Liesbeth Smulders-Groenhuijsen - Dees, een vader en een viool (5-9 jr)

[Dettie]

Mooi ontroerend verhaal over Dees en zijn ouders die gaan scheiden.

Zie http://www.leestafel.info/liesbeth-smul ... oenhuijsen

Dettie

[Marjo]

Ik zou er onderhand schoon genoeg van hebben, van al die probleemboeken...

[Dettie]

Nu moe, zit ik er een hele ochtend op te ploeteren... had je de recensie wel gelezen? want de link stond er nog niet bij.

Nee ik heb er helemaal geen genoeg van, dit is zo'n prachtig verhaal, echt heel mooi verteld. Je wordt er eerder opgewekt van omdat het zo goed gedaan is en het verhaal laat zien dat het juist niet allemaal kommer en kwel is.
Ik word eerder beroerd van allemaal geweld en idiote dingen die kinderen met elkaar uitvreten in boeken. Zoals de kinderen die elkaar drugs geven of zich in coma drinken of de knappe jongen die meisjes inpalmt om ze voor hem te laten werken als hoer of kinderen die heel rare dingen doen om maar aandacht te krijgen, of gewoon uit pure baldadigheid.
Dit boek laat juist zien hoe het ook anders kan (moet?) zonder al die idiote, bizarre dingen.

Dettie

[Marjo]

Ha nee ik had je verslag nog niet gelezen. Even doen...

Het verandert mijn tekst niet. Het kan best mooi geschreven zijn, maar het onderwerp ligt me niet.

[Dettie]

Toch begrijp ik het niet. Je leest allerlei kommer en kwel in de jongerenboeken voor 10, 12 en 15 plus, over heel akelige toestanden bijv. boeken over kinderen die gepakt worden door een man die zich anders voordeed op internet zoals Chatgevaar en het boek Meegenomen over dat jongetje dat moet leren schieten of Liverpool street waarbij kinderen moeten vluchten in WO II of boeken over wereldoorlog I of Nachtvuur van Stefan Boonen of Uit liefde voor Josiah en nu er een heel mooi integer boek verschijnt met een prachtig verhaal zeg je bleh ik hoef niet, het onderwerp ligt me niet.

Vertel, vertel, waarom liggen die heel akelige dingen je wel en een goed, mooi verteld verhaal (met konijn!) over een scheiding je niet?

Dettie

[Marjo]

Bij de boeken die je noemde zitten er ook die ik eigenlijk liever niet gelezen had. Maar soms moet het.
En oorlogsellende dat boeit me wel, maar al die 'moderne' problemen, echtscheiding, misbruik, anorexie, rouw, noem maar op, de dingen van deze tijd daar wil ik liever niet over lezen.
Als ik de keuze heb, tenminste, dan lees ik die niet.

Tja, ik weet niet, struisvogelpolitiek? Of zou er wat anders achter zitten?
Het zou natuurlijk kunnen, dat als ik dit betreffende boek had 'moeten' lezen, dat ik er net zo over dacht als jij nu. Maar als ik jouw verslag lees, zeg ik 'nee, hoeft niet.'

[Dettie]

Ik lees ook liever niet over de zaken die jij noemt. Vooral als er ook nog eens heel slecht over geschreven is, een beetje sensatie-achtig dan vind ik dat moeilijk te verteren. Dan lees ik liever non-fictie over die onderwerpen maar ook niet van harte.
Echtscheiding komt tegenwoordig zo veel voor dat het bijna 'normaal' is, kennelijk kan ik daar dan beter tegen. Dit boek is vrij realistisch maar toch ook heel inlevend in de wereld van een jongetje, dat maakte het zo mooi.
Struisvogelpolitiek... ik weet het niet, ik denk vaak dat hoe meer aandacht aan iets gegeven wordt hoe 'groter' het wordt. Bepaalde zaken zijn erg maar schrijf er dan normaal over op een manier waardoor een kind er wat aan heeft en niet om een verhaal te schrijven omdat het momenteel trendy is. Klinkt raar maar bepaalde onderwerpen zoals autisme, adhd, anorexia, lover boys etc, zijn populair! Jawel.

Dettie

[Marjo]

Dat vind ik inderdaad heel gek! Maar ik zie dat soort boeken veel vaker uitgeleend worden dan een 'gewoon' boek. Een kind dat vraagt om gewoon een leuk boek, die neem ik graag mee de bieb in, maar die zijn er weinig.
Het is overigens niet alleen des kinds, kijk maar naar het succes van al die sensatiebladen! Maar die lees ik dus ook niet.
Ik (en jij?) ben een uitzondering.
Ik kan heel goed tegen verzonnen ellende, zoals in thrillers of zelfs horror, maar deze realistische onderwerpen liggen me niet.

[Dettie]

Ha ja, sensatiebladen ga ik met een grote boog omheen. En het is ook een van de redenen waarom ik geen tv kijk omdat de meeste programma's ook een hoog sensatiegehalte hebben. Van de week keek ik eens een keer naar een programma waarin Nederlandse huizen verkocht werden en m'n maag draaide bijna om. Eigenlijk is het een grote reclamemakerij maar dan sluikreclame en tussendoor eindeloos lange reclameblokken, je kunt tussendoor bijna een boek uitlezen. Niet normaal zeg. Dus gauw weer uit.
Die boeken met realistische onderwerpen liggen mij ook niet, niet omdat de onderwerpen me niet interesseren maar omdat ze vaak als 'spannend' verhaal gebracht worden, alsof het allemaal gewoon is. Persoonlijk vind ik die onderwerpen te serieus/akelig om ze in een verhaaltje te gebruiken tenzij er in het boek zelf normaal mee omgegaan wordt en goede oplossingen bedacht worden ipv idiote bizarre uitingen die jongeren op heel rare ideeën kunnen brengen.

Dettie
die zich nu een heel oude oma voelt

[Marjo]

Het ene boek is het andere niet, natuurlijk, en als er geen sensatiezucht bij komt kijken, dan kan het wel meevallen. Maar toch: mijn voorkeur hebben ze niet.
(Jonge Oma)