Citaat van de dag
De vijand van de verzamelaar is de museumconservator.
Idealiter zouden musea om de vijftig jaar geplunderd moeten worden en hun collecties weer in omloop gebracht...'
Bruce Chatwin
Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
Ach ik heb dit thema topic te weinig bezocht deze maand.
En mezelf erg te kort gedaan zo te zien.
Vooral de boeken over de woestijn boeien me zeer.
Ik ga mijn leven de komende maand beteren!
Groeten Willeke
En mezelf erg te kort gedaan zo te zien.
Vooral de boeken over de woestijn boeien me zeer.
Ik ga mijn leven de komende maand beteren!
Groeten Willeke
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
het is je geraden!!! grrrr 
dettie
dettie
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
Oase Farafra
Anita Baaijens
Toen Arita Baaijens voor het eerst in Farafra kwam was het een rustig lemen dorp in een vergeten uithoek van de Egyptische woestijn. De bevolking leefde geïsoleerd en teruggetrokken zoals zij al eeuwen had gedaan. Tot er in de oase op grote diepte een enorme hoeveelheid water werd ontdekt, goed voor het bevloeien van duizenden hectares land. Met de aanleg van een asfaltweg naar de hoofdstad Cairo en het aanboren van waterputten veranderde er veel. Auto's verschenen in het dorp, er kwamen een telefooncentrale, een ziekenhuis, flats en rond de nieuwe waterbronnen verschenen nederzettingen, bewoond door vreemdelingen uit de Nijlvallei. De éénentwintigste eeuw bereikt het dorp met duizelingwekkende vaart. Oase Farafra is een persoonlijk verhaal over de weemoed naar het verleden en de mogelijkheden voor de toekomst.
NBD|Biblion recensie
De schrijfster, een relatief bekende publiciste over het Midden-Oosten, geeft in dit boek een beeld van de veranderingen in de Farafra-oase, diep in West-Egypte, waar zij een half jaar verbleef. Farafra was tot de aanleg van een asfaltweg ver na de Tweede Wereldoorlog erg afgesloten van de buitenwereld. In de jaren '60 is er ruim voldoende water aangeboord om de oase uit te breiden. Zij bezocht de oase voordien verschillende keren en kende een klein aantal bewoners persoonlijk. Om de veranderingen in de Farafra samenleving te doorgronden achtte zij een langer verblijf noodzakelijk. Zij ontmoet er de autochtone bewoners, die de oase nooit verlieten en geen kennis hebben van de Nijlvallei en al helemaal niet van het hectische Caïro, de paar lokale jongeren die de buitenwereld wel kennen, en de Egyptenaren die als ambtenaren gestuurd zijn of boeren die vanuit de Nijlvallei komen werken op nieuw ontgonnen land. De schrijfster geeft een leesbaar beeld van de spanning tussen deze groepen en vooral in de autochtone groep die hun tradities onomkeerbaar zien verdwijnen.
(Biblion recensie, F.C. v. Leeuwen.)
ISBN: 9789025424923 Paperback 208 pagina's | Uitgeverij Contact | april 1998
Anita Baaijens
Toen Arita Baaijens voor het eerst in Farafra kwam was het een rustig lemen dorp in een vergeten uithoek van de Egyptische woestijn. De bevolking leefde geïsoleerd en teruggetrokken zoals zij al eeuwen had gedaan. Tot er in de oase op grote diepte een enorme hoeveelheid water werd ontdekt, goed voor het bevloeien van duizenden hectares land. Met de aanleg van een asfaltweg naar de hoofdstad Cairo en het aanboren van waterputten veranderde er veel. Auto's verschenen in het dorp, er kwamen een telefooncentrale, een ziekenhuis, flats en rond de nieuwe waterbronnen verschenen nederzettingen, bewoond door vreemdelingen uit de Nijlvallei. De éénentwintigste eeuw bereikt het dorp met duizelingwekkende vaart. Oase Farafra is een persoonlijk verhaal over de weemoed naar het verleden en de mogelijkheden voor de toekomst.
