Ik heb nog nooit een jeugdboek gelezen dat zo volledig een waargebeurd verhaal vertelt!
De schrijfster heeft het samen met haar man geschreven. Deze combinatie jongerenboekenschrijfster en journalist werkt heel goed, maar het zou me niet echt verbazen als de jongere lezer afhaakt bij het tweede deel.
Genomineerd voor de Thea Beckmanprijs 2019
Lees meer: http://www.leestafel.info/joyce-pool
(eigenlijk ook informatief)
# Joyce Pool - Het kompas (13+)
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Dit is het enige boek dat ik (nog) niet heb.
Dettie
die straks jouw recensie gaat lezen.
Dettie
die straks jouw recensie gaat lezen.
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Interessante uitgave. Ik denk ook dat het fictieve deel meer in de belangstellingssfeer van de jeugd ligt. Voor volwassenen is het tweede gedeelte best interessant.
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Dat is het zeker, want dat was voor mij compleet nieuw!
Dat heeft dit boek voor op de andere genomineerden voor de Thea Beckmanprijs.
Dat heeft dit boek voor op de andere genomineerden voor de Thea Beckmanprijs.
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Uit alle macht probeer ik de gedachte te verdrijven dat mijn vrienden niet meer leven, maar tegelijkertijd vind ik het steeds moeilijker te geloven dat ze ooit nog terug zullen komen. In het clubhuis merk ik dat niemand de woorden ‘dood’, ‘verdronken’, of ‘verongelukt’ uitspreekt, maar er valt wel een veelzeggende stilte als we het hebben over waar ze zouden kunnen zijn. Soms loopt een van de ouders binnen, maar vanwege de journalisten beginnen ze het clubhuis steeds meer te mijden: voor je het weet staat er weer iemand met een opschrijfboekje voor je neus en wordt er gevraagd naar je gevoel of je gedachte of je wens.
Als ik het even niet meer houd en bijna begin te janken, pak ik het kompas en poets het op met mijn zakdoek en een beetje spuug. Met spuug? Steeds zie ik Brians van walging vertrokken gezicht voor me.
‘Ja vriend, met spuug,’ zeg ik dan hardop. ‘We doen allemaal wel eens iets wat de ander niet leuk vindt.’
‘Maar als hij terugkomt... Als Brian weer voor me staat…dan zal hij zien dat altijd goed gezorgd heb voor het kompas van zijn opa.
Het moet een indrukwekkend gezicht zijn, vier lijkwagens en een heleboel volgwagens met zwarte linten. Overal blijven mensen staan. Auto’s parkeren langs de kant om ons de ruimte te geven. Je voelt dat mensen hun adem inhouden, zich afvragen wat er aan de hand is, van wie de lichamen in de wagens zijn. Precies op het moment dat de boot van Texel in de have n van Den Helder aanmeert komen wij aan. Vanaf de parkeerplaats zien we hoe de Hollandse vlag en het vaandel van de rederij op het schip halfstok zakken. Tientallen scouts in Hollandse uniformen komen om ons heen staan. Een doodstille erewacht van ons naar de boot. Zeemeeuwen krijsen boven onze hoofden en golven klotsen tegen de aanlegsteiger. Voor de rest klinkt er ineens geen enkel geluid meer. Ik krijg het ijskoud.
------------------------
Op een warme zomerdag brengt de veerboot ons van het Duitse vasteland langs Fohr naar het afgelegen Duitse Waddeneiland Amrum, waar John Weeden en Peter White werden gevonden. Het is duidelijk dat toerisme op dit eiland een belangrijke bron van inkomsten is. Voorheen leefden de eilanders vooral van zoutwinning, landbouw en visserij en walvisvaart, maar de vissershuisjes hebben plaatsgemaakt voor mooie rietgedekte vakantiewoningen en de straten zijn vol vakantiegangers.
Maurice was net een paar weken zestien jaar toen hij aan boord van de Wangle III stapte. Hij leerde voor technisch tekenaar. Maar zijn we helaas niet over hem te weten gekomen. Zelfs een oproep in de kranten van Mortlake voor meer informatie leverde verder geen gegevens op. Maurice was enig kind in een kleine familie, waarvan inmiddels mogelijk niemand meer in leven is. Anders dan in het Kompas staat was er, behalve Peter White, dus nog een enig kind onder de bemanningsleden van de Wangle III
We lopen terug naar het station en volgen de spoorlijn langs North Worple Way. We passeren de garage, de Montessorischool en de kerk van mary Magdalene. Ook komen we langs de Alder Road, waar tot 2000 het hoofdkwartier van de 1st Mortlake Sea Scouts gevestigd was.
Als ik het even niet meer houd en bijna begin te janken, pak ik het kompas en poets het op met mijn zakdoek en een beetje spuug. Met spuug? Steeds zie ik Brians van walging vertrokken gezicht voor me.
‘Ja vriend, met spuug,’ zeg ik dan hardop. ‘We doen allemaal wel eens iets wat de ander niet leuk vindt.’
