Leuk, Bart Moeyaert vandaag.
ik ken dit boek niet. Heb jij het gelezen Berdine?
Groetjes Willeke
Thema februari 2011 - Steden
En jawel, de titel staat bij de inzendingen van 2009...
http://www.academicadebutantenprijs.nl/ ... Itemid=102
Nummer 20
http://www.academicadebutantenprijs.nl/ ... Itemid=102
Nummer 20
Ja dat het bij de inzendingen stond wist ik, ik heb het ook aangevraagd en diegene reageerde heel verbaasd... Bart Moeyaert heeft toch al veel meer boeken geschreven? werd er gezegd.
Ja inderdaad maar deze is de eerste voor volwassenen...
Helaas kreeg ik het boek niet, wat ik eigenlijk ook wel verwacht had.
Dettie
Ja inderdaad maar deze is de eerste voor volwassenen...
Helaas kreeg ik het boek niet, wat ik eigenlijk ook wel verwacht had.
Dettie
Graz
Bart Moeyaert
Goede raad komt er bij apotheker Eichler in volzinnen uit. Tegen de vrouw zonder haren zegt hij dat alles goed komt. De matrone laat hij in de waan dat ze haar remedie zelf heeft bedacht. In het oor van de bejaarde roept hij: 'U bent nog jong!' Alleen met zichzelf weet hij geen raad. Zijn geluk is het ongeluk dat op een avond voor zijn deur gebeurt. Daar ligt de fiets, daar ligt het meisje, en ineens is de pijn aanwijsbaar.
ISBN 9789021435497 Hardcover 112 pagina's | Em. Querido's Uitgeverij | maart 2009
Bart Moeyaert
Goede raad komt er bij apotheker Eichler in volzinnen uit. Tegen de vrouw zonder haren zegt hij dat alles goed komt. De matrone laat hij in de waan dat ze haar remedie zelf heeft bedacht. In het oor van de bejaarde roept hij: 'U bent nog jong!' Alleen met zichzelf weet hij geen raad. Zijn geluk is het ongeluk dat op een avond voor zijn deur gebeurt. Daar ligt de fiets, daar ligt het meisje, en ineens is de pijn aanwijsbaar.
ISBN 9789021435497 Hardcover 112 pagina's | Em. Querido's Uitgeverij | maart 2009
Dettie schreef:Ja dat het bij de inzendingen stond wist ik, ik heb het ook aangevraagd en diegene reageerde heel verbaasd... Bart Moeyaert heeft toch al veel meer boeken geschreven? werd er gezegd.
Ja inderdaad maar deze is de eerste voor volwassenen...
Helaas kreeg ik het boek niet, wat ik eigenlijk ook wel verwacht had.
Dettie
"Het is de liefde die we niet begrijpen" is voor volwassenen en verscheen in 2006. Het zijn "drie verhalen die samen een roman vormen". Telt dat niet mee dan? Is het dan een verhalenbundel voor volwassenen en tellen die niet?
Ik geloof dat ik van die nominaties voor prijzen niks meer begrijp.
Dat is ook vaak raar Berdine. Soms komen we inderdaad op die debutenlijst boeken tegen van schrijvers die al lang hun sporen hebben verdiend met gedichten, of met verhalen, of met jeugdboeken..en dan toch is hun eerste roman voor volwassenen een debuut.
Tja..wie bepaalt dat? Je kan ook een debuut hebben van een journalist die net zo goed zijn strepen al heeft verdiend.
Wanneer debuteert iemand echt?
Ik meende dat het dit jaar wel mee viel met dat soort debutanten, maar er blijven er tussen glippen. Toch weer aandacht voor zo'n schrijver, zullen de uitgevers denken (want die zenden de boeken in)
Tja..wie bepaalt dat? Je kan ook een debuut hebben van een journalist die net zo goed zijn strepen al heeft verdiend.
Wanneer debuteert iemand echt?
Ik meende dat het dit jaar wel mee viel met dat soort debutanten, maar er blijven er tussen glippen. Toch weer aandacht voor zo'n schrijver, zullen de uitgevers denken (want die zenden de boeken in)
Moeijaert schrijft niet expres crossover boeken toch?
