst als einen alten Liebhaber zur unrechten Zeit vor Augen sehen
Uiteindelijk belooft Philine Wilhelm de volgende avond een briefje te sturen. Ongeduldig als hij is, rent hij na het optreden naar haar woning, waar hij alleen maar haar vertrek, samen met een jonge officier, verneemt.
Het valt moeilijk, Wilhelm te overtuigen, hen niet dadelijk achterna te gaan. Uiteindelijk vind Laertes iemand bereid, de dames op te sporen.
Wordt vervolgd ...
Volgens Philine is Mariane om andere redenen hier,
man möchte oft lieber ein Gespenst als einen alten Liebhaber zur unrechten Zeit vor Augen sehen
Uiteindelijk belooft Philine Wilhelm de volgende avond een briefje te sturen. Ongeduldig als hij is, rent hij na het optreden naar haar woning, waar hij alleen maar haar vertrek, samen met een jonge officier, verneemt.
Het valt moeilijk, Wilhelm te overtuigen, hen niet dadelijk achterna te gaan. Uiteindelijk vind Laertes iemand bereid, de dames op te sporen.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 16 (hoogtepunt en verval van Serlo's toneelgroep)
Over het algemeen wordt het vertrek van Philine niet als dramatisch ervaren, noch door de vrouwen, noch door de mannen. Het is wel een reden voor de anderen, zich noch beter in te zetten op het theater.
Serlo is uiterst tevreden. Wat nog ontbreekt, is een grens, woran man sein Urteil anlehnen könntte. Er heerst ook nog altijd onenigheid over het type theater. Wilhelm, en de meesten van de spelers met hem, geven de voorkeur aan het Engelse model, terwijl Serlo nog altijd het Franse model aanhangt.
Tijdens de uren, dat er niets te doen viel, bespreken zij de beroemdste stukken uit beide taalgebieden, en gaan dieper in op de betere aspecten ervan. Aurelie neemt aan deze gesprekken nooit deel.
Hierover door Wilhelm aangesproken, antwoordt zij :
Ich hasse die französische Sprache von ganzer Seele.
Wilhelm reageert hierop met de vraag
"Wie kann man einer Sprache feind sein", rief Wilhelm aus, "der mann den grössten Teil seiner Bildung schuldig ist, und der wir noch viel schuldig werden müssen, ehe unser Weisen eine Gestalt gewinnen kann ?"
De ware reden achter de haat is Aurelie's vroegere vriend : sie ist eine perfide Sprache ... unser armseliges "treulos" ist ein unschuldiges Kind dagegen.
Aurelie zou best het Frans als wereldtaal willen installeren, al was het maar om elkaar voortdurend te kunnen bedriegen. Haar haat onderbreekt regelmatig 's avonds de hangende discussies.
Wordt vervolgd ...
Over het algemeen wordt het vertrek van Philine niet als dramatisch ervaren, noch door de vrouwen, noch door de mannen. Het is wel een reden voor de anderen, zich noch beter in te zetten op het theater.
Serlo is uiterst tevreden. Wat nog ontbreekt, is een grens, woran man sein Urteil anlehnen könntte. Er heerst ook nog altijd onenigheid over het type theater. Wilhelm, en de meesten van de spelers met hem, geven de voorkeur aan het Engelse model, terwijl Serlo nog altijd het Franse model aanhangt.
Tijdens de uren, dat er niets te doen viel, bespreken zij de beroemdste stukken uit beide taalgebieden, en gaan dieper in op de betere aspecten ervan. Aurelie neemt aan deze gesprekken nooit deel.
Hierover door Wilhelm aangesproken, antwoordt zij :
Ich hasse die französische Sprache von ganzer Seele.
Wilhelm reageert hierop met de vraag
"Wie kann man einer Sprache feind sein", rief Wilhelm aus, "der mann den grössten Teil seiner Bildung schuldig ist, und der wir noch viel schuldig werden müssen, ehe unser Weisen eine Gestalt gewinnen kann ?"
De ware reden achter de haat is Aurelie's vroegere vriend : sie ist eine perfide Sprache ... unser armseliges "treulos" ist ein unschuldiges Kind dagegen.
