Jozua Douglas - De vreselijke tweeling (8+)

[Marjo]

Het is toch wel prettig te weten dat er ook schrijvers zijn die gewoon een gek verhaal schrijven.
Geen zware problematiek, geen zweverige verliefdheden, gewoon een verhaal vol gekke gebeurtenissen.
( ik weet niet hoe je die linken er in zet?)

Lees meer: http://www.leestafel.info/j-douglas

[Annemarie]

Heerlijk toch, even zo'n gek verhaal!

[Marjo]

Bijna had ik gezegd: een verademing, maar het gaat wel erg ver hoor. Vind ik als volwassene.

[Annemarie]

Worden kinderen er te dol van denk je? Een kinderboek mag van mij heel fantasievol zijn.
Een beetje fantasie is voor volwassenen ook niet verkeerd

[Marjo]

Kinderen kunnen dit goed hebben. Ik denk dat ook voorlezen heel leuk zal zijn.

[Dettie]

Je hebt er in ieder geval een mooie, positieve recensie van gemaakt.
Jozua Douglas doet me in de verte denken aan de kinderboeken van Roald Dahl met zijn bizarre verhalen.
Alleen gaat Dahl meer van de leefwereld van het kind uit en Douglas meer van de rare volwassen wereld.

Dettie

[Marjo]

Goh, ja? Dat zou een onderzoek waard zijn. Hoe bepaal je dat, van welke wereld het uitgaat?

[Dettie]

Dat hoef je niet te bepalen, dat wordt voor je bepaald.
Als een boek vanuit het kind zelf geschreven is, door de ogen van een kind verteld wordt, dan wordt het vanuit
de leefwereld van een kind verteld.
Als een boek een verhaal vertelt over een kind is het de volwassene die een rare wereld om hem heen neerzet.
Ik heb het nu over de inhoud van het boek hè. Het is natuurlijk altijd de schrijver die kiest hoe hij iets vertelt.
Maar voor zover ik me herinner verplaatste Dahl zich vaak in het kind zelf, werd het verhaal vanuit hun verteld en
vertellen andere schrijvers het verhaal over een kind.
Maar ik kan me gruwelijk vergissen want de verhalen van Dahl zitten niet goed in m'n hoofd.

Dettie

[Marjo]

Ik ken de verhalen van Dahl ook niet goed genoeg, die zou ik dan eens opnieuw moeten lezen.
Maar Jozua Douglas schrijft vanuit de kinderen toch?
Zij beleven het verhaal, zij doen en denken het. De volwassenen zijn zelfs heel afstandelijk neergezet als 'meneer' en 'mevrouw' die-en-die.

[Dettie]

Dan heb ik het verkeerd.
Ik dacht dat Jozua Douglas dat damesclubje die allemaal wat mankeren als vrij belachelijk weergaf
vanuit een volwassen blik niet vanuit een kind.
Maar zeker ben ik er niet van. Dus kan ik er verder niets over zeggen

Dettie

[Marjo]

Hm, die scène wordt inderdaad verteld vanuit een alwetende verteller, de kinderen zitten daar niet bij.
Dat stukje over het theekransje is naast de openingsscène waarbij we meneer de Leeuw en meneer Spruit 'horen' bakkeleien over het ultieme recept, wel het enige, waarbij de kinderen 'afwezig' zijn in het verhaal!
Bij de rest van het verhaal zijn ze het perspectief, zijn ze er bij ofwel getuige.
Maar dan zouden we dus moeten controleren of dit soort scènes bij Roald Dahl wel of niet voorkomen. Wie weet doe ik dat nog wel.