‘Maar als hij terugkomt... Als Brian weer voor me staat…dan zal hij zien dat altijd goed gezorgd heb voor het kompas van zijn opa.
Het moet een indrukwekkend gezicht zijn, vier lijkwagens en een heleboel volgwagens met zwarte linten. Overal blijven mensen staan. Auto’s parkeren langs de kant om ons de ruimte te geven. Je voelt dat mensen hun adem inhouden, zich afvragen wat er aan de hand is, van wie de lichamen in de wagens zijn. Precies op het moment dat de boot van Texel in de have n van Den Helder aanmeert komen wij aan. Vanaf de parkeerplaats zien we hoe de Hollandse vlag en het vaandel van de rederij op het schip halfstok zakken. Tientallen scouts in Hollandse uniformen komen om ons heen staan. Een doodstille erewacht van ons naar de boot. Zeemeeuwen krijsen boven onze hoofden en golven klotsen tegen de aanlegsteiger. Voor de rest klinkt er ineens geen enkel geluid meer. Ik krijg het ijskoud.
------------------------
Op een warme zomerdag brengt de veerboot ons van het Duitse vasteland langs Fohr naar het afgelegen Duitse Waddeneiland Amrum, waar John Weeden en Peter White werden gevonden. Het is duidelijk dat toerisme op dit eiland een belangrijke bron van inkomsten is. Voorheen leefden de eilanders vooral van zoutwinning, landbouw en visserij en walvisvaart, maar de vissershuisjes hebben plaatsgemaakt voor mooie rietgedekte vakantiewoningen en de straten zijn vol vakantiegangers.
Maurice was net een paar weken zestien jaar toen hij aan boord van de Wangle III stapte. Hij leerde voor technisch tekenaar. Maar zijn we helaas niet over hem te weten gekomen. Zelfs een oproep in de kranten van Mortlake voor meer informatie leverde verder geen gegevens op. Maurice was enig kind in een kleine familie, waarvan inmiddels mogelijk niemand meer in leven is. Anders dan in het Kompas staat was er, behalve Peter White, dus nog een enig kind onder de bemanningsleden van de Wangle III
We lopen terug naar het station en volgen de spoorlijn langs North Worple Way. We passeren de garage, de Montessorischool en de kerk van mary Magdalene. Ook komen we langs de Alder Road, waar tot 2000 het hoofdkwartier van de 1st Mortlake Sea Scouts gevestigd was.
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Het bekroonde boek moet voldoen aan de volgende eisen:
1. Het moet aantrekkelijk zijn voor de doelgroep.
2. Het moet informatief en historisch betrouwbaar zijn - moet iets toevoegen aan het historisch besef.
3. Het moet van literaire kwaliteit zijn en een meeslepend en mooi verhaal zijn.
Het is wel lastig deze vragen te beantwoorden omdat het boek in twee delen uiteen valt, en die toch wel erg verschillen van elkaar.
1. Het fictieve deel zal kinderen zeker aanspreken, het is een spannend verhaal, het maakt nieuwsgierig.
2. Deel twee laat er natuurlijk geen twijfel aan bestaan dat de feiten echt zijn. Het wordt zeer compleet verteld. Maar of dit deel de jeugd aanspreekt?
Historisch besef, hm, het is voor een jongere van nu moeilijk zich te verplaatsen in de jongens van zoveel jaar geleden.
3. Ook hier geldt: het eerste deel is meeslepend en spannend. Het tweede is voor de nieuwsgierige lezer die wat meer kan hebben.
De literaire kwaliteit? dik in orde vind ik.
Een acht.
1. Het moet aantrekkelijk zijn voor de doelgroep.
2. Het moet informatief en historisch betrouwbaar zijn - moet iets toevoegen aan het historisch besef.
3. Het moet van literaire kwaliteit zijn en een meeslepend en mooi verhaal zijn.
Het is wel lastig deze vragen te beantwoorden omdat het boek in twee delen uiteen valt, en die toch wel erg verschillen van elkaar.
1. Het fictieve deel zal kinderen zeker aanspreken, het is een spannend verhaal, het maakt nieuwsgierig.
2. Deel twee laat er natuurlijk geen twijfel aan bestaan dat de feiten echt zijn. Het wordt zeer compleet verteld. Maar of dit deel de jeugd aanspreekt?
Historisch besef, hm, het is voor een jongere van nu moeilijk zich te verplaatsen in de jongens van zoveel jaar geleden.
3. Ook hier geldt: het eerste deel is meeslepend en spannend. Het tweede is voor de nieuwsgierige lezer die wat meer kan hebben.
De literaire kwaliteit? dik in orde vind ik.
Een acht.
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
En uit... Het is weer een heel ander boek dan de rest. Bijna non-fictie maar dat is het ook niet.
Morgen mijn recensie.
Dettie
Morgen mijn recensie.