Aurelie zou best het Frans als wereldtaal willen installeren, al was het maar om elkaar voortdurend te kunnen bedriegen. Haar haat onderbreekt regelmatig 's avonds de hangende discussies.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 16 (vervolg 2)
was vorher verbunden war, fällt nunmehr bald auseinander.
En zo gebeurt het ook met Serlo's toneelgroep. Al snel wordt duidelijk, dat een aantal onder hen slechts automaten zijn, die alleen maar dat konden bereiken, wat zonder gevoel kan bereikt worden.
Het vertrek van Philine betekent meer dan wat men eerst geloofde. Zij is een soort bindmiddel geweest, dat iedereen bijeenhield.
Serlo ondertussen kan niet zonder de vrouwtjes, en Elmire vervangt de verdwenen Philine. Ook met Wilhelm heeft hij zo zijn plannen('t is te zeggen hem koppelen aan Aurelie, en van hem een werkezel maken voor het toneel).
Het ergste van al is, dat de aandacht van het publiek naar nieuwe spelers gaat, en dat Aurelie en Serlo
und beide Geschwister mussten die meiste Zeit nach ihren eifrigsten Bemühungen ohne den willkommenen Klang der zusammenschlagenden Hände abtreten.
Wilhelm's bemoeienissen met de technische kant van de opvoeringen wordt niet door alle spelers geapprecieerd, wat voor bijkomende spanningen zorgt. Bovendien stelt hij vast, dat zijn werk niet echt in verhouding tot de geleverde prestaties beloond wordt zoals verwacht.
En natuurlijk blijft daar zijn verlangen naar de voortvluchtige officier, waarvan maar geen nieuws komt.
und unser Freund daher seine Mariane zum zweitenmal verloren zu haben fürchten musste.
Omdat de groep enige tijd "technisch werkloos" valt, bezoekt Wilhelm de pastoor, die de oude harpspeler onder zijn hoede genomen heeft. Hij treft hen beiden in de tuin van de pastorij, terwijl de oude een jonge knaap les geeft. Terwijl de oude verder gaat met de jongen, spreekt Wilhelm met de pastoor over de manieren om krankzinnigen te genezen. Het is eigenlijk vrij simpel, stelt de pastoor. Voor de fysieke problemen doet hij beroep op een arts, en om het psychische probleem op te lossen doet hij hetzelfde als wat men doet om te verhinderen dat iemand krankzinnig wordt :
Man errege ihre Selbsttätigkeit
Wilhelm blijft enkele dagen ter plekke, en kan aldus ook kennis maken met de arts, die over een ruime levenservaring beschikt.
Deze vertelt een anecdote, die Wilhelm herkent als het spel dat zij met de graaf gespeeld hebben (waarbij Wilhelm in de kleren van de graaf op diens vrouw wacht, maar tot ieders verbazing de graaf zelf de kamer binnenkomt, en meent een geest te zien). Beiden, ook de vrouw, zouden zich willen terugtrekken onder de Herrenhüter (religieus-christelijke gemeenschap).
Wordt vervolgd ...
was vorher verbunden war, fällt nunmehr bald auseinander.
En zo gebeurt het ook met Serlo's toneelgroep. Al snel wordt duidelijk, dat een aantal onder hen slechts automaten zijn, die alleen maar dat konden bereiken, wat zonder gevoel kan bereikt worden.
Het vertrek van Philine betekent meer dan wat men eerst geloofde. Zij is een soort bindmiddel geweest, dat iedereen bijeenhield.
Serlo ondertussen kan niet zonder de vrouwtjes, en Elmire vervangt de verdwenen Philine. Ook met Wilhelm heeft hij zo zijn plannen('t is te zeggen hem koppelen aan Aurelie, en van hem een werkezel maken voor het toneel).
Het ergste van al is, dat de aandacht van het publiek naar nieuwe spelers gaat, en dat Aurelie en Serlo
und beide Geschwister mussten die meiste Zeit nach ihren eifrigsten Bemühungen ohne den willkommenen Klang der zusammenschlagenden Hände abtreten.
