Weer een mooie Murakami, niet zo apart als De jacht op het verloren schaap maar ook hier zitten raadselachtige elementen in.
Lees het verslag, klik hier http://www.leestafel.info/haruki-murakami
Dettie
Haruki Murakami - Ten zuiden van de grens (samenleesboek okt/novemb)
Haruki Murakami - Ten zuiden van de grens (samenleesboek okt/novemb)
Laatst gewijzigd door Dettie op 01 Okt 2009, 11:05, 3 keer totaal gewijzigd.
Prachtig boek, en heel herkenbaar.
Gaf me wel een triest gevoel, niet een erg vrolijk verhaal. Maar het heeft weer die enigszins vervreemdende toon.
Was dit niet zijn debuutroman? Ik vind het een stuk beter dan dat Harboiled- Wonerland-boek.
Gaf me wel een triest gevoel, niet een erg vrolijk verhaal. Maar het heeft weer die enigszins vervreemdende toon.
Was dit niet zijn debuutroman? Ik vind het een stuk beter dan dat Harboiled- Wonerland-boek.
levende in de wereld van 'Schaduw van de wind' Carlos Ruiz Zafon.
Ja ik vond het ook een prachtig boek, echt triest vond ik het niet, wel een boek dat je tot nadenken stemt.
Het was niet zijn debuut Hendrik, heb het even opgezocht
1979 Hear the Wind Sing
1980 Pinball,
1982 A Wild Sheep Chase
1985 Hard-Boiled Wonderland and the End of the World
1987 Norwegian Wood
1988 Dance Dance Dance
1992 South of the Border, West of the Sun
1992-1995 The Wind-Up Bird Chronicle
1999 Sputnik Sweetheart
2002 Kafka on the Shore
2004 After Dark
Groet
Dettie
Het was niet zijn debuut Hendrik, heb het even opgezocht
1979 Hear the Wind Sing
1980 Pinball,
1982 A Wild Sheep Chase
1985 Hard-Boiled Wonderland and the End of the World
1987 Norwegian Wood
1988 Dance Dance Dance
1992 South of the Border, West of the Sun
1992-1995 The Wind-Up Bird Chronicle
1999 Sputnik Sweetheart
2002 Kafka on the Shore
2004 After Dark
Groet
Dettie
Schoon...erg schoon, maar ook triest...
Lees het verslag, zie http://www.leestafel.info/haruki-murakami
Marjo
Lees het verslag, zie http://www.leestafel.info/haruki-murakami
Marjo
En het boek is het samenleesboek oktober/november 2009 geworden.
Ten zuiden van de grens
Haruki Murakami
Hajime en zijn jeugdliefde Shimamoto groeien allebei op als enig kind. Na schooltijd luisteren ze samen naar muziek, houden elkaars hand vast en praten over de toekomst. Als Hajime met zijn familie naar een andere stad verhuist, verliezen ze elkaar uit het oog.
Jaren later komen ze elkaar echter weer tegen. Hajime is de succesvolle eigenaar van een nachtclub, echtgenoot en vader. Shimamoto's leven is gehuld in vele geheimen die ze niet wil prijsgeven. Maar na hun ontmoeting zet Hajime alles op alles om zijn jeugdliefde weer te veroveren.
ISBN 9789045009896 Paperback 235 pagina's | Atlas | juni 2008 Vertaler Elbrich Fennema
-- Dettie
Ten zuiden van de grens
Haruki Murakami
Hajime en zijn jeugdliefde Shimamoto groeien allebei op als enig kind. Na schooltijd luisteren ze samen naar muziek, houden elkaars hand vast en praten over de toekomst. Als Hajime met zijn familie naar een andere stad verhuist, verliezen ze elkaar uit het oog.
Jaren later komen ze elkaar echter weer tegen. Hajime is de succesvolle eigenaar van een nachtclub, echtgenoot en vader. Shimamoto's leven is gehuld in vele geheimen die ze niet wil prijsgeven. Maar na hun ontmoeting zet Hajime alles op alles om zijn jeugdliefde weer te veroveren.
ISBN 9789045009896 Paperback 235 pagina's | Atlas | juni 2008 Vertaler Elbrich Fennema
-- Dettie
En ik heb het boek weer gelezen en opnieuw erg genoten van het verhaal. Ik vind het jammer dat ik het alweer uit heb.
Vooral het raadselachtige van Shimamoto en de complete ontreddering van Hajime. Er blijven veel vragen over maar toch is dat niet storend.
