Dimitri Verhulst - Mevrouw Verona daalt de heuvel af (samenleesboek maart 2007)

[berdine]

Dat klopt, Problemski Hotel is weer een heel ander verhaal, maar de mooie taal en de humor blijven!

[irene]

Problemskihotel en Helaasheid der dingen krijg ik eerdaags (via bc) toegezonden. De boeken van Dimitri Verhulst zijn hier in de bieb niet te krijgen.
Nog even geduld a.u.b. (overigens loop ik al 2 samenleesboeken achter....)

groetjes, irene

[Inge]

Nou Irene je bent niet de enige die achterloopt met samenleesboeken.
Ik moet nog Psalmenoproer, schaamte, duizend leugens en Mevrouw Verona lezen. Schaamte en Mevrouw verona zijn telkens uitgeleend. Psalmenoproer (heb ik zelf gekocht) en duizend leugens heb ik "eindelijk" hier thuis (sinds vorige week).

Ik weet dus nog wat gedaan

Inge

[librije]

Ja Librije, je mag Verhulst echt niet afschrijven, voordat je De helaasheid hebt gelezen, hoor!

Dat beloof ik, want ik was inderdaad wel gecharmeerd van het poëtische taalgebruik en de humor. Omdat het thema me aansprak, had ik waarschijnlijk andere verwachtingen t.a.v. het verhaal. Maakt niet uit. Ik weet nu beter wat ik ongeveer kan verwachten bij De helaasheid der dingen. Niet nu meteen, maar het wordt gelezen!

[kim]

Zeker in Zeeuws-Vlaanderen is het nodig, dat ge ook een beetje Vlaams verstaat. We zijn zo vaak aan de andere kant van de grens aan het wandelen! Laatst wilde iemand mijn stylo lenen en toen ik over wilde steken riep er een: kijk uit een camion.

Hihi...grappig!
Ja, ik heb ook eerst leren spreken over 'ne camion' en 'een camionette' en dan pas over een vrachtwagen en een bestelwagen.
'Ne stylo' zeggen wij hier (in Vlaams-Brabant) niet, dat wordt meer gezegd in Oost/West-Vlaanderen denk ik. Wij spreken hier eerder over 'nen bic' of gewoon een pen. Wordt 'stylo' ook gezegd in Nederland?

Groetjes, kim

[Inge]

Ik heb nog altijd plezier als mijn pa aan mijn zoontje vraagt of hij een "stutte" moet hebben. De eerste keer zei mijn zoontje:" nee maar ik zou wel een boterham willen hebben". Mijn pa keek alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Mijn pa wist maar half wat een boterham was en mijn zoontje had er helemaal al geen idee van wat een stutte was.
Ik heb ook eerst camion en cammionette geleerd net zoals stylo. Mijn ouders spraken en spreken enkel dialect. En omdat we maar op zo'n dikke 5 km van de franse grens wonen komen er veel verkapte franse woorden in ons dialect voor. Ik heb mijn kinderen het omgekeerde geleerd. Vond het belangrijker dat ze zich eerst deftig konden uitdrukken en dan pas in het dialect maar nu ze 8 en 12 zijn ondervind ik dat ze via vriendjes zéér vlug het dialect oppikken.

Inge

[Marjo]

Nee, wij gebruiken die woorden (camion, stylo) niet, maar ik ken ze wel. Ze komen tenslotte uit het Frans.
Behalve 'stutte', dat heb ik nog nooit gehoord.

[Dettie]

In de Achterhoek noemen ze een boterham een stoeterham.
Dat lijkt wel op stutte.

Dettie

[tiba]

Camion en camionette, zeggen ze volgens mij in heel Vlaanderen, Inge.

Een stutte hoorde ik als kind vaak in West-Vlaanderen.

Tiba.

[tiba]

Marjo schreef (een tijdje geleden):

Al zijn boeken zijn fragmentarisch, en toch vormen die fragmenten een geheel.

Dat heb je wel goed uitgedrukt, Marjo.
Geldt zowel voor "Mevrouw Verona" als voor "De helaasheid" (maar dit laatste las ik alweer een tijd geleden).

Tiba.

[Inge]

Ik denk dat de meeste hier camion en camionette gebruiken. Net als remorque in plaats van aanhangwagen. Da's hier ZO gewoon dat we daar over het algemeen niet meer bij stil staan. Er zijn er ongetwijfeld nog heel wat meer....

Zoals al gezegd hebben we veel verfranste woorden in onze taal. Soms weten we het zelf niet. Velo, sciclette, forsiette, assiete, krooten,..... Soms een beetje vervormd maar oorspronkelijk frans.

Inge

[PetraO.]

Aan de verslagen te lezen is dit wel een lekker wegleesverhaal. "De helaasheid der dingen" vond ik te grof. Niet door de gebeurtenissen die worden beschreven, maar omdat alleen maar die gebeurtenissen worden verteld. Ze worden niet in een kader geplaatst, zodat ik me na het lezen van enkele hoofdstukken afvroeg wat ik moest met al die informatie.

[Marjo]

Geen kader is wat ik bedoel met frafmentarisch.
Maar al die hoofdstukken apart vormen wel de achtergrond van het jongetje Dimitri. Dat is de kern toch: Een kind groeit op in een heel speciaal milieu, en ontdekt dan als volwassene dat hij zich er niet meer thuisvolet, en dat is een gemis..ondanks alles.
Bij mevrouw Verona is het toch wel hetzelfde, ook daar is het geen verhaal dat loopt van begin naar einde.