Wilhelm's bemoeienissen met de technische kant van de opvoeringen wordt niet door alle spelers geapprecieerd, wat voor bijkomende spanningen zorgt. Bovendien stelt hij vast, dat zijn werk niet echt in verhouding tot de geleverde prestaties beloond wordt zoals verwacht.
En natuurlijk blijft daar zijn verlangen naar de voortvluchtige officier, waarvan maar geen nieuws komt.
und unser Freund daher seine Mariane zum zweitenmal verloren zu haben fürchten musste.
Omdat de groep enige tijd "technisch werkloos" valt, bezoekt Wilhelm de pastoor, die de oude harpspeler onder zijn hoede genomen heeft. Hij treft hen beiden in de tuin van de pastorij, terwijl de oude een jonge knaap les geeft. Terwijl de oude verder gaat met de jongen, spreekt Wilhelm met de pastoor over de manieren om krankzinnigen te genezen. Het is eigenlijk vrij simpel, stelt de pastoor. Voor de fysieke problemen doet hij beroep op een arts, en om het psychische probleem op te lossen doet hij hetzelfde als wat men doet om te verhinderen dat iemand krankzinnig wordt :
Man errege ihre Selbsttätigkeit
Wilhelm blijft enkele dagen ter plekke, en kan aldus ook kennis maken met de arts, die over een ruime levenservaring beschikt.
Deze vertelt een anecdote, die Wilhelm herkent als het spel dat zij met de graaf gespeeld hebben (waarbij Wilhelm in de kleren van de graaf op diens vrouw wacht, maar tot ieders verbazing de graaf zelf de kamer binnenkomt, en meent een geest te zien). Beiden, ook de vrouw, zouden zich willen terugtrekken onder de Herrenhüter (religieus-christelijke gemeenschap).
Wordt vervolgd ...
Laatst gewijzigd door Gast op 29 Jan 2008, 21:47, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 16 (vervolg 3)
De pastoor en de arts begrijpen Wilhelm's daaropvolgende reactie niet. Normaal natuurlijk, want zij zien het verband niet. 's Avonds wordt hun veel duidelijk, en de arts besluit Wilhelm te vergezellen, wanneer deze terugkeert.
Tijdens de behandeling van de zieke Aurelie stelt hij hun een manuscript voor : Bekenntnisse einer schönen Seele.
Wordt vervolgd ...
De pastoor en de arts begrijpen Wilhelm's daaropvolgende reactie niet. Normaal natuurlijk, want zij zien het verband niet. 's Avonds wordt hun veel duidelijk, en de arts besluit Wilhelm te vergezellen, wanneer deze terugkeert.
Tijdens de behandeling van de zieke Aurelie stelt hij hun een manuscript voor : Bekenntnisse einer schönen Seele.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 5, hoofdstuk 16 (vervolg 4)
Wilhelm krijgt van de geneesheer het originele manuscript van Bekenntnisse einer schönen Seele. Hij belooft tevens, indien mogelijk, zelf te komen zien naar Aurelie.
Tijdens Wilhelm's afwezigheid verandert er een en ander. Serlo en Melina smeden plannen, om nog rijker te worden, (natuurlijk) op kosten van de groep.
dass man eigentlich mehr einnehmen, weniger ausgeben und entweder etwas zurücklegen oder doch am Ende nach Willkür noch lustiger leben könne. Serlo hörte das gern, und Melina wagte sich mich seinem Plane hervor.
Hij speelt in op Serlo's trots.
Nicht weil Ihre Mitspieler vortrefflich, sondern weil sie gut sind, lässt man Ihrem ausserordentlichen Talente keine Gerechtigkeit mehr wiederfahren.
Eigenlijk zijn zij Wilhelm liever kwijt dan rijk. En zij besluiten samen te spannen tegen hem, en tegen Aurelie. Hoe geniep zij ook te werk gaan, toch slagen zij er niet helemaal in
ihre Gesinnung zu verbergen
Ondertussen wordt Emilia Galotti opgevoerd, en discussieert Wilhelm met Serlo over het verschil tussen
einem edlen und vornehmen Betragen
Serlo ervaart voornaam als negatief.
