Alles is natuurlijk ook weer heel extreem.
Je zegt dat je een kind van je eigen tijd bent, maar realiseer je je ook dat boeken lezen, wat je graag doet, juist een verschijnsel is wat weer haaks staat op de moderne tijd!
Niet bang voor de dood, dat kan ik niet zeggen, dat ben ik namelijk wel. De dood maakt een onherroepelijk einde aan het leven. Hoewel ik een haat-liefde verhouding onderhoud met het leven,
juist vanwege zijn krankzinnigheid houd ik ook van het leven en wil er het beste van maken, hoop ik toch nog door te kunnen leven. Ondanks de angst voor de dood, wil ik me, als ik het uberhaupt zou kunnen, me niet onttrekken aan deze scherprechter. Al zou de wetenschap in de toekomst in staat blijken om het leven te verlengen, dan zou ik het afwijzen, omdat het een kunstmatige ingreep is en ik vind dat we de natuurwetten moeten respecteren. Als mijn tijd gekomen is, hoop ik in mijn slaap te overlijden om niet het slepende proces van een enge ziekte te moeten doorstaan. Als voorbeeld neem ik hier mijn opa die in 1978 op 78 jarige leeftijd het leven ontvlood in zijn slaap.
Dat is een trend die je overal ziet, je voorbij middelbare leeftijd ergens in de stilte van het platteland te vestigen. Dat is de tijd waarop je meer gaat nadenken over het verloop van je leven en te genieten van de rust die je bewust hebt opgezocht.
Roel
Inge schreef:Inge, mag ik hieruit concluderen dat je van de natuur houdt?
Da's een doordenkertje. Ik ben niet iemand die "alles voor de natuur doet", ik ben per slot van rekening een kind van mijn tijd. Ik hou van technologie, "luxe",.... Ik sta niet op de bres als er weer eens een bos gekapt wordt.
Maar ik ben ook niet bang om ouder te worden en veel belangrijker daarbij om dood te gaan. (want associeren veel mensen oud worden niet met doodgaan en is dat niet hun werkelijke angst?) Het is gewoon een volgende fase in het leven. Ik zeg dikwijls:" van het moment dat we geboren worden zijn we op weg om ouder te worden". Er is geen terugkeren mogelijk. Geen enkele kleurspoeling, facelift, geen enkel zalfje kan dat proces omkeren. En daar heb ik mij in "geschikt". Volgens mij is het geen kwestie van "van de natuur houden" maar enkel realistisch te zijn.
Daarbij komt wel het is mijn grote droom om ooit een boerderijtje ergens in de middle of nowhere te hebben. Weg van het geraas van auto's, weg van de veel te dicht op elkaar gebouwde huizen, te lawaaierige buren,....
Maar nu nog niet. Mijn kinderen moeten groter zijn zodat ze mij niet altijd meer nodig hebben om naar vrienden, jeugdbeweging, sportclub,.... te brengen.
Inge