De kleine fee Twinkel doet haar naam eer aan, het boek glinstert je tegemoet en als je het boek openslaat begrijp je gelijk dat er nog veel meer getwinkeld gaat worden.
Lees verder http://www.leestafel.info/katharine-holabird
Dettie
Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Niet zo streng, Dettie. Soms mag het ook best gewoon alleen maar leuk zijn!
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Haha ik ben nooit echt streng. Zelf vind ik het gewoon erg glitterig allemaal maar roep ook dat kleine meisjes dit waarschijnlijk prachtig zullen vinden.
Maar ja sons mag je ook wel eens iets minder enthousiast zijn toch?
Dettie
Maar ja sons mag je ook wel eens iets minder enthousiast zijn toch?
Dettie
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Dat is zelfs heel normaal. Wij hebben ook onze eigen smaak.Als ik een boek 'minder' vind, denk ik: hoe zou de doelgroep het beoordelen? Ben ik zelf die doelgroep, dan ben ik negatiever dan wanneer het voor een andere groep is geschreven.
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Ja zo werkt dat inderdaad. Ik ben bij boeken voor volwassenen ook 'strenger' dan voor kinderen als het boek wel goed op het kind gericht is.
Bij kinderboeken let ik ook meer op goed woordgebruik/correcte taal en eventuele informatie/leermomenten of iets dergelijks. Bij boeken voor hele kleintjes ook op de eventueel pittige inhoud. Ik kreeg vaak mails van moeders met de vraag of het boek akelig afliep dus dat zet ik er nu maar bij.
Maar ik vind het wel altijd vervelend als ik niet zo gecharmeerd ben van een boek. Er zit zoveel tijd en werk in en met dat in je achterhoofd is het akelig om een minder positief verslag te schrijven.
Bij boeken voor volwassenen heb ik daar wel wat minder moeite mee.
Dettie
Bij kinderboeken let ik ook meer op goed woordgebruik/correcte taal en eventuele informatie/leermomenten of iets dergelijks. Bij boeken voor hele kleintjes ook op de eventueel pittige inhoud. Ik kreeg vaak mails van moeders met de vraag of het boek akelig afliep dus dat zet ik er nu maar bij.
Maar ik vind het wel altijd vervelend als ik niet zo gecharmeerd ben van een boek. Er zit zoveel tijd en werk in en met dat in je achterhoofd is het akelig om een minder positief verslag te schrijven.
Bij boeken voor volwassenen heb ik daar wel wat minder moeite mee.
Dettie
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Gek eigenlijk, want ik durf aan te nemen dat een schrijver er altijd echt voor gaat of het nu om een kinderboek of een boek voor volwassenen gaat.
Misschien is dat omdat een volwassene beter zelf kan oordelen? Hm, gezien het feit dat het volwassenen zijn die een boek kiezen voor een kind, kan dat ook niet.
Gewoon omdat het voor een volwassene moeilijker is je te verdiepen in de geest van een kind?
Ik weet niet of ik een verschil maak in beoordeling. Ik vind het denk ik net zo moeilijk als de schrijver om me in een kind te verplaatsen.
Misschien is dat omdat een volwassene beter zelf kan oordelen? Hm, gezien het feit dat het volwassenen zijn die een boek kiezen voor een kind, kan dat ook niet.
Gewoon omdat het voor een volwassene moeilijker is je te verdiepen in de geest van een kind?
Ik weet niet of ik een verschil maak in beoordeling. Ik vind het denk ik net zo moeilijk als de schrijver om me in een kind te verplaatsen.
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Bij sommige kinderboekenschrijvers denk ik wel eens dat ze op hun routine varen en daardoor minder presteren dan ze eigenlijk zouden kunnen. Als ze meer moeite deden zou het verhaal beter zijn. Maar misschien ga ik nu te ver en staan ze 'gewoon' teveel onder druk om met een nieuw boek te komen.
