Angélique zegt me vaag iets, maar ik denk niet dat ik het gelezen heb, Marjo. Voor de rest weet ik ook niet waaraan de bekendheid (met) naam van de hoofdpersoon zou liggen.
Groetjes. Tiba.
Thema februari 2005 - beroemde literaire figuren
Angelique heb ik ook gelezen en bij gezwijmeld. Dat was iets later dan Arendsoog, en ja, ik was geloof ik ook wel een beetje verliefd.
Ik denk dat, niet allemaal natuurlijk, het zulke persoonlijkheden zijn dat ze gaan leven voor de lezers, en daarom onvergetelijk worden.
Omdat de boeken zo goed zijn en gelezen blijven worden. Ayla is toch niet bij mij gebleven omdat ik helemaal niet aan haar gedacht heb. Toch heb ik deze boeken destijds met veel plezier gelezen. Waarom de een wel en de ander niet.
Toen ik ging kijken voor deze lijst spongen er gelijk al een heleboel personages in mijn gedachten. Zonder moeite heb ik alles bij elkaar gezocht. Het zijn eigenlijk net oude vrienden, daarmee pak je ook zo de draad weer op.
Ik denk dat, niet allemaal natuurlijk, het zulke persoonlijkheden zijn dat ze gaan leven voor de lezers, en daarom onvergetelijk worden.
Omdat de boeken zo goed zijn en gelezen blijven worden. Ayla is toch niet bij mij gebleven omdat ik helemaal niet aan haar gedacht heb. Toch heb ik deze boeken destijds met veel plezier gelezen. Waarom de een wel en de ander niet.
Toen ik ging kijken voor deze lijst spongen er gelijk al een heleboel personages in mijn gedachten. Zonder moeite heb ik alles bij elkaar gezocht. Het zijn eigenlijk net oude vrienden, daarmee pak je ook zo de draad weer op.
Inmiddels is het boek "honderd helden uit de nederlandse literatuur"hier geariveerd,
de oude versie dus.
Alle honderd noemen lijkt me een beetje veel, een bloemlezing ....
Ciske de rat, Beatrijs, Maarten Klein (hersenschimmen, Bernlef), Erik Pinksterblom (Erik of het klein insektenboek, Godfried Bomans), Katadreuffe (karakter, Bordewijk), Sil Droeviger(Sil de strandjutter, Cor Bruyn),Lewie Verheyden (de Witte, Ernest Claes), Eline Vere (Louis Coperus), Nathan Sid (Adriaan van Dis), Johannes (de kleine Johannes, Frederik van Eeden), Frans Laarmans (Lijmen/het been, Willem Elschot),
Oeroeg (Hella Haasse), Kniertje Vermeer (Op hoop van zegen, Herman heijermans), Alfred Issendorf (nooit meer slapen, W.F. Hermans), , Willem Bleeker (Bleekers zomer, Mensje van keulen), Karel (Karel en de edelgast), Joop ter Heul (Ciy van marxveldt) Anton Steenwijk (de aanslag, Harrie Mullisch), Max Havelaar (Multatuli), Japi (Titaantjes, Nescio), Frits van Egters (G. van het Reve), Kees Bakel (Kees de jongen, Theo Thijssen), Oliver B. Bommel (Marten Toonder), Anton Wachter ( terug tot Ina Damman, Simon Vestdijk), Gysbreght van Aemstel (Joost Vondel),Bartje (Anne de Vries), Olga (Turks fruit, Jan Wolkers), Otto van Oudijck (de stille kracht, Lous Couperus).
Het boek noemt ook nog namen van mensen die echt bestaan hebben.. Anne Frank, Hanna Schaft, Jan Cremer,
maar die vallen volgens mij niet onder onze Literaren helden,
Wel onder echte helden, maar onze helden hier zijn verzonnen, toch?
Al met al een leuk naslagwerk om iets in op te zoeken of gezellig met een kopje thee in te bladeren.
Wil
de oude versie dus.
Alle honderd noemen lijkt me een beetje veel, een bloemlezing ....