Volgens mij is dit het meest serieuze boek van Murakami.
Ben benieuwd hoe jullie over het boek denken.
Dettie
Vooral het raadselachtige van Shimamoto en de complete ontreddering van Hajime. Er blijven veel vragen over maar toch is dat niet storend.
Volgens mij is dit het meest serieuze boek van Murakami.
Ben benieuwd hoe jullie over het boek denken.
Dettie
Ja dat denk ik nog steeds om twee redenen:
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ten eerste was de envelop met geld die hij van de vreemde man had gekregen spoorloos verdwenen uit een afgesloten lade. (Dit vind ik de sterkste aanwijzing.)
Ten tweede was Shimamoto als in rook op gegaan na die nacht in het vakantiehuisje. Een afgelegen huisje, een heel eind van de snelweg, Shimamoto op hoge hakken en dan naar huis gelift??? Die dure dame?
Ook niet meer mank na een operatie? Bestaan zulke operaties dan?
Geen verleden, geen nader aangeduide ziekte (medicijnen zonder opschrift).
Volgens mij zat Hajime in een zware midlife crisis. Begon te dromen van alles wat had kunnen zijn. En als je droomt kun je alle moeilijk invulbare gaten gewoon laten voor wat ze zijn.
V
E
R
K
L
A
P
P
E
R
Ten eerste was de envelop met geld die hij van de vreemde man had gekregen spoorloos verdwenen uit een afgesloten lade. (Dit vind ik de sterkste aanwijzing.)
Ten tweede was Shimamoto als in rook op gegaan na die nacht in het vakantiehuisje. Een afgelegen huisje, een heel eind van de snelweg, Shimamoto op hoge hakken en dan naar huis gelift??? Die dure dame?
Ook niet meer mank na een operatie? Bestaan zulke operaties dan?
Geen verleden, geen nader aangeduide ziekte (medicijnen zonder opschrift).
Volgens mij zat Hajime in een zware midlife crisis. Begon te dromen van alles wat had kunnen zijn. En als je droomt kun je alle moeilijk invulbare gaten gewoon laten voor wat ze zijn.
Ten tweede was Shimamoto als in rook op gegaan na die nacht in het vakantiehuisje. Een afgelegen huisje, een heel eind van de snelweg, Shimamoto op hoge hakken en dan naar huis gelift??? Die dure dame?
Nou... in rook opgegaan... Shimamoto was weg toen hij wakker werd. En naar huis gelift weet je ook niet of ze dat gedaan heeft, ze kan ook wel op een erg verlaten plek zelfmoord hebben gepleegd. Je kreeg de indruk dat ze dat toch al wilde (vanwege een ernstige ziekte of verslaving?)
Er was wel een flinke tijd verstreken, meer dan 20 jaar, wie zegt dat de medici nu geen operatie kunnen doen waar ze vroeger de kennis nog niet voor hadden. Dit vind ik dus nog wel kunnen.Ook niet meer mank na een operatie? Bestaan zulke operaties dan?
Geen verleden, geen nader aangeduide ziekte (medicijnen zonder opschrift).
Ja wel een verleden toch? Als kind samen met Hajime, en later had zij ook op school gezeten en zich erg eenzaam gevoeld net als Hajime. Ze vertelt over het overleden kind, alleen ze vertelt niet wat voor leven ze op dat moment leeft en met wie.
Misschien was ze wel verslaafd aan iets. Ook gezien haar 'wegvallen' in de auto en haar enorm donkere ogen (wijde pupillen?) die Hajime zo mooi vindt.
Ten eerste was de envelop met geld die hij van de vreemde man had gekregen spoorloos verdwenen uit een afgesloten lade.
Ik zelf denk dat Shimamoto een dure prostituee was en dat Hajime afgekocht werd, ze was beeldschoon dus waarschijnlijk een goede bron van inkomsten of was ze een maitresse van een zeer bekend iemand. Die envelop zie ik als een waarschuwing, laat haar met rust, zwijggeld dus.
Maar inderdaad vreemd dat die envelop weg was.
Dettie
Ik heb het dus ook uit. Dit is het tweede boek wat ik van Murakami lees, het eerst was de Opwindvogelkronieken. Toen ik dat uit was verkeerde ik nog steeds n een soort staat van verwarring, niet wetend wat ik er nu eigenlijk van vond. Murakami verdiende dus nog een herkansing, en dat werd dit boek. In het eerste gedeelte van het boek leek het wel of ik een andere schrivjer las, ik vond het van een totaal andere stijl, totdat Shimamoto haar (her) intrede deed ,en toen werd het weer een echte Murakami.