Aurelie's spel wordt zeer gewaardeerd, Serlo echter vindt het duidelijk overdreven. Hij verwijt haar zich nog wel eens ooit volledig naakt op het toneel te bevinden (zowel letterlijk als figuurlijk op te vatten).
und dann wird erst der Beifall recht vollkommen sein
Zij merkt op dat men haar binnenkort wel ergens naakt zal naar toe dragen waar geen bijval meer te versieren valt (zij is ziekelijk), en loopt naar buiten.
's Anderendaags is zij hees, stijf, en al snel heeft zij koorts. Haar toestand verslechtert snel, en zij roept Wilhelm bij zich. Zij overhandigt hem een brief die hij moet laten toe komen bij de vader van haar kind.
De aankomst van het hierboven vermelde manuscript verzacht tijdelijk haar pijnen, en zij herschrijft zelfs haar brief.
Die Abnahme ihrer Kräfte war nicht sichtbar, und unvermutet fand sie Wilhelm eines Morgens tot.
Wilhelm, die Serlo's koele houding niet ontgaan was, maakt zich op, om de brief te bezorgen. Wilhelm's verwijdering uit de groep, en het overlijden van Aurelie komen Serlo en Melina niet ongelegen.
Mignon zal Wilhelm niet begeleiden, zij zal daar op hem wachten. Zij komt onder de hoede van Melina's vrouw.
Wordt vervolgd ...
Wilhelm krijgt van de geneesheer het originele manuscript van Bekenntnisse einer schönen Seele. Hij belooft tevens, indien mogelijk, zelf te komen zien naar Aurelie.
Tijdens Wilhelm's afwezigheid verandert er een en ander. Serlo en Melina smeden plannen, om nog rijker te worden, (natuurlijk) op kosten van de groep.
dass man eigentlich mehr einnehmen, weniger ausgeben und entweder etwas zurücklegen oder doch am Ende nach Willkür noch lustiger leben könne. Serlo hörte das gern, und Melina wagte sich mich seinem Plane hervor.
Hij speelt in op Serlo's trots.
Nicht weil Ihre Mitspieler vortrefflich, sondern weil sie gut sind, lässt man Ihrem ausserordentlichen Talente keine Gerechtigkeit mehr wiederfahren.
Eigenlijk zijn zij Wilhelm liever kwijt dan rijk. En zij besluiten samen te spannen tegen hem, en tegen Aurelie. Hoe geniep zij ook te werk gaan, toch slagen zij er niet helemaal in
ihre Gesinnung zu verbergen
Ondertussen wordt Emilia Galotti opgevoerd, en discussieert Wilhelm met Serlo over het verschil tussen
einem edlen und vornehmen Betragen
Serlo ervaart voornaam als negatief.
Aurelie's spel wordt zeer gewaardeerd, Serlo echter vindt het duidelijk overdreven. Hij verwijt haar zich nog wel eens ooit volledig naakt op het toneel te bevinden (zowel letterlijk als figuurlijk op te vatten).
und dann wird erst der Beifall recht vollkommen sein
Zij merkt op dat men haar binnenkort wel ergens naakt zal naar toe dragen waar geen bijval meer te versieren valt (zij is ziekelijk), en loopt naar buiten.
's Anderendaags is zij hees, stijf, en al snel heeft zij koorts. Haar toestand verslechtert snel, en zij roept Wilhelm bij zich. Zij overhandigt hem een brief die hij moet laten toe komen bij de vader van haar kind.
De aankomst van het hierboven vermelde manuscript verzacht tijdelijk haar pijnen, en zij herschrijft zelfs haar brief.
Die Abnahme ihrer Kräfte war nicht sichtbar, und unvermutet fand sie Wilhelm eines Morgens tot.
Wilhelm, die Serlo's koele houding niet ontgaan was, maakt zich op, om de brief te bezorgen. Wilhelm's verwijdering uit de groep, en het overlijden van Aurelie komen Serlo en Melina niet ongelegen.
Mignon zal Wilhelm niet begeleiden, zij zal daar op hem wachten. Zij komt onder de hoede van Melina's vrouw.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Opmerkingen 7, Boek 5
Opnieuw krijgen wij hier een wending in Wilhelm's leven, maar niet alleen in het zijne. Het is vooral het leven van Mignon, dat een andere kant opgaat (aangeduid door symptomen, die later duidelijk zullen worden).
