Paul Auster: Orakelnacht

[Marjo]

Boek in een boek in een boek, en nog meer vreemde zaken.
Als je er eenmaal in raakt wil je er niet meer uit!

http://www.leestafel.info/paul-auster

Marjo

[Dettie]

Als ik je verslag lees lijkt het me weer zo'n wonderbaarlijke mengeling van mooi en apart en vreemd en bizar. Net als Maanpaleis.

Bernadet

[Marjo]

Alle Austerboeken die ik gelezen heb tot nu toe hebben dat.

[Dettie]

Ik heb het boek inmiddels uit en vond het totaal niet verwarrend.
Maanpaleis was dat veel meer.
Het is inderdaad wel weer een verhaal in een verhaal maar verwarrend, nee.
Ik maak nog even een verslagje ervan.

Bernadet

[Marjo]

Ik geloof ook niet dat ik gezegd heb dat het verwarrend is? Een interessante puinhoop zei ik geloof ik, maar je kon het best volgen.

[Dettie]

Ik kom er niet echt uit wat de titel betekent, iemand ideeën?

Een orakel is iemand met voorspellende gaven.
Volgens de schrijver heeft het notitieboekje ook die kracht.
Gezien de samenloop van omstandigheden die gebeuren.

Dat is mijn idee daarover.
Wat dacht jij Marjo?

Bernadet

[Marjo]

Ik weet het niet Bernadet, maar jouw idee zou wel kunnen. Maar waarom die nacht? Ik meen eigenlijk dat er wel ergens in het boek het woord voorkwam, maar ik weet natuurlijk niet meer waar. Wel weet ik dat ik die context toen niet voldoende vond voor een verklaring.
Had het blauwe boek overigens voorspellende gaven? Was het niet meer zo dat wat je opschreef ook gebeurde? Meer de goden verzoeken dan voorspellen, maar het ligt wel dicht bij elkaar natuurlijk.
Ik ben nog niet klaar met dit boek hoor..

[Dettie]

Orakelnacht was het verhaal uit 1927 van een beroemde schrijfster dat nooit is uitgegeven en door de kleindochter aan de fictieve schrijver is gegeven.

Bernadet

[Marjo]

O ja, dat was het! Maar waarom heette dat verhaal nou zo?

[Dettie]

ga ik opzoeken Marjo.

Bernadet

[Dettie]

Waarom het verhaal zo heet staat er niet bij Marjo.

Ik heb ook een verslag gemaakt. Dat is moeilijk omdat je al te snel te veel vertelt.

Hier het verslag

http://www.leestafel.info/paul-auster

bernadet

[Marjo]

lastig hè, om te kiezen wat je wel en wat je niet vertelt!

[Dettie]

Ja enorm! Heb aldoor dingen opgeschreven, weer weggehaald, opgeschreven, weggehaald.
Iedereen moet het maar gewoon lezen!

Bernadet

[Marjo]

Zo is dat! Het is heel erg de moeite waard!

[berdine]

Het is wel lang geleden dat jullie dit boek hebben gelezen, maar ik wil toch even reageren. Ik vond het namelijk helemaal niet zo'n goed boek.
Ik betrapte mezelf erop dat ik, dik over de helft, nog steeds zat te wachten, tot het echte verhaal zou beginnen. Alles wat ik al gelezen had waren aanzetten tot en terzijdes, voetnoten en mysterieuze aanwijzingen (waar verder niets meer mee wordt gedaan). Alsof de schrijver een la vol ideeen voor boeken had liggen, waarmee hij niet meer verder kon en op het lumineuze idee kwam om die dan allemaal maar in één boek te stoppen en "op te ruimen". Het is geschreven in een simpele stijl en het einde vond ik helemaal tweederangs. Grote schoonmaak, klaar is kees. Kortom, voor mij een grote teleurstelling.

[Marjo]

Ik weet er niet veel meer van, maar ik zag dat ik het een puinhoop noemde..maar ik schijn daar wel van genoten te hebben!

[Dettie]

Dit was mijn opmerking over dit boek bij de boekgrrls:

Om eerlijk te zijn vond ik het helemaal geen puinhoop. Een schrijver die erg ziek is geweest, heeft moeite de draad weer op te pakken.

Ik zie het boek meer als een beschrijving hoe de worsteling van een schrijver is om tot een verhaal of boek te komen met daarnaast de huiselijke perikelen die gewoon doorgaan.

De zoon van de vriend moest wel op komen dagen. Zo kon de schrijver helemaal opnieuw beginnen met zijn vrouw. Rivaal weg, kind weg, financiële problemen weg. Hij eindigt dan ook met zich zeer gelukkig te voelen. Kortom, een happy end.

Bernadet