# Philip Reeve - Mortal Engines (13+)

[Marjo]

Het boek is al vijftien jaar oud! Ook het idee om er een film van te maken heeft lang op de plank gelegen. Maar die film is er (nee, nog niet gezien), en ook een filmeditie van het boek. Het zou me niets verbazen als de andere delen ook volgen.

Lees meer: http://www.leestafel.info/p-reeve

-

[Dettie]

Wat een akelig verhaal!
Veel fantasie hebben is leuk maar waarom dan zo gewelddadig en ook vrij luguber, het zal vast goed aflopen maar toch...
Ik snap eigenlijk nooit zo waarom zoiets geschreven moet worden. Maar ja dat denk ik bij veel thrillers ook.

Dettie

[Marjo]

Waarom zoiets geschreven moet worden, daar kun je inderdaad verschillend over denken. Maar de wereld is niet alleen maar rozengeur en maneschijn, integendeel zelfs.
Misschien wordt onze maatschappij in een boek als dit erg zwart voorgesteld, maar er is altijd dat ene lichtpuntje is, in de zin van de strijd tegen het kwade. Die wordt immers gevoerd door de 'goeden'?

[Dettie]

Nee, rozengeur en maneschijn hoeft zeker niet, maar zo zwartgallig dingen weergeven hoeft ook weer niet, in mijn ogen dan he.
De strijd tegen kwaad en goed kan ook wat minder luguber, minder zwart-wit denk ik dan.
Maar ja, ik las net een artikel over hooggevoelige mensen en het hoort erbij dat ik zo denk.

"Een hoogsensitief mens neemt het volledige boek door en leeft daarbijmee met de verschillende personages die beschreven worden. De hoogsensitieve persoon verwerkt alle informatie dieper en grondiger, wat zowel de voordelen als ook de nadelen van deze persoonseigenschap kan verklaren."

Eindelijk bevestiging haha

Dettie

[Marjo]

Maar doe je dat ook met de wereldgebeurtenissen? Met de krant, de televisie? Dat is de werkelijke achtergrond van een verhaal als dit.

[Dettie]

Ja, het komt bij mij altijd erg binnen, ik kijk ook geen journaal, ik probeer wel de kranten te lezen als het even kan om toch een beetje op de hoogte te blijven. Maar ook niet alles, daar word ik écht beroerd van. Ik lees wel diagonaal over de aanslag in Straatsburg bijvoorbeeld. Maar ga niet uitgebreid de berichten daarover lezen, daar ben ik anders dagen van slag van. In het artikel staat ook.

"Hoogsensitieve mensen kunnen uit hun omgeving subtiele signalen oppikken en deze diepgaand verwerken. Hun zenuwstelsel is gelijk aan dat van ieder ander mens. Toch kunnen ze, doordat ze 'meer doen' met de prikkels die ze krijgen aangeboden, veel dieper voelen [...]."

Hooggevoelig zijn is aangeboren en aan een kant lastig maar aan de andere kant leef je wel heel intens, ook de mooie dingen voel je intenser.
Het is alleen jammer dat de maatschappij je al gauw veroordeelt omdat je heftiger reageert op zaken dan de doorsnee mens.

Dettie

[Marjo]

Dan is het inderdaad logisch dat je ook niet graag een boek zou lezen dat de werkelijkheid weerspiegelt.
Als ik zoiets lees, dan weet ik wel dat het in de echte wereld er ook zo aan toe gaat, maar ervaren en dus invoelen doe ik het niet. Het blijft voor mij dus op afstand.
Inderdaad: jij kan heel lyrisch zijn over een bloem, terwijl ik dan denk: mooi en over tot de orde van de dag.

[Dettie]

Ik lees wel graag non-fictie, maar dan kies ik wel heel bewust de onderwerpen. Ik heb een hekel aan romans die de waarheid onrecht aan doen omdat de kennis ontbreekt of de kennis niet voldoende is. (Tenzij het aangegeven is dat het bewust fictie is)
Vooral over psychische aandoeningen kan ik daar slecht tegen omdat die groep mensen al zo kwetsbaar is.

Ja ik kan inderdaad intens genieten van bloemen, planten, natuur etc... en boeken

Dettie

[Marjo]

Je bedoelt - muggenziften - als er niet goed geschreven wordt over psychische problemen? Of wil je het ook niet lezen zelfs al is het helemaal juist?

Dat is overigens een onderwerp waar ik ook niet dol op ben, al die psychische al dan niet aangeboren 'afwijkingen'(dat zijn het niet altijd, mag een mens nog wel 'anders' zijn?) waar zoveel over geschreven wordt, fictie en non-fictie, niet echt mijn ding.

Ik geniet ook van bloemen hoor, maar minder intens.

[Dettie]

Ja ik vind het erg als in een roman psychische problemen een beetje sensatie-achtig gebracht worden en simpele oplossingen voor de aandoeningen gebruikt worden, terwijl het allemaal in het echt niet zo makkelijk - veel heftiger - is dan de roman omschrijft. Dat stoort me en het neemt de mensen die aan die aandoeningen lijden niet serieus. Ik wil het wel lezen als het klopt, in overeenstemming met de aandoening is, of vrij realistisch is. Helaas weet je dat nooit van te voren bij een boek. Dat maakt overigens niet dat een roman dan loodzwaar hoeft te zijn, ook bij psychische aandoeningen kan er gelachen worden maar dan wel met realisme en respect.

Ik vind dat romans waarin de schrijver zich slecht georienteerd en slecht geïnformeerd heeft over psychische problemen meer kwaad dan goed doen. Dat vind ik erg. Daarom lees ik dan liever non-fictie dan fictie.

Het boek van Mark Haddon over Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht vond ik wel goed bijvoorbeeld. Dat deed geen onrecht aan kinderen met autisme. (ik heb vrienden met twee autitsische kinderen)
Ik ben nu ook een prachtig non-fictie boek aan het lezen over een vader met een aan drugs verslaafde zoon. Het is realiteit maar goed geschreven waardoor het qua stijl, leest als een roman. Het is ook heftig, maar wel écht.

Over bepaalde onderwerpen in een roman lees ik liever gewoon niet, zoals over slachtvelden in oorlogen. Daar word ik echt/letterlijk beroerd van.

Dettie

[Marjo]

Gelukkig hebben we allebei andere domeinen waarover we liever niet lezen. Zo komt hier meer aan bod als wanneer we dezelfde mening hadden!

[Dettie]

Ja precies!