De dood van Wilhelm's vader biedt hem de mogelijkheid, een theaterloopbaan te volgen. Maar de ervaringen leren hem dat dit toch niet zijn eigenlijke levensopgave is. Dit wordt vooral duidelijk door de tegenstellingen met Serlo (als het ware voor het theater geboren) te beklemtonen.
De grote ommekeer komt er met de dood van Aurelie op het einde van het boek. Mede onder invloed van een geestelijke en een geneesheer richt hij zich op het sociale. Hij verlaat het gezelschap.
Mignon heeft dit alles voelen aankomen. Wat zij voelt kan de lezer alleen uit haar daden en haar (beperkte) woorden besluiten.
Zij begrijpt ook dat Wilhelm de vader van Felix is, alhoewel dit niet expliciet vermeld wordt.
Wordt vervolgd ...
Opnieuw krijgen wij hier een wending in Wilhelm's leven, maar niet alleen in het zijne. Het is vooral het leven van Mignon, dat een andere kant opgaat (aangeduid door symptomen, die later duidelijk zullen worden).
De dood van Wilhelm's vader biedt hem de mogelijkheid, een theaterloopbaan te volgen. Maar de ervaringen leren hem dat dit toch niet zijn eigenlijke levensopgave is. Dit wordt vooral duidelijk door de tegenstellingen met Serlo (als het ware voor het theater geboren) te beklemtonen.
De grote ommekeer komt er met de dood van Aurelie op het einde van het boek. Mede onder invloed van een geestelijke en een geneesheer richt hij zich op het sociale. Hij verlaat het gezelschap.
Mignon heeft dit alles voelen aankomen. Wat zij voelt kan de lezer alleen uit haar daden en haar (beperkte) woorden besluiten.
Zij begrijpt ook dat Wilhelm de vader van Felix is, alhoewel dit niet expliciet vermeld wordt.
Wordt vervolgd ...
-
Gast
Boek 6, Bekenntnisse einer schönen Seele
De Bekenntnisse einer schönen Seele is in het vorige boek het verhaal binnengeslopen langs de arts, die de oude harpspeler en Aurelie verzorgd heeft.
Schijnbaar onderbreekt deze geschiedenis het verhaal, maar toch weten wij als lezer reeds dat het indruk maakte, op Wilhelm en op Aurelie. Zowel het handelingsverloop, als ook de ideële inhoud sluiten echter nauw aan bij Wilhelm's levensloop.
Wordt vervolgd ...
De Bekenntnisse einer schönen Seele is in het vorige boek het verhaal binnengeslopen langs de arts, die de oude harpspeler en Aurelie verzorgd heeft.
Schijnbaar onderbreekt deze geschiedenis het verhaal, maar toch weten wij als lezer reeds dat het indruk maakte, op Wilhelm en op Aurelie. Zowel het handelingsverloop, als ook de ideële inhoud sluiten echter nauw aan bij Wilhelm's levensloop.
Wordt vervolgd ...
Laatst gewijzigd door Gast op 21 Jul 2008, 15:44, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Boek 6, Bekenntnisse einer schönen Seele
Het verhaal van de schöne Seele, verteld in de ik-persoon, begint in haar (geslacht van de verteller eigenlijk nog niet duidelijk) achtste levensjaar, wanneer zij ernstig ziek wordt. Tijdens het ziekbed, dat negen maanden duurt, wordt de basis gelegd van
meiner ganzen Denkart gelegt, indem meinem Geiste die ersten Hülfsmittel gereicht wurden, sich nach seiner eigen Art zu entwickeln.
Aangezien het plezier voor de zieke beperkt blijft (door koorts en hoest), probeert zij zich door ogen en oren schadeloos te stellen.
Von meiner Mutter hörte ich die biblischen Geschichten gern an ; der Vater unterhielt mich mit Gegenständen der Natur.
Zo maakt zij uitvoerig kennis met twee aspecten van het bestaan : het religieuze en de natuur.
Ondertussen houdt een tante haar ook op de hoogte van meer wereldse gebeurtenissen.
erzählte mir die Tante Liebesgeschichten und Feenmärchen.