Ciske de rat, Beatrijs, Maarten Klein (hersenschimmen, Bernlef), Erik Pinksterblom (Erik of het klein insektenboek, Godfried Bomans), Katadreuffe (karakter, Bordewijk), Sil Droeviger(Sil de strandjutter, Cor Bruyn),Lewie Verheyden (de Witte, Ernest Claes), Eline Vere (Louis Coperus), Nathan Sid (Adriaan van Dis), Johannes (de kleine Johannes, Frederik van Eeden), Frans Laarmans (Lijmen/het been, Willem Elschot),
Oeroeg (Hella Haasse), Kniertje Vermeer (Op hoop van zegen, Herman heijermans), Alfred Issendorf (nooit meer slapen, W.F. Hermans), , Willem Bleeker (Bleekers zomer, Mensje van keulen), Karel (Karel en de edelgast), Joop ter Heul (Ciy van marxveldt) Anton Steenwijk (de aanslag, Harrie Mullisch), Max Havelaar (Multatuli), Japi (Titaantjes, Nescio), Frits van Egters (G. van het Reve), Kees Bakel (Kees de jongen, Theo Thijssen), Oliver B. Bommel (Marten Toonder), Anton Wachter ( terug tot Ina Damman, Simon Vestdijk), Gysbreght van Aemstel (Joost Vondel),Bartje (Anne de Vries), Olga (Turks fruit, Jan Wolkers), Otto van Oudijck (de stille kracht, Lous Couperus).
Het boek noemt ook nog namen van mensen die echt bestaan hebben.. Anne Frank, Hanna Schaft, Jan Cremer,
maar die vallen volgens mij niet onder onze Literaren helden,
Wel onder echte helden, maar onze helden hier zijn verzonnen, toch?
Al met al een leuk naslagwerk om iets in op te zoeken of gezellig met een kopje thee in te bladeren.
Wil
Sherlock Holmes in
De avonturen van Sherlock Holmes
Sir Arthur Conan Doyle
Sherlock Holmes werd in 1886 geboren. Hij moet toen ongeveer halfweg de dertig geweest zijn. Over zijn jeugd is niets bekend.
Holmes, 's werelds grootste en bekendste detective ooit, leefde en werkte in Londen, op nummer 221b van Baker Street. Zijn succes berust op twee grote eigenschappen : wetenschappelijke benadering van het probleem en een groot deduktievermogen. (In sommige verhalen krijgt hij daarenboven nog bijstand van zijn schepper). Een deel van zijn populariteit dankt Holmes ook aan zijn veelzijdigheid. Hij heeft fouten en gebreken zowel als positieve eigenschappen. Hij is cocainegebruiker maar speelt ook prachtig viool. Hij is groot en slank, maar athletisch. De knappe operazangeres Irene Adler is, zover de kronieken vertellen, de enige vrouw in zijn leven geweest. (Als we even zijn huishoudster Mrs. Hudson vergeten).
John H. Watson, voormalig legerarts, deelt met Holmes de flat in Baker Street. Hij is vriendelijk, joviaal en moedig. Op vier verhalen na is hij telkens biograaf en klankbord van Holmes.
Sherlock Holmes is nooit gestorven. Integendeel, hij is levendiger dan ooit. Erger nog : Holmes is een instelling geworden...
...je kan hem nog steeds schrijven op Baker Street. Je krijgt nog een antwoord van zijn secretaresse. Je kan nog alle Holmes-snufjes kopen in zijn memorabilia-shops. En om bij de tijd te blijven : je kan ook via het internet kopen.
Meer over Sir Arthur Conan Doyle en Sherlock, klik http://www.geocities.com/sherlockeric/
---------------
Fijn, dat verslag over Sherlock Homes, Bernadet.
Groetjes. Tiba.
De avonturen van Sherlock Holmes
Sir Arthur Conan Doyle
Sherlock Holmes werd in 1886 geboren. Hij moet toen ongeveer halfweg de dertig geweest zijn. Over zijn jeugd is niets bekend.
Holmes, 's werelds grootste en bekendste detective ooit, leefde en werkte in Londen, op nummer 221b van Baker Street. Zijn succes berust op twee grote eigenschappen : wetenschappelijke benadering van het probleem en een groot deduktievermogen. (In sommige verhalen krijgt hij daarenboven nog bijstand van zijn schepper). Een deel van zijn populariteit dankt Holmes ook aan zijn veelzijdigheid. Hij heeft fouten en gebreken zowel als positieve eigenschappen. Hij is cocainegebruiker maar speelt ook prachtig viool. Hij is groot en slank, maar athletisch. De knappe operazangeres Irene Adler is, zover de kronieken vertellen, de enige vrouw in zijn leven geweest. (Als we even zijn huishoudster Mrs. Hudson vergeten).
John H. Watson, voormalig legerarts, deelt met Holmes de flat in Baker Street. Hij is vriendelijk, joviaal en moedig. Op vier verhalen na is hij telkens biograaf en klankbord van Holmes.
Sherlock Holmes is nooit gestorven. Integendeel, hij is levendiger dan ooit. Erger nog : Holmes is een instelling geworden...
