Thema november 2011 - Elke dag een dag

[Dettie]

Citaat van de dag

De dag zal nooit de nacht geloven, dat er sterren bestaan.

Hans Kudszus
Duits schrijver en aforist 1901-1977.

[Dettie]

Op dit uur van de dag
Hedda Martens

Philip Boode, werkzaam op een kantoor waar hij feilloos de weg kent tussen de stapels dossiers, gedijt bij dagen die als vanzelf verlopen. Pas als hij, eenmaal thuis en achterover leunend in zijn fauteuil, zijn gedachten de vrijheid laat, ziet hij kans zich te verdiepen in wat hem werkelijk beweegt. Het einde is dan algauw zoek: herinneringen, achtergronden, beelden van vroeger houden hem zo bezig dat de buitenwereld er nogal bij in schiet. Maar zijn vriendin Jeanine is er ook nog - en heeft hij werkelijk niet door wat zijn chef Verlaan in de zin heeft?

Hedda Martens {1947] publiceerde eerder de lovend ontvangen boeken Sjibbolet en andere verhalen (1982), Een naald op het water (1992), Iemandsland (2005) en De postbode (2008).

ISBN 9789021441603 Paperback 196 pagina's | Em. Querido's Uitgeverij | november 2011

[Dettie]

Citaat van de dag

De man die het aandurft om een uur te verspillen heeft de waarde van het leven nog niet ontdekt.

Charles Darwin

[Marjo]

Ik zou wel eens willen weten waar hij dan mee bezig is. Moet ik toch eens op mijn lijstje voor de bieb zetten.

[Dettie]

Ja het is een nieuw boek dat ik toevallig tegenkwam toen ik een ander boek zocht.

Zal de bieb het al hebben?

Dettie

[Marjo]

Nee dus. En de andere boeken die ze wel hebben van haar trekken me niet.

[Dettie]

De eerste dag
David Nicholls

De jonge en ambitieuze Dexter en Emma ontmoeten elkaar op de 15 juli 1988. Elk hoofdstuk dat hierna volgt zijn we een jaar verder in het leven van (zoals ze elkaar noemen) Dex en Em. En dus zijn we ook een jaar verder in hun carrière en in hun liefdesleven. Telkens als je denkt dat ze naar elkaar toe lijken te groeien kom je er een hoofdstuk later achter dat één van de twee ineens in een relatie zit. Zo houdt de schrijver je uiteindelijk twintig jaar bezig.

En hoewel het in dit genre erg voor de hand ligt hoe dit boek zal eindigen, David Nicholls weet dit standaard einde prima te ontwijken. Maar zelfs als dit boek een simpel en zoetsappig einde zou hebben gehad heeft het alsnog genoeg te bieden. David Nicholls is één van de schrijvers van de Engelse TV-serie ‘Cold Feet’ maar ook buiten de scenario’s om beschikt hij over een gouden pen. Hij brengt het verhaal niet alleen op een geniale wijze, zijn schrijfstijl is ook simpel en grappig.

Het verhaal kent vele lagen omdat het zo’n lange periode beslaat. Beide beleven ze, in verschillende jaren, hun ‘quarterlife crisis’ en behalve hun liefdesleven lees je ook veel over hoe ze door de jaren heen veranderen zonder te veranderen. Het is dan ook geen boek wat je alleen moet lezen vanwege het romantische verhaal want dat komt pas in het laatste deel echt aan bod. Daarvoor gaat het vooral over vriendschap, ouder worden en over familie. Daardoor wordt het nooit een ‘vrouwen-boek’ en blijft het ook voor mannen een goed boek om te lezen. En het concept van elk hoofdstuk een andere 15e juli maakt dat dit boek terecht goed werd ontvangen.

In Nederland is het gekozen tot ‘AKO boek van de maand’ en in Engeland verkocht het boek dusdanig goed dat men inmiddels bezig is aan een verfilming ervan.
Bron: Bob Dijkgraaf
http://bobdijkgraaf.wordpress.com/2010/ ... -nicholls/

ISBN 9789022559598 Paperback 416 pagina's | Boekerij | midprice editie | september 2011

[Dettie]

Citaat van de dag

Ik heb nooit begrepen waarom men eerste drukken collectioneert. Het zijn de twééde drukken die zo zeldzaam zijn.

Max Meerbohm

[Dettie]

Geweldig woord collectioneren! Klinkt toch veel leuker dan verzamelen.

Dettie

[Marjo]

In dat opzicht ben ik toch meer de purist: zeg het simpel als het kan. Dus gewoon in het Nederlands.

[Dettie]

Ik denk dat het Vlaams is. Het woord collectioneren danst, verzamelen klinkt in verhouding veel platter.
Daarom vind ik het zo mooi.

Dettie

[Marjo]

Daarom is Frans een mooie taal. En Italiaans, maar in het Nederlands verzamel ik gewoon hoor.

[Dettie]

Each day a small victory
Chips Hardy

In het genre Rural Noir is Each day a small victory van Chips Hardy een voltreffer. Het boek beschrijft een jaar uit het leven van Max, de hermelijn. Hij woont op een parkeerplaats van de Roaring Road, die dwars door het Oak Wood loopt en waarover mensen zich in 'hoestende dozen' voortbewegen. Een van de voordelen van het wonen op die parkeerplaats is de aanwezigheid van een 'rotting food box', waar mensen regelmatig van alles en nog wat bij of in achterlaten. Max kan daarvan een enkele keer iets zelf eten, maar het is vooral aantrekkelijk voor hem, omdat het allerhande andere – meestal eetbare – dieren aantrekt.
Die 'rotting food box' is echter bij lange na niet voldoende om Max altijd op tijd van (de mogelijkheid tot) eten te voorzien en dus moet hij regelmatig op jacht. Dat is voor Max, ondanks dat hij lid is van de 'Blood and Gut Crew', niet ongevaarlijk. Andere leden van de Crew schrikken er namelijk niet voor terug om hem als prooi te beschouwen. Zo is daar Don de das, waar Max bij voorkeur een heel eind uit de buurt blijft. Dat geldt ook voor Catherine, de uil, waar hij in februari op onaangename wijze mee kennis maakt en voor Brian en Ray, de kraaien, waar hij een zeer gewapende 'vrede' mee heeft zolang hij ze op voldoende afstand houdt.


Lees verder... Leestafel Chips Hardy http://www.leestafel.info/chips-hardy


ISBN 9781904104032 Hardback 240 pagina's | Can of Worms Press | 2007

[Dettie]

Citaat van de dag

Je hebt er ook die dezelfde dag nog doen wat ze eigenlijk de volgende dag zouden moeten doen.

Gilbert Cesbon
Frans schrijver 1913-1979