De geschiedenis van mijn kaalheid
Marek van der Jagt
Hoe voelt het als jouw leugen de waarheid van de rest van de wereld wordt? In het begin vóelt het onbehaaglijk, maar die onbehaaglijkheid is van korte duur. In De geschiedenis van mijn kaalheid vertelt de Weense filosofiestudent Marek van der Jagt over zijn zoektocht naar de amour fou. Hij heeft gezien wat zijn ouders van hun huwelijk hebben gemaakt en hij wil in plaats daarvan een liefde' die niet tot geluk leidt, die niets met geluk te maken wil hebben en die toch de moeite waard is'. Na een tumultueuze nacht met twee Luxemburgse meisjes, die hem doet beseffen dat zich tussen zijn benen slechts een 'visgraat' bevindt' ter grootte van een teen', vindt hij mica, de manke accordeoniste van cocktailbar De Vier Rozen, die samen met haar broer het chemisch reinigen in Wenen groot heeft gemaakt.
NBD|Biblion recensie
Of Marek van der Jagt (1967-) een pseudoniem, pardon: heteroniem, is van Arnon Grunberg (1971-) is niet van belang. Van belang is slechts dit: de zogenaamde debuutroman 'De geschiedenis van mijn kaalheid' is een kloek boek met een leeslint, korte zinnen en een heldere, droog-ironische stijl. De auteur springt voortdurend van de hak op de tak. De roman speelt zich af in Wenen, in het voorbije decennium. Hoofdpersoon Marek (met vader Ferdinand, moeder Constance, broers Pavel en Daniel) wordt volwassen. Dat gaat van au. Achtereenvolgens passeren de revue: de minnaars van zijn moeder, bijles aan een mismaakte jongen, een amour fou en meisjes uit Luxemburg, de grootte van Mareks penis, professor Hirschfeld (!) die in Wenen al 40 jaar aan droomduiding doet, de dood van Mareks moeder, en geliefde Mica die Mareks kaalheid op haar geweten heeft. Popzangeres Blondie staat doodleuk naast filosoof Kant. Alles in een potpourri, in een stijl die een gevorderd auteur verraadt. Het omslag toont niet de kale Marek, maar een foto van de Portugese schrijver Fernando Pessoa. Kleine druk.
(Biblion recensie, Jos Damen)
ISBN 9789044505092 Paperback 256 pagina's Uitgeverij De Geus oktober 2004
Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Ook kale mensen vliegen elkaar wel eens in de haren.
Auteur onbekend
Ook kale mensen vliegen elkaar wel eens in de haren.
Auteur onbekend
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Zo was het
herinneringen uit de tijd van pijpekrullen, griffeldoos en kolenkit
Ina van den Beugel
Het zijn de jaren tussen de twee wereldoorlogen. Kinderen dragen nog boezelaars en schrijven met grijze griffels. Men slaapt nog in ledikanten en wast zich met water uit de lampetkan. De dames op de tennisbaan dragen witte wapperende rokken. De vakantieganger laat zijn koffer dragen door een kruier. Men zei nog geen 'doei', men had nog geen pacemaker of plastic heup, men kende nog geen 5 -daagse vliegreizen naar Tunesië.
Ina van der Beugel, bekend van talloze eerdere publikaties, neemt ons mee terug naar de tijden van weleer. Met gevoel voor detail, met een tikje nostalgie en een grote dosis humor.
NBD|Biblion recensie
In deze twintig stukjes, met een gemiddelde lengte van drie pagina's, wordt teruggekeken op een kindertijd in een gegoede Amsterdamse familie in de jaren twintig en dertig. Er zijn stukjes over de dansles, de jaarlijkse vakantie in Zandvoort aan Zee, de vele leveranciers die aan huis kwamen bezorgen, personeelsleden als de privé-chauffeur, de naaister, het dienstmeisje en de stoker, goede manieren en modeverschijnselen.
Ina van den Beugel was dertig jaar columniste van het Handelsblad, later van de NRC. In deze bundel zijn haar laatste columns voor de NRC (1992/93) aangevuld met enkele niet eerder gepubliceerde stukjes. Ze zijn met humor in een zeer verzorgde stijl geschreven en geven een aardig beeld van het leven in de hogere kringen. De nostalgie zal niet ieder aanspreken, omdat de moderne tijd steeds in negatieve zin wordt vergeleken met de vooroorlogse periode (tegenwoordig..., maar vroeger...).
Roomkleurige omslag met een kleine illustratie van een winkelende dame, roestbruine en grijze belettering.
(Biblion recensie, Drs. M.A.H. de Swart.)
ISBN 9789050182256 Paperback 71 pagina's Uitgeverij Balans oktober 1993
herinneringen uit de tijd van pijpekrullen, griffeldoos en kolenkit
Ina van den Beugel
Het zijn de jaren tussen de twee wereldoorlogen. Kinderen dragen nog boezelaars en schrijven met grijze griffels. Men slaapt nog in ledikanten en wast zich met water uit de lampetkan. De dames op de tennisbaan dragen witte wapperende rokken. De vakantieganger laat zijn koffer dragen door een kruier. Men zei nog geen 'doei', men had nog geen pacemaker of plastic heup, men kende nog geen 5 -daagse vliegreizen naar Tunesië.
Ina van der Beugel, bekend van talloze eerdere publikaties, neemt ons mee terug naar de tijden van weleer. Met gevoel voor detail, met een tikje nostalgie en een grote dosis humor.
NBD|Biblion recensie
In deze twintig stukjes, met een gemiddelde lengte van drie pagina's, wordt teruggekeken op een kindertijd in een gegoede Amsterdamse familie in de jaren twintig en dertig. Er zijn stukjes over de dansles, de jaarlijkse vakantie in Zandvoort aan Zee, de vele leveranciers die aan huis kwamen bezorgen, personeelsleden als de privé-chauffeur, de naaister, het dienstmeisje en de stoker, goede manieren en modeverschijnselen.