Bij boeken voor volwassenen heb ik dat minder, maar ik lees ook weinig volwassenen boeken van dezelfde schrijver. Catherine Cookson had bijvoorbeeld wèl een soort vast patroon in haar boeken en op gegeven moment herken je dat en wordt het minder leuk om te lezen. Maar ze zal ze vast met goede intensies geschreven hebben.
Sommige schrijvers zijn in mijn ogen wel duidelijk op choqueren, op effect, uit, bijv. heel vrouwonvriendelijk of zeer heftige vrijpartijen die duidelijk alleen om de smeuïgheid toegevoegd zijn en dan ben ik niet aardig. Dat vind ik afbreuk doen aan de kunst van het schrijven, dan is het choqueren belangrijker dan het verhaal of de stijl.
Ik weet niet of een volwassene zich moeilijk kan verdiepen in de geest van het kind. De goede kinderboekenschrijvers kunnen dat volgens mij juist wel en dat maakt hun verhalen ook zo mooi. Maar ik lees vaak voor de hele kleintjes en jij meer voor ca. 10 jaar en ouder. Daar zit ook weer een wereld van verschil in.
Dettie
Bij boeken voor volwassenen heb ik dat minder, maar ik lees ook weinig volwassenen boeken van dezelfde schrijver. Catherine Cookson had bijvoorbeeld wèl een soort vast patroon in haar boeken en op gegeven moment herken je dat en wordt het minder leuk om te lezen. Maar ze zal ze vast met goede intensies geschreven hebben.
Sommige schrijvers zijn in mijn ogen wel duidelijk op choqueren, op effect, uit, bijv. heel vrouwonvriendelijk of zeer heftige vrijpartijen die duidelijk alleen om de smeuïgheid toegevoegd zijn en dan ben ik niet aardig. Dat vind ik afbreuk doen aan de kunst van het schrijven, dan is het choqueren belangrijker dan het verhaal of de stijl.
Ik weet niet of een volwassene zich moeilijk kan verdiepen in de geest van het kind. De goede kinderboekenschrijvers kunnen dat volgens mij juist wel en dat maakt hun verhalen ook zo mooi. Maar ik lees vaak voor de hele kleintjes en jij meer voor ca. 10 jaar en ouder. Daar zit ook weer een wereld van verschil in.
Dettie
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Ben ik nu negatief als ik zeg dat kinderboekenschrijvers dat 'juist niet' doen? Of dat hun 'kennis van de kinderziel' maar voor een zeer kleine groep kinderen geldt?
Als ik zie wat kinderen lenen en ook lezen, dan is dat toch vooral wat wij oneerbiedig (bijna-)pulp noemen. Als je je in een kinderziel zou verdiepen dan zie je - dat is overigens bij volwassenen precies hetzelfde! - gemakzucht en zelfs sensatiebelustheid( ander woord?).
En nu ga ik dus zeker niet beweren dat die betere schrijvers hun betere boeken niet zouden moeten schrijven, integendeel! Ieder kind dat over de streep getrokken wordt is er een!
Waarschijnlijk voer Cookson dan ook op routine, zoals dat bij meer schrijvers is. Niet dat dat het schrijven automatisch makkelijker maakt!
En er zijn mensen die altijd maar meer van hetzelfde willen!
Eigenlijk moet dat ook zo zijn: voor elk wat wils. Maar daarom is de beoordeling ook zo lastig.
Als ik zie wat kinderen lenen en ook lezen, dan is dat toch vooral wat wij oneerbiedig (bijna-)pulp noemen. Als je je in een kinderziel zou verdiepen dan zie je - dat is overigens bij volwassenen precies hetzelfde! - gemakzucht en zelfs sensatiebelustheid( ander woord?).
En nu ga ik dus zeker niet beweren dat die betere schrijvers hun betere boeken niet zouden moeten schrijven, integendeel! Ieder kind dat over de streep getrokken wordt is er een!
Waarschijnlijk voer Cookson dan ook op routine, zoals dat bij meer schrijvers is. Niet dat dat het schrijven automatisch makkelijker maakt!
En er zijn mensen die altijd maar meer van hetzelfde willen!
Eigenlijk moet dat ook zo zijn: voor elk wat wils. Maar daarom is de beoordeling ook zo lastig.
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Ja je hebt gelijk. Het is soms mijn grote frustratie dat als wij vertellen over mooi geschreven boeken met een schitterende inhoud er nauwelijks reacties komen, maar zo gauw er iets geplaatst wordt van een bekende schrijver/schrijfster dan is het raak. Onbekend is nog steeds onbemind.
Mooi voorbeeld is Slum dog millionaire, eerst het boek, wat wel aardig gevonden werd, maar na de film werd het ineens een hit.
En ook wat jij 'zegt' sensatie speelt zeker mee en ook het populaire programma DWDD, (De Wereld Draait Door) als een boek daar wordt genoemd dan hoppa, succes verzekerd. (Nu zijn dat geen slechte boeken.) Of zoals de schrijver Robert Vuisje die ineens over gekleurde vrouwen met grote borsten schreef. Sensatie!
Het lijkt alsof mensen geen eigen mening durven te hebben. Pas als ze het oordeel van anderen weten, hebben zij ook een 'mening'. In feite is dat ook gemakzucht. Het lijkt alsof ze alleen verstrooiïng zoeken en meer diepgang liever niet. Misschien is dat ook wel te confronterend, ik weet het niet. Dat vind ik wel eens moeilijk, hoewel ik geweld in boeken ook liever niet lees hoe literair verwoord ook. Dus ik moet ook de hand in eigen boezem steken.
Dettie
Mooi voorbeeld is Slum dog millionaire, eerst het boek, wat wel aardig gevonden werd, maar na de film werd het ineens een hit.
En ook wat jij 'zegt' sensatie speelt zeker mee en ook het populaire programma DWDD, (De Wereld Draait Door) als een boek daar wordt genoemd dan hoppa, succes verzekerd. (Nu zijn dat geen slechte boeken.) Of zoals de schrijver Robert Vuisje die ineens over gekleurde vrouwen met grote borsten schreef. Sensatie!
Het lijkt alsof mensen geen eigen mening durven te hebben. Pas als ze het oordeel van anderen weten, hebben zij ook een 'mening'. In feite is dat ook gemakzucht. Het lijkt alsof ze alleen verstrooiïng zoeken en meer diepgang liever niet. Misschien is dat ook wel te confronterend, ik weet het niet. Dat vind ik wel eens moeilijk, hoewel ik geweld in boeken ook liever niet lees hoe literair verwoord ook. Dus ik moet ook de hand in eigen boezem steken.
Dettie
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Nu kom je bij de vraag: waarom lezen wij? Waarschijnlijk lezen de meeste kleine en grote mensen ter ontspanning. Het moet leuk zijn, afleiden van de dagelijkse sleur. Jij en ik leren graag iets uit en van boeken, en natuurlijk zijn er meer mensen die dat willen, maar we zijn een minderheid.
Zelfs het systeem op school, iedere dag het eerste half uur lezen, daar merk ik dat de meeste kinderen het lekker vinden, even nog een half uurtje niet 'moeten', geen sommen, geen taaloefeningen, gewoon lekker lezen. En geef ze eens ongelijk!
Gemakzucht zie je al op jonge leeftijd: als niemand de betere boeken aanprijst, pakken ze die niet eens! Want als de meeste kinderen leven van een loser lezen, dan is dat een veilige keuze, dat vinden iedereen leuk, dus ik vast ook wel. Gelukkig Zijn er kinderen die het niet leuk vinden, maar opnieuw: een minderheid.
Misschien is dat ook wel een reden dat ik debuten lees. Omdat ik geen televisie zie, en ook flapteksten negeer heb ik meestal geen idee in welke wereld ik binnentreed. Ik wil juist nièt lezen wat iedereen leest. Ik ben een dissident pur sang! Bevalt me prima!
Zelfs het systeem op school, iedere dag het eerste half uur lezen, daar merk ik dat de meeste kinderen het lekker vinden, even nog een half uurtje niet 'moeten', geen sommen, geen taaloefeningen, gewoon lekker lezen. En geef ze eens ongelijk!
