Per Olov Enquist - Blanche en Marie

[PetraO.]

Boek over Marie Curie en Blanche Wittmann. Het doet een beetje documentaire-achtig aan, maar het is fictie, gebaseerd op feiten.
Schokkende details: de verminking van Blanche nadat ze jaren met zwaar radio-actief materiaal heeft gewerkt, het vertederd kijken naar dat materiaal dat licht geeft in het donker, de manier waarop Marie verguisd wordt als bekend wordt dat ze een verhouding heeft met een getrouwde collega. Zo rondom de eeuwwisseling (1900) zijn er veel verbluffende ontdekkingen gedaan. Als je Enquist mag geloven, zijn die ontdekkingen sensationeler dan alles wat erna kwam.
Het thema van het boek is de (on-)mogelijkheid van liefde, en de verbondenheid van de liefde met de dood. De stijl waarin de schrijver regelmatig ook zelf om de hoek komt kijken, werkt vervreemdend maar maakt ook dat je als het ware dichter op het aangeboden materiaal komt te zitten en gaat nadenken over wat dat nou toch is, liefde.

[Dettie]

Grappig Petra, ik lees net bij de boekgrrls een heel ander verslag.
Het lijkt mij erg boeiend om te lezen hoe die tijd was en vooral over de ontwikkelingen toen.

In De Toverberg van Thomas Mann staat ook een prachtige beschrijving over het maken van longfoto's, het bliksemde en knetterde door de ruimte heen. Zo radio-actief als wat natuurlijk maar de beschrijving is echt schitterend.

Groet
bernadet

[tiba]

Zoals je het vertelt lijkt het inderdaad een boeiend boek, Petra.

Las jij dan een negatief verslag, Bernadet?

Groetjes. Tiba.

[PetraO.]

Grappig Petra, ik lees net bij de boekgrrls een heel ander verslag.
Het lijkt mij erg boeiend om te lezen hoe die tijd was en vooral over de ontwikkelingen toen.
Groet
bernadet

Ja, dat verslag heb ik ook gelezen. Teneur was dat het toch wel erg fout was van Marie om een verhouding te beginnen met een getrouwde man en kinderen, en ja, daar doe je het boek wat mee tekort, op z'n zachts gezegd.

[Dettie]

Ik denk ook dat dat een zijlijn is van het werkelijke verhaal. En natuurlijk, in die tijd was het schokkend, nu nog eigenlijk. Maar er werden ook veel huwlijken gearrangeerd en daar moest je het dan maar mee doen. Kwam je dan iemand waar je van ging houden dan mocht dat niet. Maar ik heb het boek niet gelezen, het zijn veronderstellingen dat het boek meer over de ontwikkelingen gaat in die tijd. Of zit ik er helemaal naast?

Is het hoofdthema de liefde of de ontwikkelingen?

bernadet

[PetraO.]

Vind ik moeilijk aan te geven. Ik zou zeggen dat het in de eerste plaats gaat om een beschrijving van die tijd en het ongebreidelde optimisme over alles wat er werd uitgevonden. Maar het universele thema is wel de liefde, en eigenlijk ook de dood.
Het gedeelte over die verhouding is zeker heel belangrijk in het boek: er is destijds enorm veel ophef over geweest en er werd van alles bijgehaald. Een Buitenlandse Vrouw (Marie Curie was van Poolse origine), Jodin ook nog, die het waagde de Franse familie-eer te schaden!!! En midden in de tijd van het schandaal werd haar voor de tweede keer de Nobelprijs toegekend. Daar werd helemaal schande van gesproken: ze schaamde zich niet eens!!!! Het huwelijk van die collega was inderdaad nogal verstikkend. Het schrijnende van dit voorval was ook dat alle stront over het hoofd van de vrouw werd neergelaten en niet over dat van de man, die er toch ook min of meer bij betrokken was....
In diezelfde tijd was de eerste golf van het feminisme in volle hevigheid aan de gang in Engeland. Marie kwam daar ook mee in aanraking. Dat feminisme stelde ondermeer de vreselijke dubbele moraal aan de kaak.