Ina van den Beugel was dertig jaar columniste van het Handelsblad, later van de NRC. In deze bundel zijn haar laatste columns voor de NRC (1992/93) aangevuld met enkele niet eerder gepubliceerde stukjes. Ze zijn met humor in een zeer verzorgde stijl geschreven en geven een aardig beeld van het leven in de hogere kringen. De nostalgie zal niet ieder aanspreken, omdat de moderne tijd steeds in negatieve zin wordt vergeleken met de vooroorlogse periode (tegenwoordig..., maar vroeger...).
Roomkleurige omslag met een kleine illustratie van een winkelende dame, roestbruine en grijze belettering.
(Biblion recensie, Drs. M.A.H. de Swart.)
ISBN 9789050182256 Paperback 71 pagina's Uitgeverij Balans oktober 1993
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Ook kale mensen vliegen elkaar wel eens in de haren.
Auteur onbekend
(vergeten nieuw citaat te plaatsen merk ik)
Ook kale mensen vliegen elkaar wel eens in de haren.
Auteur onbekend
(vergeten nieuw citaat te plaatsen merk ik)
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Hé, Alma met de vlassen haren! Goed van jou!
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Ja hè, ik zat al helemaal te glimmen ervan dat het toch gelukt was.
Dettie
Dettie
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Alma met de vlassen haren
Stijn Streuvels
Alma, een dorpsmeisje ‘voor de wereld van effen op, mager en rilde, wit van haren, bleek van vel, met zieketierig voorkomen’, ‘loopend ongemerkt tusschen de dorpskinderen verloren’, peinst van jongs af veel over geestelijke zaken; als haar kornuitjes spelen zit zij liefst verdoken in haar hoekje in de kerk, waar zij vertrouwd raakt met de Heiligen en Engelen. Zekeren dag dat zij bij het kapelleke zit onder de linde, bezig met een kroontje van madeliefjes te vlechten, krijgt zij plotseling den aandrang om zich geheel aan God te geven. Ze zegt: Ik wil ons Heeren bloemke zijn. Dat was kort voor haar eerste communie. Evenals Horieneke, van wie Streuvels in zijn allereerste boekje (Lenteleven) nu een dertig jaar geleden zoo aandoenlijk vertelde (maar in dat Horieneke gelóófde hij met al de frischheid eener naieve ontvankelijkheid!), verwacht zij van die plechtigheid heel veel - maar als de groote gebeurtenis voorbij is gegaan, dan ontdekt zij met schrik, dat er niets aan haar heeft plaats gevonden van wat zij verwachtte: God en Jezus hebben tot haar niet gesproken.
Ze gaat dan met de landsche kinderen ‘mee te boere’ in haar slechte kleeren; ze hoort onder 't eentonig dagwerk haar vriendinnetjes fluisteren over dingen die zij niet begrijpt: ‘alle godsvrucht is er af’. En dan komt in Alma de wanhopige gedachte op: Heere God, moet ik nu worden als die anderen? Zij voelt zich verlaten, buiten alle gemeenschap.
Maar haar verlangen blijft; een jongen die haar met eerlijke bedoelingen wil naderen stoot zij af - tot op een keer, dat op het veld een kerel haar wil omhelzen, haar opeens een licht verschijnt zoo fel als de bliksem en zij een stem hoort zeggen: Mijn uitverkoren bloem! ‘Het was geen menschelijke stem met woorden; het licht zelf had haar den zin geopenbaard, doch zoo duidelijk, zoo hevig, dat het pijn deed’. (35) Zij herkent in de dingen weer Gods tegenwoordigheid, en in de dagen die volgen heeft zij gesprekken met God in dezen trant:
‘Heer, wat moet ik doen?’
‘De Geest is in u en zal u leiden; wees in alles gerust; de Engel waakt over u. Gij hebt mij uwe ziel aangeboden als een bloem; nu moet ge u bekwamen om op te bloeien in heiligheid, opdat ik die bloem plukken kan’...
Alma wil zich bekwamen, maar hoe? Van de kloosterzusters ontvangt zij vriendschap; zal zij in het klooster gaan? Maar zij voelt, dat het dat niet is: ook in 't klooster vindt zij niet die algeheele toewijding welke zij zoekt.
Er breekt, na een kermis, een besmettelijke ziekte in 't dorp uit, en nu ziet Alma haar weg. Zij gaat de besmette huizen binnen en verpleegt de kranken, tot ten laatste zij als offer valt van haar christelijken offerzin.
Bron: http://www.dbnl.org/tekst/_gul001193101 ... 1_0198.php
Geïllustreerde papieromslag 232 pagina's Penteekeningen van Frans Nackaerts. Davidsfonds 1931
Stijn Streuvels
Alma, een dorpsmeisje ‘voor de wereld van effen op, mager en rilde, wit van haren, bleek van vel, met zieketierig voorkomen’, ‘loopend ongemerkt tusschen de dorpskinderen verloren’, peinst van jongs af veel over geestelijke zaken; als haar kornuitjes spelen zit zij liefst verdoken in haar hoekje in de kerk, waar zij vertrouwd raakt met de Heiligen en Engelen. Zekeren dag dat zij bij het kapelleke zit onder de linde, bezig met een kroontje van madeliefjes te vlechten, krijgt zij plotseling den aandrang om zich geheel aan God te geven. Ze zegt: Ik wil ons Heeren bloemke zijn. Dat was kort voor haar eerste communie. Evenals Horieneke, van wie Streuvels in zijn allereerste boekje (Lenteleven) nu een dertig jaar geleden zoo aandoenlijk vertelde (maar in dat Horieneke gelóófde hij met al de frischheid eener naieve ontvankelijkheid!), verwacht zij van die plechtigheid heel veel - maar als de groote gebeurtenis voorbij is gegaan, dan ontdekt zij met schrik, dat er niets aan haar heeft plaats gevonden van wat zij verwachtte: God en Jezus hebben tot haar niet gesproken.
Ze gaat dan met de landsche kinderen ‘mee te boere’ in haar slechte kleeren; ze hoort onder 't eentonig dagwerk haar vriendinnetjes fluisteren over dingen die zij niet begrijpt: ‘alle godsvrucht is er af’. En dan komt in Alma de wanhopige gedachte op: Heere God, moet ik nu worden als die anderen? Zij voelt zich verlaten, buiten alle gemeenschap.
Maar haar verlangen blijft; een jongen die haar met eerlijke bedoelingen wil naderen stoot zij af - tot op een keer, dat op het veld een kerel haar wil omhelzen, haar opeens een licht verschijnt zoo fel als de bliksem en zij een stem hoort zeggen: Mijn uitverkoren bloem! ‘Het was geen menschelijke stem met woorden; het licht zelf had haar den zin geopenbaard, doch zoo duidelijk, zoo hevig, dat het pijn deed’. (35) Zij herkent in de dingen weer Gods tegenwoordigheid, en in de dagen die volgen heeft zij gesprekken met God in dezen trant:
‘Heer, wat moet ik doen?’
‘De Geest is in u en zal u leiden; wees in alles gerust; de Engel waakt over u. Gij hebt mij uwe ziel aangeboden als een bloem; nu moet ge u bekwamen om op te bloeien in heiligheid, opdat ik die bloem plukken kan’...
Alma wil zich bekwamen, maar hoe? Van de kloosterzusters ontvangt zij vriendschap; zal zij in het klooster gaan? Maar zij voelt, dat het dat niet is: ook in 't klooster vindt zij niet die algeheele toewijding welke zij zoekt.
Er breekt, na een kermis, een besmettelijke ziekte in 't dorp uit, en nu ziet Alma haar weg. Zij gaat de besmette huizen binnen en verpleegt de kranken, tot ten laatste zij als offer valt van haar christelijken offerzin.
Bron: http://www.dbnl.org/tekst/_gul001193101 ... 1_0198.php
Geïllustreerde papieromslag 232 pagina's Penteekeningen van Frans Nackaerts. Davidsfonds 1931
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Het hoofd is er op de eerste plaats om hersens te bergen, en niet om haren te doen groeien.
G. Cervi
Het hoofd is er op de eerste plaats om hersens te bergen, en niet om haren te doen groeien.
G. Cervi
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Rood
Middas Dekkers
Stammen gewone vrouwen af van de apen, roodharigen zijn aan de katten verwant. Geen wonder dat ze Midas Dekkers bekoren. En hem niet alleen. Wie rood haar koud laat is blind. Roodharigheid is de beste harigheid. De kleur is luid, maar niet duidelijk. Als de blonde de held is en de zwarte de boef, wat speelt dan de rode? Heks? Hoer? Madonna? Juist in haar dubbelzinnigheid schuilt de kracht.
Roodharigen zijn zeldzaam en dreigen uit te sterven. Waar haal je zo gauw nieuwe vandaan? Genetici weten het bijna. Voor hen blijft roodharigheid een erfelijke afwijking, zij het de aardigste afwijking die er is. Zou je uiterlijk dan toch iets over je inborst zeggen? Zijn roodharigen echt ook rood van binnen? Door-en-door?
Recensie
De bekende bioloog en publicist Midas Dekkers koestert een levenslange fascinatie, om niet te zeggen obsessie voor vrouwen met rood haar. (Roodharige heren doen in dit boek niet of nauwelijks mee.) Voor Midas vormt rood haar het summum van schoonheid en bekoring; de combinatie van rood haar en een roomblanke huid, die door sproetjes alleen nog maar lichter lijkt, is voor hem onweerstaanbaar - zeker als de vrouw in kwestie ook nog eens gaat blozen.
In een uitgebreide beschouwing waarin allerlei evolutionaire, biologische en culturele aspecten van rood haar aan de orde komen, tracht hij te achterhalen waarin die bekoring van de kleur rood schuilt - zonder overigens daarin te slagen; net als bij ware liefde krijg je nooit je vinger achter het mysterie. Zijn betoog waaiert alle kanten uit, zowel naar film en literatuur als uiteenlopende waardering voor een rode haardos door de eeuwen heen - zonder dat hij de rode draad uit het oog verliest.
Aangename, luchtige en, gezien de literatuuropgave, ook verantwoorde lectuur voor een breed publiek.
Redactie/PT
ISBN 9789025435776 Paperback 207 pagina's Atlas Contact april 2011
Middas Dekkers
Stammen gewone vrouwen af van de apen, roodharigen zijn aan de katten verwant. Geen wonder dat ze Midas Dekkers bekoren. En hem niet alleen. Wie rood haar koud laat is blind. Roodharigheid is de beste harigheid. De kleur is luid, maar niet duidelijk. Als de blonde de held is en de zwarte de boef, wat speelt dan de rode? Heks? Hoer? Madonna? Juist in haar dubbelzinnigheid schuilt de kracht.
Roodharigen zijn zeldzaam en dreigen uit te sterven. Waar haal je zo gauw nieuwe vandaan? Genetici weten het bijna. Voor hen blijft roodharigheid een erfelijke afwijking, zij het de aardigste afwijking die er is. Zou je uiterlijk dan toch iets over je inborst zeggen? Zijn roodharigen echt ook rood van binnen? Door-en-door?
Recensie
De bekende bioloog en publicist Midas Dekkers koestert een levenslange fascinatie, om niet te zeggen obsessie voor vrouwen met rood haar. (Roodharige heren doen in dit boek niet of nauwelijks mee.) Voor Midas vormt rood haar het summum van schoonheid en bekoring; de combinatie van rood haar en een roomblanke huid, die door sproetjes alleen nog maar lichter lijkt, is voor hem onweerstaanbaar - zeker als de vrouw in kwestie ook nog eens gaat blozen.