Dettie
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Mijn recensie is nu ook te lezen.
zie http://www.leestafel.info/joyce-pool
Persoonlijk denk ik niet dat veel kinderen zullen afhaken bij deel twee maar dan kijk ik wel naar mezelf. Ik wil altijd graag meer weten en zo'n verhaal achter het boek vind ik heel interessant. Dat deel is natuurlijk wel heftig met al die doden en de zes kisten die door de straten gedragen werden. Toch is de hele zoektocht wel bijzonder en duidelijk beschreven en voor mij een mooie toevoeging bij het verhaal.
Het verhaal over Davey is prachtig en erg invoelend geschreven. Het zal je maar gebeuren...
Nu de beoordeling voor de prijs
Het bekroonde boek moet voldoen aan de volgende eisen:
1. Het moet aantrekkelijk zijn voor de doelgroep.
2. Het moet informatief en historisch betrouwbaar zijn - moet iets toevoegen aan het historisch besef.
3. Het moet van literaire kwaliteit zijn en een meeslepend en mooi verhaal zijn.
1. Ik denk niet dat het aantrekkelijk is voor de héle doelgroep. Daarvoor is het verhaal toch teveel neigend naar non-fictie ondanks het mooie gevoelige deel 1 .
2. Wat informatief en historisch betrouwbaar zijn betreft, krijgt het boek van mij een dikke 10. Ik heb zelden een jeugdboek gelezen waarvan de research zo grondig is gedaan als dit boek.
3. Deel 1 van het boek is zeker meeslepend en van literaire kwaliteit, dat kan ook haast niet anders bij Joyce Pool. Deel 2 is pure non-fictie. Meeslepend? Misschien, voor de liefhebber, maar het is vooral informatief en ook in informatieve taal geschreven.
Op zich is het een fantastisch boek maar ik denk niet dat het de prijs wint, juist vanwege deel 2.
Wat ik wel vrij bizar en ondoordacht vind, is dat op de achterflap met grote letters staat:
Een boek voor alle zeeliefhebbers en iedereen met een hart voor avontuur.
Beetje grof als jouw kind zo is omgekomen, lijkt me, om dit verhaal af te doen als een avontuur.
Dettie
zie http://www.leestafel.info/joyce-pool
Persoonlijk denk ik niet dat veel kinderen zullen afhaken bij deel twee maar dan kijk ik wel naar mezelf. Ik wil altijd graag meer weten en zo'n verhaal achter het boek vind ik heel interessant. Dat deel is natuurlijk wel heftig met al die doden en de zes kisten die door de straten gedragen werden. Toch is de hele zoektocht wel bijzonder en duidelijk beschreven en voor mij een mooie toevoeging bij het verhaal.
Het verhaal over Davey is prachtig en erg invoelend geschreven. Het zal je maar gebeuren...
Nu de beoordeling voor de prijs
Het bekroonde boek moet voldoen aan de volgende eisen:
1. Het moet aantrekkelijk zijn voor de doelgroep.
2. Het moet informatief en historisch betrouwbaar zijn - moet iets toevoegen aan het historisch besef.
3. Het moet van literaire kwaliteit zijn en een meeslepend en mooi verhaal zijn.
1. Ik denk niet dat het aantrekkelijk is voor de héle doelgroep. Daarvoor is het verhaal toch teveel neigend naar non-fictie ondanks het mooie gevoelige deel 1 .
2. Wat informatief en historisch betrouwbaar zijn betreft, krijgt het boek van mij een dikke 10. Ik heb zelden een jeugdboek gelezen waarvan de research zo grondig is gedaan als dit boek.
3. Deel 1 van het boek is zeker meeslepend en van literaire kwaliteit, dat kan ook haast niet anders bij Joyce Pool. Deel 2 is pure non-fictie. Meeslepend? Misschien, voor de liefhebber, maar het is vooral informatief en ook in informatieve taal geschreven.
Op zich is het een fantastisch boek maar ik denk niet dat het de prijs wint, juist vanwege deel 2.
Wat ik wel vrij bizar en ondoordacht vind, is dat op de achterflap met grote letters staat:
Een boek voor alle zeeliefhebbers en iedereen met een hart voor avontuur.
Beetje grof als jouw kind zo is omgekomen, lijkt me, om dit verhaal af te doen als een avontuur.
Dettie
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Je hebt wel gelijk, maar het boek is geschreven als een avontuur. Dat gingen die jongens doen: een avontuur beleven.
Waarschijnlijk lezen de nabestaanden het niet.
De kanshebbers zitten nu in zenuwen!!!
Waarschijnlijk lezen de nabestaanden het niet.
De kanshebbers zitten nu in zenuwen!!!
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Dat wilde ik nog kwijt: knap dat het je gelukt is ze allemaal te lezen!
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Jaaa, ik was erg helemaal blij om! Het is ook erg leuk om te doen. Vooral ook om onze meningen daarover te lezen. We waren het redelijk eens!
Dettie
Dettie
Re: # Joyce Pool - Het kompas (13+)
Ja, deze keer wel...
Terug naar “Kinder- en jongerenboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 60 gasten