Het moest even op gang komen, want in het begin leek dit niet een boek zoals ik dat gewend ben van Grunberg.. Maar ook dit is een herlees, en nog-eens-leesboek, zelfs al weet je hoe het eindigt..
Lees verder, klik hier http://www.leestafel.info/arnon-grunberg
Marjo
Arnon Grunberg: Tirza
Laten we maar zeggen dat Tirza de oorzaak was dat ik de laatste tijd niet zoveel op het forum was...
Wat een geweldig boek. Letter voor letter, woord voor woord, zin voor zin, alinea voor alinea, bladzijde voor bladzijde, hoofdstuk voor hoofdstuk en deel voor deel: PUUR GENIETEN!
En wat een schokkend, verrassend slot. Dit is zo'n boek dat je wel tig keer kunt lezen.
groetjes, irene
Wat een geweldig boek. Letter voor letter, woord voor woord, zin voor zin, alinea voor alinea, bladzijde voor bladzijde, hoofdstuk voor hoofdstuk en deel voor deel: PUUR GENIETEN!
En wat een schokkend, verrassend slot. Dit is zo'n boek dat je wel tig keer kunt lezen.
groetjes, irene
Laten we maar zeggen dat Tirza de oorzaak was dat ik de laatste tijd niet zoveel op het forum was...
Wat een geweldig boek. Letter voor letter, woord voor woord, zin voor zin, alinea voor alinea, bladzijde voor bladzijde, hoofdstuk voor hoofdstuk en deel voor deel: PUUR GENIETEN!
En wat een schokkend, verrassend slot. Dit is zo'n boek dat je wel tig keer kunt lezen.
Dit is wel een zeer sterke uitspraak, Irene.
Moet ik dus vast lezen en bovenaan de lijst zetten!
Tiba.
Ik heb toch een iets andere mening dan jullie, Marjo en Irene.
Voor mij was het lezen van Tirza een ervaring met gemengde gevoelens. Tussen heen en weer geslingerd worden van afkeer en ergernis naar fascinatie, genot en bewondering anderzijds.
Het slot is zeer indrukwekkend!
Daardoor is mijn 'eindoordeel' uiteindelijk wel positief gebleven.
Ariadne
Voor mij was het lezen van Tirza een ervaring met gemengde gevoelens. Tussen heen en weer geslingerd worden van afkeer en ergernis naar fascinatie, genot en bewondering anderzijds.
Het slot is zeer indrukwekkend!
Daardoor is mijn 'eindoordeel' uiteindelijk wel positief gebleven.
Ariadne
'Do you think it's a whoozle?'
ik heb een voorstelling gezien naar een boek van Aron... 'De asielzoeker' of 'Platform' weet ni goed meer... maar een vreeeeeeeeeeeeeeselijke voorstelling (beide trouwens) goh het zet me dus niet aan tot het lezen!
You can moan about your worries
You can howl at you regrets
Drink them all away
Stay out 'til the morning, get it going
But they will be there by the break of day
You can howl at you regrets
Drink them all away
Stay out 'til the morning, get it going
But they will be there by the break of day
Marjo schreef:Dat was de asielzoeker, denk ik. Met dat enorme luchtkussen?
Ik vond het prachtig gedaan..
het vallen van het stort?
ik vond het vreselijk
NTG Gent
You can moan about your worries
You can howl at you regrets
Drink them all away
Stay out 'til the morning, get it going
But they will be there by the break of day
You can howl at you regrets
Drink them all away
Stay out 'til the morning, get it going
But they will be there by the break of day
Ik voel me een spelbreker: zoveel lovende reacties, literaire prijzen en nominaties, maar mij viel het tegen. Helaas.
Het is de eerste maal dat ik iets van Grunberg las. Ik heb begrepen dat zijn boeken nogal van elkaar verschillen. Gezien de reacties had ik verwacht met een van de betere te beginnen.
Het thema sprak me wel aan, maar de uitwerking vond ik langdradig. Steeds maar weer die gedachtensprongen, die vreemde associaties die eindeloos tot weer andere verhalen en gebeurtenissen uit het verleden leiden. Ik kan me goed voorstellen, dat de een dat briljant gevonden vindt en de ander verzucht: wanneer gaat het echte verhaal verder?
Ook de plot vond ik niet overtuigend: een absurd uit de lucht gevallen oplossing voor het verdwijnen van Tirza.
(Ik las dit boek als nominatie voor de NS-publieksprijs 2007: voor mij is dit bepaald niet de winnaar).
Het is de eerste maal dat ik iets van Grunberg las. Ik heb begrepen dat zijn boeken nogal van elkaar verschillen. Gezien de reacties had ik verwacht met een van de betere te beginnen.
Het thema sprak me wel aan, maar de uitwerking vond ik langdradig. Steeds maar weer die gedachtensprongen, die vreemde associaties die eindeloos tot weer andere verhalen en gebeurtenissen uit het verleden leiden. Ik kan me goed voorstellen, dat de een dat briljant gevonden vindt en de ander verzucht: wanneer gaat het echte verhaal verder?
Ook de plot vond ik niet overtuigend: een absurd uit de lucht gevallen oplossing voor het verdwijnen van Tirza.
(Ik las dit boek als nominatie voor de NS-publieksprijs 2007: voor mij is dit bepaald niet de winnaar).
"Een mens die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt."