...je kan hem nog steeds schrijven op Baker Street. Je krijgt nog een antwoord van zijn secretaresse. Je kan nog alle Holmes-snufjes kopen in zijn memorabilia-shops. En om bij de tijd te blijven : je kan ook via het internet kopen.
Meer over Sir Arthur Conan Doyle en Sherlock, klik http://www.geocities.com/sherlockeric/
---------------
Fijn, dat verslag over Sherlock Homes, Bernadet.
Groetjes. Tiba.
Ik vraag me inderdaad af waardoor het komt dat een boekpersonage een typetje wordt dat iedereen kent! Het zijn niet altijd meerdere boeken over dezelfde personen (Angelique? kennen julie die). Heeft het te maken met de recensenten, die aandacht aan een boek besteden, aan leraren die een boek gelezen en besproken willen hebben, of wat is het...waarschijnlijk is het bij ieder typetje anders?
Het valt mij op dat er eigenlijk weinig personages van nieuwere boeken "beroemd" zijn. Ik denk eerder dat het er mee te maken heeft dat er vroeger veel minder boeken werden uitgegeven, er geen t.v. was enz. Toen werd waarschijnlijk ook meer onderling over boeken gepraat en gingen de personages daardoor een eigen leven leiden.
Bernadet
P.S. De boeken van Angelique heb ik niet gelezen maar er was toen ik een jaar of 18 was een serie van op t.v. en daar bleef je voor thuis! heerlijke verhalen, inderdaad zwijmel zwijmel, maar je was ook nog niets gewend toen qua film. Ze was altijd en eeuwig op zoek naar haar man Joffrey de Peyrac.
Ciske de rat, Beatrijs, Maarten Klein (hersenschimmen, Bernlef), Erik Pinksterblom (Erik of het klein insektenboek, Godfried Bomans), Katadreuffe (karakter, Bordewijk), Sil Droeviger(Sil de strandjutter, Cor Bruyn),Lewie Verheyden (de Witte, Ernest Claes), Eline Vere (Louis Coperus), Nathan Sid (Adriaan van Dis), Johannes (de kleine Johannes, Frederik van Eeden), Frans Laarmans (Lijmen/het been, Willem Elschot),
Oeroeg (Hella Haasse), Kniertje Vermeer (Op hoop van zegen, Herman heijermans), Alfred Issendorf (nooit meer slapen, W.F. Hermans), , Willem Bleeker (Bleekers zomer, Mensje van keulen), Karel (Karel en de edelgast), Joop ter Heul (Cisy van marxveldt) Anton Steenwijk (de aanslag, Harrie Mullisch), Max Havelaar (Multatuli), Japi (Titaantjes, Nescio), Frits van Egters (G. van het Reve), Kees Bakel (Kees de jongen, Theo Thijssen), Oliver B. Bommel (Marten Toonder), Anton Wachter ( terug tot Ina Damman, Simon Vestdijk), Gysbreght van Aemstel (Joost Vondel),Bartje (Anne de Vries), Olga (Turks fruit, Jan Wolkers), Otto van Oudijck (de stille kracht, Lous Couperus).
O ja, o ja en die ook o ja, o ja.
Staat er een korte beschrijving bij Wil? Lijkt me inderdaad lekker om door te nemen.
Bernadet
Ja..iedere personage beslaat twee tot vijf bladzijdes,
met daarin beschrijving van het uiterlijk, leeftijd, woonplaats, liefdesleven, goede en slechte eigenschappen, politieke opvattingen, vrienden, bijzonderheden etc.
Het boek is dan ook ruim driehonder bladzijdes dik.
Het is meer om even in te bladeren of even iets na te slaan, en niet om achter elkaar uit te lezen.
maar inderdaad wel leuk.
En een hoog "o ja" gehalte. En inderdaad ook.."och wat moet ik toch nog veel lezen"
Wil
[/quote]
met daarin beschrijving van het uiterlijk, leeftijd, woonplaats, liefdesleven, goede en slechte eigenschappen, politieke opvattingen, vrienden, bijzonderheden etc.
Het boek is dan ook ruim driehonder bladzijdes dik.
Het is meer om even in te bladeren of even iets na te slaan, en niet om achter elkaar uit te lezen.
maar inderdaad wel leuk.
En een hoog "o ja" gehalte. En inderdaad ook.."och wat moet ik toch nog veel lezen"
Wil
[/quote]
oh wat klinkt dat leuk dat boek! Ik ga toch ook eens kijken voor een oudere editie.
groetjes
Bernadet
groetjes
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 01 Mar 2006, 15:41, 1 keer totaal gewijzigd.
Lolita
Vladimir Nabokov
Is Nabokovs verhaal, van de liefde van de middelbare Humbert Humbert voor de nymfijn Dolores Haze, een liefdesverhaal? Nee, want Humbert houdt niet van Haze, maar van het meisjesachtige, onschuldige beeld dat hij van haar geschapen heeft: Lolita. En toch is het wel degelijk een liefdesverhaal - al was het maar door de liefde voor taal die Nabokov hier belijdt.
Neem alleen al de fameuze regels waarin de schrijver haar introduceert: Lolita, light of my life, fire of my loins. My sin, my soul. Lo-lee-ta: the tip of the tongue taking a trip of three steps down the palate to tap, at three, on the teeth. Lo. Lee. Ta. Een duizelingwekkende zin. Een zin waarin beschreven wordt hoe je tong omlaag wandelt bij het uitspreken van de naam Lolita, is zelf weer een zin waarbij je tong een dansje maakt door je mondholte. Dit is geen schrijven, dit is muziek maken.
Op iedere bladzijde, in iedere regel lees je het plezier waarmee Nabokov aan deze roman gewerkt heeft. Lolita zit vol taalgrapjes, woordspelletjes, omdraaiingen, anagrammen, rijmpjes, allusies. (Het lezen van de geannoteerde versie biedt dan ook het meeste leesvermaak.) Bovendien schept Nabokov er een sardonisch genoegen in zijn lezer het bos in te sturen. Zoals wanneer Lolita's moeder de dagboeken van Humbert vindt en ontdekt waarom hij met haar trouwde, vervolgens dreigt bij hem weg te gaan (samen met Lo, Lola, Lolita uiteraard), woedend het huis uit beent, om op straat prompt te worden doodgereden. In anderhalve pagina stort Nabokov Humbert Humbert, en met hem zijn lezers, in het ongeluk én schenkt hij opperste voldoening. Een kermisattractie is er niks bij.
Maar Lolita is behalve een stilistisch meesterwerk ook een psychologische roman, een detective, een literaire roadmovie, een satire op het moderne (modern in de jaren vijftig) Amerikaanse bestaan. Oh ja, en dan zijn er nog altijd mensen die denken dat Lolita een pervers, pedo-pornografisch verhaal is. Bij de videotheek staat Kubricks verfilming vaak op dezelfde plank als Teenage Pyjama Party of Virgin Dreams, en op internet verwijst de zoeksleutel Lolita naar een heleboel sites die met literatuur verrassend weinig van doen hebben. Dat is treurig, want de schrijver heeft alle moeite gedaan om de seks, die overigens wel degelijk plaatsvindt, zo bescheiden en verhuld mogelijk te verwoorden. Een lezer die uit is op erotische prikkeling zal dus teleurgesteld worden. Alle andere zintuigen, zenuwknopen, haarwortels, kraakbeenderen en eilandjes van Langerhans worden echter volop gestimuleerd. Bron: www.parool.nl/boeken
ISBN 9023462289 Gebonden, 375 pagina's Verschenen: december 2000 Gewicht: 525 gram Formaat: 207 x 134 x 38 mm De Bezige Bij Vertaler: R. Verhoef
Meer over Nabokov, klik http://www.kunstbus.nl/verklaringen/vla ... bokov.html
------------------
Ik denk dat ik het boek toch eens zal moeten herlezen, want het werkte me danig op de zenuwen toen ik het heel lang geleden las (was de hemel in geprezen).
Of zou het iets te maken gehad hebben met de vertaling? Ik gruwde van het woord nimfijn.
Groetjes. Tiba.
Vladimir Nabokov
Is Nabokovs verhaal, van de liefde van de middelbare Humbert Humbert voor de nymfijn Dolores Haze, een liefdesverhaal? Nee, want Humbert houdt niet van Haze, maar van het meisjesachtige, onschuldige beeld dat hij van haar geschapen heeft: Lolita. En toch is het wel degelijk een liefdesverhaal - al was het maar door de liefde voor taal die Nabokov hier belijdt.
Neem alleen al de fameuze regels waarin de schrijver haar introduceert: Lolita, light of my life, fire of my loins. My sin, my soul. Lo-lee-ta: the tip of the tongue taking a trip of three steps down the palate to tap, at three, on the teeth. Lo. Lee. Ta. Een duizelingwekkende zin. Een zin waarin beschreven wordt hoe je tong omlaag wandelt bij het uitspreken van de naam Lolita, is zelf weer een zin waarbij je tong een dansje maakt door je mondholte. Dit is geen schrijven, dit is muziek maken.
