Elle McNicoll - Een soort Vonk 10+

[Dettie]

Addie is niet zoals de andere kinderen in haar klas. In de pauze gaat ze het liefst naar de bibliotheek, daar is het lekker stil en meneer Allison is altijd aardig. Hij is gelukkig een heel ander persoon dan mevrouw Murphy, haar nieuwe juf, die alleen maar schreeuwt en lelijk tegen haar doet. Ze heeft vandaag zelfs haar mooie verhaal verscheurd omdat ze het te lelijk geschreven had. 'Die lakse hanenpoten wil ik niet meer zien,' had ze geschreeuwd. En ze had er nog wel zo haar best op gedaan!

Lees verder http://www.leestafel.info/elle-mcnicoll

Dettie

[Marjo]

Het is zo jammer dat kinderen niet gewoon zichzelf kunnen zijn, omdat een leerkracht daar niet tegen kan..

[Dettie]

ja en dat wordt in dit boek goed duidelijk gemaakt.

Dettie

[Renate]

Maar een leraar heeft te maken met meer kinderen in de klas. En als een kind alle aandacht opeist, dan komen de andere kinderen tekort. Dus een kind zal ook moeten leren dat hij niet altijd helemaal zichzelf kan zijn, hoe moeilijk dat misschien ook is.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je alle individualiteit moet bestrijden, of dat de aanpassing zo ver moet gaan, dat iemand als het ware helemaal gedresseerd wordt. (Zie bijvoorbeeld Het Rosie resultaat, van Graeme Simsion.)

[Dettie]

Hebben jullie de recensie gelezen?

Addie eist dus niet alle aandacht op. Ze doet juist alle mogelijke moeite om dat niet te doen.
Alleen schrijven lukt niet zo netjes. Het is in dit geval echt de juf die vreselijk is.

Dettie

[Marjo]

Ja, Dettie. Heb ik gelezen. Mijn opmerking is algemeen, ik ken het boek niet, daar kan ik niet op in gaan.

[Renate]

Ik heb de recensie gelezen. Mijn opmerking was ook meer in algemene zin. Onlangs stond er in De Volkskrant ook een stukje in de rubriek 'Die ene leerling', waarbij er dus een leerling met Gilles de la Tourette veel aandacht opeiste, waardoor een andere leerling, die juist heel stil was veel aandacht te kort kwam. Zaken hebben dus altijd 2 kanten.

[Dettie]

Ja dat klopt. Zaken hebben altijd twee kanten. Maar leerlingen die wèl mee kunnen draaien ondanks dat ze anders zijn, kunnen ook enorm gedwarsboomd worden door de leerkracht die ze constant als 'anders' behandelen, terwijl ze geen enkele extra last veroorzaken.
Die kinderen hebben het meer moeilijk met zichzelf dan met de school, de leerkracht behandelt ze dus onterecht als 'minder' of 'lastig'.
Die kant wordt niet vaak gezien. Het is altijd het kind dat zogenaamd problemen veroorzaakt maar het kan dus ook andersom zijn, en dat kaart dit boek aan.

Dettie