Thema september 2013 Mijnheer/meneer en mevouw

[Dettie]

Berdine heeft weer voor een prachtige rij titels gezorgd over het thema mijnheer/meneer en mevrouw


Dettie

[Dettie]

Meneer Blijleven
J.R.R. Tolkien


Meneer Blijleven is een merkwaardig Engels heertje dat voortdurend met zichzelf in gesprek is en altijd een rare hoge hoed draagt. Op een dag besluit hij een auto te kopen, maar zijn eerste ritje naar vrienden loopt al meteen uit op een aaneenschakeling van rampen. Menig avontuur volgt: drie beren, boze buren, winkeliers en een groot aantal botsingen. J.R.R. Tolkien schreef en illustreerde Meneer Blijleven voor zijn kinderen. Het is een leuk en spannend verhaal voor jong en oud, gebaseerd op Tolkiens eigen ervaringen met zíjn eerste auto, en is geschreven vlak na De Hobbit. Het verscheen echter pas in 1982 en is sindsdien niet meer in druk verschenen.


Recensie
Meneer Blijleven koopt een auto en dat bezorgt hem nogal wat avonturen. Het bedtijd-vervolgverhaal dat Tolkien voor zijn eigen kinderen schreef en tekende. De pagina's van het oorspronkelijke Engelse manuscript zijn op de rechterpagina's afgedrukt en de Nederlandse tekst op de linkerpagina's, waar mogelijk gelijk oplopend. Nonsensgebeurtenissen met veel fantasie en subtiele Britse humor, zorgvuldig vertaald, maar het Nederlands is wel moeilijk. Het geheel ademt de intimiteit van een verhaal dat binnen de eigen kring is ontstaan, mede door herhaaldelijk commentaar van schrijver zelf zoals: "De auto staat hier - maar ik heb geen zin meer om die te tekenen".
Daarom: het liefst voorlezen of vertellen aan niet al te jonge kinderen (ca. 8-9 jaar). Misschien zullen volwassen Tolkienliefhebbers er wel het meest van genieten. Zelf lezen vanaf ca. 12 jaar.
Redactie Biblion


ISBN 9789022549179 gebonden 104 pagina's Boekerij Glitter oktober 2008
Vertaald door Fanneke Cnossen, A. Abeling

[Dettie]

Citaat van de dag

De ouden zijn de ouden, mijnheer, en wij zijn mensen van heden.

Molière

[Dettie]

Mevrouw Gigenack
uit het leven van een dame
Nelleke Noordervliet


Mevrouw Gigengack, een voluptueuze dame van rijpe leeftijd, laat het er niet bij zitten in het leven. Haar jaren en gewicht zitten haar beweeglijkheid geenszins in de weg;hoe kan het ook met een geest die haar steeds weer nieuwe raadselen voorschotelt of hemelbestormende projecten ingeeft. Toch voelt deze filosofe pur sang een leegte in haar bestaan, waar een man in zou passen. De vleugelslag van Hete Dood, de overgang jaagt haar voort, van mannenwinkel naar Fitness First, van therapeut naar Russische Ziel. Op zoek naar Vervulling, en gedreven door haar hormonen, baant deze kordate dame zich een weg naar het hart van de lezer.


NBD|Biblion recensie
Nelleke Noordervliet (1945), bekend als literair en historisch publiciste, verrast met 'Mevrouw Gigengack', een serie korte, columnachtige schetsen die te zamen een beeld vormen van een bizarre, volslanke, filosofisch ingestelde, gefnuikte klassieke zangeres. Gigengack loopt over van oorspronkelijke ideeen, mensheidreddende acties, diepe gedachten en hormonaal gestuurde impulsen. Noordervliet tekent deze dame zeer overtuigend en met een groot gevoel voor humor. Gigengack denkt en doet dingen die ook wel eens in menigeen opkomen, maar zij denkt en doet ze allemaal, voluit, niet geremd door wat dan ook.
Vorm en inhoud van deze hardcover maken dit pretentieloze volmaakte boek tot een feest om te lezen, goed voor drie keer hard lachen op elke pagina. De spaarzame illustraties van Franka van der Loo zijn passend, maar voegen weinig toe. Gigengack kan het zelf wel af, dankzij Noordervliet. Normale druk.
(Biblion recensie, Drs. Cees van der Pluijm)


ISBN 9789022549179 gebonden 125 pagina's Uitgeverij Augustus november 2004

[Dettie]

Citaat van de dag

'Dat mevrouw Gigengack meer eet dan nodig is komt omdat ze ooit operazangeres wilde worden en een stem moet in het vet liggen, had ze gehoord. Eerst maar dat vet, dan komt de rest vanzelf, meende ze. Daar wacht ze nog steeds op. Een enkele keer stoot ze trillertjes uit als een kanarie, om te testen of het al zover is, soms zelfs laat ze een hele vibrerende stormwind in haar strot ontstaan. Tevreden is ze nog niet.'

Fragment uit mevrouw Gigenack

[Dettie]

Het verhaal van mijnheer Sommer
Patrick Süskind


Het meest autobiografische verhaal van Süskind, zo wordt gezegd over dit boek. Het is het verhaal van een jongetje (Süskind), dat bijna kon vliegen, als hij de punten van zijn jas maar omhoog had getrokken toen het zo hard waaide. Het jongetje klimt ook heel graag in bomen en dit jongetje vertelt het verhaal van mijnheer Sommer. Niemand kent zijn voornaam, niemand weet of hij een beroep heeft gehad, ze weten alleen dat zijn vrouw poppenmaakster is.

De heer Sommer woont in Obernsee, op een dag was hij er gewoon, hij kwam lopend, zijn vrouw kwam met de bus.
Niemand heeft ooit met de heer Sommer gesproken maar iedereen kent hem. Het is namelijk een wonderbaarlijke man, hij wandelt, altijd, zomer en winter. Hij heeft altijd een grote stok bij zich, het lijkt wel of hij kan wandelen door die stok! Verder heeft hij altijd een bijna lege rugzak bij zich, men vermoedt dat er alleen boterhammen in zitten. Hij praat met niemand en loopt maar door en door en door. Iedereen gist waarom hij dat doet maar niemand weet het...
Het jongetje heeft hem één keer, toen hij hoog in de boom zat, in 'rust' gezien. Daardoor en alleen daardoor zal hij op een later tijdstip, als hij 17 is, bij een gebeurtenis de man ook met 'rust' laten.

Het begint als een kinderboek, de dromerijen van een jongetje over kunnen vliegen, die bomen in klimt en boomhutten maakt, dan is hij lekker ver van zijn moeder en broer vandaan. Langzamerhand verandert de toon van het verhaal, het lijkt nog steeds luchtig en het zit vol met grappige ervaringen van het jongetje maar het verhaal van mijnheer Sommer verandert. Door het gissen van de mensen begin je te vermoeden waarom mijnheer Sommer wandelt, en wandelt, en wandelt. Het gedeelte waarin het jongetje vanuit zijn hoge positie in de boom de man beneden zich ziet laat zien hoe het werkelijk met hem gesteld is.

Süskind heeft een mooie balans gevonden, de grappige belevenissen van het jongetje met als tegenstelling het vrij serieuze verhaal van mijnheer Sommer. Bij dit verhaal zijn prachtige, zacht gekleurde tekeningen gemaakt door Sempé. Voor wie een mooi, subtiel verhaal wil lezen is dit boekje zeker aan te raden.


ISBN: 90-351-1144-3 123 pagina's Met illustraties Amsterdam, 1991 Uitgeverij: Bakker
Oorspronkelijke titel: Die Geschichte von Herrn Sommer Vertaling: Ronald Jonkers

[Dettie]

Mevrouw Bentinck
Onverenigbaarheid van karakter & De groten der aarde
Hella S. Haasse


Willem Bentinck (1704-1774), bestemd voor hoge functies in de politiek en diplomatie van de Republiek der Verenigde Nederlanden, en Charlotte-Sophie von Aldenburg, Duits Rijksgravin (1715-1800), overschatten de omvang van elkaars fortuin, wat tot grote moeilijkheden leidt. Bij hun gearrangeerd huwelijk wordt híj verliefd op zijn bruid, maar zíj houdt al van een ander, heeft zelfs een afkeer van Willem.
Na zeven jaar verlaat zij hem en hun twee kinderen. De rest van haar leven blijft zij, zwervend langs Europese vorstenhoven, tevergeefs tegen de Bentincks procederen om haar vaderlijk erfdeel terug te krijgen.
Op imposante wijze wekt Hella S. Haasse in deze documentaire roman haar personages tot leven.


ISBN: 978 90 214 6769 6 Gebonden 692 pagina's Uitegeverij Querido

[Dettie]

Citaat van de dag

‘In de achttiende eeuw was het schrijven van zelfportretten, zoals die ik van Charlotte Sophie heb gebruikt, erg in de mode. Ik houd van dat genre, je kunt een mooie contrastwerking krijgen als ze vergezeld gaan van mededelingen en opinies van anderen. Ik vind ze zelfs interessanter dan getekende of geschilderde zelfportretten.’

Hella S. Haasse:

[Dettie]

Mevr Bentinck vond ik zo'n geweldig boek.
Hella S. Haasse wist de gelezen documenten en brieven zo aan elkaar te schrijven dat het leest als een spannende roman.

Dettie

[WilV]

Och wat is het kleine meisje van meneer Linh toch een prachtig boek. Misschien wel zijn mooiste!

Leuk thema weer dames!

[Dettie]

Ja ik zat ook weer te denken, dat boekje moet ik toch weer eens herlezen. Vooral dat meneer Linh zo praat met die man op het bankje, ze verstaan elkaar niet maar begrijpen elkaar volkomen. Echt zo'n klein koesterjuweeltje van een boek.

Dettie

[Dettie]

Het kleine meisje van meneer Linh
Philippe Claudel


Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. De toewijding waarmee hij zich over het kleine meisje ontfermt maakt hem tot mikpunt van de spot van zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Meneer Bark praat vooral over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. Ze blijven elkaar dagelijks op hetzelfde bankje in het park treffen.
Tot op een dag meneer Linh en zijn kleindochter plotseling worden overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping.
Het kleine meisje van meneer Linh is een schitterend geschreven roman, die geen lezer onberoerd zal laten. Met zijn meesterlijke sfeerbeschrijvingen, prachtige beelden en treffende taalgebruik raakt hij de kern van het menselijk bestaan: de fundamentele behoefte aan het contact met andere mensen.


Recensie
Pas enkele weken oud en al wees. Na de dood van haar ouders, omgekomen bij een bombardement op het rijstveld, ontvlucht haar grootvader met de kleine Sang dit eens zo paradijselijke dorp. En daar zit de oude meneer Linh nu met zijn kleindochter, ver over de zee, in de slaapzaal van het opvangcentrum in die grote stad, eenzaam en vervreemd. Maar dan ontmoet hij, op een bankje voor het park, de dikke meneer Bark die hem van alles vertelt, zijn hart schaamtevol uitstort en een echte vriend wordt, ook al verstaan ze elkaar niet woordelijk. De overplaatsing van meneer Linh en Sang diu, "Sans Dieu", zoals meneer Bark begrijpt, naar een tehuis buiten de stad dreigt de vriendschap te beeindigen. Maar weer vlucht hij weg, vrijheid en vriendschap tegemoet. Met dramatisch gevolg. Claudel (1962) weet een subtiel evenwicht te bewaren, begrippen als eer, vriendschap, waardigheid natuurlijk in te vullen, het verhaal boven de enkelvoudige anekdote uit te tillen en zicht te bieden op wat mensen beweegt. De kracht van goede literatuur.
Paperback; normale druk.
Redactie


ISBN: 9789023418559 Gebonden 143 pagina's De Bezige Bij Oktober 2005
Vertaald door Manik Sarkar

[Dettie]

Citaat van de dag

Ik wil mensen eraan herinneren dat we andere mensen in ons leven nodig hebben om te worden wie we zijn. Zonder die anderen zijn we niks.

Philippe Claudel

[Dettie]

De mooie blanke armen van mevrouw Sorgedahl
Lars Gustafsson

Een filosofieprofessor in Oxford maakt een tijdreis door zijn verleden en belandt in het Zweden uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Hij herinnert zich het hem zo vertrouwde Västmanland, zijn vrome grootmoeder en haar half gekke zuster, de smaak van kaneelpeertjes, de geur van de rietkragen langs het meer, en vooral de vrouwen, die nog precies zo verleidelijk zijn als toen. En dan met name Ingela, de dochter van de metaalgieter uit het naburige zomerhuis, en mevrouw Sorgedahl, met haar saaie man en haar prachtige blanke armen.

De mooie blanke armen van mevrouw Sorgedahl is een wonderbaarlijk boek, en van een zo opgewekte melancholie en levenslust, dat ik het van harte kan aanbevelen. Met instinctieve zekerheid beheerst Gustafsson de kunst bruggen te slaan tussen de alledaagse menselijke behoeften en de filosofie. (Katja Weise, Norddeutscher Rundfunk)

Recensie
De bekende 75-jarige Zweedse filosoof-socioloog publiceerde een indrukwekkende rij romans, verhalen, gedichten en essays.
Hoofdfiguur in deze roman uit 2008 is een filosofieprofessor uit Oxford die een tijdreis door zijn verleden maakt en in het Zweden van de jaren '50 van de 20e eeuw terechtkomt. In dertig korte hoofdstukken neemt de auteur ons mee naar het landschap van zijn jeugd, de smaak van kaneelpeertjes, de betovering van zijn grootmoeder en haar gekke zuster, en van de mooie vrouwen van weleer, vooral de dochter van de metaalgieter en de mevrouw Sorgedahl uit de titel.
Een knap staaltje van zintuiglijk schrijven, gelardeerd met filosofische beschouwingen over het impact en de onkenbaarheid van het verleden, overgoten met een melancholische ondertoon. Deskundig vertaald en verzorgd uitgegeven. Kleine druk.
Marita de Sterck

ISBN: 9789023418559 Gebonden 187 pagina's Hoogland & Van Klaveren april 2011
Vertaald door Cara Polet

[Dettie]

Citaat van de dag

`Dus u bent schrijver?'
`Inderdaad mevrouw.'
`En? Veel gekke dingen meegemaakt?'
`Oh mevrouw - schroef me de pen niet open!'

Van Kooten & De Bie

[Dettie]

Meneer Han
Hwang Sok-yong

Intens en beeldend beschrijft Hwang Sok-yong, de belangrijkste hedendaagse auteur van Zuid-Korea, in Mijnheer Han een samenleving die lijdt onder de wrede opdeling in Noord en Zuid.
Dokter Han, een gynaecoloog die zich weigert te conformeren aan de voorschriften van de Partij, wordt gearresteerd en veroordeeld. Han weet op wonderbaarlijke wijze te ontkomen naar Zuid-Korea en probeert daar een nieuw leven op te bouwen. Omdat hij er echter van wordt verdacht een spion te zijn, blijft hij een vreemdeling in eigen land, een anonieme, kafkaïaanse held die wordt geplet tussen Noord en Zuid, verdachtmakingen en idealisme, machtmisbruik en eigenzinnige overtuiging.
In Mijnheer Han brengt Sok-yong de tragische geschiedenis van zijn land tot leven door personages op te voeren die de littekens dragen van een verscheurd land. Mijnheer Han geldt als dé roman over de tragedie van het twintigste-eeuwse Korea.

Recensie
Hwang Sok-yong (1943), een van de belangrijkste Koreaanse schrijvers, leefde enige tijd als balling in Berlijn en bracht in Zuid-Korea enige jaren in de gevangenis door. Zijn korte roman 'Mijnheer Han' (1972) vertelt in enkele cruciale scenes het verhaal van een Noord-Koreaanse gynaecoloog die door zijn eigenzinnigheid en naiviteit een speelbal wordt van de geschiedenis. Wegens zijn verzet tegen de partijvoorschriften wordt hij veroordeeld, maar hij ontsnapt aan de dood en vlucht naar Zuid-Korea. Daar wordt hij echter verdacht van communistische spionage, met marteling en maatschappelijke uitsluiting tot gevolg.
Hwang beschrijft mijnheer Hans tragische leven afstandelijk, van buitenaf en door de ogen van andere personages, in eenvoudige taal en dialogen. Hwang lijkt niet uit te zijn op ontroering en onthoudt zich van politiek commentaar. Doordat mijnheer Hans lot exemplarisch is voor dat van velen in het verscheurde land, worden boek en auteur sinds jaar en dag gezien als de roman en de schrijver van de Koreaanse opdeling.
Vrij kleine druk.
M.A. Leenhouts


ISBN: 9789029563192 Gebonden 131 pagina's De Arbeiderspers oktober 2005
Vertaald door Imke van Gardingen & Remco Breuker

[Dettie]

Citaat van de dag

Het enige dat Sok-Yong op de been hield in de gevangenis was de steun van buitenaf.
'Zonder die aandacht zou ik een wanhopige tijd hebben gehad. Het gaf een gevoel van veiligheid dat mensen van buiten de muren wisten dat ik daar zat.'

Bron: http://www.amnesty.nl/over-amnesty/resu ... -dissident

[Dettie]

Meneer Kandinsky was een schilder
Daan Remmerts de Vries


Op een dag ontsnapte er uit een van meneer Kandinsky’s schilderijen een blauw, huppelend paardje.
Zo begint het verhaal over de schilder Kandinsky. Het blauwe paardje zal zijn metgezel worden, door dik en dun. Dankzij de influisteringen van het paardje zal meneer Kandinsky nieuwe schilderijen gaan maken – schilderijen zoals de wereld die nog niet had gezien.
Maar dan, op een dag, is het blauwe paardje spoorloos verdwenen. Meneer Kandinsky blijft eenzaam achter, treurend over het verlies van zijn vriend...


Recensie
Op een dag ontsnapt er een blauw paardje uit een schilderij van meneer Kandinsky. Het gekke beestje huppelt overal mee naar toe en fluistert meneer Kandinsky in het oor wat hij kan schilderen en hoe. Meneer Kandinsky luistert en schildert met plezier. Opeens is het paardje spoorloos verdwenen. Wat nu? Dan ontdekt meneer Kandinsky dat hij kleuren en vormen ziet als hij een stoomtrein hoort; hij begint te schilderen wat hij hoort.
Prachtig geillustreerd (collage, foto, verf) prentenboek over de beroemde Russische schilder. De auteur, bekend van vele lees- en prentenboeken, vertaalt het werk van een van de grondleggers van de abstracte schilderkunst naar de wereld van een kind, zonder simplistisch te worden. Hij vertelt poetisch en met humor over de creatieve worsteling van deze meester en beroemde doeken passeren de revue.
Eerste boek in een nieuwe serie kinderboeken van het Gemeentemuseum in Den Haag, ter gelegenheid van de tentoonstelling 'Kandinsky en Der Blaue Reiter' en het twintigjarig jubileum van de auteur. Fraai en serieus leuk kunstboek.
Eva Kramer


ISBN 9789025856243 Hardcover 32 pagina's Leopold B.V. februari 2010

[Dettie]

Citaat van de dag

Abstracte kunst is de moeilijkste kunst die er is. Je moet er goed voor kunnen tekenen, een fijn gevoel hebben voor kleur en voor compositie en, dit is het belangrijkste, ook een echte dichter zijn.

Wassily Kandinsky
Russisch abstract schilder 1866-1944

[Dettie]

De majoor en mevrouw Ali
Helen Simonson


Misschien is majoor Pettigrew niet meer van deze tijd. Zijn minutieus onderhouden golftas ziet er nog net zo uit als op de dag dat zijn vader hem deze schonk, zijn thee is sterk en met melk en hij koestert het pistool dat zijn vader hem ooit naliet, en waarvan zijn broer een 'zusterexemplaar' heeft.
Maar de Engelse plattelandswereld van de majoor blijkt niet bestand tegen de moderne tijd: het dorp verandert door de komst van steeds meer mensen uit de stad en zijn zoon, die in Londen werkt, is voornamelijk uit op zijn geld om een 'pittoreske cottage' in de buurt te kunnen kopen. Zijn Amerikaanse schoondochter beschouwt hem op z'n best als een oubollige vriendelijke sul.
Zelfs op zijn oude vertrouwde golfclub heerst de moderne tijdgeest: de jaarlijkse feestavond met aangename muziek en een menu van steak en aardappelen is vervangen door een rijk gedecoreerde thema-avond.
Nu alles wat hem dierbaar lijkt weg te vallen, moet hij in actie komen om te behouden wat hem lief is en te krijgen wat hem toekomt.
De enige persoon die Majoor Pettigrew lijkt te begrijpen is de eigenaresse van de buurtwinkel, mevrouw Ali, met wie hij een voorkeur voor de schrijver Rudyard Kipling (Jungleboek) en goede omgangsvormen deelt.


Recensie
Majoor Pettigrew (68), weduwnaar, is een typisch Engelse gentleman, die woont in het landelijke Sussex. Hij raakt bevriend met de eigenaresse van een buurtwinkel, de Engels-Pakistaanse weduwe Jasmina Ali (58). Dit is het prachtige verhaal van een liefde op latere leeftijd. In de hartverwarmende roman over deze ongewone vriendschap komen veel opmerkelijke persoonlijkheden voor, subtiel, met compassie en humor getekend door de Engelse schrijfster (1959). Daarnaast spelen racisme en religieuze en sociale spanningen een rol. De leegheid van de moderne wereld botst met de waarden van de gentleman.
De roman wordt verteld in de derde persoon. Pettigrew met zijn droge humor en ironie is onmiskenbaar de innemende hoofdpersoon.
M. Willard


ISBN 9789045889993 Paperback 384 pagina's Atlas-Contact november 2010
Vertaald door Linda Broeder

[Dettie]

Citaat van de dag

Mevrouw! Wilt u onmiddellijk dat parfum afdoen?

Van Kooten & De Bie

[Dettie]

De majoor en mevrouw Ali
Helen Simonson

Dit boek heb ik maar besteld want het lijkt me een heerlijk boek. Bedankt Berdine voor het melden van deze titel.

Dettie

[Marjo]

Toen het vorige thema begon, zei je dat je vast veel zou willen hebben. Was dat ook zo?

[Dettie]

ja, dat was ook zo, er staan enkele titels genoteerd. Maar dit boek was nu heel goedkoop bij Bol dus gelijk besteld.

Dettie

[Dettie]

Mijnheer Puntila en zijn knecht Matti
Bertolt Brecht


Dit volksstuk in 12 taferelen ontstond in 1940 toen Bertolt Brecht - voor de nazi's gevlucht - in Finland gastvrijheid genoot bij de schrijfster Hella Wuolijoki. Hier deed hij veel gegevens op over inheemse volksepiek en -poëzie. De figuur Puntila boeide hem zo dat hij snel een toneelstuk uitwerkte.


Grootgrondbezitter Puntila en zijn chauffeur en manusje van alles Matti zijn onafscheidelijk. "Mijnheer" is het toppunt van onevenwichtigheid: als dronkeman vriendelijk, goedgeefs, zwijmelend, bij nuchterheid gevoelloos, hardvochtig. Matti weet zich handig in de wisselende gemoedstoestanden te schikken en er voordeel mee te doen. Zo is Puntila's houding onberekenbaar, vol krasse tegenstellingen: jegens zijn dochter Eva, haar deftige verloofde, de meisjes van het dorp en de notabelen, de arbeiders op de hoeve. Dat zorgt voor de nodige handeling die gepaard gaat met stekelige, volkse, geestige dialogen.
Paul Dessau toonzette het "Puntilalied" dat deze handeling in 8 strofen samenvat.


ISBN 9789023408048 Paperback 152 pagina's De Bezige Bij 1983
Vertaald door Peter Nijmeijer