Thema oktober 2012 - Bomen

[Dettie]

Onder de olijfboom
Manuela Darling-Gansser

Manuela Darling-Gansser neemt ons weer mee op een verrukkelijke reis door haar Italië. Dit boek is wederom een waar feest van het ideale Mediterrane leven. Lugano, ten noorden van Milaan gelegen, is de plaats waar haar overgrootvader 120 jaar geleden een restaurant begon. Onder de Olijfboom verwijst naar de tafel in de tuin onder een oude olijfboom op het terras van haar ouderlijk huis in Lugano, waar alles ooit begon. Het tweede gebied dat in dit boek een hoofdrol speelt is de noordoostkust van Sardinië (Costa Smeralda).


Recensie
De schrijfster is een geboren Zwitserse die overal gewoond heeft: o.a. Lugano, Iran, Zurich, Milaan en nu Sidney. Voor haar kinderen wilde ze de familierecepten noteren met als uiteindelijke resultaat dit prachtige boek. Daarin doet ze verslag van haar tochten, beschrijft ze steden en landschappen, bezoekt ze winkels en restaurants, steeds gevolgd door een aantal recepten.
Het begon in Lugano (hier foutief het 'Italiaanse' Lugano genoemd) waar haar grootvader een restaurant had, ze beschrijft de omgeving van het gelijknamige meer, haar gelukkige jeugdjaren in Teheran, de tijd in Zurich en ze reist af naar de noordoostkust van Sardinie, de prachtige Costa Smeralda. Daar heeft de familie een vakantiehuis waar iedereen ieder jaar naartoe gaat.
Boeiend beschreven herinneringen en impressies van de verschillende Zwitserse en Italiaanse regio's, de culinaire tradities, producenten, koks enz. De elegante recepten zijn goed uitvoerbaar met overal verkrijgbare ingredienten. Geillustreerd met paginagrote en kleinere sfeervolle kleurenfoto's van landschappen en steden en met uitstekende gerechtfoto's. Alfabetisch register.
Toos Verhoeven-van Raamsdonk

ISBN: 9789043911467 Hardcover 232 pagina's Kosmos Uitgevers juni 2009
Vertaald door Ingrid Buthod-Girard

[Dettie]

Citaat van de dag


Voor de oude Grieken was de olijfboom heilig. Wie het in zijn hoofd haalde hem om te hakken kreeg meteen de doodstraf. Was er een zoon geboren dan werd de deur van het geboortehuis versierd met een olijftak.
De overwinnaar bij de Olympische spelen kreeg als beloning een krans van olijftakken op het hoofd en een kruik olijfolie in de hand gedrukt. Voor sporters in die dagen had olijfolie sowieso een belangrijke functie. Als gezonde ‘doping’ in hun atletendieet en uitwendig om de huid in te wrijven en daarmee zon en kou te weren. De Romeinse godin Minerva gold als beschermheilige van de olijfboom. Als je geen trek had in de Romeinse dienstplicht ['teken toch bij, zeiden ze'] dan kon je daar onderuit komen door een wettelijk voorgeschreven aantal olijfbomen te planten.
Rare jongens die Romeinen?


Bron: http://vita-info.nl/2009/11/olijfolie-gezondheid/

[Dettie]

De steeneik
Helene Nolthenius

In deze bundel zijn zeven verhalen opgenomen plus, als epiloog, het titelverhaal. In deze smeekbede tot een oude steeneik om toch niet te sterven, wordt het thema dat vrijwel alle verhalen verbindt, subliem gesymboliseerd. De hoofdpersonen in de verhalen, allen kunstenaars of intellektuelen, zijn oudere mensen aan het einde van hun carrière gekomen of met de dood geconfronteerd. Meestal is Italië plaats van handeling; landschap en volk worden, onmiddellijk herkenbaar, beeldend opgeroepen. Enkele korte, moderne varianten van klassieke mythes met hetzelfde thema completeren deze prachtige verhalenbundel. Er ten volle van kunnen genieten vereist wel enige eruditie.
NBD Biblion Dr. P.E. van der Heijden-Rogier