Gemakzucht zie je al op jonge leeftijd: als niemand de betere boeken aanprijst, pakken ze die niet eens! Want als de meeste kinderen leven van een loser lezen, dan is dat een veilige keuze, dat vinden iedereen leuk, dus ik vast ook wel. Gelukkig Zijn er kinderen die het niet leuk vinden, maar opnieuw: een minderheid.
Misschien is dat ook wel een reden dat ik debuten lees. Omdat ik geen televisie zie, en ook flapteksten negeer heb ik meestal geen idee in welke wereld ik binnentreed. Ik wil juist nièt lezen wat iedereen leest. Ik ben een dissident pur sang! Bevalt me prima!
Re: Katharine Holabird & Sarah Warburton - Twinkel doet een wens 4+
Ik vond een interview met Inge Bergh:
'De voorbije tien jaar ontdekte ik dat ik enorm hou van humor in boeken. Knotsgekke situaties, woordspelletjes en –grappen, ik ben er dol op. Ik vind het ook leuk om een humoristische draai aan een verhaal te geven. Zoals de zus die haar broer op een rommelmarkt te koop zet omdat hij op haar zenuwen werkt. (Broer Te Koop). Een bange Tok de kip die met een ei in haar broek zit (Tok Is Het Beu). Of de man die Warre, die de weg kwijt is, de raad geeft om vooral te blijven waar hij is: zo zal hij zeker niet verdwalen (Warres Vleugels).
Na het schrijven van ‘Zie Me Dan’, dat vooral door volwassenen werd gesmaakt vanwege de mooie taal, kreeg ik veel trieste verhalen van eenzame sleutelkinderen te horen. Ze hadden zich herkend in het boek. Toen vroeg ik mij af of herkenning genoeg is? Had ik ze niet meer kunnen geven? En waarom is het vaak gemakkelijker om verdriet en ellende in mooie taal te omschrijven dan, bijvoorbeeld, geluk en levenslust?
Ik besloot dat ik lezertjes niet alleen herkenning, maar ook een mogelijkheid tot ontsnappen wil geven: vrolijkheid en ontspanning in een wereld die soms strak staat van enorm menselijk leed en onrust. Ik wil goede boeken schrijven die grappig zijn en ook een beetje spannend. Dat waren de boeken die ik als kind zelf graag las.'
Je leest hier wat volwassenen aanspreekt in een kinderboek, en wat kinderen liever willen!
'De voorbije tien jaar ontdekte ik dat ik enorm hou van humor in boeken. Knotsgekke situaties, woordspelletjes en –grappen, ik ben er dol op. Ik vind het ook leuk om een humoristische draai aan een verhaal te geven. Zoals de zus die haar broer op een rommelmarkt te koop zet omdat hij op haar zenuwen werkt. (Broer Te Koop). Een bange Tok de kip die met een ei in haar broek zit (Tok Is Het Beu). Of de man die Warre, die de weg kwijt is, de raad geeft om vooral te blijven waar hij is: zo zal hij zeker niet verdwalen (Warres Vleugels).
Na het schrijven van ‘Zie Me Dan’, dat vooral door volwassenen werd gesmaakt vanwege de mooie taal, kreeg ik veel trieste verhalen van eenzame sleutelkinderen te horen. Ze hadden zich herkend in het boek. Toen vroeg ik mij af of herkenning genoeg is? Had ik ze niet meer kunnen geven? En waarom is het vaak gemakkelijker om verdriet en ellende in mooie taal te omschrijven dan, bijvoorbeeld, geluk en levenslust?
Ik besloot dat ik lezertjes niet alleen herkenning, maar ook een mogelijkheid tot ontsnappen wil geven: vrolijkheid en ontspanning in een wereld die soms strak staat van enorm menselijk leed en onrust. Ik wil goede boeken schrijven die grappig zijn en ook een beetje spannend. Dat waren de boeken die ik als kind zelf graag las.'
Je leest hier wat volwassenen aanspreekt in een kinderboek, en wat kinderen liever willen!
Terug naar “Kinder- en jongerenboeken”
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 33 gasten