Juist dat aspect van zijn schrijven, dat mysterieuze ,surrealistisch en symbolische ligt mij toch niet echt. Ik wil toch vaak echte antwoorden en een echt eind. Ik blijf altijd met meer vragen dan antwoorden achter.
De reden dat dit boek me toch aangreep was de liefdesgeschiedenis, maar toch vooral ook de grote thema’s die hij aansnijdt..leven, dood, de woestijn, de eenzaamheid, de verlatenheid. Het bleef in mijn hoofd zitten na het lezen, en maakte dat ik het gewoon een goed boek vond.
Ik heb wel een aantal vragen,
Te beginnen met die van Berdine,
Ik vroeg me namelijk ook af, eigenlijk vooral in het einde van het boek of Shiramoto echt is,
En dat komt vooral door een gedeelte op pagina 222 waar Murukami een heel betoog houd over wat werkelijkheid is en of onze waarnemingen al of niet echt zijn.
Ik dacht daarbij trouwens niet zozeer aan een droom maar aan een soort aanverwante werkelijkheid, wat dat dan ook weer wezen moge.
Verder vroeg ik me vooral van wie de hand op de schouder is in de aller laatste regel van het boek, er wordt duidelijk gesuggereerd dat Shimamoto terug is.
En ik zou het wel eens willen hebben over het vrouwbeeld van Murakami, waarom zijn zijn vrouwen altijd zo mysterieus, in dubieuze zaken verwikkeld en niet “in de werkelijkheid”. Ik heb dus nog niet zoveel van hem gelezen, maar in de Opwindvogelkronieken waren de vrouwen ook al zo mysterieus, ongrijpbaar, onbetrouwbaar en mystiek.
In ieder geval een boek wat stof tot praten geeft.
Wil
Juist dat aspect van zijn schrijven, dat mysterieuze ,surrealistisch en symbolische ligt mij toch niet echt. Ik wil toch vaak echte antwoorden en een echt eind. Ik blijf altijd met meer vragen dan antwoorden achter.
De reden dat dit boek me toch aangreep was de liefdesgeschiedenis, maar toch vooral ook de grote thema’s die hij aansnijdt..leven, dood, de woestijn, de eenzaamheid, de verlatenheid. Het bleef in mijn hoofd zitten na het lezen, en maakte dat ik het gewoon een goed boek vond.
Ik heb wel een aantal vragen,
Te beginnen met die van Berdine,
Ik vroeg me namelijk ook af, eigenlijk vooral in het einde van het boek of Shiramoto echt is,
En dat komt vooral door een gedeelte op pagina 222 waar Murukami een heel betoog houd over wat werkelijkheid is en of onze waarnemingen al of niet echt zijn.
Ik dacht daarbij trouwens niet zozeer aan een droom maar aan een soort aanverwante werkelijkheid, wat dat dan ook weer wezen moge.
Verder vroeg ik me vooral van wie de hand op de schouder is in de aller laatste regel van het boek, er wordt duidelijk gesuggereerd dat Shimamoto terug is.
En ik zou het wel eens willen hebben over het vrouwbeeld van Murakami, waarom zijn zijn vrouwen altijd zo mysterieus, in dubieuze zaken verwikkeld en niet “in de werkelijkheid”. Ik heb dus nog niet zoveel van hem gelezen, maar in de Opwindvogelkronieken waren de vrouwen ook al zo mysterieus, ongrijpbaar, onbetrouwbaar en mystiek.
In ieder geval een boek wat stof tot praten geeft.
Wil
Verder vroeg ik me vooral van wie de hand op de schouder is in de aller laatste regel van het boek, er wordt duidelijk gesuggereerd dat Shimamoto terug is.
Ik dacht dat die hand van de vrouw van Hajime was.
Maar dat eind ga ik nog eens herlezen... ik begin accuut te twijfelen nu.
Dettie
Laatst gewijzigd door Dettie op 15 Okt 2009, 21:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Wat een prachtig boek! Ik heb er echt van genoten! Na Norwegian wood is dit de tweede roman die ik van de schrijver Murakami gelezen heb en het is zeker zeker niet de laatste!
Ik ben erg onder de indruk van de plezierige, vlotte schrijfstijl van Murakami. Hij weet in Ten zuiden van de grens een prachtige sfeer op te roepen en ik vind hem heel sterk in het weergeven van de emoties van zijn personages en in de psychologische onderbouwing van zijn verhaal.