Al het vertelde blijft hangen in het geheugen van de zieke.
Wordt vervolgd ...
Het verhaal van de schöne Seele, verteld in de ik-persoon, begint in haar (geslacht van de verteller eigenlijk nog niet duidelijk) achtste levensjaar, wanneer zij ernstig ziek wordt. Tijdens het ziekbed, dat negen maanden duurt, wordt de basis gelegd van
meiner ganzen Denkart gelegt, indem meinem Geiste die ersten Hülfsmittel gereicht wurden, sich nach seiner eigen Art zu entwickeln.
Aangezien het plezier voor de zieke beperkt blijft (door koorts en hoest), probeert zij zich door ogen en oren schadeloos te stellen.
Von meiner Mutter hörte ich die biblischen Geschichten gern an ; der Vater unterhielt mich mit Gegenständen der Natur.
Zo maakt zij uitvoerig kennis met twee aspecten van het bestaan : het religieuze en de natuur.
Ondertussen houdt een tante haar ook op de hoogte van meer wereldse gebeurtenissen.
erzählte mir die Tante Liebesgeschichten und Feenmärchen.
Al het vertelde blijft hangen in het geheugen van de zieke.
Wordt vervolgd ...
Laatst gewijzigd door Gast op 21 Nov 2008, 13:41, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Boek 6, Bekenntnisse einer schönen Seele (vervolg 1)
Na een jaar is zij genezen, maar het wilde uit haar kinderjaren was verdwenen.
ich verlangte nach Wesen, die meine Liebe erwiderten
Maar het liefst van al had zij het schaapje bezeten, dat in de sprookjes van haar tante een belangrijke rol speelde.
aber in diesem artigen Tiere stak ein verwünschter Prinz
Zij was er zich echter bewust van, dat haar zo'n kostelijk bezit niet onmiddellijk zou ten deel vallen, en zij troostte zich met de lectuur van wonderlijke verhalen, zoals de
Christliche deutsche Herkules.
Haar interesseerden vooral boeken met een christelijke achtergrond.
Mein Hang zu dem Unsichtbaren, ... ward dadurch nur vermehrt
Haar moeder vond dit niet echt aanbevelenswaardig, maar aangezien haar vader weinig deed om het te verhinderen, vroeg zij alleen maar, om ook aan de Bijbel de nodige aandacht te schenken. Verleidelijke boeken waren trouwens verboden. Alhoewel ...
und ich wusste übrigens von der natürlichen Geschichte des menschlichen Geschlechts mehr, als ich merken liess, und hatte es meistens aus der Bibel gelernt.
Op haar twaalfde leerde zij Frans, dansen en tekenen, terwijl ook het religieus onderricht niet vergeten werd (wat haar trouwens enorm aantrok). Zij vroeg zich hierbij nooit af, in hoeverre de Bijbel een weerspiegeling van haar ziel was.
Alleen dansen viel haar zwaar (zij oefende alleen met haar zusje), tot de dansleraar al zijn leerlingen op een bal uitnodigde.
Unter vielen Knaben und Mädchen zeichneten sich zwei Söhne des Hofmarschalls aus
Al snel volgde ontmoeting op ontmoeting, maar de zusjes waren sluw genoeg, de zaak zo voor te stellen dat de ouders geen argwaan koesterden. Het duurde echter tot na de ziekte van de oudste van beide jongens, vooraleer zij een keuze kon maken.
allein das Feuer war nicht mehr zu verbergen
Nu had zij eindelijk haar schaapje gevonden, wat haar stil maakte.
Ich war einsam und gerührt, und Gott fiel mir wieder ein.
Deze verliefdheid beïnvloedde ook haar Franse oefeningen. De brieven die zij schreef waren als uit het leven gegrepen, en dat begreep ook de leraar wel.
Aber die gute Phyllis mag sich in acht nehmen, es kann bald ernsthaft werden
Niet veel later echten stierven beide jongelingen, en ze waren snel vergeten.
Wordt vervolgd ...