ISBN: 9789021496467 Paperback 157 pagina's Em. Querido's Uitgeverij juli 1986

[Dettie]

Citaat van de dag


Vertel me niks over steeneik. Dat is jaaaaren mijn verwarming geweest in de Pyreneeën. Met gezaag en gehak van werkelijk kei- en kei-hard hout, stampend vol knoesten. Moest ook nog dikke drie jaar drogen...
Het is trouwens geen steeneik, dat is een verbastering van Steineiche. Het is officieel Azijnhout. Wat weer een verbastering is van Portugees Azinho (matrozen namen het mee, ik weet niet waarom, al moet dat met de hardheid te maken gehad hebben. Niet voor mesheften iig.). Voor de hand liggende verbastering, want vers gezaagd ruikt het zuur.


Bron: http://kookenz.blogspot.nl

[Dettie]

Het verborgen leven van bomen
Alejandro Zambra

Julián, een jonge literatuurdocent en aspirant-schrijver, merkt op een avond dat zijn vrouw, Verónica, maar niet terugkeert van haar tekencursus. En dat terwijl hij op haar dochtertje Daniela moet passen.
Het wordt later en later, en hoe langer het duurt hoe meer Julián begint te zweten, begint te fantaseren: stapje voor stapje gaat hij terug in de tijd én loopt hij vooruit op zijn – en Daniela’s – leven zonder Verónica. Het verborgen leven van bomen gaat over die ene nacht, één nacht waarin Julián noch de lezer weet wat er precies gebeurt, gebeurd is, of gebeuren zal, want: ‘Dit is geen normale nacht. Het is namelijk niet zeker of er wel een volgende dag is. Het boek blijft doorgaan totdat zij terugkeert, of totdat Julián er zeker van is dat zij niet meer terug zal keren.’
Waarschijnlijk nog meer dan bij Bonsai verdient Het verborgen leven van bomen het om in één avond, misschien wel in één nacht, gelezen te worden. En wanneer de ochtend aanbreekt, en de lezer het boek dichtslaat, zal hij merken dat niets meer is als een dag eerder.

ISBN: 9789021496467 Paperback 109 pagina's Uitgeverij Karaat november 2010
Vertaald door Luc de Rooy

[Dettie]

Citaat van de dag

Een bomenman zei me eens dat een boom alleen maar een constructie is om blad omhoog te brengen.

Koos van Zomeren

[berdine]

Deze heb ik in de kast staan en gelezen, maar behalve dat ik het een goed boek vond, weet ik er niet veel meer van...

[Dettie]

Ha wat grappig, dit was het enige boek dat niet op jouw lijst stond. Ik kwam dit boek toevallig tegen bij het zoeken naar een plaatje van een boek.

Dettie

[berdine]

Dit boek stond er bewust niet op Dettie, vanwege dat andere boek van hem, maar misschien was dat niet bezwaarlijk?

[Dettie]

De tranen der Acacia's
Willem Frederik Hermans

'In puinhopen voel ik mij prettig, ergens ander hoor ik niet thuis', zegt Arthur Muttah, de hoofdpersoon in De tranen der acacia's. Toen het boek in 1949 verscheen, herkende een hele generatie zich in dit pessimistische levensgevoel. De eerste grote roman van Willem Frederik Hermans, die opschudding veroorzaakte vanwege het zogenaamde onzedelijke karakter, ging over de naoorlogse actualiteit. Ruim een halve eeuw later is de actualiteit vanzelfsprekend veranderd. Maar de zeggingskracht van de roman is dat geenszins. Want behalve een perfecte demonstratie van Hermans' kijk op de wereld is De tranen der acacia's een schitterend en tijdloos portret van een ontwortelde jonge man die niet weet waar hij met zijn jeugd, ambities en onzekerheden heen moet. De wereld waarin hij leeft is onherbergzaam en ondoorgrondelijk, idealen zijn failliet. Alles ademt leegte en walging.
Door de ogen van Arthur Muttah schildert Hermans mensen af als geestarme, door instincten gestuurde wezens – lang voordat Houellebecq dat deed. Op indringende wijze laat hij zien hoe Muttah zich door het leven ploegt, in conflict met zijn familie, modderend met zijn minnaressen, eenzaam, lusteloos en wellustig: 'Hij droogde zich af en vond de geur van zijn lichaam aangenaam. Hij kuste zich op zijn schouder. Van mijzelf houd ik tenminste nog, dacht hij.'
Deze uitgave van De tranen der acacia's bevat de definitieve tekst, zoals verschenen in de Volledige werken.

