Paul Auster - Maanpaleis (Samenleesboek)

[tiba]

Het boek van de maand augustus 2004 is Maanpaleis van Paul Auster. Geraakt dit in de vergetelheid? Is iemand daar al aan begonnen? Inge misschien?

Groetjes. Tiba.

[Dettie]

Ik weet dat marjo het mee heeft op vakantie en ik heb al geprobeerd het via de bibliotheek te krijgen maar het is nu uigeleend (ontleend) en daarna al gereserveerd voor iemand anders. Heb het net gekocht bij marktplaats. Heb jij het boek ook?
Ik dacht dat lizzy het ook gekocht had.

Het komt in ieder geval goed tiba!

De grotten
Bernadet

[tiba]

Ja Berandet, ik heb het boek en....ik ben al beginnen lezen!!!
Het is heeeel meeslepend. Wat een talent, die Auster, en wat heb ik te doen met die arme student!

Groetjes. Tiba.

[Dettie]

Je leest het al!
Ik weet dat Rotor ook erg graag de boeken van Auster leest.

Dettie

[Inge]

Ik ben inderdaad maanpaleis aan het lezen. Voor het ogenblik boeit het mij nog niet erg. (Wat wil je als je net een boek als Lelieblank gelezen hebt ).
Groetjes Inge

[Roel]

Hallo allemaal, ik heb tot nog toe 4 boeken van Auster gelezen. Maanpaleis ook. Het is weer een sterke, maar niet zijn beste.
groetjes, Roel

[Marjo]

Ik moet nog beginnen hoor, het was niet in de bieb toen we vertrokken, Het zou er vandaag liggen, hoopte de biebjuf.
Ik heb er dus geen moeite mee als jullie nog even wachten.
Marjo

[Dettie]

Oh gelukkig, ik ben nog maar net begonnen. Maar probeer het zo snel mogelijk uit te hebben.

Bernadet

[Dettie]

Ik ben nu over de helft en vind het een vreemd boek.
Aan de ene kant boeit het maar aan de andere kant denk ik wat een gedoe. Het is oppakken en neerleggen en oppakken en neerleggen.

Bernadet

[Marjo]

Toen ik er eenmaal in zat, vond ik het een fantastisch boek! Ik heb het dus uit! En heb er van genoten!
Bij Auster draait veel om het toeval, zo ook in dit boek: als je er over nadenkt is het te gek voor woorden dat het loopt zoals beschreven is (kan ik er over vertellen? of is dat dan een verklapper?) maar terwijl je het leest geloof je helemaal dat het zo moest.
Marjo

[Inge]

Ik krijg het boek maar niet gelezen. Ik vind het voor de moment een aaneenschakeling van beschrijvingen, maar aan de andere kant wil ik het niet terugbrengen naar de bib..... Enerzijds vind ik het flauwekul, langs de andere kant wil ik weten hoe het verder gaat. Ik pak het boek dikwijls op en leg het dan terug. Als ik mezelf ertoe kan brengen te beginnen met lezen dan betrap ik mezelf erop dat ik niet wil stoppen met lezen Ik probeer nu elke avond een aantal bladzijden te lezen. Maar laat je door mij niet tegenhouden om het boek te bespreken, want ik kan momenteel niet beslissen of ik het verder zal lezen of niet. Aan de hand van jullie discussie kan ik dan mischien wél beslissen.

