Marlies Allewijn - SchEef 13+

[Dettie]

Mooi, niet zielig, verhaal over Eva, een meisje dat jeugdreuma krijgt. Prachtig boek!

zie http://www.leestafel.info/marlies-allewijn

Dettie

[Annemarie]

Klinkt heel mooi Dettie!

[Dettie]

Dat is het ook, heb het achter elkaar uitgelezen en dat is uniek voor mijn doen.

Dettie

[Annemarie]

Je beschrijft het ook echt helemaal enthousiast.

[Annemarie]

Nou, Dettie heeft geen woord teveel gezegd: wat een fantastisch boek. Ook ik heb het achter elkaar uitgelezen en het verhaal heeft me echt geraakt.

Lees mijn recensie: http://www.leestafel.info/marlies-allewijn

[Marjo]

Ik kan me niet echt voorstellen dat een boek over een onderwerp als dit jullie zo aanspreekt. Maar de verslagen zijn duidelijk.

[Annemarie]

Wil je het ook lezen Marjo? Dan kun je zelf oordelen.

[Marjo]

Misschien moet ik dat maar eens doen, want dat wil ik wel weten. Waarom jullie zo positief zijn over een boek dat ik in eerste instantie niet zou willen lezen.

[Annemarie]

Ik stuur het naar je op!

[Marjo]

Dank! Kun je me ook nog vertellen welk boek je me laatst stuurde? Tussen al die stapels ben ik dat helemaal kwijt..

[Annemarie]

Dat was De fluitspeler.

SchEef gaat vandaag op de post.

[Marjo]

Ha, ik ga zoeken!

[Dettie]

och ja, zo'n mooi boek. Nou ja 'mooi', indrukwekkend eerder.

Ben erg benieuwd hoe jij het boek vindt Marjo. We verschillen nog wel eens van mening

Dettie

[Marjo]

Er komt geen verslag, want dat zou weinig toevoegen.
Het is inderdaad een boek waarin je door wil lezen, om te weten hoe het verder gaat.
Ik heb me wel af zitten vragen waarom dat verhaal van Loes er in moest, maar aan de andere kant geeft dat aan dat niet alleen Eef problemen heeft. Toch had ik het niets gemist als het er niet geweest was. Het is een soort relativering die dan toch makkelijk leidt naar 'probleemverhaal' en boeken met allemaal problemen die zijn er genoeg.
Natuurlijk is dit er ook weer een, maar jullie hebben gelijk: er wordt heel duidelijk gemaakt dat Eef een gewoon meisje is, met gewone tienerperikelen. Zoiets hapt lekker weg, al vind ik er dan weinig diepgang in.
Maar daar gaat het nu natuurlijk ook niet om. Marlies Allewijn wil nu schrijven over hoe een vreselijke ziekte je leven kapot kan maken, en daar meteen duidelijk bij maken dat alles doorgaat, en dat je je niet op je kop moet laten zitten. Dat is prima gelukt.
Ook is de informatie die ze geeft duidelijk.
Voor de doelgroep is dit een prima boek.

O ja, wil je het terug Annemarie?

[Dettie]

Ik heb geen idee meer wat Loes overkwam. Er staat me vaag iets bij over ouders, klopt dat?
Dus kennelijk heb je wel gelijk dat dat eruit kan blijven.

Wat ik mooi aan het boek vind, is dat het heel realistisch vertelt wordt, geen zieligheid maar ook niet verdoezelen dat zo'n ziekte knap vervelend is en dat Eef behoorlijk pittig pijn heeft en het moeilijk vindt dat ze dat heeft, maar dan zonder extra drama er omheen. Dat maakt het indrukwekkender.
Waarom vind je het boek geen diepgang hebben, Marjo?
Juist door de vrij nuchtere, realistische vertelstijl vond ik het juist wel diepgang hebben, vandaar dat ik even benieuwd ben.
Vertel, vertel

Dettie

[Annemarie]

Weet je iemand die je blij kunt maken met dit boek Marjo? In dat geval hoef ik het niet terug.