ISBN: 9789028242364 Paperback 388 pagina's Uitgeverij G.A. Van Oorschot B.V. oktober 2011

[Dettie]

Citaat van de dag

1949 De roman De tranen der acacia's wordt geweigerd door De Bezige Bij en verschijnt bij G.A. Van Oorschot. Het boekt roept veel verzet op vanwege het 'onfatsoenlijke' karakter.

Bron: http://jikje.home.xs4all.nl/Verbod/Boeken/acacia.html

[Dettie]

Een palmboom bij Zuidwolde
E.C. Bos

In Een Palmboom bij Zuidwolde heeft Erik Bos vijfentwintig opstellen verzameld over de schilders van de Groninger Kunstkring De Ploeg. De Ploeg werd op 14 juni 1918 opgericht. De grondleggers waren de kunstenaars Jan Wiegers, Willem Reinders, Jan Altink, Johan Dijkstra en H. Benes. Het hoogtepunt beleefde de kring in de jaren tussen 1922 en 1928. De Ploeg, zegt Bos in zijn inleiding, is een vergaarbak van stijlen, onderwerpen en karakters. Werden de schilders in het begin beïnvloed door het Duitse expressionisme, later ontleenden zij ideeen aan het Franse post-impressionisme. Belangrijke onderwerpen waren het portret en het Groninger landschap.
In het boek staan onder meer artikelen van de schilders Wobbe Alkema en Jan van der Zee, van de Groningse criticus Johan Dijkstra en van de dichter Hendrik Werkman die in 1921 en 1922 voor De Ploeg het Blad voor Kunst verzorgde.

ISBN: 9789054022466 Paperback 128 pagina's Kemper Conseil Publishing juni 2003

[Dettie]

Citaat van de dag

Zo’n 50 miljoen jaar geleden zou de Zuidpool niet misstaan hebben in een vrolijke brochure vol met zonvakanties. Het was er een aangename 25 graden Celsius en de palmbomen groeiden er overvloedig. Dat blijkt uit onderzoek.

Bron: http://www.scientias.nl/palmbomen-hadde ... pool/69185

[Dettie]

Wubke en de appelboom
Geert de Kockere

Wubke woont in een appelboom. Echt waar. Dat is niet gelogen. En ze woont daar graag. Want in een appelboom is er heel veel te doen. In de lente bloeit hij mooi. Roze met wit. En alle kleuren daartussen. De vogels wonen vlak naast de deur. En de bladeren vertellen ruisende verhalen. Luister maar...

NBD|Biblion recensie
Wupke woont met haar ouders in een hut in een appelboom. Ze genieten van de natuur en de seizoenen en gebruiken de boom om van te leven. Zo verkopen ze in de herfst appelmoes en appeltaart, in de zomer plekjes schaduw, in de lente flessen met geurtjes. De mensen in het dorp vinden alles maar raar. Wupke's grote wens is later werken in een circus met een appelboom.
Schitterend verzorgd boekje: gedrukt op mooi crèmekleurig papier, gebonden en met een goede lay-out. De sfeervolle, zachtgekleurde illustraties in gecombineerde techniek vervolmaken dit boekje. Ze beslaan telkens de hele pagina tegenover een tekstpagina. Een juweeltje in de stroom van leesoefenmateriaal. De tekst is eenvoudig, poëtisch en nodigt uit tot herlezen en alsmaar te bekijken. De korte tot zeer korte zinnen bevatten wel lange woorden (b.v. verjaardagstaarten). Om zelf te lezen vanaf eind groep ij, maar ook om voor te lezen is dit boekje zeer geschikt. Jammer dat het omslag schools aandoet, alsof het een deel van een serie betreft.
(Biblion recensie, Margriet Obers.)

