Thema september 2013 Mijnheer/meneer en mevouw

[Dettie]

Vera, mevrouw Vladimir Nabokov
Portret van een huwelijk
Stacy Schiff


Vera Slonim en Vladimir Nabokov zagen elkaar voor het eerst in Berlijn op een gemaskerd bal voor Russische vluchtelingen. Ze trouwden in 1925 en waren tot Vladimirs dood in 1977 onafscheidelijk.

Voor Vladimir was Vera alles: hij schreef zijn boeken in de eerste plaats voor zichzelf, in de tweede plaats voor Vera. Ze was zijn muze, zijn lezer, zijn geheugen. Tegelijkertijd probeerde Vera zich onzichtbaar te maken. Ze wilde niet besproken worden in de biografieën over haar man en alle biografen respecteerden haar wens.
Stacy Schiff was de eerste die toegang kreeg tot het familiearchief. Ze las alle brieven, dagboeken, aantekeningen en correspondentie en Nabokovs verslag van zijn buitenechtelijke verhouding in 1937.

Vera, mevrouw Vladimir Nabokov belicht niet alleen de indrukwekkende liefdesgeschiedenis van twee opmerkelijke mensen, maar ook het ontbrekende stukje in het levensverhaal van een van de belangrijkste schrijvers van de twintigste eeuw

ISBN 9789026323454 Paperback 616 pagina's Ambo Anthos september 2011
Vertaald door Jan Pieter van der Sterre en Walter van der Star

[Dettie]

Citaat van de dag

Naast liefde op het eerste gezicht is er ook liefde op de eerste aanraking.

Vladimir Nabokov

[Dettie]

Meneer Pip vond ik ook zo'n prachtig boek. Als je het te pakken kunt krijgen... lezen!

Dettie

[Dettie]

Meneer Pip
Lloyd Jones

De dertienjarige Matilda woont op het eiland Bougainville in de Grote Oceaan. Op deze idyllische plek woedt al enkele jaren een allesvernietigende burgeroorlog, die het alledaagse leven totaal heeft ontregeld. Al zesentachtig dagen heeft Matilda niet naar school kunnen gaan, totdat meneer Watts, de enige blanke man in het dorp, de school weer opent. Zijn gebrek aan leservaring besluit hij te compenseren door elke dag een hoofdstuk uit Great Expectations van Charles Dickens voor te lezen. Niet alleen de kinderen raken in de ban van de avonturen van Pip, ook de andere dorpsbewoners komen naar de school om de verhalen te horen. Maar op een eiland waar oorlog domineert, heeft de kracht van literatuur verstrekkende gevolgen.
Meneer Pip is een duizelingwekkende prestatie. Een overgetelijke roman over liefde en verraad, over de betekenis van namen en de uiteindelijke overwinning van de verbeelding.

ISBN 9789026323454 Paperback 270 pagina's Bezige Bij maart 2009
Vertaald door Joris Vermeulen

[Dettie]

Citaat van de dag

Iedereen noemde hem Pop Eye. Al was ik destijds nog maar een grietje van dertien, ik had de indruk dat hij van die spotnaam wel wist, maar zich er niet druk om maakte. Zijn ogen waren te geïnteresseerd in wat zich verderop afspeelde om aandacht aan ons blootsvoetse kinderen te schenken.

Uit: Meneer Pip
Over meneer Watts, vanwege zijn uitpuilende ogen door iedereen Pop Eye genoemd.

[Dettie]

Mevrouw Len
Oek de Jong

Een jonge schrijver raakt gefascineerd door zijn benedenbuurvrouw, een plompe vrouw van begin zestig die haar etage tot een hol heeft gemaakt vol katten, stapels kranten en met kleren volgepropte plastic zakken. 'In haar vrolijk gebloemde jurk met hoofddoek herinnerde ze me aan boerenvrouwen op foto's van lang geleden en ver weg. De tijd waarin men boerenvrouwen, op weg naar de markt, in de berm zag staan, de benen iets gespreid in de rok, en het onder die rok hoorde klateren in het gras.' Geleidelijk aan spint de Poolse mevrouw Len hem in haar web.