Ook ik vind het boek juist wel diepgang hebben. Het is heel persoonlijk gebracht allemaal en realistisch. Dat verhaal van Loes vond ik juist wel goed. Eef was zo met haar ziekte bezig dat ze eigenlijk niet stilstond bij het feit dat er iets met Loes aan de hand was. Ze wilde steun van anderen maar vergat om er dan zelf ook voor die anderen te zijn. Verder beschrijft de schrijfster echt heel treffend hoe de pijn is en hoe moeilijk het is om ermee om te leren gaan. Hoe eng het is maar ook dat het leven niet ophoudt. Ik vind dat heel knap gedaan.

[Marjo]

Ik ga er van uit dat iets als dit je leven compleet ondersteboven zet. Ik vind dus dat Eef er nogal makkelijk mee om gaat. Ze accepteert het in mijn ogen vrij gemakkelijk. Zo van'vervelend maar het is niet anders. Zo is het natuurlijk ook wel, maar daarom is er niet de diepgang: er wordt niet verteld wat dit alles met je doet, diep van binnen. Blijft - in ieder geval in woordkeuze - oppervlakkig. Nu is dat net hetgeen maakt dat het geen zeurboek wordt, dus ik heb er geen moeite mee, en ik denk ook dat het boek daardoor toegankelijker is voor jonge kinderen. De schrijfster heeft de juiste keuze gemaakt.
Hm, wat Loes betreft heb je misschien wel gelijk. Het geeft inderdaad wel aan dat Eef (te) veel met zichzelf bezig is.

Of ik iemand weet? Nou ja, het kan naar de schoolbieb. Zeg het maar.

[Annemarie]

Ik ga er van uit dat iets als dit je leven compleet ondersteboven zet. Ik vind dus dat Eef er nogal makkelijk mee om gaat. Ze accepteert het in mijn ogen vrij gemakkelijk. Zo van'vervelend maar het is niet anders.

Of ik iemand weet? Nou ja, het kan naar de schoolbieb. Zeg het maar.

Bijzonder dat jij het zo hebt ervaren. Ik vind juist dat ze er duidelijk wél heel veel moeite mee heeft en het juist niet makkelijk vindt om ermee om te gaan. Grappig dat we het allebei zo anders zien. Misschien komt het omdat het verhaal voor mij heel herkenbaar is, dat ik het daardoor anders beleef.

Bij deze doneer ik het boek aan de schoolbieb

[Dettie]

ja ik vind ook dat ze er wél heel veel moeite mee heeft, wat ik me ook goed kan voorstellen.
Het zal je maar gebeuren als je zo jong bent. Ze baalt als een stekker van de uitslag van de
onderzoeken en barst van de pijn. Ook vindt ze het heel erg dat ze niet meer kan dansen.
Uiteindelijk weet ze zich wel bij elkaar te rapen, ze moet toch doorgaan, maar makkelijk ermee omgaan... nee.

Dettie

[Marjo]

Dank je wel, Annemarie.

Het is allemaal wel zoals jullie zeggen, maar dat zit achter de woorden, niet erin. Het wordt niet met emoties en verdenkingen gesteld. Alleen 'ik baal dat ik niet kan dansen'. Je vult het als lezer zelf in, op je eigen manier. En ik vind het dan nogal summier overkomen.

[Dettie]

Dat is altijd lastig als je het boek niet meer in huis hebt, dan kun je zo moeilijk reageren met
verwijzingen naar stukken tekst.
Naar mijn herinnering vertelt ze in haar dagboek wel dat ze het heel erg moeilijk vindt en ze is
zo enorm ziek van die pillen, waardoor ze er enorm tegenop ziet dat ze weer zo'n periode van pillen door moet.
En ook dat ze bezig is te accepteren dat ze reuma heeft en vol vragen zit. Ze is er behoorlijk kapot van.
Dat vertelt ze allemaal wel. Wat is volgens jou dan het niet emotionele? Wat zegt ze dan niet?

Dettie

[Marjo]

Ik weet wel dat het er staat. Maar het staat er dan heel droog. Zakelijk haast. Als een mededeling.
Ik voel er geen emotie in, niet de wanhoop die zo'n kind toch moet voelen.