Kinderen van de rode clan is het eerste deel van de Anima Mundi-reeks. Het boek behoort tot het fantasygenre maar bevat ook horrorelementen. Ondanks de snel groeiende populariteit van dit genre is dit boek toch heel vernieuwend en uniek. Er zitten wat vertrouwde elementen uit soortgelijke reeksen in maar dan met een twist. Een knipoog. Zo denkt Clara bijvoorbeeld dat ze een vampier is.
Lees mijn recensie: http://www.leestafel.info/elia-barcelo
Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Ze blijven leuk, die series!!!
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Wat ik me afvraag bij dit soort boeken is of kinderen deze zullen onthouden.
Het is niet bedoeld als commentaar op fantasy/horror boeken hoor maar ik vraag het me gewoon af.
Veel mensen praten nog vol enthousiasme over Kruistocht in spijkerbroek, of over Iep!
Maar zijn dit soort boeken als Kinderen van de rode clan ook boeken waar je later met liefde aan terugdenkt?
Van o jaaa die waren zooo mooi/goed/spannend/ontroerend enz.
Of lees je ze en ben je ze daarna weer vergeten?
Als ze maar lezen wordt er vaak gezegd, maar zijn deze boeken zo goed dat je het ook graag aan een jongere geeft?
Nu weet ik wel dat veel boeken niet onthouden worden maar het enige 'fantasyboek' dat ik heel leuk vond is Het witte paardje maar dat las ik pas op latere leeftijd en is geen fantasy zoals in dit boek beschreven is. Kronieken van Narnia zijn mogelijk 'onthoud' boeken maar dat is niet met vampiers/horror.
Deze vraag komt niet voort uit het verslag hoor
maar ik keek namelijk hier even naar boeken voor 15+ en daar schrok ik van en sta er ook verbaasd van.
http://www.nnbh.com/nur285.htm
Boeken voor 15+ en allemaal thrillers of fantasy, nauwelijks een boek zonder geweld of vreemde wezens.
Een gewoon verhaal is er nauwelijks te vinden. Ze zijn er wel, maar de meerderheid is toch thriller of fantasy
Ik ben benieuwd naar jullie antwoord.
Dettie
Het is niet bedoeld als commentaar op fantasy/horror boeken hoor maar ik vraag het me gewoon af.
Veel mensen praten nog vol enthousiasme over Kruistocht in spijkerbroek, of over Iep!
Maar zijn dit soort boeken als Kinderen van de rode clan ook boeken waar je later met liefde aan terugdenkt?
Van o jaaa die waren zooo mooi/goed/spannend/ontroerend enz.
Of lees je ze en ben je ze daarna weer vergeten?
Als ze maar lezen wordt er vaak gezegd, maar zijn deze boeken zo goed dat je het ook graag aan een jongere geeft?
Nu weet ik wel dat veel boeken niet onthouden worden maar het enige 'fantasyboek' dat ik heel leuk vond is Het witte paardje maar dat las ik pas op latere leeftijd en is geen fantasy zoals in dit boek beschreven is. Kronieken van Narnia zijn mogelijk 'onthoud' boeken maar dat is niet met vampiers/horror.
Deze vraag komt niet voort uit het verslag hoor
maar ik keek namelijk hier even naar boeken voor 15+ en daar schrok ik van en sta er ook verbaasd van.
http://www.nnbh.com/nur285.htm
Boeken voor 15+ en allemaal thrillers of fantasy, nauwelijks een boek zonder geweld of vreemde wezens.
Een gewoon verhaal is er nauwelijks te vinden. Ze zijn er wel, maar de meerderheid is toch thriller of fantasy
Ik ben benieuwd naar jullie antwoord.
Dettie
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Dit boek hoort bij een serie en dat maakt dat er heel veel ruimte is om het verhaal goed uit te diepen. Als lezer krijg je haast een band met de personages en ik merk dat de verhalen uit dit soort series me goed bijblijven. Dit is trouwens een boek voor iedereen vanaf 15 jaar, dus ook voor volwassenen. De hoofdpersonen in het boek zijn jong maar er maken ook genoeg volwassenen deel uit van het verhaal.
De afgelopen jaren heb ik wel meer series gelezen en ik merk dat de verhalen mij heel goed bijblijven. Als ik in een nieuw boek begin weet ik vrijwel meteen weer waar de serie over gaat en blijk ik toch wel veel onthouden te hebben. En soms denk ik ook zomaar ineens aan een verhaal terug.
Het genre is erg populair de afgelopen jaren en er verschijnen veel boeken. Toch beslaan ze meer dan alleen geweld en vreemde wezens hoor Dettie. De personages in de boeken zijn vaak anders dan anders en zo voelen pubers zich natuurlijk ook heel vaak. De hoofdpersonen in de boeken gaan op zoek naar hun eigen identiteit en leren te accepteren dat ze uniek zijn. Daar kunnen jongeren natuurlijk een waardevolle boodschap uithalen. Ook gaan de boeken vaak over liefde en dan is het meestal de vraag of je moet luisteren naar je hart of naar je verstand.
De afgelopen jaren heb ik wel meer series gelezen en ik merk dat de verhalen mij heel goed bijblijven. Als ik in een nieuw boek begin weet ik vrijwel meteen weer waar de serie over gaat en blijk ik toch wel veel onthouden te hebben. En soms denk ik ook zomaar ineens aan een verhaal terug.
Het genre is erg populair de afgelopen jaren en er verschijnen veel boeken. Toch beslaan ze meer dan alleen geweld en vreemde wezens hoor Dettie. De personages in de boeken zijn vaak anders dan anders en zo voelen pubers zich natuurlijk ook heel vaak. De hoofdpersonen in de boeken gaan op zoek naar hun eigen identiteit en leren te accepteren dat ze uniek zijn. Daar kunnen jongeren natuurlijk een waardevolle boodschap uithalen. Ook gaan de boeken vaak over liefde en dan is het meestal de vraag of je moet luisteren naar je hart of naar je verstand.
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Ha dank je Annemarie,
Het komt natuurlijk ook omdat ik zelf niets met deze boeken heb dat ik me dit afvraag.
Dan denk ik wat voegt zo'n boek nou toe, buiten het verhaal. In mijn ogen gaat het constant over hetzelfde, vreemde wezens die elkaar aanvallen en uitroeien (fantasy) of moord en doodslag (thrillers)
Zoals jij het nu zegt, dat die wezens op zoek gaan naar hun identiteit en zien dat ze allemaal uniek zijn, zo had ik het nooit bekeken en gezien.
Ik zag het meer dat jongeren dit lezen omdat ze niet op deze wereld willen zijn maar in een andere wereld.
(Natuurlijk schotelt lezen altijd een andere wereld voor, dat weet ik)
Maar ik denk dan is er nou niets meer te vertellen van onze wereld, iets wat iets met ze doet, waar ze over na kunnen denken en verder mee komen.
Maar nu lees ik, zoals jij zegt, dat het ook over andere dingen gaat dan alleen maar het elkaar moeilijk maken of uitroeien.
Zouden jongeren (want daarover heb ik het) dat wat jij noemt daaruit oppikken? Dat vraag ik me dus af.
Ik ben niet zo moraalridder die vindt dat kinderen alleen maar verantwoorde boeken moeten lezen hoor.
Maar ik vroeg me wel af waarom dit soort boeken zo in trek is (bij volwassenen ook) en of er nog iets uit
te leren (of hoe je het noemen wilt) valt.
Dettie
Het komt natuurlijk ook omdat ik zelf niets met deze boeken heb dat ik me dit afvraag.
Dan denk ik wat voegt zo'n boek nou toe, buiten het verhaal. In mijn ogen gaat het constant over hetzelfde, vreemde wezens die elkaar aanvallen en uitroeien (fantasy) of moord en doodslag (thrillers)
Zoals jij het nu zegt, dat die wezens op zoek gaan naar hun identiteit en zien dat ze allemaal uniek zijn, zo had ik het nooit bekeken en gezien.
Ik zag het meer dat jongeren dit lezen omdat ze niet op deze wereld willen zijn maar in een andere wereld.
(Natuurlijk schotelt lezen altijd een andere wereld voor, dat weet ik)
Maar ik denk dan is er nou niets meer te vertellen van onze wereld, iets wat iets met ze doet, waar ze over na kunnen denken en verder mee komen.
Maar nu lees ik, zoals jij zegt, dat het ook over andere dingen gaat dan alleen maar het elkaar moeilijk maken of uitroeien.
Zouden jongeren (want daarover heb ik het) dat wat jij noemt daaruit oppikken? Dat vraag ik me dus af.
Ik ben niet zo moraalridder die vindt dat kinderen alleen maar verantwoorde boeken moeten lezen hoor.
Maar ik vroeg me wel af waarom dit soort boeken zo in trek is (bij volwassenen ook) en of er nog iets uit
te leren (of hoe je het noemen wilt) valt.
Dettie
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Helemaal waar wat Annemarie zegt. Het fantasywereldje is meestal maar een kapstok om een verhaal aan op te hangen.
Leren hoeft ook niet bewust te gebeuren. Het is heel erg moeilijk om aan te geven of 'je er iets aan hebt'.
Leren kan je eigenlijk wel van ieder boek, zelfs van wat wij een flutboek noemen (zelfs Geronimo), dus of je het genre als criterium moet nemen om te zeggen dat het 'niets' is? Ik weet niet wat je als criteria moet nemen hoor, en het gaat er ook om wat je wilt dat kinderen leren.
Aan de andere kant: kwam je echt (bijna) alleen maar fantasy en horror tegen? Ik kan het me niet voorstellen. Er zijn echt ook wel avonturenseries, er is de Slash-serie, en vast nog meer.
Leren hoeft ook niet bewust te gebeuren. Het is heel erg moeilijk om aan te geven of 'je er iets aan hebt'.
Leren kan je eigenlijk wel van ieder boek, zelfs van wat wij een flutboek noemen (zelfs Geronimo), dus of je het genre als criterium moet nemen om te zeggen dat het 'niets' is? Ik weet niet wat je als criteria moet nemen hoor, en het gaat er ook om wat je wilt dat kinderen leren.
Aan de andere kant: kwam je echt (bijna) alleen maar fantasy en horror tegen? Ik kan het me niet voorstellen. Er zijn echt ook wel avonturenseries, er is de Slash-serie, en vast nog meer.
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Leren hoeft ook niet bewust te gebeuren. Het is heel erg moeilijk om aan te geven of 'je er iets aan hebt'.
Leren kan je eigenlijk wel van ieder boek, zelfs van wat wij een flutboek noemen (zelfs Geronimo), dus of je het genre als criterium moet nemen om te zeggen dat het 'niets' is? Ik weet niet wat je als criteria moet nemen hoor, en het gaat er ook om wat je wilt dat kinderen leren.
Even goed duidelijk, ik zeg niet dat het niets is. Ik vind er persoonlijk niets aan en dat is wat anders.
Ik ben gewoon benieuwd hoe andere mensen tegen deze boeken aankijken en wat je er eventueel uit kunt halen.
Op mij komen ze over als steeds veel van hetzelfde, de goede tegen de slechte, en dan aanvallen en uiteindelijk wint het goede - de enkele uitzondering daargelaten -.
Ik mis de verhalen uit het gewone dagelijkse leven met alle gewone ups en downs die erin voorkomen.
Een kind hoeft natuurlijk niet altijd wat te leren maar ik vraag me steeds af wat hier steeds zo leuk en mooi aan is, omdat ik het echt totaal niet zie.
Ik veroordeel het niet, dat dat ook even duidelijk is, maar kan me totaal niet inleven in dit soort verhalen. Eén keer is misschien wel leuk maar als ik het zo zie dan worden ze gevreten en dat snap ik dus niet.
Aan de andere kant: kwam je echt (bijna) alleen maar fantasy en horror tegen? Ik kan het me niet voorstellen. Er zijn echt ook wel avonturenseries, er is de Slash-serie, en vast nog meer.
Nou je zag het bij de link voor 15+ die ik hierboven gaf, en ik schreef ook 'voor het merendeel' thrillers en fantasy, dat genre boeken, hebben in elk geval zwaar de overhand.
Dettie
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Dettie schreef:Ik mis de verhalen uit het gewone dagelijkse leven met alle gewone ups en downs die erin voorkomen.
Dettie
In dit boek komen ook verhalen uit het dagelijkse leven voor hoor. Zo is de moeder van Lena een jaar geleden overleden en ze heeft het daar heel moeilijk mee. Haar vader heeft een nieuwe vriendin en hij is steeds vaker van huis. Lena voelt zich eenzaam en aan haar lot overgelaten.
En dan is er nog het thema vriendschap. Lena keurt de nieuwe vriend van haar vriendin Clara af en dat wordt afgedaan als jaloezie. Voor de komst van Dominic deden de vriendinnen alles samen en nu is dat voorbij. De vriendschap verandert. Lena ontdekt iets over Dominic. Moet ze dat haar vriendin vertellen?
In de meeste fantasy-verhalen voor jongeren spelen problemen die tieners in het dagelijkse leven ook (kunnen) ervaren. Het is alleen in een andere vorm gegoten.
Maar...ik vind ook niet alle fantasy-verhalen leuk. Verhalen als Kinderen van de rode clan lees ik graag maar verhalen met draken erin bijvoorbeeld vind ik minder interessant (en toch zijn er ook drakenverhalen die ik leuk vind). Het fantasy-genre is heel breed net zoals het genre science fiction.
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
En dat geldt net zo goed voor wat je de 'gewone' verhalen noemt. Misschien is het zelfs wel zo dat je de hedendaagse jeugd op deze manier eerder bereikt dan met een gewoon boek over dagelijkse dingen.
Ook in een gewoon boek moet er naar een of ander hoogte- of dieptepunt worden toegewerkt, en met wat de jeugd gewend is, kan dat knap lastig zijn. Plaats je dan het perspectief in een wereld die heel anders is, dan heb je hun aandacht eerder.
Ook in een gewoon boek moet er naar een of ander hoogte- of dieptepunt worden toegewerkt, en met wat de jeugd gewend is, kan dat knap lastig zijn. Plaats je dan het perspectief in een wereld die heel anders is, dan heb je hun aandacht eerder.
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Dus als ik het goed begrijp zijn fatasyverhalen voor jongeren eigenlijk verhalen over gewone mensen
maar dan geplaatst in een fantasiewereld. Grappig, zo heb ik het nooit gezien. Weer wat geleerd!
Ik dacht dat de verhalen voor jongeren een vlucht uit de werkelijkheid betekenden.
Dat ze liever verkeerden in een andere wereld en dat is waar ik van schrok.
Zelf kan ik me altijd slecht inleven in fantasieboeken maar nu begrijp ik tenminste waarom ze zo gewaardeerd worden.
Dettie
maar dan geplaatst in een fantasiewereld. Grappig, zo heb ik het nooit gezien. Weer wat geleerd!
Ik dacht dat de verhalen voor jongeren een vlucht uit de werkelijkheid betekenden.
Dat ze liever verkeerden in een andere wereld en dat is waar ik van schrok.
Zelf kan ik me altijd slecht inleven in fantasieboeken maar nu begrijp ik tenminste waarom ze zo gewaardeerd worden.
Dettie
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Inderdaad, je kan het het beste vanuit een andere hoek bekjken!
Re: Elia Barceló - Kinderen van de rode clan (15+)
Dettie schreef:Dus als ik het goed begrijp zijn fatasyverhalen voor jongeren eigenlijk verhalen over gewone mensen
maar dan geplaatst in een fantasiewereld.
Dettie
Ja, je begrijpt het goed!
Terug naar “Kinder- en jongerenboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Google [Bot] en 38 gasten