Recensie
Rondom het 30-jarig jubileum van het verschijnen van zijn bekende Bildungsroman 'Opwaaiende Zomerjurken' in 1979 verschijnt het eerder in Vrij Nederland (december 2008) verschenen verhaal in een bewerkte vorm als separate boekpublicatie.
In het autobiografische verhaal ontmoet een jonge schrijver op de verpauperende Hoogte Kadijk in Amsterdam een bijna 70-jarige, vereenzaamde, met vele katten levende Poolse vrouw. Langzaam aan strikt zij hem in een soort van vriendschap.
De Jong (1956) verhaalt zijn herinnering aan haar in een onopgesmukt, lezenswaardig verhaal. Ook zo'n kort verhaal is van een weinig productieve maar interessante schrijver zeer welkom. Pocket; normale druk.
J.T.G. Maas

ISBN 9789045702841 Paperback 31 pagina's Atlas-Contact september 2009

[Dettie]

Citaat van de dag

'Aanvankelijk hield ik haar op afstand. Zoals ik alles en iedereen in mijn nieuwe omgeving op afstand hield. De buurt deprimeerde me: de Kadijken, toen een gebied van leegstaande pakhuizen en verkrottende woningen, achenebbisj, zoals oude Amsterdammers het noemden. Het trappenhuis met zijn vunzig ruikende lopers en af bladderende verf deprimeerde me nog meer. Ik wilde hier helemaal niet zijn, in deze kleine etagewoning aan de Hoogte Kadijk, waar ik na een scheiding halsoverkop in was getrokken.'

Oek de Jong
Fragment uit mevrouw Len

[Dettie]

Mooi citaat, ik ken die huizen wel en zoals hij het beschrijft was het ook.

dettie

[Dettie]

Op zoek naar meneer Johnsson
Het mysterie van de verdwenen Mondriaans
Gerrit Jan Zwier


"Jaren geleden werd ik zijdelings betrokken bij een vreemde, ingewikkelde rechtszaak die in kranten en op televisie veel aandacht heeft gekregen: de zaak-Veldhof. Zijn advocaten hoopten dat ik op IJsland en in Noord-Amerika belangrijk bewijsmateriaal zou kunnen opsporen. Op het eerste gezicht ging het om een geschil tussen een medewerker van de Tweede Kamerfractie van de PvdA, Alex Veldhof, en een groep arabisten.
De inzet was een erfenis van arabiste Lieneke Woltjer. Deze bestond onder meer uit kostbare Mondriaans. In haar testament had Woltjer opgenomen dat deze schilderijen het financiële fundament moesten vormen voor een studiecentrum over de Palestijnse kwestie.
Maar op het tweede gezicht draaide alles om geloofwaardigheid en vervalsingen. Was Veldhof een sluwe oplichter of een wat wereldvreemde man die gewoon de waarheid sprak, hoe onwaarschijnlijk die ook was? En waar hield meneer Johnsson, een mysterieuze kunstkoper, zich in hemelsnaam schuil?"
Gerrit Jan Zwier

Recensie
Het lezenswaardige, goed geschreven, zelfs spannende verhaal, zij het zonder happy end, van mogelijk een rechterlijke dwaling: de zaak Veldhof (1988-2003). De inzet was de erfenis van een Haagse arabiste bestaande uit vroege Mondriaans, waarvan de opbrengst bestemd was voor een studiecentrum over de Palestijnse kwestie. Veldhof had zelf ook Mondriaans (of niet?) die hij verkocht had aan Johnsson (of niet?) om de Haagse dame een miljoen gulden te kunnen lenen (of niet?). Johnsson kon niet opgespoord worden.
Was Veldhof een sluwe oplichter of een wereldvreemde man die gewoon de waarheid sprak? De zaak werd na 15 jaar door Veldhof verloren, tot de Hoge Raad aan toe.
De auteur is geograaf, antropoloog en schrijver.
Een ook voor niet-juristen leesbaar en interessant boek.
Mr. G. van Dijk

ISBN 9789045017464 Paperback 207 pagina's Atlas-Contact november 2010

[Dettie]

Citaat van de dag

Als ze meneer tegen je gaan zeggen moet je uitkijken

het broertje van Loesje

[Dettie]

Mevrouw Hermitage Wegpiraat
Quentin Blake

Mevrouw Hermitage en haar hond Breekspeer maken een ritje met een oude auto. Onderweg verliezen ze steeds meer onderdelen. Geen nood: een stelletje hippe motorduivels vindt dat nieuwe modelletje best mooi...