Na een jaar is zij genezen, maar het wilde uit haar kinderjaren was verdwenen.
ich verlangte nach Wesen, die meine Liebe erwiderten
Maar het liefst van al had zij het schaapje bezeten, dat in de sprookjes van haar tante een belangrijke rol speelde.
aber in diesem artigen Tiere stak ein verwünschter Prinz
Zij was er zich echter bewust van, dat haar zo'n kostelijk bezit niet onmiddellijk zou ten deel vallen, en zij troostte zich met de lectuur van wonderlijke verhalen, zoals de
Christliche deutsche Herkules.
Haar interesseerden vooral boeken met een christelijke achtergrond.
Mein Hang zu dem Unsichtbaren, ... ward dadurch nur vermehrt
Haar moeder vond dit niet echt aanbevelenswaardig, maar aangezien haar vader weinig deed om het te verhinderen, vroeg zij alleen maar, om ook aan de Bijbel de nodige aandacht te schenken. Verleidelijke boeken waren trouwens verboden. Alhoewel ...
und ich wusste übrigens von der natürlichen Geschichte des menschlichen Geschlechts mehr, als ich merken liess, und hatte es meistens aus der Bibel gelernt.
Op haar twaalfde leerde zij Frans, dansen en tekenen, terwijl ook het religieus onderricht niet vergeten werd (wat haar trouwens enorm aantrok). Zij vroeg zich hierbij nooit af, in hoeverre de Bijbel een weerspiegeling van haar ziel was.
Alleen dansen viel haar zwaar (zij oefende alleen met haar zusje), tot de dansleraar al zijn leerlingen op een bal uitnodigde.
Unter vielen Knaben und Mädchen zeichneten sich zwei Söhne des Hofmarschalls aus
Al snel volgde ontmoeting op ontmoeting, maar de zusjes waren sluw genoeg, de zaak zo voor te stellen dat de ouders geen argwaan koesterden. Het duurde echter tot na de ziekte van de oudste van beide jongens, vooraleer zij een keuze kon maken.
allein das Feuer war nicht mehr zu verbergen
Nu had zij eindelijk haar schaapje gevonden, wat haar stil maakte.
Ich war einsam und gerührt, und Gott fiel mir wieder ein.
Deze verliefdheid beïnvloedde ook haar Franse oefeningen. De brieven die zij schreef waren als uit het leven gegrepen, en dat begreep ook de leraar wel.
Aber die gute Phyllis mag sich in acht nehmen, es kann bald ernsthaft werden
Niet veel later echten stierven beide jongelingen, en ze waren snel vergeten.
Wordt vervolgd ...
Laatst gewijzigd door Gast op 18 Jan 2009, 14:46, 3 keer totaal gewijzigd.
Ik snap het niet zo
s Anderendaags is zij hees, stijf, en al snel heeft zij koorts. Haar toestand verslechtert snel, en zij roept Wilhelm bij zich. Zij overhandigt hem een brief die hij moet laten toe komen bij de vader van haar kind.
Zij begrijpt ook dat Wilhelm de vader van Felix is, alhoewel dit niet expliciet vermeld wordt.
Dus Wilhelm moet eigenlijk de brief zelf lezen?
Dettie
s Anderendaags is zij hees, stijf, en al snel heeft zij koorts. Haar toestand verslechtert snel, en zij roept Wilhelm bij zich. Zij overhandigt hem een brief die hij moet laten toe komen bij de vader van haar kind.
Zij begrijpt ook dat Wilhelm de vader van Felix is, alhoewel dit niet expliciet vermeld wordt.
Dus Wilhelm moet eigenlijk de brief zelf lezen?
Dettie
-
Gast
Dettie schreef:Ik snap het niet zo
s Anderendaags is zij hees, stijf, en al snel heeft zij koorts. Haar toestand verslechtert snel, en zij roept Wilhelm bij zich. Zij overhandigt hem een brief die hij moet laten toe komen bij de vader van haar kind.
Zij begrijpt ook dat Wilhelm de vader van Felix is, alhoewel dit niet expliciet vermeld wordt.
Dus Wilhelm moet eigenlijk de brief zelf lezen?
Dettie
Ik kom hier later op terug Dettie (ga deze bladzijden eerst even herlezen).
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten