Matthew Quick - Gefeliciteerd, Leonard Peacock (15+)

[Marjo]

Zo mooi..

Lees meer: http://www.leestafel.info/m-quick

-

[Anton]

Je hebt van die boeken die door velen positief of lovend beoordeeld worden. Dit is er zo een. Voor mij werkte het boek helaas niet. Stond er misschien niet voor open, misschien was de stapel te lezen boekmaterialen te groot, maar voor mij ontbrak het gevoel van urgentie dit verhaal te lezen. De lange flashbacks doorlopend op volgende bladzijden werkten storend. Och, dat heb je soms en in onderhavig geval is dat van toepassing.

[Marjo]

Ook hier heb je gelijk: soms ben je niet in de stemming voor een bepaald boek.
Met flashbacks bedoel je de voetnoten? Die kon je ook overslaan, maakt voor het verhaal niets uit. Als je de verhalen bedoelt die horen bij een van de personen aan wie de jongen een cadeau gaat brengen, dat kan je niet overslaan, want dan begrijp je niet waarom die mensen speciaal zijn.
Misschien nog een andere keer proberen?

[Dettie]

Is het niet erg zwartgallig Marjo? Brengt het jongeren niet op idee?

Dettie

[Dettie]

In het Engels heeft het de titel Forgive me, Leonard Peacock dat geeft wel gelijk een heel andere lading aan een boek, vind ik. In het Nederlands lijkt het meer om een feestje te gaan (afgaande op de titel dan hè)
Wat vind jij Marjo, past de Engelse titel beter bij de inhoud?

Dettie

[Annemarie]

Dit boek ken ik (nog) niet maar ik vind Matthew Quick een geweldige schrijver.

[Marjo]

Als je niet verder kijkt dan de titel, dan denk je dat het om een feestje gaat misschien. Maar het is wel een revolver waar de tekst in staat.
In het verhaal wordt heel snel duidelijk dat de titel ironisch bedoeld is, en dat het helemaal geen feestje is.
Ik vind de Nederlandse titel mooier, omdat dat waar de Engelse titel op slaat pas heel laat in het boek duidelijk wordt.
En nee, ik kan me niet voorstellen dat het kinderen op ideeën brengt. Leuk is het verhaal niet natuurlijk, maar de jongen heeft last van droefheid, van een zwaar gevoel van alleen zijn, en een in de steek gelaten voelen, dan dat hij zwartgallig is. (ook een kwestie van definitie?)

[Anton]

Ja, ik bedoelde de voetnoten, maar dat heb ik verkeerd verwoord. Zal eens kijken ik het t.z.t. nog zal lezen, maar meestal is de boekenberg te hoog.

[Marjo]

Dat herken ik..

[Renate]

Lijkt mij een interessant boek.

[Dettie]

Als je niet verder kijkt dan de titel, dan denk je dat het om een feestje gaat misschien. Maar het is wel een revolver waar de tekst in staat.
In het verhaal wordt heel snel duidelijk dat de titel ironisch bedoeld is, en dat het helemaal geen feestje is.
Ik vind de Nederlandse titel mooier, omdat dat waar de Engelse titel op slaat pas heel laat in het boek duidelijk wordt.
En nee, ik kan me niet voorstellen dat het kinderen op ideeën brengt. Leuk is het verhaal niet natuurlijk, maar de jongen heeft last van droefheid, van een zwaar gevoel van alleen zijn, en een in de steek gelaten voelen, dan dat hij zwartgallig is. (ook een kwestie van definitie?)

Dank je. Had ik niet eens gezien dat het als wapen bedoeld was. Ik zag het als een afkeurdende wijzende vinger, iets van, jij...!! Maar nu je het zegt zie ik het ook. Het is eigenlijk dus een enorme roep om aandacht als ik het zo lees. (Maar dat is het meestal als mensen vreemde dingen doen).


Dettie

[Marjo]

Precies. Dat is het!

[Dettie]

Ik was bang dat het heel zwartgallig was en dat het mogelijk ook een zwartgallig effect op jongeren kon hebben, vandaar m'n vraag.
Denk je dat jongeren wat aan dit verhaal hebben? Kunnen ze hiermee iets? In die zin laat het ze in het boek dingen op een andere manier zien? Laat het jongeren nadenken?
(Omdat het zo'n heftig onderwerp is, vraag ik me dat af.)

Dettie

[Marjo]

Alleen al omdat het mooi geschreven is kunnen ze er wat mee, maar ja, als je perse een boodschap wil dan is het wel dat je niet alleen in de wereld bent. Er is altijd iemand die om je geeft.