Recensie:
Prentenboek over de excentrieke mevrouw Hermitage en haar zwijgzame hond Breekspeer. Tijdens een hilarisch ritje met een haar geschonken oldtimer vallen er zoveel onderdelen van de auto af, dat er slechts een skelterachtig casco rest. Prompt wordt ze geadopteerd door een stel softe Hell's Angels die het uiterlijk van de keurige dame veranderen in dat van een Hell's Angel. In optocht vertrekken ze, met mevrouw Hermitage voorop, naar het café.
De badinerende tekst is in de stijl van Roald Dahl, met wie Quentin Blake jarenlang als illustrator samenwerkte. De karakteristieke, snelle, ingekleurde pentekeningen gaan uitstekend samen met dit absurde verhaal. Kinderen zullen genieten van mevrouw Hermitage als wegpiraat en haar steeds verder aftakelende auto.
De enkele regels tekst in een grote letter zijn speels verdeeld over de pagina's. Dit is het derde boek over mevrouw Hermitage na 'Mevrouw Hermitage op rolletjes' en 'Mevrouw Hermitage en de grote golf'*. Vanaf ca. 5 jaar. De tekst leent zich ook voor zelf lezen door goede lezers tot 8 jaar.
Greetje Hoff (NBD|Biblion recensie)

ISBN 9789026119194 Gebonden 32 pagina's De Fontein jeugd juni 2003
Vertaald uit het: Engels door: Huberte Vriesendorp Leeftijd 5+

[Dettie]

Citaat van de dag

Geluk is bemerken dat je vergeten bent het autoraam dicht te draaien, nadat je de sleutels in je afgesloten wagen had achtergelaten.

Jane Goodsell

[Dettie]

Meneer Songe
Robert Pinget

Meneer Songe, een oudere heer die na zijn pensioen in de Midi is gaan wonen, noteert dagelijks zijn overpeinzingen en belevenissen. Hij heeft het over zijn haat-liefdeverhouding met zijn huishoudster Sosie, over zijn innige gevoelens voor zijn nicht Siso, maar vooral over zijn strijd tegen de ouderdom: zijn schrijvende alter ego doet heroïsche, soms potsierlijke pogingen om zich tegen de aftakeling teweer te stellen.
Twintig jaar lang krabbelde Robert Pinget (1919-1997) naast zijn werk, ter verstrooiing, de verhaaltjes van Meneer Songe neer. In dit verkapte zelfportret, verschenen in 1982, schetst hij op mild-ironische toon een indringend beeld van de afbrokkelende denkwereld van veel ouderen. De spanning tussen onmacht en volharding geeft hij weer in een sobere, doeltreffende stijl, met een scherpe maar liefdevolle blik. Het nuttigen van een dessert of het kibbelen over al dan niet gedane boodschappen worden onder zijn hand tot onweerstaanbaar komische taferelen. Zelden was tragiek zo lichtvoetig en lichtvoetigheid zo tragisch.
Meneer Songe is een sprankelend hoogtepunt in Pingets oeuvre, en een klassieke illustratie van een literair archetype: de meneer.

NBD|Biblion recensie
Zo klein en toch zo groot. Zijn geest mag dan wat verward zijn zo af en toe, zijn dagelijkse bezigheden - tuin, markt, dagboekje - nogal ongeordend, toch weet de gepensioneerde heer Songe in zijn villa met uitzicht over de Mediterranee wel degelijk inhoud te geven aan zijn leven.
Taal is weliswaar de vijand van het werkelijke, een werktuig dat alle situaties tot een type kan terugbrengen, je kunt je er tenslotte ook aan scherpen en je gedachten erin condenseren. Wat hij dan ook doet. Mijmerend over vroeger, zich ergerend aan zijn huishoudster, zich verheugend op het bezoek van zijn nicht, zich zorgen makend over een familiediner.
Pinget (1919-1997) schreef deze licht getoonzette impressies in de periode 1956-1976 (publicatie 1982), terzijde van zijn oeuvre als nouveau romancier. Meneer Songe kreeg onlangs ook verwanten in Nederland: Meneer Maker (Barber van de Pol), Meneer Kortom (Nicolaas Matsier) en Meneer Taats (Jacq Vogelaar). Kleine druk.
Biblion recensie, Menno Gnodde

ISBN 978907432800 Paperback 119 pagina's IJzer januari 2002
Vertaald door: Maaike van der Hoek

[Dettie]

Citaat van de dag

“Daarom moet je Meneer Songe dóórlezen, van a tot z, omdat hij net als sommige andere figuren van Pinget pas dan zijn ware proporties krijgt, als vat vol tegenstrijdigheden, gelogen waarheden en ware leugens, misleidende herhalingen, correcties, pseudo-diepzinnigheden, maar ook intelligente observaties en ontroerende bekentenissen.”