Groetjes Inge

[Dettie]

Het lijkt wel of jij mijn gedachten opschrijft Inge.
Ik heb dus precies hetzelfde. Begin ik eenmaal weer te lezen dan lees ik wel weer door maar voor ik het weer oppak! Ik stel het steeds uit, pak een ander boek en ja, dan denk ik, ik MOET verder lezen want het is het samenleesboek maar.... het kost moeite.

bernadet

[Inge]

En????? Wat is voor jou de reden dat je het boek moeilijk weer oppakt? Om de een of andere reden vindt ik het zéér vervelend om in het verhaal te komen. Als je eenmaal zit te lezen en je in het verhaal zit, leest het eigenlijk vlot maar ik kan zo moeilijk in het verhaal komen. Ik moet steeds een aantal bladzijden teruglezen voor ik weet van aha zo zit het weer. Het is een boek die niet blijft hangen in het hoofd (da's mijn mening)
Eigenlijk vind ik het een beetje soapachtig. Het gaat traag vooruit in de tijd, als je een eind niet gekeken hebt kun je nog volgen door de stukjes die ze aan het begin tonen van de vorige aflevering (of doen ze dat niet meer in soaps????? Ik kijk nooit soaps dat is geleden van als ik in verwachting was van mijn dochter zo'n 10 jaar geleden ik heb toen een overdosis aan soaps gehad )
Eigenlijk vind ik hetgeen ik tot nu toe gelezen heb ook erg weinigzeggend bijna banaal.
Ik ga nu nog een hoofdstuk proberen te lezen ik hoor jullie reacties wel

groetjes Inge

[Dettie]

Het verhaal raakt me niet, ik denk dat dat de voornaamste reden is. Het is een verhaal maar ik voel geen binding met de personages Het enige moment waar ik dat wel had was dat hij dakloos was en in het park sliep. Voor de rest kabbelt het door. Je voelt er niets bij, geen medelijden, geen afschuw, geen plezier. Niets eigenlijk.

groetjes
Bernadet

[tiba]

Ik voelde wel ontzetting bij het feit dat hij zo maniakaal de eindjes aan elkaar probeerde te knopen en steeds maar doorging met allerlei dingen te verkopen en dan nog meer gaat besparen op eten...je vraagt je toch mee af: hoelang kan het nog doorgaan, wanneer komt er nu eens redding, hoe houdt hij dit vol??? En je stelt je erbij voor dat er werkelijk een aantal mensen zijn, vaak jongeren die gaan alleen wonen, die in een dergelijke situatie terchtkomen.

Ik heb er zo al aan mijn tafel gehad, meegebracht door mijn dochter...hij nog niet gegeten van de hele dag, en eten meegegeven voor s 'anderendaags. Dat raakt me wel echt.

Groetjes. Tiba.

[Inge]

Maar bij hem was dat toch een zelfvernietiging Hij weet dat hij het niet breed heeft, somt een paar mogelijkheden op zoals werkstudent, enz. Vindt dat te "zelfvernederend" en beslist dan maar om "aktief" niets te doen om de situatie te veranderen. Ik heb zo iets van uuuuuuuuuuhhhhhhhhhhh . hoe laag kun je vallen
Ik vind ook dat het een verhaal is dat rustig voortkabbelt, mooi maar niet boeiend genoeg.
Maar ik ga nog door, heb zojuist weer een hoofdstuk gelezen

groetjes Inge

[Dettie]

Ja dat is wel erg maar hij deed er ook niets aan. Zocht geen baantje, niets. Hij verkocht de boeken en toen die op waren deed hij ook niets. Hij zag al tijden aankomen dat hij op gegeven moment zonder geld zou zitten maar hij liet het gewoon gebeuren.

Bernadet

[Inge]

Ik denk, dat ik zou vechten om te overleven. Ik denk, dat ik allerlei jobjes zou aannemen om door te kunnen gaan. Misschien is het mijn karakter of ben ik gewoon niet fatalistisch genoeg

[Dettie]

Ja zou ik ook doen Inge en niet zo apatisch zijn als hij. Dit is pure zelfkwelling wat hij doet. Kan daar geen medelijden mee hebben.

Bernadet

[Inge]

Misschien dat ik daarom het boek niet boeiend vind omdat het tegen mijn karakter botst.

[tiba]

Ik zou ook niet bij de pakken blijven zitten, maar het is wel intrigerend dat er zulke mensen bestaan ....en die zijn er....zonder hulp of een duwtje in de rug komen ze er niet... endat kreeg hij uiteindelijk van die Chinese die zijn situatie begreep.