Voor oudere jeugd, dacht ik, en dat er dan volwassenen zijn die dat ook lezen, dat is mooi meegenomen. Maar de doelgroep is de jeugd. 'Het is de liefde die we niet begrijpen', of ook 'Broere', die zijn bij volwassenen ook aangeslagen.
Dat was bij 'Graz' dus niet het geval. Dat het in eerste instantie een jeugdboek is bedoel ik.
Voor oudere jeugd, dacht ik, en dat er dan volwassenen zijn die dat ook lezen, dat is mooi meegenomen. Maar de doelgroep is de jeugd. 'Het is de liefde die we niet begrijpen', of ook 'Broere', die zijn bij volwassenen ook aangeslagen.
Dat was bij 'Graz' dus niet het geval. Dat het in eerste instantie een jeugdboek is bedoel ik.
-
Bart Moeyaert
Graz en zo
Beste WiIV, Dettie, Marjo, Berdine,
Via een bepaald meldsysteem krijg ik dagelijks een bericht waar en wanneer mijn naam is opgedoken op het net. Vandaag zag ik dat jullie mijn boek 'Graz' op de Leestafel hebben gelegd. Ik zag de discussie over "of ik nu een debutant ben of niet", en over het feit dat 'Graz' mijn eerste boek voor volwassenen zou zijn.
Ik moet jullie nog meer in de war brengen. Ik ben in 1983 gedebuteerd met een boek dat ik op mijn veertiende/vijftiende heb geschreven. Toen ik veertien/vijftien was heb ik nooit aan mijn werktafel zitten denken dat ik een jeugdboek schreef, ik schreef een boek, punt. Toevallig heb ik het boek naar een uitgeverij gestuurd die ik kende van de boeken die ik graag las, en die uitgeverij was een jeugdboekenuitgeverij. Toen het boek 'Duet met valse noten' (dat nog steeds in druk is) verscheen werd er door de mensen over mijn imago beslist: ik was een kinder- en jeugdboekenschrijver. Zo, dat wist ik zelf nog niet, ik dacht dat ik een boek geschreven had.
In al die jaren ben ik niet veranderd. Ik schrijf namelijk nog altijd boeken, zonder publiek voor ogen te hebben, en door de tijd is gebleken dat heel veel volwassenen mijn boeken hebben ontdekt. Die onduidelijkheid omtrent mijn werk ergert veel mensen, ze vinden dat ik een hoek moet kiezen. Die hoek kies ik niet. Nooit. U moet zelf na drie bladzijden beslissen of u zin heeft in mijn boek of niet, of het een boek voor u is of niet. Al 27 jaar moet ik dit uitleggen en herhalen. Soms denk ik: zoek het uit, maar toen ik jullie discussie zag vond ik het nodig even te reageren. Gelukkig zijn er ook erg veel mensen die de uitleg niet meer nodig hebben. Die mensen weten dat mijn boek 'Broere' in het Nederlands in een jeugd- en volwasseneneditie bestaat, terwijl het boek in Korea en Duitsland een kinderboek wordt genoemd. Mijn boek 'Blote handen' heet in het Nederlands een kinderboek te zijn, maar in Korea is het dan weer een volwassenenroman. En 'Het is de liefde die we niet begrijpen' is nog een ander voorbeeld: de twee versies in het Nederlands, maar in Italië is het alleen een roman voor volwassenen. Het enige verschil wat ik opmerk: een kinderboek krijgt een recensie van tien regels, een volwassenenboek krijgt een halve bladzijde. Denkt u daar eens over na. Dan is het bijna beledigend om te horen dat ik gedebuteerd ben met 'Graz'. 'Graz' is het enige boek dat waarschijnlijk nooit als jeugdroman zal verschijnen, dat is waar, omdat het hoofdpersonage een ongeveer veertigjarige man is. Maar verder laat ik het aan jullie over om de vraag te beantwoorden wanneer ik dan wel echt gedebuteerd ben.
U heeft waarschijnlijk al mijn site en mijn Facebook-fanpagina ontdekt (de URL kan ik hier niet geven, want het forum-systeem vindt dat niet goed).
