Anke Kranendonk - Lynn! 10+

[Dettie]

De bijna twaalfjarige Linda is nog helemaal niet bezig met al die dingen waar meisjes in haar klas over praten. Jongens, slipjes, bh's... Linda draagt gewoon onderbroeken...

Lees verder http://www.leestafel.info/anke-kranendonk

Dettie

[Marjo]

Ik heb drie hoofdstukken gelezen en het boeit me niet. Hopelijk vinden kinderen het wel leuk, het gaat naar de schoolbieb!

[Dettie]

Kun je ook zeggen waarom het je niet boeit?
Je maakt me altijd nieuwsgierig met dit soort opmerkingen.
Wat is er dan mee, denk ik dan, waarom vindt ze dat?
Ik vond het een verademing dat het eindelijk eens een verhaal was over een
gewoon meisje, zonder al die toeters en bellen als sms, mail, jongens of kleren.
Jij dus niet?

Dettie

[Marjo]

Dat was het inderdaad: een gewoon meisje, saai...
Blijkbaar ben ik er wel op gesteld dat het juist afwijkt.

[Dettie]

haha ja, ik gaf eigenlijk al de voorzet.
Maar het gewone leven kan voor een meisje ook enerverend genoeg zijn en dat is het voor Lynn wel.
Ze is vrij onzeker en op zoek naar hoe ze zich moet opstellen en hoe ze moet reageren.
Ze wil wel zichzelf zijn maar zo makkelijk is dat nog niet als dat betekent dat je er dan niet bijhoort.
Dat is waar zoveel meisjes mee worstelen en eigenlijk interessanter als dat eeuwige zelfde verhaaltje 'kleren, vriendje, zoenen, sms-en en zo.

Dettie

[Marjo]

Tja, je moet als schrijver toch proberen de lezer bij de les te houden, dus misschien had ze een andere manier van vertellen kunnen kiezen.
Nu kabbelt het verhaal, er gebeurt niets. Misschien wat meer introspectie? Gedachten, dromen in het verhaal verwerken om wat leven in de brouwerij te brengen? Een ander personage?
Let wel: ik baseer me op slechts drie hoofdstukken..

[Dettie]

Later verandert het verhaal. Wat jij hebt gelezen was de aanloop.
Er komt een nieuw meisje in de klas en Lynn ziet dat als dé kans om eindelijk 'zichzelf' te zijn.
Dat meisje zal haar nieuwe vriendin worden. Maar ja, daar heb je er twee voor nodig...

Zelf houd ik juist wel van dit soort verhalen, ze staan dicht bij de realiteit en laten denkelijk jongeren
nadenken over hoe ze zich gedragen. Doen ze van alles om er maar bij te horen of zijn ze zoals ze zijn, zonder zich
in allerlei bochten te wringen. Dat laatste is vaak moeilijk voor jongeren en degene die zich onafhankelijk gedragen
worden toch vaak bewonderd en afgunstig bekeken óf ze vinden diegene maar een rare.
Dat zo'n onafhankelijke of 'andere' jongere zich ook eenzaam kan voelen omdat er geen aansluiting lijkt te zijn komt niet in ze op.
Dat komt eigenlijk in dit boek naar voren, vind ik. Durf je jezelf te zijn of niet?

Dettie

[Marjo]

Je hebt helemaal gelijk, maar je hebt het alleen over het verhaal op zich.
Een verhaal moet verteld worden en ik heb kritiek op de manier waarop het verteld is. Het kabbelt, er gebeurt niets. In die eerste hoofdstukken dan.

Ik kan het nu goed vergelijken met het verhaal van Felix Swammerdam, ook zo'n niksig persoon. Maar in dat boek duik je meteen in een wereld die boeit, en zijn er ook tegenspelers. Dat duurt geen drie of meer hoofdstukken. Je moet als schrijver de lezer meteen pakken, anders laat hij afweten. Dat blijkt hier maar weer.

[Dettie]

ha ja, ik las je verslag over Felix Swammerdam en dacht gelijk aan dit boek, wat overigens wel een kinderboek is.
Je hebt ook gelijk, een boek moet je pakken, maar soms duurt het even
voordat het pakt en dan ben je later blij dat je toch doorgezet hebt. Dat gebeurt niet met alle boeken
natuurlijk, er zijn gewoon boeken die je niet liggen en ik ben bang dat dit er een van is voor jou.

Dettie