[Bookiewurm]

UIT, en zonder moeite. Ik heb dit boek(je) met heel veel genoegen gelezen. Ik was al verkocht bij de eerste bladzijde, vanaf de bladzijden met poezie kon ik het helemaal niet meer wegleggen en vervolgens heb ik het in een ruk uitgelezen. En dat allemaal nog net voor 1 april; ik ben een gelukkig mens

[Dettie]

Helaas helaas ik kwam er niet aan toe. Het moest vrij snel terug (dacht ik) en ik had er toen mijn hoofd niet naar staan om het snel snel te gaan lezen. Maar wat niet is, komt nog wel.
De wandelaar ga ik zéker lezen, verheug me er al op.

Dettie
die blij is dat Boekiewurm een gelukkig mens is

[Inge]

Nou, net zoals nog enkele andere samenleesboeken, nog altijd uitgeleend of gereserveerd. Maar ik probeer deze maand echt de wandelaar en het spannend samenleesboek. De rest komt van met ik ze te pakken krijg.

Inge

[Inge]

Ik heb het gelezen en moet zeggen, ik vond het een mooi boek.
Alleen, de titel deed me vermoeden dat het "frivoler" zou zijn. Ik had een totaal verkeerd beeld van het verhaal toen ik begon met lezen.
Soms vond ik het jammer dat bepaalde personages niet meer uitgediept waren. Zelfs de hoofdpersonages zijn niet echt "uitgebeeld". Misschien is het omdat het onder novelle geklasseerd wordt? Er mocht van mij een roman van gemaakt worden, de personages en de gebeurtenissen nog wat meer uitgediept. Het boek was te vlug uit.

Inge

[gordana]

Het is alweer een tijdje geleden dat dit boek gelezen heb, maar ik moet toch als eerste denken aan die koe die burgemeester wordt als ik dit topic terug lees. Ik vind Verhulst nog steeds geweldig.

[tiba]

Dit item nog eens doorgelezen.
Vraag me af of Verhulst nu wel te krijgen is in de meeste Nederlandse bibliotheken (na zijn nominatie voor, ja welke prijs was het alweer?).

Tiba.

[gordana]

Was hij dan niet te verkrijgen in de bibliotheken?

[berdine]

In onze bibliotheek was het meeste altijd al te krijgen. Ze hebben nu alles van hem, denk ik. Goed dat je er naar vroeg, Tiba. Zo ontdekte ik dat er een "nieuw" boek van hem bijgekomen is: "Dinsdagland". Heeft iemand dat al gelezen?

[Dettie]

Nou ik heb eindelijk mevrouw Verona gelezen.

Zoals misschien bekend is was ik niet kapot van de andere boeken van Verhulst op Problemski Hotel na maar dat valt onder een andere categorie.
Dit boek is tot nu het beste fictieboek dat ik van Verhulst gelezen heb.
Maar... echt heel erg goed vind ik het ook niet.
Ik stoor me aan de poëtische zinnen, ze houden het verhaal op. Af en toe schrijft hij zulke 'mooie' taal dat je denkt waar is hij nu eigenlijk mee bezig, met een verhaal vertellen of mooie taal creëren? Mooie taal en het verhaal moeten naadloos aansluiten en dat doet het hier niet.
Wat moet je met een zin als...
Letterknechten zouden haar berispen en 'r zeggen dat ze was gaan leven in haar eigen kreupeldicht, daar waar de liefde boventijdruimtelijk en zelfs groter is, waar het bestaan wordt losgekoppeld van alle wetten waarover Newton en consorten zich ooit het hoofd gebroken hebben, zodat het er ondraaglijk op lijken moest dat de liefde geen deel had van het bestaan.

De zin Mijn student, Bossart, je weet wel, speelde vandaag weer piano alsof hij teksten overtikte vind ik veel mooier, die is knap omdat die ene zin gelijk duidelijk maakt wat bedoeld wordt. Alle eromheenschrijverij, zoals de eerste zin, vind ik storend en haalt me uit het verhaal.

Het verhaal zelf stelt niet veel voor, is mijn persoonlijke mening, net als hierboven al geschreven wordt, komen de personages niet echt uit de verf. Je hebt geen beelden bij mevrouw Verona of meneer Pottenbakker. Ja ze daalt de heuvel af om niet meer terug te komen maar eigenlijk raakt dit je niet, het wordt erg afstandelijk verteld. Het geeft een aardig inzicht in de gewoontes van het dorp maar dat is het dan ook.
Je weet dat mevrouw Verona een knappe vrouw was om te zien en veel mannen hoopten op een avontuurtje/relatie met haar. Maar mevrouw Verona is trouw tot in de dood, Pottenbakker was haar grote liefde.
Dat is eigenlijk in het kort het hele verhaal.

De zinnen zijn inderdaad poëtisch maar het enige wat me écht raakte was het gedicht dat tussen de hoofdstukken stond.

Dettie

[Marjo]

Dat gedicht vond ik dus niks..

Wat we in de groep geconstateerd hebben:

"Het boek gaat over geluk, over de liefde.
Zonder liefde is zijn alle dingen waardeloos, zelfs kunst en schoonheid. Het geluk is betrekkelijk, want haar man sterft.
Het dorp en zijn bewoners geven een ijselijke toon aan het verhaal:de zinloosheid van een bestaan zonder liefde."

En dan wat ik zelf het sterkste vind:

"De ironie loopt als een rode draad door het boek, zodat de zelfmoord van haar Grote Liefde vanzelfsprekend in de loop der dingen wordt opgenomen. "

Ik vind overigens niet dat de mooie zinnen afleiden. Het maakt het verhaal juist sterker.

Ik heb het boek van Mortier nog steeds niet uit, en ik weet nu hoe dat komt. Ik wil daar sec het verhaal lezen, maar dat lukt niet. Dus dan leidt het mooie mij daar dus wèl af!