Jacq Vogelaar

[berdine]

Van Meneer Songe heb ik erg genoten. Ik hou wel van die licht absurde types.

[Dettie]

en ik heb net het boek van vandaag besteld, Mevrouw Marie Grubbe, lijkt me ook geweldig.

Robert Pinget heeft meer boeken geschreven Berdine

zie http://www.boekenroute.nl/gasten/gtn1Au ... eurID=5645

Dettie

[berdine]

Ja, die lijkt me ook interessant. En ja, Pinget zal wel meer boeken hebben geschreven, maar die stapels hè...... Ik heb er gisteren alvast eentje van het thema van volgende maand besteld. Die thema's zijn heel ongezond voor de stapels

[Marjo]

O ja? Welk boek dan?

[Dettie]

Ja, die lijkt me ook interessant. En ja, Pinget zal wel meer boeken hebben geschreven, maar die stapels hè...... Ik heb er gisteren alvast eentje van het thema van volgende maand besteld. Die thema's zijn heel ongezond voor de stapels

ja héééél ongezond, zeg dat! (maar wel leuk!)

Dettie

[Dettie]

Mevrouw Marie Grubbe
J.P. Jacobsen

De hoofdpersoon, Marie Grubbe, wijkt af van de sociale normen van haar tijd, niet door bewuste overwegingen, maar door spontaan gedrag. Ze ontwikkelt zich van een adellijke, jonge vrouw in een verschoppeling; van een machtsbeluste, dweepzieke, op weelde gerichte vrouw naar een inzichtsvolle, hardwerkende, werkvrouw.
De stijl en compositie van het boek, de abrupte wisselingen in de beschrijvingen van situaties en omstandigheden rondom de hoofdpersoon weerspiegelen de veranderingen die plaatsvinden in haar leven en haar gedachten. In het laatste kwart van het boek verdwijnen langzaamaan de lyrische beschrijvingen en telt alleen nog de nuchtere beschrijving van de werkelijkheid.

Marie Grubbe is een historische persoon uit de 17e eeuw. Jacobsen heeft uitgebreid de beschikbare documenten uit die tijd bestudeerd en gebruikt voor zijn roman. Toch heeft hij geen historische roman geschreven, hij is in het hoofd van Marie Grubbe gekropen en heeft haar gedachten, haar emoties, haar gevoelens beschreven.
Eind 19e eeuw werden in Denemarken de oude, overleefde normen en waarden van de Romantiek ter discussie gesteld. Ideeën over de plaats van de vrouw in de samenleving, over de seksualiteit, over religie en maatschappelijke machtsverhoudingen. Jacobsen sluit met zijn beschrijving van het leven van Marie Grubbe aan op die discussies.

Fru Marie Grubbe werd op 15-12-1876 in Denemarken uitgegeven. De eerste ontvangst van het boek was overwegend positief, maar er was ook verbazing, kritiek en aarzeling. De gehanteerde stijl in het boek was nieuw en onbekend voor Deense begrippen eind 19e eeuw en ook de schildering van de sociale déroute van de hoofdpersoon en haar verhouding tot mannen gaf aanleiding tot commentaar bij de critici.

ISBN 9789081535731 Paperback 224 pagina's Uitgeverij Jan Baptist maart 2012
Vertaald door: Jan Baptist

[Dettie]

Citaat van de dag

De hovelingen met hun mythologische vleierijen, en, toen even als nu, losse haren; de aristocraten met hun stijve deftigheid, hun binnenkamersche bekrompenheid; de burgers, schertsend en spottend met, maar toch vol onderdanigheid voor de groote luî; het volk eindelijk, meeschreeuwend met hem die er het mooist uitziet en het mooist praat - wat is er toch weinig nieuws onder de zon! - ziedaar de omgeving van Marie Grubbe. Geen eigenlijk gezegde geschiedenis dus, maar toestanden; geen krijgsbedrijven, maar zede.... bedrijven, die de afbeelding der hoofdpersoon verklaren en aanvullen.


Bron: De Gids jaargang 55, P.N. van Kampen & zoon, Amsterdam 1891
http://www.dbnl.org/tekst/_gid001189101 ... 1_0025.php

[Dettie]

Saluut, meneer Sajet
Guus Bauer


September 1940. Sjoedina Sajet staat met haar baby Robert op een Engelse kade. Het schip dat hen naar Batavia zal brengen, ligt op stoom en haar man Rudi, een mooiprater, is er nog niet. Wil hij haar, opnieuw zwanger, soms letterlijk afschepen?

Jaren eerder heeft hij haar in Den Haag geschaakt "om de wereld aan haar voeten te leggen". Ze trouwden in Boedapest en vestigden zich in Wenen. Na de Anschluss vluchtten ze naar Londen, waar ze al snel regelmatig in de schuilkelder overnachtten. Zullen ze in de kolonie eindelijk rust vinden?

NBD|Biblion recensie
De flamboyante Rudi Sajet schaakt Sjoedina en trekt met haar door Europa op de vlucht voor de nazi's. Als ze ten slotte na de Anschluss in Londen zijn beland, komen ze tot de conclusie dat ze daar ook niet veilig zijn. Ze besluiten met hun baby Robert scheep te gaan op de Eurymedon en naar Indië te vertrekken. Indië is op dat moment nog niet bezet door de Japanners. Rudi Sajet heeft grootse plannen voor hun leven in de kolonie. Het konvooi waarin de Eurymedon meevaart, wordt echter aangevallen en hun schip wordt getorpedeerd. Het gezin Sajet wordt op spectaculaire wijze door een Canadese oorlogsbodem gered en in Schotland opgevangen.

Aan de hand van aantekeningen van de kleindochter van Sjoedina en verder speurwerk voor de invulling van de details weet de schrijver in nog geen zeventig pagina's een dramatische historische gebeurtenis op een pakkende wijze te reconstrueren. Achter in het boekje is ook een fragment van het logboek van de kapitein van Eurymedon opgenomen.

Guus Bauer (1959) is behalve schrijver ook als journalist verbonden aan diverse kranten en tijdschriften. Kleine druk.
E. Mutter


ISBN 9789070532482 Hardcover 80 pagina's | Hoogland & Van Klaveren, Uitgeverij | september 2012

[Dettie]

Citaat van de dag

Als ik ook nog eens een vrouw zou schaken, zou ik haar man meeschaken.

Franz Liszt

[Dettie]

De mevrouw in het rood
Noëlle Châtelet

Martha leidt een kleurloos leven als weduwe en oma, tot ze op een dag kennismaakt met de oude, artistieke Félix. Op haar zeventigste ontvangt Martha van hem de liefdesbrieven die ze als zeventienjarig meisje had willen ontvangen. De ontluikende liefde brengt weer kleur in haar leven en maakt haar leeftijdloos.

NBD|Biblion recensie
Een 70-jarige weduwe voelt zich afgedaan en oud. Kinderen en kleinkinderen kunnen dat niet verhelpen. Maar dan wordt zij verliefd op een 80-jarige en de liefde is wederzijds. Ze ontdekt hoe kleurloos en saai haar leven is geweest met haar vroegere echtgenoot en ook na diens dood. De nieuwe liefde brengt haar alsnog de romantiek die zij altijd heeft gemist.
De ouderdom wordt als een positieve levensfase ervaren. Vertederd en geamuseerd portretteert de Franse filosofe en schrijfster (1945) de vrouw, die een metamorfose van grijs muisje tot stralende vrouw doormaakt. Ongecompliceerd, beknopt verhaal over een liefde op oudere leeftijd, bezien door een roze bril. V
ormt een drieluik met 'De dame in het blauw'* en het nog in vertaling te verschijnen 'Het meisje in het geel'.
Verzorgde uitgave met leeslint, formaat 17,5 x 13,5 cm.; kleine maar ruime druk.
Biblion recensie, Drs. M. Bartelink-van Geene

ISBN 9789052268439 Hardcover 125 pagina's | De Geus | januari 2001
Vertaald door Théo Buckinx

[Dettie]

Citaat van de dag

Mevrouw Norris troostte zich over het verlies van haar echtgenoot met de gedachte dat ze het heel goed zonder hem kon stellen

Jane Austen