NBD|Biblion recensie
De schrijfster, een relatief bekende publiciste over het Midden-Oosten, geeft in dit boek een beeld van de veranderingen in de Farafra-oase, diep in West-Egypte, waar zij een half jaar verbleef. Farafra was tot de aanleg van een asfaltweg ver na de Tweede Wereldoorlog erg afgesloten van de buitenwereld. In de jaren '60 is er ruim voldoende water aangeboord om de oase uit te breiden. Zij bezocht de oase voordien verschillende keren en kende een klein aantal bewoners persoonlijk. Om de veranderingen in de Farafra samenleving te doorgronden achtte zij een langer verblijf noodzakelijk. Zij ontmoet er de autochtone bewoners, die de oase nooit verlieten en geen kennis hebben van de Nijlvallei en al helemaal niet van het hectische Caïro, de paar lokale jongeren die de buitenwereld wel kennen, en de Egyptenaren die als ambtenaren gestuurd zijn of boeren die vanuit de Nijlvallei komen werken op nieuw ontgonnen land. De schrijfster geeft een leesbaar beeld van de spanning tussen deze groepen en vooral in de autochtone groep die hun tradities onomkeerbaar zien verdwijnen.
(Biblion recensie, F.C. v. Leeuwen.)
ISBN: 9789025424923 Paperback 208 pagina's | Uitgeverij Contact | april 1998
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
Citaat van de dag
De oase Farafra, waarvan Ain Hadiq onderdeel uitmaakt, is de uitvalsbasis voor al mijn woestijntochten. Zeven jaar geleden had ik in een roes de hele ochtend achter Carlo Bergmann aan gelopen, de man die mij meenam op mijn eerste kamelentocht door de Egyptische woestijn. Ik had van een boer in Farafra een kameel gekocht en daarmee liepen we naar de oase Ain Tinin, waar Carlo’s kamelen stonden. Ain Hadiq lag op de route, en daar pauzeerden we. Terwijl ik de kameel aan een boom vastbond verscheen als bij toverslag een mannetje zo krom en klein als een kabouter. Hij wees op de groene massa waaruit hij te voorschijn was gekomen. Dat was zijn tuin, aangelegd langs de helling van de zandduin.
Fragment uit Oase Farafra
lees meer, klik http://www.aritabaaijens.nl/downloads/o ... ebsite.pdf
De oase Farafra, waarvan Ain Hadiq onderdeel uitmaakt, is de uitvalsbasis voor al mijn woestijntochten. Zeven jaar geleden had ik in een roes de hele ochtend achter Carlo Bergmann aan gelopen, de man die mij meenam op mijn eerste kamelentocht door de Egyptische woestijn. Ik had van een boer in Farafra een kameel gekocht en daarmee liepen we naar de oase Ain Tinin, waar Carlo’s kamelen stonden. Ain Hadiq lag op de route, en daar pauzeerden we. Terwijl ik de kameel aan een boom vastbond verscheen als bij toverslag een mannetje zo krom en klein als een kabouter. Hij wees op de groene massa waaruit hij te voorschijn was gekomen. Dat was zijn tuin, aangelegd langs de helling van de zandduin.
Fragment uit Oase Farafra
lees meer, klik http://www.aritabaaijens.nl/downloads/o ... ebsite.pdf
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
Alweer de laatste dag van dit thema.
Berdine heel erg bedankt je had prachtige boeken uitgezocht! Heb er erg van zitten genieten.
Dettie
Berdine heel erg bedankt je had prachtige boeken uitgezocht! Heb er erg van zitten genieten.
Dettie
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
En deze uitsmijter mocht natuurlijk niet ontbreken!
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
nee precies! Ik had hem inderdaad voor de laatste dag bewaard.
Dettie
Dettie
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
Indische duinen
Adriaan van Dis
Een jongen groeit op in een gezin met een Japans kampverleden. Het gezin vindt, eenmaal teruggekeerd uit het oude Indië, geen vrede in Nederland. Het vestigt zich in een koloniehuis in de duinen; daar wordt de zoon geboren. Hij is de buitenstaander die wordt opgevoed in een sfeer van verzwegen leed. Zijn vader wil hem harden voor de volgende oorlog. Pas als hij volwassen is, lukt het de jongen de leugens en geheimen van het gezin te ontrafelen.
NBD|Biblion recensie
De ik-figuur, in Nederland geboren, is lid van een Indisch repatriantengezin dat zich met zijn Japanse-bezettingstijd-ervaringen in 'gastvrij' Nederland tracht te handhaven. Op de zoektocht naar zijn wortels stuit hij op feiten die hem zijn familie leren waarderen - met name zijn gehate gestorven vader.
Historische feiten, herinneringen in flashback en eigentijdse belevenissen brengt de auteur (1946) zonder nostalgie bijeen in een bijzondere familieroman met veel herkenbare situaties en goede sfeertekeningen. De stijl is modern, recht voor zijn raap. Scherp en helder analyserend spaart de auteur zichzelf daarbij ook niet. Hartverwarmend zijn z'n gevoel voor humor en optimisme. Normale druk.
(NBD|Biblion recensie, Redactie)
ISBN: 9789045702094 Paperback 280 pagina's | Uitgeverij Augustus | midprice editie | april 2011
Adriaan van Dis
Een jongen groeit op in een gezin met een Japans kampverleden. Het gezin vindt, eenmaal teruggekeerd uit het oude Indië, geen vrede in Nederland. Het vestigt zich in een koloniehuis in de duinen; daar wordt de zoon geboren. Hij is de buitenstaander die wordt opgevoed in een sfeer van verzwegen leed. Zijn vader wil hem harden voor de volgende oorlog. Pas als hij volwassen is, lukt het de jongen de leugens en geheimen van het gezin te ontrafelen.
NBD|Biblion recensie
De ik-figuur, in Nederland geboren, is lid van een Indisch repatriantengezin dat zich met zijn Japanse-bezettingstijd-ervaringen in 'gastvrij' Nederland tracht te handhaven. Op de zoektocht naar zijn wortels stuit hij op feiten die hem zijn familie leren waarderen - met name zijn gehate gestorven vader.
Historische feiten, herinneringen in flashback en eigentijdse belevenissen brengt de auteur (1946) zonder nostalgie bijeen in een bijzondere familieroman met veel herkenbare situaties en goede sfeertekeningen. De stijl is modern, recht voor zijn raap. Scherp en helder analyserend spaart de auteur zichzelf daarbij ook niet. Hartverwarmend zijn z'n gevoel voor humor en optimisme. Normale druk.
(NBD|Biblion recensie, Redactie)
ISBN: 9789045702094 Paperback 280 pagina's | Uitgeverij Augustus | midprice editie | april 2011
Re: Thema augustus 2011 Zand, zand en nog eens zand
Citaat van de dag
De meisjes wilden de kust zien. Ze hoorden opgewonden stemmen op de gang en een luidspreker galmde over alle dekken: Nederland in zicht. (...) De kleinste mocht eerst, haar twee zusters tilden haar op. Ze drukte haar neus tegen het glas en zei: 'Alleen maar golven.' De ruit besloeg"
Fragment uit Indische duinen
De meisjes wilden de kust zien. Ze hoorden opgewonden stemmen op de gang en een luidspreker galmde over alle dekken: Nederland in zicht. (...) De kleinste mocht eerst, haar twee zusters tilden haar op. Ze drukte haar neus tegen het glas en zei: 'Alleen maar golven.' De ruit besloeg"
Fragment uit Indische duinen
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 119 gasten