Ik hoop dat 'Graz' een bijzondere leeservaring wordt.
Hartelijke groeten,
Bart
Moeyaert
Via een bepaald meldsysteem krijg ik dagelijks een bericht waar en wanneer mijn naam is opgedoken op het net. Vandaag zag ik dat jullie mijn boek 'Graz' op de Leestafel hebben gelegd. Ik zag de discussie over "of ik nu een debutant ben of niet", en over het feit dat 'Graz' mijn eerste boek voor volwassenen zou zijn.
Ik moet jullie nog meer in de war brengen. Ik ben in 1983 gedebuteerd met een boek dat ik op mijn veertiende/vijftiende heb geschreven. Toen ik veertien/vijftien was heb ik nooit aan mijn werktafel zitten denken dat ik een jeugdboek schreef, ik schreef een boek, punt. Toevallig heb ik het boek naar een uitgeverij gestuurd die ik kende van de boeken die ik graag las, en die uitgeverij was een jeugdboekenuitgeverij. Toen het boek 'Duet met valse noten' (dat nog steeds in druk is) verscheen werd er door de mensen over mijn imago beslist: ik was een kinder- en jeugdboekenschrijver. Zo, dat wist ik zelf nog niet, ik dacht dat ik een boek geschreven had.
In al die jaren ben ik niet veranderd. Ik schrijf namelijk nog altijd boeken, zonder publiek voor ogen te hebben, en door de tijd is gebleken dat heel veel volwassenen mijn boeken hebben ontdekt. Die onduidelijkheid omtrent mijn werk ergert veel mensen, ze vinden dat ik een hoek moet kiezen. Die hoek kies ik niet. Nooit. U moet zelf na drie bladzijden beslissen of u zin heeft in mijn boek of niet, of het een boek voor u is of niet. Al 27 jaar moet ik dit uitleggen en herhalen. Soms denk ik: zoek het uit, maar toen ik jullie discussie zag vond ik het nodig even te reageren. Gelukkig zijn er ook erg veel mensen die de uitleg niet meer nodig hebben. Die mensen weten dat mijn boek 'Broere' in het Nederlands in een jeugd- en volwasseneneditie bestaat, terwijl het boek in Korea en Duitsland een kinderboek wordt genoemd. Mijn boek 'Blote handen' heet in het Nederlands een kinderboek te zijn, maar in Korea is het dan weer een volwassenenroman. En 'Het is de liefde die we niet begrijpen' is nog een ander voorbeeld: de twee versies in het Nederlands, maar in Italië is het alleen een roman voor volwassenen. Het enige verschil wat ik opmerk: een kinderboek krijgt een recensie van tien regels, een volwassenenboek krijgt een halve bladzijde. Denkt u daar eens over na. Dan is het bijna beledigend om te horen dat ik gedebuteerd ben met 'Graz'. 'Graz' is het enige boek dat waarschijnlijk nooit als jeugdroman zal verschijnen, dat is waar, omdat het hoofdpersonage een ongeveer veertigjarige man is. Maar verder laat ik het aan jullie over om de vraag te beantwoorden wanneer ik dan wel echt gedebuteerd ben.
U heeft waarschijnlijk al mijn site en mijn Facebook-fanpagina ontdekt (de URL kan ik hier niet geven, want het forum-systeem vindt dat niet goed).
Ik hoop dat 'Graz' een bijzondere leeservaring wordt.
Hartelijke groeten,
Bart
Moeyaert
Aha, de doelgroep is dus niet de jeugd, maar de lezer!
Ik vind het prima, beter zelfs. Maar ja: zoals je zelf al zegt: er heerst een hokjesgeest, alles moet ingedeeld worden. En dat heeft ook zo zijn makkelijke, praktische kanten toch?
Ik mag wel zeggen (toch Dettie?) dat wij hier BOEKEN lezen, en zeker een boek niet uit de weg gaan omdat het voor een andere doelgroep zou zijn.
Ik vind het prima, beter zelfs. Maar ja: zoals je zelf al zegt: er heerst een hokjesgeest, alles moet ingedeeld worden. En dat heeft ook zo zijn makkelijke, praktische kanten toch?
Ik mag wel zeggen (toch Dettie?) dat wij hier BOEKEN lezen, en zeker een boek niet uit de weg gaan omdat het voor een andere doelgroep zou zijn.
Beste Bart,
Bedankt voor de reactie. Het is ons bekend dat u al jaren ageert tegen de hokjesgeest. Waarom wij het nu over Graz hebben, komt omdat het boek ingezonden was door de uitgever als zijnde een debuut. Het boek stond op de inzendingenlijst voor de Academia debutantenprijs.
Marjo en ik proberen debutanten onder de aandacht te brengen en lezen bijna alle boeken die op die lijst voorkomen. Omdat de boeken vaak (nog) niet in de bibliotheek te krijgen zijn vragen we een recensie-exemplaar aan. Dat deed ik ook bij uw boek hoewel ik het vreemd vond dat het boek als debuut werd gezien, want inderdaad kun je uw boeken niet in een categorie stoppen ook al willen mensen dat graag.
De uitgever reageerde ook erg verbaasd (terwijl zij zelf het boek insturen voor de prijs) dat ik om het boek vroeg als zijnde een debuut.
Daar gaat deze discussie over en het zal ons eerlijk gezegd een worst zijn of iemand een boek voor volwassenen geschreven heeft of voor de jeugd. Wij vinden zelf ook die opsplitsingen vaak vreemd. Een goed boek is een goed boek!
Groet
Dettie
Bedankt voor de reactie. Het is ons bekend dat u al jaren ageert tegen de hokjesgeest. Waarom wij het nu over Graz hebben, komt omdat het boek ingezonden was door de uitgever als zijnde een debuut. Het boek stond op de inzendingenlijst voor de Academia debutantenprijs.
Marjo en ik proberen debutanten onder de aandacht te brengen en lezen bijna alle boeken die op die lijst voorkomen. Omdat de boeken vaak (nog) niet in de bibliotheek te krijgen zijn vragen we een recensie-exemplaar aan. Dat deed ik ook bij uw boek hoewel ik het vreemd vond dat het boek als debuut werd gezien, want inderdaad kun je uw boeken niet in een categorie stoppen ook al willen mensen dat graag.
De uitgever reageerde ook erg verbaasd (terwijl zij zelf het boek insturen voor de prijs) dat ik om het boek vroeg als zijnde een debuut.
Daar gaat deze discussie over en het zal ons eerlijk gezegd een worst zijn of iemand een boek voor volwassenen geschreven heeft of voor de jeugd. Wij vinden zelf ook die opsplitsingen vaak vreemd. Een goed boek is een goed boek!
Groet
Dettie
-
Bart Moeyaert
Dank je wel voor de uitleg!
Inmiddels heb ik ontdekt dat onze bieb een exemplaar van "Het is de liefde die we niet begrijpen" in de jeugdkast zowel als op de volwassenenafdeling heeft staan. Dan ben ik tevreden. Een boek wat op de verkeerde plaats staat wordt misschien niet gelezen en - wat erger is - krijgt niet de waardering die het verdient.
(Eerder over een ander boek een discussie gehad met de bieb, met als gevolg dat het boek naar een andere afdeling werd overgeplaatst.)
Inmiddels heb ik ontdekt dat onze bieb een exemplaar van "Het is de liefde die we niet begrijpen" in de jeugdkast zowel als op de volwassenenafdeling heeft staan. Dan ben ik tevreden. Een boek wat op de verkeerde plaats staat wordt misschien niet gelezen en - wat erger is - krijgt niet de waardering die het verdient.
(Eerder over een ander boek een discussie gehad met de bieb, met als gevolg dat het boek naar een andere afdeling werd overgeplaatst.)
Het Barcelona van Carlos Ruiz Zafon
Sergi Doria
De journalist Sergi Doria heeft acht prachtige routes door het Barcelona van Zafón voor ons op de kaart gezet, voortvloeiend uit zijn bestsellers De schaduw van de wind en Het spel van de engel, en het eerder geschreven jeugdboek Marina. Aan de hand van hoofdpersonages Daniel Sempere, David Martín en Óscar Drai neemt Doria de lezer mee naar het schemerige Kerkhof der Vergeten Boeken, het Ciudadelapark waar David Martín en de duivelse Corelli elkaar ontmoeten, sombere trappenhuizen, de aristocratische villa's van Pedralbes, het spookhuis van de Aldaya's op de Tibidabo en nog veel meer labyrintische en mysterieuze plekken uit verhalen waarvan boeken het middelpunt vormen.
Een fascinerende ontdekkingstocht naar de geheimen van het Barcelona van Carlos Ruiz Zafón
Met een voorwoord van Jeroen Wielaert.
NBD|Biblion recensie
Literaire wandelgids door het Barcelona van bestsellerschrijver Ruiz Zafon met acht wandelingen in het voetspoor van de protagonisten uit 'Marina'(1999), 'De schaduw van de wind' (2001) en 'Het spel van de Engel' (2008). Zo bezoeken we de wijk Rambla waar Zafon in een steegje het kerkhof der vergeten boeken situeert en de kabelbaan van Barceloneta, overblijfsel van de Wereldtentoonstelling uit 1929, waar David Martin uit 'Het spel van de Engel' de mysterieuze uitgever Corelli ontmoet. Sergi Doria, de auteur van deze gids, is recensent bij dagblad ABC en universitair docent. Deze rijk in kleur en zwart-wit geillustreerde gids biedt alles wat Zafon- en Barcelonaliefhebbers zich kunnen wensen: wandelkaarten, sfeervolle fotos van de literaire plekken met interessante detailfotos, genoemde literatuur, film, televisieprogrammas en muziek. Deze uitgave in een soepele vertaling kan als beginpunt dienen voor een pelgrimage naar De stad der wonderen, of als introductie op Zafons werk. De talrijke liefhebbers van zijn werk en de populariteit van Barcelona vragen om een breed lezerspubliek.
(NBD|Biblion recensie, Drs. Michael A. Vissers M.Ed.)
ISBN 9789056723613 Paperback 246 pagina's | Signatuur | maart 2010
Sergi Doria
De journalist Sergi Doria heeft acht prachtige routes door het Barcelona van Zafón voor ons op de kaart gezet, voortvloeiend uit zijn bestsellers De schaduw van de wind en Het spel van de engel, en het eerder geschreven jeugdboek Marina. Aan de hand van hoofdpersonages Daniel Sempere, David Martín en Óscar Drai neemt Doria de lezer mee naar het schemerige Kerkhof der Vergeten Boeken, het Ciudadelapark waar David Martín en de duivelse Corelli elkaar ontmoeten, sombere trappenhuizen, de aristocratische villa's van Pedralbes, het spookhuis van de Aldaya's op de Tibidabo en nog veel meer labyrintische en mysterieuze plekken uit verhalen waarvan boeken het middelpunt vormen.
Een fascinerende ontdekkingstocht naar de geheimen van het Barcelona van Carlos Ruiz Zafón
Met een voorwoord van Jeroen Wielaert.
NBD|Biblion recensie
Literaire wandelgids door het Barcelona van bestsellerschrijver Ruiz Zafon met acht wandelingen in het voetspoor van de protagonisten uit 'Marina'(1999), 'De schaduw van de wind' (2001) en 'Het spel van de Engel' (2008). Zo bezoeken we de wijk Rambla waar Zafon in een steegje het kerkhof der vergeten boeken situeert en de kabelbaan van Barceloneta, overblijfsel van de Wereldtentoonstelling uit 1929, waar David Martin uit 'Het spel van de Engel' de mysterieuze uitgever Corelli ontmoet. Sergi Doria, de auteur van deze gids, is recensent bij dagblad ABC en universitair docent. Deze rijk in kleur en zwart-wit geillustreerde gids biedt alles wat Zafon- en Barcelonaliefhebbers zich kunnen wensen: wandelkaarten, sfeervolle fotos van de literaire plekken met interessante detailfotos, genoemde literatuur, film, televisieprogrammas en muziek. Deze uitgave in een soepele vertaling kan als beginpunt dienen voor een pelgrimage naar De stad der wonderen, of als introductie op Zafons werk. De talrijke liefhebbers van zijn werk en de populariteit van Barcelona vragen om een breed lezerspubliek.
(NBD|Biblion recensie, Drs. Michael A. Vissers M.Ed.)
ISBN 9789056723613 Paperback 246 pagina's | Signatuur | maart 2010
Praag
Arthur Philips
Kort na de val van het IJzeren Gordijn vestigen vier jonge Amerikanen en een Canadees zich in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. Bij toeval zijn ze in deze stad terecht gekomen. Liever waren ze in Praag, omdat daar geschiedenis zou worden geschreven na de Koude Oorlog. In Boedapest hopen ze inspiratie, avontuur, geschiedenis of liefde te vinden. De groep vormt een kliek die van bar naar bar, van baan naar baan en van bed naar bed gaat.
NBD|Biblion recensie
In mei 1990 komen 4 Amerikaanse twintigers en een Canadees naar Boedapest om er een nieuwe wending aan hun leven te geven. Ze hadden na de val van de Berlijnse muur naar Praag willen gaan, maar zijn in Boedapest blijven hangen (de titel is dus ironisch), waar ze vooral uitgaan, drinken en versieren. Alleen Charles, kind van uit Hongarije gevluchte ouders, doet echt iets met zijn leven en wordt vennoot van een uitgeverij die hij kan redden. Een jaar later, in mei 1991, is John de laatste die Boedapest teleurgesteld verlaat. Mark is teruggegaan naar Canada, Scott vertrok met zijn nieuwe Hongaarse vrouw naar Roemenie, Emily is spoorloos verdwenen en alleen Charles gaat naar een nieuwe baan in de VS.
Dit debuut van de jonge Amerikaan (1969) die begin jaren negentig in Boedapest woonde, werd in de VS goed ontvangen. Het is een boeiende, ambitieuze roman die raak zowel de verwende Amerikanen als de maar langzaam veranderende Hongaarse maatschappij beschrijft. Heel sterk is de geschiedenis van de uitgeversfamilie verbonden met het verhaal. Redelijke vertaling. Gebonden; kleine druk.
ISBN 9789044503197 Paperback 448 pagina's | Uitgeverij De Geus | oktober 2003
Vertaald door Anneke Goddijn
Arthur Philips
Kort na de val van het IJzeren Gordijn vestigen vier jonge Amerikanen en een Canadees zich in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. Bij toeval zijn ze in deze stad terecht gekomen. Liever waren ze in Praag, omdat daar geschiedenis zou worden geschreven na de Koude Oorlog. In Boedapest hopen ze inspiratie, avontuur, geschiedenis of liefde te vinden. De groep vormt een kliek die van bar naar bar, van baan naar baan en van bed naar bed gaat.
NBD|Biblion recensie
In mei 1990 komen 4 Amerikaanse twintigers en een Canadees naar Boedapest om er een nieuwe wending aan hun leven te geven. Ze hadden na de val van de Berlijnse muur naar Praag willen gaan, maar zijn in Boedapest blijven hangen (de titel is dus ironisch), waar ze vooral uitgaan, drinken en versieren. Alleen Charles, kind van uit Hongarije gevluchte ouders, doet echt iets met zijn leven en wordt vennoot van een uitgeverij die hij kan redden. Een jaar later, in mei 1991, is John de laatste die Boedapest teleurgesteld verlaat. Mark is teruggegaan naar Canada, Scott vertrok met zijn nieuwe Hongaarse vrouw naar Roemenie, Emily is spoorloos verdwenen en alleen Charles gaat naar een nieuwe baan in de VS.
Dit debuut van de jonge Amerikaan (1969) die begin jaren negentig in Boedapest woonde, werd in de VS goed ontvangen. Het is een boeiende, ambitieuze roman die raak zowel de verwende Amerikanen als de maar langzaam veranderende Hongaarse maatschappij beschrijft. Heel sterk is de geschiedenis van de uitgeversfamilie verbonden met het verhaal. Redelijke vertaling. Gebonden; kleine druk.
ISBN 9789044503197 Paperback 448 pagina's | Uitgeverij De Geus | oktober 2003
Vertaald door Anneke Goddijn
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Bing [Bot] en 104 gasten