Tiba.

[Inge]

Ik zit nu aan hoofdstuk 4 bij die oude man. Ik heb me gewoon ziekgelachen met de beschrijving van hoe hij zijn soep slurpt. Ik kan het gewoon voor me zien. Hilarisch....... Door zo'n dingen ben ik dan blij dat ik volhoudt

groetjes Inge

[Inge]

Daar ga ik mee akkoord Tiba. Sommige mensen kunnen zo zwaar in de put zitten dat ze het niet meer zien zitten. Maar hij neemt zomaar rationeel de beslissing om alles te laten varen. Zomaar ...... Oke zijn oom was overleden en hij had niet veel geen geld meer maar de manier waarop.

Er stonden allerlei mogelijkheden open voor mensen in een situatie als de mijne - beurzen, leningen, werk-studieprogramma's - maar toen ik er mijn gedachten over liet gaan, raakte ik vervuld van walging. ..... Ik wilde de verplichtingen van deze dingen niet, realiseerde ik me, en daarom verwierp ik ze allemaal - koppig, minachtend,......

Hij zat toen nog niet in zo'n uitzichtloze situatie. Maar hij wilde er niets van weten hij minachte zelfs de mogelijkheden die hij had.

Vanaf dat ogenblik deed ik infeite niets om mezelf te helpen, weigerde om ook maar een vinger uit te steken......Ik was wanhopig, en omdat ik met zoveel ontreddering werd geconfronteerd, meende ik dat er een of andere drastische actie nodig was

Wanhopig??????? Zoveel ontreddering??????? Hij komt maar later te weten wat dat is... juist door zijn manier van reageren. Zijn situatie was vooraf toch redelijk haalbaar? Een drastische actie?????? Ik zou zo vlug mogelijk werk zoeken of een beurs proberen te halen, dat noem ik een drastische aanpak. Niet bij de pakken blijven zitten! Wat is er nu zo walgelijk aan een beurs of aan studeren en werken tegelijk????? Had hij op dat moment gedaan wat hij later deed, namelijk werk zoeken dan was het nooit zo ver hoeven komen.

Tja, misschien zie ik het verkeerd hoor Maar ik vind het een nogal onnozele manier van reageren op een beetje een benarde situatie
Ik hoop dat er verder in het boek een verklaring komt over de "ware reden" van dat laffe optreden anders zal ik me nog lang hierover blijven opwinden.

[Dettie]

Ja ik kan me daar ook kwaad over maken Inge. Aanpakken met die handel en niet zeuren! Hij verwierp die dingen koppig, minachtend nog wel! En dan zijn vriend die hem weer op de been kan helpen vanwege die koppigheid. Dat noem ik gewoon een profiteur!

Bernadet

[tiba]

Ik denk, dat ik zou vechten om te overleven. Ik denk, dat ik allerlei jobjes zou aannemen om door te kunnen gaan. Misschien is het mijn karakter of ben ik gewoon niet fatalistisch genoeg

jaja Inge, fatalistisch, dat is misschien het juiste woord. Hij zit gewoon te wachten tot het einde nadert en doet er helemaal niets aan.
Inderdaad niemand van ons zou zo-iets doen, maar daar gaat het hem niet om , denk ik.
Het gaat om een persoon die gewoon niet anders kán. Hij probeert het alleen zo lang mogelijk uit te zingen. En het is fascinerend om zien welke truken hij allemaal uitvindt om nog even door te gaan. Daarin schuilt ook een heel grote moed, denk ik.
Ik denk dat het juist te bedoeling van de schrijver is duidelijk te maken hoever iemand kan gaan, daargelaten of men daar nu mee akkoord gaat of niet, dat is een andere kwestie, denk ik.

De oude man ik in het begin voral ergerlijk, naar het einde toe eerder meelijwekkend, maar het boek is nog niet uit....zal voor later zijn.

Groetjes. Tiba.