In een uitgebreide beschouwing waarin allerlei evolutionaire, biologische en culturele aspecten van rood haar aan de orde komen, tracht hij te achterhalen waarin die bekoring van de kleur rood schuilt - zonder overigens daarin te slagen; net als bij ware liefde krijg je nooit je vinger achter het mysterie. Zijn betoog waaiert alle kanten uit, zowel naar film en literatuur als uiteenlopende waardering voor een rode haardos door de eeuwen heen - zonder dat hij de rode draad uit het oog verliest.
Aangename, luchtige en, gezien de literatuuropgave, ook verantwoorde lectuur voor een breed publiek.
Redactie/PT
ISBN 9789025435776 Paperback 207 pagina's Atlas Contact april 2011
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Om het even welke kleur bevalt me, als ze maar rood is.
Louis Paul Boon
Om het even welke kleur bevalt me, als ze maar rood is.
Louis Paul Boon
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Ah, wat een goed citaat vandaag.
Groetjes Wil
(nu bruin/rodig/ grijs, vroeger knalrood)
Groetjes Wil
(nu bruin/rodig/ grijs, vroeger knalrood)
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Oranje boven
Petra Cremers
Oranje haar is vreselijk, vindt Daan, en hij kan het weten want hij wordt er dagelijks mee gepest. Als hij het nou van zijn vader of moeder had, dan was hij tenminste niet de enige vuurtoren. Maar mama heeft geen oranje haar en zijn vader kent hij niet. Ook zoiets raars, wie kent zijn eigen vader nou niet? Mama wil in elk geval niet over hem praten. Dat is natuurlijk de schuld van Joris, haar nieuwe vriend. Daan is ook teleurgesteld in Malika. Jarenlang waren ze vrienden, maar nu doet ze mee met de pesters. Als hij eindelijk besluit zelf in actie te komen, pakt dat helemaal verkeerd uit. Er zit maar één ding op: zijn vader zoeken. Maar zal hij hem ook vinden?
Recensie
Daantje wordt op school gepest met zijn oranjekleurige haren. Bijna de hele klas doet eraan mee, zelfs zijn beste vriendinnetje. Alleen zijn vriend Wilson blijft hem trouw. De oranje haardos is niet het enige probleem van Daantje. Zijn vader is onbekend, zijn moeder heeft een vriend die hij niet mag en dan breken er bij hem thuis ook nog eens dieven in. Om aan zijn problemen te ontkomen, probeert hij met zijn opa te praten en zoekt in Hilversum naar Derk Bolt van het tv-programma 'Spoorloos'. Het verhaal heeft veel lijnen naar maatschappelijke problemen. Alle gebeurtenissen zijn echter voorstelbaar en actueel. De personages zijn invoelbaar beschreven: Daantje weet zich bijvoorbeeld niet goed raad met al zijn problemen en begint dingen, soms per ongeluk, stuk te maken. De leraar op school bedenkt een oplossing om 'pesten' bespreekbaar te maken.
Een spannend, eigentijds verhaal met voor schoolkinderen bekende situaties. In goed en gevarieerd Nederlands geschreven. Vanaf ca. 9 jaar.
Cecile Beijk-van Daal
ISBN 9789025109882 Paperback 128 pagina's Holland mei 2006
Petra Cremers
Oranje haar is vreselijk, vindt Daan, en hij kan het weten want hij wordt er dagelijks mee gepest. Als hij het nou van zijn vader of moeder had, dan was hij tenminste niet de enige vuurtoren. Maar mama heeft geen oranje haar en zijn vader kent hij niet. Ook zoiets raars, wie kent zijn eigen vader nou niet? Mama wil in elk geval niet over hem praten. Dat is natuurlijk de schuld van Joris, haar nieuwe vriend. Daan is ook teleurgesteld in Malika. Jarenlang waren ze vrienden, maar nu doet ze mee met de pesters. Als hij eindelijk besluit zelf in actie te komen, pakt dat helemaal verkeerd uit. Er zit maar één ding op: zijn vader zoeken. Maar zal hij hem ook vinden?
Recensie
Daantje wordt op school gepest met zijn oranjekleurige haren. Bijna de hele klas doet eraan mee, zelfs zijn beste vriendinnetje. Alleen zijn vriend Wilson blijft hem trouw. De oranje haardos is niet het enige probleem van Daantje. Zijn vader is onbekend, zijn moeder heeft een vriend die hij niet mag en dan breken er bij hem thuis ook nog eens dieven in. Om aan zijn problemen te ontkomen, probeert hij met zijn opa te praten en zoekt in Hilversum naar Derk Bolt van het tv-programma 'Spoorloos'. Het verhaal heeft veel lijnen naar maatschappelijke problemen. Alle gebeurtenissen zijn echter voorstelbaar en actueel. De personages zijn invoelbaar beschreven: Daantje weet zich bijvoorbeeld niet goed raad met al zijn problemen en begint dingen, soms per ongeluk, stuk te maken. De leraar op school bedenkt een oplossing om 'pesten' bespreekbaar te maken.
Een spannend, eigentijds verhaal met voor schoolkinderen bekende situaties. In goed en gevarieerd Nederlands geschreven. Vanaf ca. 9 jaar.
Cecile Beijk-van Daal
ISBN 9789025109882 Paperback 128 pagina's Holland mei 2006
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Onder de Kelten kon je alleen gekroond worden wanneer je rood haar had.
Alleen een 'rooie' kon het brengen tot koning.
Een rooie werd royal (koninklijk).
In het Frans: roy (koning) en royal (koninklijk).
Willem Hietbrink & Ronald Lagendijk
Onder de Kelten kon je alleen gekroond worden wanneer je rood haar had.
Alleen een 'rooie' kon het brengen tot koning.
Een rooie werd royal (koninklijk).
In het Frans: roy (koning) en royal (koninklijk).
Willem Hietbrink & Ronald Lagendijk
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Knippen
Ring Lardner
Knippen is de eerste Nederlandse vertaling van verhalen van Ring Lardner, de schrijver die door Salinger, Hemingway en Scott Fitzgerald als een leermeester werd erkend. Het zijn tragikomische verhalen over de schaduwzijde van de roaring twenties. Zijn treffend neergezette personages proberen keer op keer om zich beter voor te doen dan ze zijn, en elke keer blijken hun pogingen vergeefs.
Het titelverhaal is een gaaf voorbeeld van Lardners superieure verteltalent. Heel onnadrukkelijk wordt een even grappige als dramatische geschiedenis ontvouwd, en tijdens die vertelling wordt de lezer als het ware geknipt en geschoren. Je ruikt de eau de cologne en je voelt de schaar langs je nek terwijl je ademloos het verhaal volgt, en als het uit is zou je de naamloze kapper een extra fooi willen geven, zó knap heeft hij in die paar minuten dat je daar zat zijn magie geweven.
NBD|Biblion recensie
Ring Lardner (1885-1933) is in Nederland geen grote naam, maar geldt onder fijnproevers als een van de belangrijkste Amerikaanse schrijvers van korte verhalen. Vanuit zijn vak als sportjournalist leerde hij een perfect oor voor spreektaal ontwikkelen, en dat kwam hem goed van pas bij het schrijven van zijn tragikomische verhalen over mensen die zich wanhopig uit hun isolement proberen te bevrijden: een verkeersagent die een hopeloze liefde voor een roekeloos rijdende vrouw opvat, een simpele ziel die met zijn abominabele gedichtjes geplaagd wordt, een echtpaar wiens Kerstmis een teleurstelling wordt omdat hun thuisgekomen kinderen permanent de hort op zijn, en een vrouw die niets anders doet dan patience spelen terwijl haar man statistieken uit de krant opdreunt. Prachtige tijdloze verhalen met briljante dialogen waarin de karakters feilloos worden blootgelegd, met altijd zowel een lach als een traan vlak onder de oppervlakte.
Uitstekende selectie, informatief nawoord, prima vertaald, verplichte kost voor de liefhebber. Paperback; normale druk.
(Biblion recensie, C.C. Oliemans)
ISBN 9789025402952 Paperback 189 pagina's Uitgeverij Contact maart 2003
Vertaald door Hans Heesen, Auke Leistra
Ring Lardner
Knippen is de eerste Nederlandse vertaling van verhalen van Ring Lardner, de schrijver die door Salinger, Hemingway en Scott Fitzgerald als een leermeester werd erkend. Het zijn tragikomische verhalen over de schaduwzijde van de roaring twenties. Zijn treffend neergezette personages proberen keer op keer om zich beter voor te doen dan ze zijn, en elke keer blijken hun pogingen vergeefs.
Het titelverhaal is een gaaf voorbeeld van Lardners superieure verteltalent. Heel onnadrukkelijk wordt een even grappige als dramatische geschiedenis ontvouwd, en tijdens die vertelling wordt de lezer als het ware geknipt en geschoren. Je ruikt de eau de cologne en je voelt de schaar langs je nek terwijl je ademloos het verhaal volgt, en als het uit is zou je de naamloze kapper een extra fooi willen geven, zó knap heeft hij in die paar minuten dat je daar zat zijn magie geweven.
NBD|Biblion recensie
Ring Lardner (1885-1933) is in Nederland geen grote naam, maar geldt onder fijnproevers als een van de belangrijkste Amerikaanse schrijvers van korte verhalen. Vanuit zijn vak als sportjournalist leerde hij een perfect oor voor spreektaal ontwikkelen, en dat kwam hem goed van pas bij het schrijven van zijn tragikomische verhalen over mensen die zich wanhopig uit hun isolement proberen te bevrijden: een verkeersagent die een hopeloze liefde voor een roekeloos rijdende vrouw opvat, een simpele ziel die met zijn abominabele gedichtjes geplaagd wordt, een echtpaar wiens Kerstmis een teleurstelling wordt omdat hun thuisgekomen kinderen permanent de hort op zijn, en een vrouw die niets anders doet dan patience spelen terwijl haar man statistieken uit de krant opdreunt. Prachtige tijdloze verhalen met briljante dialogen waarin de karakters feilloos worden blootgelegd, met altijd zowel een lach als een traan vlak onder de oppervlakte.
Uitstekende selectie, informatief nawoord, prima vertaald, verplichte kost voor de liefhebber. Paperback; normale druk.
(Biblion recensie, C.C. Oliemans)
ISBN 9789025402952 Paperback 189 pagina's Uitgeverij Contact maart 2003
Vertaald door Hans Heesen, Auke Leistra
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Waarom laat je je haar niet eens knippen?
Je ziet eruit als een chrysant.
P.G. Wodehouse
Waarom laat je je haar niet eens knippen?
Je ziet eruit als een chrysant.
P.G. Wodehouse
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Hoogblond
Dagboek van een New Yorkse haarstyliste
Kathleen Flynn-Hui
Georgia blijkt een groot talent te hebben voor het verven van haar en ze verlaat haar dorp in New Hampshire om het te gaan maken in de Big Apple.
Ze gaat werken in de gloednieuwe 'salon' van Jean-Luc. Jean-Luc wordt al snel dé plek voor alle vrouwen in New York die iets te betekenen hebben en die gezien willen worden.
Het duurt niet lang voordat Georgia en haar collega Patrick zelf de nieuwe sterren van de New Yorkse beautyscene zijn geworden.
Recensie
Een heerlijk luchtige roman over een eenvoudige jonge blonde vrouw Georgia Watkins die is opgegroeid in de beautysalon van haar moeder in een klein dorp in New Hampshire. Zij wil in de voetsporen van haar moeder treden; alleen wil zij niets liever dan de haren verzorgen van rijke, beroemde mensen in een grote stad. Na aandringen mag zij van haar moeder de opleiding schoonheidsspecialiste volgen; haar grootste wens is kleurstiliste worden in een grote beroemde salon. Tijdens haar opleiding leert ze Patrick kennen; na hun opleiding kunnen ze beginnen bij de nieuwe salon in New York van 'Jean Luc'. Al snel hebben ze succes en worden ze de nieuwe sterren van de New Yorkse beautyscene. Drie jaar lang werken ze met veel plezier bij Jean Luc. Na een overname van het bedrijf en valse beloftes, gedaan door Jean Luc zelf, besluiten ze samen met een andere medewerker Massimo (inmiddels de vriend van Georgia) een eigen salon te beginnen. Dit boek is gebaseerd op Kathleen Flynn-Hui's eigen tienjarige ervaringen in New Yorks meest prestigieuze salon. Kleine druk.
A. Bakelaar
ISBN 9789024552306 Paperback 270 pagina's Sijthoff januari 2006
Vertaald door Marga van den Herik
Dagboek van een New Yorkse haarstyliste
Kathleen Flynn-Hui
Georgia blijkt een groot talent te hebben voor het verven van haar en ze verlaat haar dorp in New Hampshire om het te gaan maken in de Big Apple.
Ze gaat werken in de gloednieuwe 'salon' van Jean-Luc. Jean-Luc wordt al snel dé plek voor alle vrouwen in New York die iets te betekenen hebben en die gezien willen worden.
Het duurt niet lang voordat Georgia en haar collega Patrick zelf de nieuwe sterren van de New Yorkse beautyscene zijn geworden.
Recensie
Een heerlijk luchtige roman over een eenvoudige jonge blonde vrouw Georgia Watkins die is opgegroeid in de beautysalon van haar moeder in een klein dorp in New Hampshire. Zij wil in de voetsporen van haar moeder treden; alleen wil zij niets liever dan de haren verzorgen van rijke, beroemde mensen in een grote stad. Na aandringen mag zij van haar moeder de opleiding schoonheidsspecialiste volgen; haar grootste wens is kleurstiliste worden in een grote beroemde salon. Tijdens haar opleiding leert ze Patrick kennen; na hun opleiding kunnen ze beginnen bij de nieuwe salon in New York van 'Jean Luc'. Al snel hebben ze succes en worden ze de nieuwe sterren van de New Yorkse beautyscene. Drie jaar lang werken ze met veel plezier bij Jean Luc. Na een overname van het bedrijf en valse beloftes, gedaan door Jean Luc zelf, besluiten ze samen met een andere medewerker Massimo (inmiddels de vriend van Georgia) een eigen salon te beginnen. Dit boek is gebaseerd op Kathleen Flynn-Hui's eigen tienjarige ervaringen in New Yorks meest prestigieuze salon. Kleine druk.
A. Bakelaar
ISBN 9789024552306 Paperback 270 pagina's Sijthoff januari 2006
Vertaald door Marga van den Herik
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Ik ben blond, wat is uw excuus?
Auteur onbekend
Ik ben blond, wat is uw excuus?
Auteur onbekend
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
MC1R Natuurlijk rood haar
Hanne van der Woude
Toen fotografe Hanne van der Woude eind 2005 te kennen gaf een boek te gaan maken over roodharigen, werd dit door de landelijke pers massaal opgepakt. Blijkbaar zijn we in Nederland bijzonder geïntrigeerd door de schoonheid van rood haar (rood is met afstand de populairste verfkleur voor vrouwen), maar ook door het feit dat slechts weinigen van ons gezegend zijn met rood haar. MC1R is het gen dat mede verantwoordelijk is voor rood haar. Het is vermoedelijk tienduizenden jaren oud en een uitgesproken zwak gen dat altijd het onderspit delft. Het aantal roodharigen neemt dan ook geleidelijk af. Dit was voor Hanne van der Woude de voornaamste reden aan het project te beginnen. Hanne van der Woude hanteert een geheel eigen stijl bij het vastleggen van de roodharigen. Ze lijken de hoofdrol te spelen in een verhaal. Wat dat verhaal is, wordt door de fotograaf overgelaten aan de fantasie van de kijker.
Kern van de foto's is de schoonheid van mensen in dit geval van mensen met rood haar, maar ook hun gedrag, hun emoties en hun kwetsbaarheid. Dit uitgangspunt levert, ook door de kleurkeuze, prachtige beelden op. De foto's worden ingeleid door tekst van moleculair bioloog Erik Sistermans, die verleden, heden en toekomst van onze roodharigen toegankelijk beschrijft vanuit een wetenschappelijk perspectief.
Recensie
Het boek van de jonge fotografe bevat 120 portretten van roodharige Nederlanders. Zij heeft kinderen, volwassenen en families laten poseren in oer-Hollandse landschappen, zoals het rivierengebied, de duinen, de Veluwe, de polders en de bloembollenvelden. Deze groene decors vormen het natuurlijke terrein waarin de schoonheid van hun rode haar en hun sproeten prachtig tot hun recht komen. De foto's zijn zorgvuldig in scene gezet en op locatie met studiolampen uitgelicht, waardoor een sprookjesachtige sfeer ontstaat. Het boek biedt een eerbetoon aan roodharige mensen en is tegelijkertijd een lofzang op de schoonheid van het archetypische Nederlandse landschap.
Wim van Sinderen schreef een korte inleiding en Erik Sistermans een interessant essay over de zin en onzin van wetenschappelijke studies naar roodharigen. Uitgave t.g.v. de gelijknamige tentoonstelling in het Fotomuseum Den Haag van 9 mei tot 29 juni 2008. Het grootformaat boek is bijzonder fraai verzorgd.
Drs. R. Suermondt
ISBN 9789089100375 Paperback 191 pagina's Uitgeverij W Books B.V. juni 2008
Hanne van der Woude
Toen fotografe Hanne van der Woude eind 2005 te kennen gaf een boek te gaan maken over roodharigen, werd dit door de landelijke pers massaal opgepakt. Blijkbaar zijn we in Nederland bijzonder geïntrigeerd door de schoonheid van rood haar (rood is met afstand de populairste verfkleur voor vrouwen), maar ook door het feit dat slechts weinigen van ons gezegend zijn met rood haar. MC1R is het gen dat mede verantwoordelijk is voor rood haar. Het is vermoedelijk tienduizenden jaren oud en een uitgesproken zwak gen dat altijd het onderspit delft. Het aantal roodharigen neemt dan ook geleidelijk af. Dit was voor Hanne van der Woude de voornaamste reden aan het project te beginnen. Hanne van der Woude hanteert een geheel eigen stijl bij het vastleggen van de roodharigen. Ze lijken de hoofdrol te spelen in een verhaal. Wat dat verhaal is, wordt door de fotograaf overgelaten aan de fantasie van de kijker.
Kern van de foto's is de schoonheid van mensen in dit geval van mensen met rood haar, maar ook hun gedrag, hun emoties en hun kwetsbaarheid. Dit uitgangspunt levert, ook door de kleurkeuze, prachtige beelden op. De foto's worden ingeleid door tekst van moleculair bioloog Erik Sistermans, die verleden, heden en toekomst van onze roodharigen toegankelijk beschrijft vanuit een wetenschappelijk perspectief.
Recensie
Het boek van de jonge fotografe bevat 120 portretten van roodharige Nederlanders. Zij heeft kinderen, volwassenen en families laten poseren in oer-Hollandse landschappen, zoals het rivierengebied, de duinen, de Veluwe, de polders en de bloembollenvelden. Deze groene decors vormen het natuurlijke terrein waarin de schoonheid van hun rode haar en hun sproeten prachtig tot hun recht komen. De foto's zijn zorgvuldig in scene gezet en op locatie met studiolampen uitgelicht, waardoor een sprookjesachtige sfeer ontstaat. Het boek biedt een eerbetoon aan roodharige mensen en is tegelijkertijd een lofzang op de schoonheid van het archetypische Nederlandse landschap.
Wim van Sinderen schreef een korte inleiding en Erik Sistermans een interessant essay over de zin en onzin van wetenschappelijke studies naar roodharigen. Uitgave t.g.v. de gelijknamige tentoonstelling in het Fotomuseum Den Haag van 9 mei tot 29 juni 2008. Het grootformaat boek is bijzonder fraai verzorgd.
Drs. R. Suermondt
ISBN 9789089100375 Paperback 191 pagina's Uitgeverij W Books B.V. juni 2008
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Iemand opdracht geven om een gedicht te schrijven is net zo iets als een zwangere vrouw opdracht te geven een kind met rood haar ter wereld te brengen. Dat gaat gewoon niet.
Carl Sandburg
Iemand opdracht geven om een gedicht te schrijven is net zo iets als een zwangere vrouw opdracht te geven een kind met rood haar ter wereld te brengen. Dat gaat gewoon niet.
Carl Sandburg
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Kijk 19 foto's over knippen en scheren op straat
http://www.trouw.nl/tr/nl/4484/Foto/pho ... n=20130620
Trouw heeft vast ons thema gezien
Dettie
http://www.trouw.nl/tr/nl/4484/Foto/pho ... n=20130620
Trouw heeft vast ons thema gezien
Dettie
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Tjee, die ene in Afghanistan! In ijs of zo?? Of die waar de kapper een mondkapje op heeft.
Het zijn wel heel mooie foto's!
Het zijn wel heel mooie foto's!
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Marjo schreef:Tjee, die ene in Afghanistan! In ijs of zo?? Of die waar de kapper een mondkapje op heeft.
Het zijn wel heel mooie foto's!
Volgens mij is het sneeuw maar ik twijfel.
Gek hè van Afghanistan heb je eerder zo'n beeld van bloedheet en zand in je hoofd, geen sneeuw of ijs.
ja ze zijn prachtig hè.
Dettie
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Haren invlechten
Marlene en Jill Roodbol
Maak de mooiste kunstwerken bij je kind, vriendin, kleinkind, oppaskind, jezelf of wie dan ook. Van invlecht tot vissengraatvlecht, van opvlecht tot diadeemvlecht. Foto's en heel veel tips!
Wij zijn Marlene en Jill Roodbol, moeder en dochter. Marlene is vlechtexpert en Jill is een enthousiaste vlechtdrager. Voor alle beginnende vlechters hebben wij een uniek boek op de markt gebracht: 'Haren invlechten, stap voor stap' . Dit boek bevat naast een duidelijke uitleg, veel foto's waar je stap voor stap kunt zien hoe je de vlecht maakt. Iedereen kan nu dus leren invlechten. Met een paar vlechttechnieken kun je heel veel varieren. Wil je eens wat anders in het haar van je dochter, dan is dit boek helemaal voor jou!
ISBN 9789089100375 Paperback 54 pagina's Roodbol
Marlene en Jill Roodbol
Maak de mooiste kunstwerken bij je kind, vriendin, kleinkind, oppaskind, jezelf of wie dan ook. Van invlecht tot vissengraatvlecht, van opvlecht tot diadeemvlecht. Foto's en heel veel tips!
Wij zijn Marlene en Jill Roodbol, moeder en dochter. Marlene is vlechtexpert en Jill is een enthousiaste vlechtdrager. Voor alle beginnende vlechters hebben wij een uniek boek op de markt gebracht: 'Haren invlechten, stap voor stap' . Dit boek bevat naast een duidelijke uitleg, veel foto's waar je stap voor stap kunt zien hoe je de vlecht maakt. Iedereen kan nu dus leren invlechten. Met een paar vlechttechnieken kun je heel veel varieren. Wil je eens wat anders in het haar van je dochter, dan is dit boek helemaal voor jou!
ISBN 9789089100375 Paperback 54 pagina's Roodbol
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Citaat van de dag
Maak nooit vlechtjes in je wenkbrauwen.
Miss Piggy
Maak nooit vlechtjes in je wenkbrauwen.
Miss Piggy
Re: Thema juni 2013 - Als je haar maar goed zit
Een pruik van paardenhaar
& Over het lezen van een boek
M. Februari
Marjolijn Drenth leerde, bij haar onderzoek tussen economische en ethische drijfveren, dat de mens complexer is dan de wetenschap hem voorstelt, in ieder geval complexer dan de economische wetenschap die gebouwd is op het wankele fundament dat de mens altijd uit is op eigen gewin. Om die innerlijke verdeeldheid van het individu serieus te nemen, besloot ze haar alterego M. Februari bij het onderzoek te betrekken. De samenwerking tussen een literair auteur en een wetenschappelijk onderzoeker resulteerde in 'Een pruik van paardenhaar & Over het lezen van een boek'.
'Een pruik van paardenhaar' vertelt de geschiedenis van een bankier, zijn ex-echtgenote en zijn achtiende-eeuwse voorzaat Julia. Wanneer Julia een tekening wil kopen van de kunstenar Henry Fuseli, vraagt hij een hoge prijs: ze moet betalen met liefde.
'Over het lezen van een boek' bespreek een thema uit het werk van econoom, filosoof en recent Nobelprijswinnaar Amartya Sen. Centraal staat de verhouding tussen de moraal en de eisen van economische efficiëntie.
Samen vormen de literaire en wetenschappelijke passages de tekst van een filosofisch proefschrift.
M. Februari debuteerde in 1989 met de roman 'De zonen van het uitzicht', waarvoor zij het jaar daarop de Multatuliprijs ontving.
Marjolein Drenth von Februar verrichte onderzoek voor dit proefschrift aan de filosofische faculteit van de Katholieke Universiteit Brabant.
NBD|Biblion recensie
Het mensbeeld uit de economische theorie (de mens is een wezen dat handelt uit rationeel eigenbelang) is onvolledig en eenzijdig. Pogingen om een beter beeld te ontwerpen stuiten op gecompliceerde theoretische problemen. In dit wijsgerig proefschrift biedt Marjolijn Drenth een uitweg, aansluitend bij het werk van de econoom Amartya Sen. Maar het boek is meer dan dat, veel meer. Het is verweven met een roman over de achttiende-eeuwse schilder Johann Heinrich Füseli, geschreven door M. Februari (het pseudoniem waaronder Drenth al eerder een roman publiceerde). Die roman loopt parallel met het proefschrift en illustreert op uiterst originele en intrigerende wijze de invloed van een perspectief en de daarbij behorende methodologie op het beeld dat ontstaat. Het geheel is niet alleen briljant van concept en uitvoering, maar ook nog fraai vormgegeven en didactisch van hoog niveau. De matige kwaliteit van de zw.w. afbeeldingen vormt het enige minpunt. Normale druk.
(Biblion recensie, Dr. D.G. van der Steen)
ISBN 9789021462103 Paperback 220 pagina's Querido maart 2000
& Over het lezen van een boek
M. Februari
Marjolijn Drenth leerde, bij haar onderzoek tussen economische en ethische drijfveren, dat de mens complexer is dan de wetenschap hem voorstelt, in ieder geval complexer dan de economische wetenschap die gebouwd is op het wankele fundament dat de mens altijd uit is op eigen gewin. Om die innerlijke verdeeldheid van het individu serieus te nemen, besloot ze haar alterego M. Februari bij het onderzoek te betrekken. De samenwerking tussen een literair auteur en een wetenschappelijk onderzoeker resulteerde in 'Een pruik van paardenhaar & Over het lezen van een boek'.
'Een pruik van paardenhaar' vertelt de geschiedenis van een bankier, zijn ex-echtgenote en zijn achtiende-eeuwse voorzaat Julia. Wanneer Julia een tekening wil kopen van de kunstenar Henry Fuseli, vraagt hij een hoge prijs: ze moet betalen met liefde.
'Over het lezen van een boek' bespreek een thema uit het werk van econoom, filosoof en recent Nobelprijswinnaar Amartya Sen. Centraal staat de verhouding tussen de moraal en de eisen van economische efficiëntie.
Samen vormen de literaire en wetenschappelijke passages de tekst van een filosofisch proefschrift.
M. Februari debuteerde in 1989 met de roman 'De zonen van het uitzicht', waarvoor zij het jaar daarop de Multatuliprijs ontving.
Marjolein Drenth von Februar verrichte onderzoek voor dit proefschrift aan de filosofische faculteit van de Katholieke Universiteit Brabant.
NBD|Biblion recensie
Het mensbeeld uit de economische theorie (de mens is een wezen dat handelt uit rationeel eigenbelang) is onvolledig en eenzijdig. Pogingen om een beter beeld te ontwerpen stuiten op gecompliceerde theoretische problemen. In dit wijsgerig proefschrift biedt Marjolijn Drenth een uitweg, aansluitend bij het werk van de econoom Amartya Sen. Maar het boek is meer dan dat, veel meer. Het is verweven met een roman over de achttiende-eeuwse schilder Johann Heinrich Füseli, geschreven door M. Februari (het pseudoniem waaronder Drenth al eerder een roman publiceerde). Die roman loopt parallel met het proefschrift en illustreert op uiterst originele en intrigerende wijze de invloed van een perspectief en de daarbij behorende methodologie op het beeld dat ontstaat. Het geheel is niet alleen briljant van concept en uitvoering, maar ook nog fraai vormgegeven en didactisch van hoog niveau. De matige kwaliteit van de zw.w. afbeeldingen vormt het enige minpunt. Normale druk.
(Biblion recensie, Dr. D.G. van der Steen)
ISBN 9789021462103 Paperback 220 pagina's Querido maart 2000
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 119 gasten