Ten zuiden van de grens lijkt een eenvoudig liefdesverhaal; maar het is ook een teder verhaal over passie, rauw verlangen, pijn, verlies, over een innerlijke strijd en over totale ontreddering en ... vergeving.
Bij het lezen van de roman heb ik geen seconde getwijfeld aan het bestaan van Shimamoto. Ik zie haar als de eerste jeugdvriendin van Hajime die op dat moment niet volmaakt is, want zij sleept met haar been. Hajime en Shimamoto zijn beiden nog heel jong en er is geen sprake van intiem lichamelijk contact.
Wanneer Hajime Shimamoto jaren later opnieuw ontmoet is zij uitgegroeid tot een opvallende schoonheid, en zij sleept niet meer met haar been. Zij is volmaakt, maar onbereikbaar!
Hajime krijgt een enveloppe met geld. Ik heb dat opgevat als een waarschuwing van een 'lijfwacht' om Shimamoto, die waarschijnlijk een hele exclusieve prostituee is of een maitresse van een machtig persoon, met rust te laten.
Aan het eind van het boek wil Shimamoto kiezen voor Hajime, maar of zij krijgt de kans niet en is ontvoerd door haar 'lijfwacht', of zij krijgt gewetensproblemen en pleegt zelfmoord. Voor mij zijn er meerdere opties.
De hand op de schouder van Hajime op de laatste bladzijde heb ik gelezen als de hand van zijn vrouw Yukiko.
Hajime zit aan de keukentafel; een nieuwe dag is aangebroken. Hij kijkt naar een wolk boven de begraafplaats. Het is tijd om de meisjes wakker te maken. "Maar ik was niet in staat op te staan van de keukentafel. Alle kracht leek uit mijn lichaam verdwenen. Alsof iemand stiekem achter me was gekropen en geluidloos de kern uit mijn lichaam had gehaald. Ik steunde met mijn ellebogen op tafel en verborg mijn gezicht in mijn handen.
In dit donker dacht ik aan regen op zee.(...) Totdat iemand naar me toe kwam en zacht een hand op mijn schouder legde, dacht ik aan deze zee."
Hajime zegt twee bladzijden eerder tegen Yukiko dat hij nog steeds van haar houdt en met haar opnieuw wil beginnen. Yukiko, die zich dan ontpopt als een ijzersterke vrouw, stemt toe. Zij vergeeft Hajime en geeft hem opnieuw een kans.
Wat betreft het feit dat de enveloppe met geld weg is: heeft Yukiko het geld misschien gevonden, of een schoonmaker? Hajime hecht niet aan geld; hij heeft het geld niet gebruikt. Al eerder in het verhaal wordt de desinteresse van Hajime in geld aangeroerd. Hajime's schoonvader vraagt Hajime of hij een firma op zijn naam mag zetten om 'zwart geld' te verdienen. Hajime durft dit niet te weigeren om zijn schoonvader niet voor het hoofd te stoten, maar hij is niet onder de indruk van 'veel geld verdienen'.
De geheimzinnigheid rond Shimamoto vond ik prachtig! Het stoorde mij helemaal niet dat bepaalde zaken niet uitgelegd worden. Ik vind het een verdienste van de schrijver dat hij de lezer nog heel lang over dit verhaal laat nadenken.
En ik vind het heel leuk om de verschillende interpretaties te lezen!
Jeannette
Ik ben erg onder de indruk van de plezierige, vlotte schrijfstijl van Murakami. Hij weet in Ten zuiden van de grens een prachtige sfeer op te roepen en ik vind hem heel sterk in het weergeven van de emoties van zijn personages en in de psychologische onderbouwing van zijn verhaal.
Ten zuiden van de grens lijkt een eenvoudig liefdesverhaal; maar het is ook een teder verhaal over passie, rauw verlangen, pijn, verlies, over een innerlijke strijd en over totale ontreddering en ... vergeving.
Bij het lezen van de roman heb ik geen seconde getwijfeld aan het bestaan van Shimamoto. Ik zie haar als de eerste jeugdvriendin van Hajime die op dat moment niet volmaakt is, want zij sleept met haar been. Hajime en Shimamoto zijn beiden nog heel jong en er is geen sprake van intiem lichamelijk contact.
Wanneer Hajime Shimamoto jaren later opnieuw ontmoet is zij uitgegroeid tot een opvallende schoonheid, en zij sleept niet meer met haar been. Zij is volmaakt, maar onbereikbaar!