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Charles Darwin Engels medicus en bioloog (1809-1882)
Na jullie reacties heb ik het boek Tirza geleend en het tijdens slapeloze nachten (jetlag) gelezen. Vier of vijf keer weggelegd wegens ergernis en stijgende somberte, toch steeds weer opnieuw begonnen. Het boek doet denken aan Who's afraid of VW, dat elkaar volkomen meedogenloos benaderen en afmaken. Het schrijven van de dialogen door Grunberg is natuurlijk onnavolgbaar, dat is gewoon meesterlijk. Hij leeft zich bovendien geheel in in de gedachtewereld van een pathalogisch en zeer egoïstische man, die pas op het eind van het boek, na de moorden, zijn menselijke kant laat zien door de liefde en zorgzaamheid voor het negermeisje. Een heel merkwaardig boek, maar je krijgt het idee dat Grunberg speelt met de lezer zoals hij met de romanfiguren speelt. Wel een genie, maar sympathiek, nee.
Pieter, hier kan ik me helemaal in vinden.
Als ik Grunberg lees, blijf ik achter met een gevoel van onbehagen.
Zo vergaat het me elke keer, behalve bij Blauwe Maandagen en zijn bijdrage aan een bundel van Jessica Durlacher met verhalen van joodse auteurs, zoals zij hen noemde: de Tweede-Generatie-auteurs. Hij veegt dan de vloer aan met Durlachers idee en schrijft een totaal niet-joods verhaal. Intelligent en integer.
Dat onbehagen gaat dan niet over het boek als boek.
Laten we dat nare woord 'de boodschap' maar weer eens uit de kast trekken.
Het voorschotelen van onbehaaglijke boodschappen is een van de manieren om grote literatuur te onderscheiden van flutwerkjes.
Onbehagen is sowieso niet verkeerd.
Maar er is iets in de toon van Grunberg wat me het gevoel geeft dat hij een schrijver zonder respect is. Voor zijn lezers, voor zijn onderwerp, voor zichzelf of het leven (???) Grote woorden natuurlijk, maar goed, die smaak blijft op mijn tong liggen...
Ook na het lezen van Tirza weer.
Inderdaad, briljant maar volslagen onsympathiek.
Dat is een onbehagen dat me minder bevalt.
Ariadne
Als ik Grunberg lees, blijf ik achter met een gevoel van onbehagen.
Zo vergaat het me elke keer, behalve bij Blauwe Maandagen en zijn bijdrage aan een bundel van Jessica Durlacher met verhalen van joodse auteurs, zoals zij hen noemde: de Tweede-Generatie-auteurs. Hij veegt dan de vloer aan met Durlachers idee en schrijft een totaal niet-joods verhaal. Intelligent en integer.
Dat onbehagen gaat dan niet over het boek als boek.
Laten we dat nare woord 'de boodschap' maar weer eens uit de kast trekken.
Het voorschotelen van onbehaaglijke boodschappen is een van de manieren om grote literatuur te onderscheiden van flutwerkjes.
Onbehagen is sowieso niet verkeerd.
Maar er is iets in de toon van Grunberg wat me het gevoel geeft dat hij een schrijver zonder respect is. Voor zijn lezers, voor zijn onderwerp, voor zichzelf of het leven (???) Grote woorden natuurlijk, maar goed, die smaak blijft op mijn tong liggen...
Ook na het lezen van Tirza weer.
Inderdaad, briljant maar volslagen onsympathiek.
Dat is een onbehagen dat me minder bevalt.
Ariadne
'Do you think it's a whoozle?'
Nee, zeker niet!
Er zijn ook schrijvers genoeg die ik ronuit onsympathiek vind, maar waar ik met straaltjes van hun werk geniet. Vaak omdat er dan een onderoon is van liefde en respect voor het leven. Al moet je soms dwars door het sarcasme, cynisme en gefoeter heen lezen!
Maar aan respectloosheid heb ik een broertje dood.
Er zijn ook schrijvers genoeg die ik ronuit onsympathiek vind, maar waar ik met straaltjes van hun werk geniet. Vaak omdat er dan een onderoon is van liefde en respect voor het leven. Al moet je soms dwars door het sarcasme, cynisme en gefoeter heen lezen!
Maar aan respectloosheid heb ik een broertje dood.
'Do you think it's a whoozle?'
Hi, Ariadne, blij dat je weer boven water bent. Hopelijk ga je nu ook wat meer hints geven over de dichter met zijn intrigerende oproep. Dettie en Ariadne, Marjo heeft natuurlijk gelijk dat je bij het beoordelen van de literaire waarde van een boek niet naar de schrijver of zijn boodschap mag kijken. Celine bijvoorbeeld, was een volkomen cynisch man, bovendien zelfs met fascistische sympathieën, maar hij wordt als een groot schrijver gezien. Houellebecq, ook zo'n cynicus en fatalist, is jammer genoeg nog niet op deze site besproken maar roept de zelfde weerstanden op als Grunberg. Maar is een groot schrijver. Wel heb ik het idee dat langzamerhand de mensen in de romans van G. wat menselijker worden. In Fantoompijn en De asielzoeker vond ik ze erg gekunsteld, ze deden me niks. Dat neemt niet weg dat we op deze site rustig mogen zeggen dat het ons in de maag splitsen van die droevig makende romans weinig sympathie voor G. oplevert. Maar we hoeven ze natuurlijk niet te lezen, dat doen we helemaal onszelf aan.
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 62 gasten