Marianne Busser en Ron Schröder- Liselotje gaat dansen (tot 6 jaar)

[Marjo]

Echt weer leuk!

Lees meer: http://www.leestafel.info/m-busser-a-r-schroeder

[Annemarie]

Wat een vrolijk verhaal weer! De rijmvorm vind ik ook leuk.

[Dettie]

Mag ik heel eerlijk zijn? Ik vind het versje nogal simpel en makkelijk (wel vrolijk inderdaad). Voor deze twee mensen, die boeken vol rijmen, moet dat toch wel een beetje beter kunnen. Maar ik stoor me nogal snel aan rijmen hoor, ik vind ze gauw slecht. Persoonlijk vind ik Bette Westera en Johanna Kruit heel mooi en goed rijmen. Zij hebben ook altijd een mooi ritme in hun rijm. Maar heel veel rijm in kinderboeken vind ik dus niet zo goed. Het meest erge is afbreken aan het eind van een regel om het maar te laten rijmen. Bijvoorbeeld:

Pietje zag zijn vader
kind kom wat nader
sprak de vader toen
nee, want ik moet de hoen-
deren nog eten geven.

Zoiets dus. Heel lelijk. En het gebeurt eigenlijk veel te vaak. Maar dat doen Busser & Schröder gelukkig niet.

Dettie

[Annemarie]

Ik vind het rijmpje in de recensie juist leuk vanwege de eenvoud. Het is voor heel jonge kinderen, dan mag het van mij wel wat simpeler.

Een woord in een rijmpje afbreken vind ik ook erg lelijk. Dan moet de auteur/vertaler maar een ander woord bedenken.

[Dettie]

Ja ik ben erg lastig wat rijm betreft hoor. Die zijn bij mij niet snel goed.
Simpel is wel goed, maar soms maken kinderboekenschrijvers ze wel héél erg simpel.
Maar ja, gelukkig denken een heleboel mensen er niet zo als ik over, anders werden er niet zoveel boekjes van dit stel uitgegeven.

Dettie

[Renate]

Ik moet zeggen dat het rijmpje in het voorbeeld me ook niet echt kan bekoren.

[Marjo]

Ik ben het - natuurlijk - met Annemarie eens! Juist die eenvoud spreekt mij ook aan, het is wel bedoeld voor kinderen van vier jaar. Maar ik vind ze zelf ook lekker om voor te lezen.
Dat is natuurlijk ook de reden dat ik een fan ben van deze schrijvers.

[Renate]

Voor mijn gevoel zit er een verschil tussen eenvoud en iets wat in mijn ogen als gemakzuchtig overkomt.

[Dettie]

Erik van Os en Elle van Lieshout hebben ooit eens een heel leuk verhaal van Janis Ian met geweldige speelse rijm 'vertaald' in het Nederlands. Tenenkrommend erg. Als ze het nu nog écht vertaald hadden dan kun je nog zeggen, ja maar die tekst vertalen is zo moeilijk. maar ze hadden bijna een heel ander verhaal ervan gemaakt en het mooie ritme van het origineel was helemaal ver te zoeken. Ook van deze doorgewinterde rijmers had ik veel beter verwacht.
Het is eigenlijk wat Renate zegt, het komt wat gemakzuchtig over. Dat is denk ik ook wat me stoort bij heel veel kinderboekenrijmers.

Dettie

[Marjo]

Ik wacht met ongeduld op een boek vol rijm van jullie hand...

[Renate]

Dat is een wat bizarre reactie. Alsof een muziekcriticus zelf eerst maar muziek moet gaan maken, voor hij een negatief oordeel mag geven over andermans werk.

Ik zou bijna zeggen, kijk eens naar het werk van Annie M.G. Schmidt.

[Marjo]

Laat ik me dat toevallig hebben voorgenomen om morgen eens te doen.
Het was niet echt serieus bedoeld, maar ik weet niet hoe ik die poppetjes moet gebruiken.

[Dettie]

Ooit, heel lang geleden (het lijkt wel het begin van een sprookje!) heb ik een recensie op rijm gezet omdat het boek (voor volwassenen) ook in rijm was geschreven. Zie

http://www.leestafel.info/koenegracht-en-kuyper

Dus het begin is er.

En die poppetjes kun je plaatsen als je niet het scherm voor 'snelle reactie' gebruikt maar op de knop 'Plaats reactie' klikt, dan heb je rechts poppetjes te kust en te keur. (Jij blij haha)

Groetjes van een Dettie die uitkijkt naar en trek heeft in een bakkie
Lief he

[Marjo]

Waar kijk je naar uit??? Wat is dat?
Ik geef meteen maar toe dat ik eigenlijk niet zo'n zin heb om die gekke dingen te gebruiken, maar ja, soms zorgt het er wel voor dat ik harder overkom dan ik het bedoel.
Ik wil alleen maar zeggen dat het soms makkelijk is om kritiek te leveren, doe het zelf maar eens denk ik dan. Ik doe het hen niet na. Maar Dettie dus wel..

[Renate]

Ik weet niet of het gemakkelijk is om kritiek te leveren. Het lijkt misschien soms zo, maar dat is het niet. De een zal andere eisen aan een boek stellen dan de ander. De ene persoon zal te teksten van Jan Smit het toppunt van diepzinnigheid vinden, terwijl iemand anders ze vreselijk vind. Zo is het ook met het rijmpje in het voorbeeld. Ik vind het gewoon niet erg geslaagd.

[Dettie]

Dat is een poppetje met een kerstmuts, Marjo

Ja Renate precies, ik vind kritiek leveren nooit prettig, maar dan had ik nooit moeten beginnen aan Leestafel natuurlijk.
En smaken verschillen nu eenmaal. Ik denk dat het inderdaad persoonlijke voorkeuren zijn. Ik mag ook graag nadat ik mijn recensie geplaatst heb, kijken wat andere mensen vinden. Soms vinden anderen een boek vreselijk en ik mooi en andersom. Dat vind ik wel leuk en soms zijn hun opmerkingen, het waarom van hun kritiek, verrassend. Dan lees je iets wat je zelf niet gezien of opgemerkt had. Dat laat je gelijk op een andere manier naar een verhaal kijken.

Dettie

[Renate]

Het hangt natuurlijk ook af van de vorm waarin kritiek wordt gegoten. Als je goed kunt aangeven, waarom iets je niet bevalt, dan is dat uiteindelijk altijd het prettigst. Er zit een verschil in roepen: "Dit is waardeloos", of beschrijven waarom je de rijmpjes in het boek wat minder geslaagd vindt.