Hajime krijgt een enveloppe met geld. Ik heb dat opgevat als een waarschuwing van een 'lijfwacht' om Shimamoto, die waarschijnlijk een hele exclusieve prostituee is of een maitresse van een machtig persoon, met rust te laten.
Aan het eind van het boek wil Shimamoto kiezen voor Hajime, maar of zij krijgt de kans niet en is ontvoerd door haar 'lijfwacht', of zij krijgt gewetensproblemen en pleegt zelfmoord. Voor mij zijn er meerdere opties.
De hand op de schouder van Hajime op de laatste bladzijde heb ik gelezen als de hand van zijn vrouw Yukiko.
Hajime zit aan de keukentafel; een nieuwe dag is aangebroken. Hij kijkt naar een wolk boven de begraafplaats. Het is tijd om de meisjes wakker te maken. "Maar ik was niet in staat op te staan van de keukentafel. Alle kracht leek uit mijn lichaam verdwenen. Alsof iemand stiekem achter me was gekropen en geluidloos de kern uit mijn lichaam had gehaald. Ik steunde met mijn ellebogen op tafel en verborg mijn gezicht in mijn handen.
In dit donker dacht ik aan regen op zee.(...) Totdat iemand naar me toe kwam en zacht een hand op mijn schouder legde, dacht ik aan deze zee."
Hajime zegt twee bladzijden eerder tegen Yukiko dat hij nog steeds van haar houdt en met haar opnieuw wil beginnen. Yukiko, die zich dan ontpopt als een ijzersterke vrouw, stemt toe. Zij vergeeft Hajime en geeft hem opnieuw een kans.
Wat betreft het feit dat de enveloppe met geld weg is: heeft Yukiko het geld misschien gevonden, of een schoonmaker? Hajime hecht niet aan geld; hij heeft het geld niet gebruikt. Al eerder in het verhaal wordt de desinteresse van Hajime in geld aangeroerd. Hajime's schoonvader vraagt Hajime of hij een firma op zijn naam mag zetten om 'zwart geld' te verdienen. Hajime durft dit niet te weigeren om zijn schoonvader niet voor het hoofd te stoten, maar hij is niet onder de indruk van 'veel geld verdienen'.
De geheimzinnigheid rond Shimamoto vond ik prachtig! Het stoorde mij helemaal niet dat bepaalde zaken niet uitgelegd worden. Ik vind het een verdienste van de schrijver dat hij de lezer nog heel lang over dit verhaal laat nadenken.
En ik vind het heel leuk om de verschillende interpretaties te lezen!
Jeannette
Ik herken alles wat Jeanette zegt.
Shimamoto bestaat, en inderdaad die verdwijning: waarom zou er niet een derde in het spel zijn, die haar 'ontvoerd' heeft? Ik geloof niet in zelfmoord..
Die hand op het laatst: zijn vrouw die hem immers een nieuwe kans heeft gegeven.
Ik meen me te herinneren dat niet alleen vrouwen inde boeken van Murakami zo mysterieus zijn. Soms zijn de manspersonen dat ook.
Dus of hij een speciaal vrouwbeeld heeft? We komen er meestal wel goed van af denk ik..
Shimamoto bestaat, en inderdaad die verdwijning: waarom zou er niet een derde in het spel zijn, die haar 'ontvoerd' heeft? Ik geloof niet in zelfmoord..
Die hand op het laatst: zijn vrouw die hem immers een nieuwe kans heeft gegeven.
Ik meen me te herinneren dat niet alleen vrouwen inde boeken van Murakami zo mysterieus zijn. Soms zijn de manspersonen dat ook.
Dus of hij een speciaal vrouwbeeld heeft? We komen er meestal wel goed van af denk ik..
Nee ik had ook niet het idee dat ze zelfmoord pleegde.
In andere boeken van Murakami was er een vrouw met prachtige oren waarvan iedereen stilviel als ze die zagen.
Voor de rest moet ik het even nakijken maar ik kan me niet herinneren dat hij ooit een vrouw negatief beschreven heeft, inderdaad eerder de vrouw als mysterie dan als een lastig, vervelend mens.
Dettie
In andere boeken van Murakami was er een vrouw met prachtige oren waarvan iedereen stilviel als ze die zagen.
Voor de rest moet ik het even nakijken maar ik kan me niet herinneren dat hij ooit een vrouw negatief beschreven heeft, inderdaad eerder de vrouw als mysterie dan als een lastig, vervelend mens.
Dettie
Terug naar “Door leden gelezen boeken en samenleesboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten