Allen Zadoff: Boy Nobody (15+)

[Marjo]

Ik dacht een echt jongensboek in handen te hebben, maar het valt mee.

Lees meer: http://www.leestafel.info/allen-zadoff

-

[Annemarie]

Zo'n piepjonge moordenaar klinkt niet erg gezellig. Maar kinderen van die leeftijd zijn natuurlijk vaak op zoek naar hun identiteit waardoor het verhaal deze leeftijdsgroep vast aan zal spreken.

[Marjo]

Dat laatste denk ik ook..

[Dettie]

Boy Nobody is een kouwe kikker, hij is gewetenloos en doodt zonder nadenken. Maar in dit verhaal wordt hij Jack, en ontdekt hij dat hij toch onvermoede gevoelens heeft. Zijn opdracht is om de burgemeester van New York te vermoorden en de ingang naar deze man is via dochter Samara. Terwijl Jack een manier zoekt om zijn opdracht uit te voeren, merkt hij dat iemand hem volgt.

Die Jack heeft wel zijn gevoelens ontdekt maar wil evengoed de burgemeester vermoorden.

verderop staat

Jack is ogenschijnlijk een gewone tiener, met normale tienergevoelens, hij is helemaal niet zo slecht als hij lijkt te zijn. Of toch?

Ik voel me altijd zo'n zeurtutje maar ik begrijp het eigenlijk nooit zo goed. Die moordplannen zijn toch geen normale tienergevoelens? En als kinderen hier hun indentiteit in moeten vinden, in een verhaal over een piepjonge moordenaar, dan is er toch iets grondig mis in onze maatschappij?

Dettie
confused

[Annemarie]

Ik voel me altijd zo'n zeurtutje maar ik begrijp het eigenlijk nooit zo goed. Die moordplannen zijn toch geen normale tienergevoelens? En als kinderen hier hun indentiteit in moeten vinden, in een verhaal over een piepjonge moordenaar, dan is er toch iets grondig mis in onze maatschappij?

Dettie
confused

Soms denk ik inderdaad dat er iets mis is in onze maatschappij Dettie maar in dit boek denk ik vooral dat het jongeren aanspreekt dat de hoofdpersoon niet standaard is. Pubers voelen zich vaak anders dan anderen en onbegrepen en dan zal zo'n mysterieus persoon hen wel aanspreken. Dat betekent niet meteen dat ze ook willen moorden gelukkig.

Zelf ben ik niet zo stuk van dit soort verhalen om eerlijk te zijn.

[Marjo]

Denk je dat een soldaat, of -negatiever- een moordenaar geen emoties heeft??
Je moet het los zien: hij is een moordenaar, maar net zo goed een normaal mens.
Dat zou volgens jou niet kunnen? Ik ben bang dat een soldaat als hij zijn uniform uit heeft, niet herkenbaar is als een niet-normaal persoon.

En dat jij dat zegt Annemarie, snap ik ook niet: wat is hier anders dan een boek dat over een seriemoordenaar gaat?
Misschien het perspectief? Dat de ' foute' hier de hoofdpersoon is? Maar ik heb niet alles verteld natuurlijk en er komen nog meer delen.

[Annemarie]

Het is de combinatie kind en huurmoordenaar. Bij huurmoordenaar denk je toch aan een vrijwillige keuze en een kind dat zonder dwang wil moorden dat vind ik naar. Naarder dus dan een volwassen moordenaar omdat een kind nog iets onschuldigs hoort te hebben.

[Dettie]

Denk je dat een soldaat, of -negatiever- een moordenaar geen emoties heeft??
Je moet het los zien: hij is een moordenaar, maar net zo goed een normaal mens.
Dat zou volgens jou niet kunnen? Ik ben bang dat een soldaat als hij zijn uniform uit heeft, niet herkenbaar is als een
niet-normaal persoon.

Ik vind mensen die andere mensen vermoorden niet normaal en kan ze ook niet zien als normale mensen.
Soldaten moorden in opdracht en een moordenaar moord omdat hij die drang heeft en zichzelf de opdracht geeft.
De eigenlijke moordenaars zijn natuurlijk de opdrachtgevers maar soldaten kunnen wèl weigeren om te moorden en ik kan
niet begrijpen dat ze het toch doen. Ook al is het onder de dekmantel 'voor het vaderland' of 'om erger te voorkomen'. Moorden is nooit een oplossing en niemand heeft het recht een ander zijn leven te nemen.

Ik zeg ook niet dat een moordenaar of soldaat geen gevoel of emoties heeft.
De vrouw waarvan haar dochtertje aangerand en vermoord was en in de rechtszaal de dader neerschoot begreep ik ook,
maar dat wil niet zeggen dat het normaal is.
Er zijn genoeg soldaten die problemen met zichzelf hun emoties en gevoel krijgen als ze weer thuis zijn. Velen hadden bijv.
na de 1e wereldoorlog een shellshok, vanwege de afschuwelijke dingen die ze hadden moeten doen en meegemaakt
hadden.
Er zijn ook genoeg soldaten die met een ideaalbeeld soldaat worden, zij zullen vrede brengen en vergeten daarbij dat ze
mogelijk ook moeten moorden. Dat zijn ook de soldaten die later geestelijk problemen krijgen, en eigenlijk vind ik dát normaal.
Soldaten doen ook veel goed werk maar ik vind het wel idioot dat het als dapper wordt gezien als mensen zich aanmelden
om te vechten, om soldaat te worden, ze worden als helden gezien. Iedereen zou diep bedroefd moeten zijn ipv te staan
juichen.
Ik vind het ook afschuwelijk dat er kind'soldaten' zijn, kinderen die gedwongen worden om te moorden, in opdracht van niet
normale mensen.

Toevallig zag ik deze week op internet 'college tour' met Malala, het meisje dat de Talibanaanslag overleefde. Die aanslag
werd gepleegd omdat zij onderwijs wilde voor iedereen. De documentaire is hier te zien.
http://www.nrc.nl/nieuws/2013/11/02/ter ... et-malala/
Zij stelt ook, ondanks de aanslag op haar, dat moorden geen zin heeft en nooit normaal is.
Kijk, zo kan het ook, dat vind ik dus meer normaal dan wat moordenaars, soldaten en hun opdrachtgevers doen.

Moorden geeft een domino-effect. Het zou mooi zijn als alle soldaten over de hele wereld eens zouden zeggen wij doen dat
niet meer, zoek het uit. Dát zou pas effect geven. Uitpraten en échte oplossingen zoeken en niet de oplossing zoeken in
geweld, wapens en moorden. Dát zou in mijn ogen normaal zijn.

Dettie
pacifist

[Marjo]

Allemaal waar.
Ik ben ook tegen moord en doodslag, tegen oorlog, maar je kan er niet omheen.

Dus mag het in een jeugdboek voorkomen. In dit boek wordt de jongen als het ware gehersenspoeld. En dan blijkt dat hij toch diep in zijn eigen wezen niet is, zoals men hem gemaakt heeft. Dat bedoel ik (en de schrijver) met zeggen dat die jongen ondanks zijn 'beroep' normaal is.
Misschien had ik dat duidelijker aan moeten geven, dat die jongen getraind is door volwassenen. Het is niet zomaar er op los doden, hij is als een westerse kindsoldaat. Zo kan ik het het beste stellen.

[Annemarie]

Misschien had ik dat duidelijker aan moeten geven, dat die jongen getraind is door volwassenen. Het is niet zomaar er op los doden, hij is als een westerse kindsoldaat. Zo kan ik het het beste stellen.

Dat plaatst het verhaal inderdaad in een ander perspectief. Nu begrijp ik beter wat je bedoelt. Het gaat dus helemaal niet om een vrijwillige keuze.

[Dettie]

Ah ja, dat wordt dan een heel ander verhaal. Het leek net alsof de jongen zelf een moordmachine was.
Maar als hij net als een kindsoldaat helemaal gehersenspoeld is, is het wat anders. Ook niet goed te praten natuurlijk.
En helemaal met je eens dat soldaten nu eenmaal bestaan en dat ze daarom ook in kinderboeken voorkomen.
Het ging me alleen een beetje ver om een kind dat moord als normale tienergevoelens te zien.

Dettie

[Marjo]

Maar dat zei ik ook niet, toch? Wat jullie er in lezen, bedoelde ik niet.

'Maar in dit verhaal wordt hij Jack, en ontdekt hij dat hij toch onvermoede gevoelens heeft'

Hij ontdekt - met de lezer- dat hij normale gevoelens heeft, hij lijkt wel die kouwe kikker, maar is het niet. Dat hebben jullie niet zo begrepen?

[Dettie]

Boy Nobody is een kouwe kikker, hij is gewetenloos en doodt zonder nadenken. Maar in dit verhaal wordt hij Jack, en ontdekt hij dat hij toch onvermoede gevoelens heeft.[...]

Jack is ogenschijnlijk een gewone tiener, met normale tienergevoelens, hij is helemaal niet zo slecht als hij lijkt te zijn. Of toch?

Dit staat in je verslag.
Daar maak ik uit op dat hij gevoelens heeft maar je noemt het onvermoede gevoelens, dus het kan ook zijn dat hij wel die gewetenloze jongen is maar bijvoorbeeld ontdekt heeft dat hij een zwak heeft voor katten, dat hij die niet kan ombrengen.

'Onvermoede gevoelens' is nogal vaag in dit geval. Daar kun je alle kanten mee op.

Ook 'ogenschijnlijk' en 'Of toch?' maakt dat je denkt dat hij dus juist geen normale tiener is.

Dettie

[Marjo]

Dat betekent dus dat ik zorgvuldiger moet zijn. Als ik iets gelezen heb en weet hoe het zit, betekent dat natuurlijk nog niet dat jullie dat ook weten...
Moet ik iets aanpassen?

[Dettie]

nee van mij hoef je niets aan te passen.
Het kwam zo in het gesprek omdat Annemarie het had over het zoeken naar identiteit van tieners en ik daar verder op ging. (Jij hebt het daar niet over)
En dan ga je de recensie ook gedetailleerder lezen en komt van het een het ander.
Ik geloof dat de strekking van het verhaal verder wel goed overkomt.

Dettie

[Marjo]

Pff...ok dan.

[Annemarie]

De recensie is duidelijk hoor. Het was net zoals Dettie zei meer de discussie op het forum.