ISBN: 9789054022466 Paperback 29 pagina's Maklu juni 2000

[Dettie]

Citaat van de dag


Zelfs al zou ik weten dat de wereld morgen in stukken uiteenvalt, ik zou toch mijn appelboom planten.


Maarten Luther

[Marjo]

Ha, ik weet het natuurlijk niet van al die andere boeken, maar in het boek van vandaag komt er eigenlijk nauwelijks een boom voor. De aarde is kaal en leeg!

[Dettie]

Er staat bovenaan tussen haakjes o.a. in de titel dus 't ken zei de hen.

Dettie

[berdine]

Nou eigenlijk heb je gelijk Marjo. In mijn enthousiasme over iets vinden met sequoia, heb ik in dit geval de beschrijving niet gelezen. Het is de naam van een persoon en ik zou het dus niet op de lijst hebben gezet. Om die reden heb ik ook een ander boek over een meisje met een "bomennaam" er niet op gezet.
Strikt genomen heeft Dettie gelijk.
Dus....tja....

[Marjo]

Dat geeft toch niets. Ik vind het leuk dat het er staat!

[Dettie]

Sequoia
Kirstin Vanlierde

'Ze legde haar hoofd op haar arm en snikte. De wanhoop van de laatste weken welde in grote golven naar de oppervlakte. Na haar verloren gevecht met de haren,de uitputtende tocht, het gebrek aan hygiëne, de stiltes van Ginko, de waarschuwingen van Shuman, was dit wat haar ogen opende. De plek waar ze heen ging, zou niet beter zijn.’

We bevinden ons in de 25e eeuw, in een wereld die na een grote catastrofe vernietigd is. Kernramp? Wat heeft Maarian bezield toen ze ontsnapte uit de onderaardse wereld? Waar is ze naar op zoek?
Waarom wil ze niet geloven dat haar vader, die eerder ontsnapte, inderdaad omgekomen is omdat leven boven de grond niet mogelijk is?
Kristin Vanlierde beschrijft de gevolgen van haar ontsnapping. Aan de ene kant is er beroering in haar oude wereld, en aan de andere kant wekt haar onverwachte verschijning onrust in het bovengrondse land. De eerste mens die ze ontmoet – een schok, want eigenlijk is haar altijd verteld dat de wereld boven dood en verlaten is, een giftige wereld waar geen levende wezens hebben kunnen overleven.
Maar Shuman is echt en levend en hij helpt haar op weg. Hij geeft haar een nieuwe naam, Seqoia, en een amulet, en stuurt haar naar een van de rijken, in gezelschap van een gids, Ginko.
Niet alleen is de nieuwe wereld waar ze kennis mee maakt een schok, het is vooral een vreselijke ontdekking dat zij en de andere onderaardsen dus altijd voorgelogen zijn.


In dit eerste boek maken we kennis met die twee werelden zoals Kritsin Vanlierde die voor zich ziet, en het lijkt er erg op dat het tweede boek zal gaan over een eventuele hereniging. Die voor hetzelfde geld grandioos mislukt. Maar voorlopig is dit eerste deel een hoopvol boek. Sequoia heeft een missie. Vanuit zichzelf en doordat haar komst voorspeld is in de bovenwereld.
Ik kijk uit naar deel twee. Hoe zal de aarzelende vriendschap tussen Ginko en Sequoia zich ontwikkelen? Zij die opgegroeid is in een wereld waar een man-vrouwrelatie uit den boze is, en men elkaar niet eens aanraakt; hij uit een patriarchische cultuur zoals die ons meer bekend is. Maar vooral: hoe gaat het verder nu de waarheid dreigt uit te komen?


ISBN 9789059083721 | Paperback | 192 pagina's | Davidsfonds | juli 2010
Leeftijd: 13 plus
© Marjo, 25 augustus 2012

ISBN: 9789054022466 Paperback 29 pagina's Maklu juni 2000

[Dettie]

Citaat van de dag

Een mogelijke verklaring voor de naam Sequoia (en zeker heel populair) is dat ze gebaseerd is op die van de halfbloed Cherokee Sequoyah, die een schrift ontwikkelde voor zijn volk.

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sequoia_%28geslacht%29

[Dettie]

Het huis bij de mispelboom
Giovanni Verga

Fijnzinnige roman uit 1881 over een Siciliaanse vissersfamilie

Het huis bij de mispelboom beschrijft in een sobere, directe stijl de bewogen geschiedenis van Ntoni, peetvader van de familie Malavoglia die door speculaties al zijn bezittingen verliest. Door tegenslag en ongeluk en door hebzucht en afgunst valt de hele familie ten prooi aan de minachting van het dorp. Zelden is de teloorgang van een ontgoocheld mens op zo dwingende wijze beschreven.


Recensie
De roman is het hoofdwerk van Verga, de belangrijkste vertegenwoordiger van het zgn. verismo, een literaire stroming die aanleunt bij het Franse naturalisme. De harde realiteit van het Siciliaanse boerenleven wordt zonder franjes, op een schijnbaar nuchtere manier aan de lezer voorgesteld. De Malavoglia zijn een relatief gegoede, eerlijke vissersfamilie, die wordt geleid door de grootvader (“baas”) 'Ntoni. Trouw aan de traditie en familie, God en de eer zijn de belangrijkste principes van zijn leven. Het schip van de Malavoglia, de Voorzienigheid, vergaat. De lading gaat verloren en ook de zoon van 'Ntoni komt hierbij om. Het is voor de familie het begin van een reeks rampen. Ze moeten hun huis verkopen, de kleinkinderen raken op drift, de meisjes vinden wegens het gebrek aan een bruidschat geen echtgenoot. Het boek roept de vraag op: 'Waarom treft het noodlot de besten en laat ze de echte booswichten ongestraft?' en heeft daardoor ook iets van een Griekse tragedie. Kleine druk.

Bernard Huyvaert

ISBN: 9789028421271 harde kaft, 253 pagina's Wereldbibliotheek november 2005
Vertaald door A Pols

[Dettie]

Citaat van de dag

Mispelen inghenomen maken den buyck hert ende stoppen den loop
sonderlinghe als sy noch gruen ende hert sijn
want als sy gheleghen hebben ende morvw gheworden sijn
zoo en stoppen sy soo seer niet
ende dan zoo sijn sy bequaemer om eten
nochtans zoo en gheven sy gheen voetsel oft seer luttel.

Bron: http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gez ... anica.html

[Dettie]

Onder de Ombu-boom
Santa Montefiore

De levenslustige Argentijnse Sofia uit een gegoed milieu wordt verliefd op haar neef Santi. Als ze zwanger raakt, wordt ze door haar ouders naar Europa gestuurd. Sofia staat het kind af voor adoptie. Zowel Sofia als Santi blijven hun liefde koesteren, maar omdat alle contact verbroken is (een zus van Santi verbrandt de brieven), geven ze uiteindelijk de hoop op om elkaar nog ooit te zien. Beiden trouwen en stichten een gezin. Als de zus van Santi op sterven ligt, gaat Sofia echter terug naar Argentinie. Het blijkt dat hun liefde helemaal nog niet gedoofd is, maar uiteindelijk moeten ze toegeven dat een gezamenlijke toekomst niet meer mogelijk is. Dit romantische verhaal over een verboden liefde speelt voor een deel in Argentinie en voor een deel in Engeland. Zowel Sofia als Santi kunnen hun eerste liefde niet vergeten en dat dreigt een belemmering te worden voor een nieuwe relatie.
Een verhaal vol romantiek, die mede gevoed wordt door de prachtige beschrijvingen van het Argentijnse landschap.
Paperback; vrij kleine druk.

Biblion redactie


ISBN 9789022556511 Paperback 480 pagina's Boekerij juli 2010

[Dettie]

De Ombu (Olifantsboom) is een boom uit de pampas van Brazilie, Argentinie en Uruguay, en verwant aan de Karmozijnbes. Hij kan toe met erg weinig water en is zo ongeveer de enige boom op de pampas. Op de pampas kan de voet van de boom wel 30 meter breed worden.