Koen D'haene - Een hoofd vol rommel 8+

[Dettie]

Grote klasse...

lees maar http://www.leestafel.info/k-dhaene

Dettie

[Annemarie]

Wat knap om een onderwerp dat zo verdrietig en zwaar op deze manier weer te geven. Als het te zwaar of te confronterend is dan legt de lezer het weg maar nu is de kans groot dat er doorgelezen wordt en het boek tot steun kan zijn.

[Dettie]

ja Koen D'haene heeft het echt prachtig verwoord.
Hij gaat de realiteit niet uit de weg maar toch leest het ook als een heel mooi verhaal.
Zeker voor een kind is het heel mooi beschreven allemaal.
Heel knap!

Dettie

[Marjo]

En toch...wat voor kinderen lezen dit? De kinderen die er mee te maken hebben? Of komt het toch in de buurt van een tranentrekker?

[Dettie]

Nee juist geen tranentrekker, de taal is klip en klaar, alles wordt vrij realistisch verteld.
Dat maakt het juist zo mooi, omdat het feit zelf, de alcoholistische moeder, al meer dan genoeg is.
Ik denk dat kinderen die er mee te maken hebben hier heel veel aan hebben. Er worden handvatten gegeven, niet
een opsomming van mogelijkheden van wat je kunt doen, maar in het verhaal schrijft Silke in haar dagboek op wat
ze zo moeilijk vindt.
Zij vond het ook een eye-opener dat iemand zei, het is niet alleen het probleem van je moeder maar van jullie
allemaal.
Ook het belang van verteller wat er aan de hand is komt in het verhaal goed naar voren zonder dat gezegd wordt dat
je het móet vertellen. Het is een mogelijkheid en vaak lucht het op.
En andere kinderen kunnen bedenken dat overmatig drankgebruik bij hun thuis gelukkig niet aan de orde is.

Dettie
die het een erg mooi verhaal vindt

[Marjo]

Ik kan niet goed zeggen wat ik bedoel, maar als kinderen dit gewoon kunnen lezen als een boek met een geheim dat opgelost moet worden - ik noem maar wat - dan is het goed. Waarom kinderen zo graag boeken lezen over kinderen met problemen dat snap ik toch al niet, maar ik hoop dus dat deze niet in die categorie (bèh) valt.

[Dettie]

Nou het is in ieder geval niet met de toon van Carry Slee te vergelijken in ieder geval.
Het is geen boek dat een geheim opgelost moet worden. Er is geen geheim, moeder is aan de drank,
Silke wil het alleen niet weten voor haar klasgenoten en meester. Ze vraagt gewoon niemand mee naar huis.
Maar een geheim, nee.

Zelf zat ik ook wel te denken, nadat ik het gelezen had, over hoe kinderen dit boek zouden vinden.
Ik wil het best naar je toesturen maar als je denkt het lijkt me niets dan kan ik het misschien beter
aan iemand anders geven.
Met andere woorden, je roept maar of je het lezen wilt.

Dettie

[Marjo]

Ik bedoelde niet dat dit zo'n boek is, maar dat het leest op die manier: er is iets, je weet wat en je moet er iets aan doen. Of dat nu die gouden schat is bij wijze van spreken of een probleem als dit.
Misschien kan ik het beter uitdrukken als ik het zelf gelezen heb, maar er is absoluut geen haast bij.

[Dettie]

ja in feite moet die moeder wat gaan doen.
Haar dochter schaamt zich, in dat opzicht is het misschien wel een geheim.
Ze wil het niet weten voor buitenstaanders, maar toch wordt daar de nadruk niet op gelegd.
Het gaat vooral om Silke en haar thuissituatie, hoe zij dat ervaart, hoe zij haar moeder ziet en zo.

Dettie

[Marjo]

Ik zou, als ik niets er over gehoord had, en nooit verslagen schreef, dit boek zeer waarschijnlijk niet uitgelezen hebben.
Ik heb me suf gepiekerd waarom dan wel niet. Het leest absoluut niet als een 'gewoon boek'. Integendeel, je bent vanaf het begin - zeker als volwassene - in het probleem verdiept. Het gaat nergens anders over dus je moet wel. Er is een spanning, die spannend is, want dat is inherent aan een probleem waarvan je wil dat het opgelost wordt.
In een 'gewoon' lekker boek, is de spanning ontspanning. Je weet dat het verzonnen is, het kan alle kanten op gaan, en wat de uitkomst is doet er niet toe. Bij dit boek wil je maar die ene uitkomst: dat het goed komt.

Dan is het voor mij een 'probleem'boek. Toch reageer ik niet op al zulke boeken negatief, dus waar ligt het dan aan, dat ik deze niets vind? Misschien omdat alles alleen maar om dat ene draait? Er is niet een onderwerp naast, wat je wat ontspanning biedt. Wat een ander niks zou vinden, omdat het niets te maken heeft met het thema, dat heb ik -denk ik- er graag wèl bij.

Of ligt het aan de manier van schrijven? Daar is toch eigenlijk in dit geval niets mis mee. Je hebt gelijk dat het geen tranentrekker is. (Ze is zielig, maar gedraagt zich niet zo).
Dus of ik er nu een duim op heb kunnen leggen geen idee. Het is waarschijnlijk ook niet zo eenduidig.

[Dettie]

je had van tevoren al je bedenkingen en dan is het lastig om om te slaan, dat heb ik tenminste soms wel.

Wat jou denkelijk tegenstaat is dat het toch, ondanks dat het verzonnen is, vrij realistisch is. Je hebt tenminste vaker verteld dat dat van jou niet zo hoeft. Misschien dat dat het is.
Het boek is heel invoelbaar, heel begrijpelijk, heel intens, het zou zomaar zo kunnen gaan zoals het in het boek beschreven wordt.
Wat ik zo knap vind aan dit boek is dat het toch wel een verhaal blijft, maar ook het probleem aanpakt en weergeeft puur zoals het is. Het wordt niet mooier verpakt maar ook niet theatraler weergegeven dan hoe het is.
Daarom vind ik het mooi. Het is niet zoals bij mevrouw blèh, dat het er duimendik bovenop ligt dat de schrijver heel bewust een probleem wil aankaarten.
Koen D'haene vertelt een verhaal, dat waar zou kunnen zijn, maar er zitten wel heel veel positieve wendingen in. het is geen een en al somberheid en akeligheid. Juist niet.
De schrijver geeft heel knap aan wat je als kind in zo'n geval kán doen, niet móet doen en wat een kind in zo'n situatie allemaal voelt en denkt. Dat het niet raar is als zo'n kind bijv. denkt ik haat mama maar ik hou ook van haar.
Ik denk dat een kind dat dit boek leest daar toch van onder de indruk zal zijn of veel aan zal hebben.

Dettie

[Marjo]

Zie mijn reactie bij het boek van Gerda van Erkel.