Op iedere bladzijde, in iedere regel lees je het plezier waarmee Nabokov aan deze roman gewerkt heeft. Lolita zit vol taalgrapjes, woordspelletjes, omdraaiingen, anagrammen, rijmpjes, allusies. (Het lezen van de geannoteerde versie biedt dan ook het meeste leesvermaak.) Bovendien schept Nabokov er een sardonisch genoegen in zijn lezer het bos in te sturen. Zoals wanneer Lolita's moeder de dagboeken van Humbert vindt en ontdekt waarom hij met haar trouwde, vervolgens dreigt bij hem weg te gaan (samen met Lo, Lola, Lolita uiteraard), woedend het huis uit beent, om op straat prompt te worden doodgereden. In anderhalve pagina stort Nabokov Humbert Humbert, en met hem zijn lezers, in het ongeluk én schenkt hij opperste voldoening. Een kermisattractie is er niks bij.
Maar Lolita is behalve een stilistisch meesterwerk ook een psychologische roman, een detective, een literaire roadmovie, een satire op het moderne (modern in de jaren vijftig) Amerikaanse bestaan. Oh ja, en dan zijn er nog altijd mensen die denken dat Lolita een pervers, pedo-pornografisch verhaal is. Bij de videotheek staat Kubricks verfilming vaak op dezelfde plank als Teenage Pyjama Party of Virgin Dreams, en op internet verwijst de zoeksleutel Lolita naar een heleboel sites die met literatuur verrassend weinig van doen hebben. Dat is treurig, want de schrijver heeft alle moeite gedaan om de seks, die overigens wel degelijk plaatsvindt, zo bescheiden en verhuld mogelijk te verwoorden. Een lezer die uit is op erotische prikkeling zal dus teleurgesteld worden. Alle andere zintuigen, zenuwknopen, haarwortels, kraakbeenderen en eilandjes van Langerhans worden echter volop gestimuleerd. Bron: www.parool.nl/boeken
ISBN 9023462289 Gebonden, 375 pagina's Verschenen: december 2000 Gewicht: 525 gram Formaat: 207 x 134 x 38 mm De Bezige Bij Vertaler: R. Verhoef
Meer over Nabokov, klik http://www.kunstbus.nl/verklaringen/vla ... bokov.html
------------------
Ik denk dat ik het boek toch eens zal moeten herlezen, want het werkte me danig op de zenuwen toen ik het heel lang geleden las (was de hemel in geprezen).
Of zou het iets te maken gehad hebben met de vertaling? Ik gruwde van het woord nimfijn.
Groetjes. Tiba.
Het onderwerp lag me ook al helemaal niet.
Het commentaar is ook zeer lovend. Als ik het goed begrijp is het zelfs een humoristisch boek en heel fijnzinnig geschreven. Ik denk dat me dat volledig ontgaan is, voor zover ik het me herinner vond ik het zoeterig en sentimenteel (kwijlerig durf ik niet gebruiken).
Groetjes. Tiba.
Het commentaar is ook zeer lovend. Als ik het goed begrijp is het zelfs een humoristisch boek en heel fijnzinnig geschreven. Ik denk dat me dat volledig ontgaan is, voor zover ik het me herinner vond ik het zoeterig en sentimenteel (kwijlerig durf ik niet gebruiken).
Groetjes. Tiba.
Misschien wel omdat het juist niet pervers was
Ik kan niet zeggen dat ik het echt pervers vond, maar ik voelde me een beetje gegeneerd in zijn plaats. Zal wel mijn puriteinse aard zijn
.
Groetjes. Tiba.
P.S. Mij werd het overigens niet gniffelend aanbevolen, maar als een meesterwerk dat ik moest lezen.
Dreverhaven en Katadreuffe in
Karakter
Ferdinand Bordewijk
De achttienjarig dienstbode Jacoba Katadreuffe heeft een kortstondige verhouding met de deurwaarder A.B. Dreverhaven. Uit deze relatie wordt een zoon geboren, genaamd Jacob Willem Katadreuffe. Jacoba weigert met Dreverhaven te trouwen en erkent hem niet als de vader van haar zoon. Zelfs zijn financiële steun weigert zij.
De kleine Jacob groeit op in een arme wijk van Rotterdam, zonder te weten wie zijn biologische vader is. Jacoba verdient wat geld met de verkoop van handwerk en zodoende kunnen ze naar een minder arme wijk verhuizen. Na de lagere school heeft Jacob verschillende baantjes en enkele jaren later neemt hij een sigarenwinkeltje in Den Haag over. Hiervoor leent hij geld bij de kredietbank, niet wetende dat zijn vader de eigenaar is. Op een dag komt zijn vader de sigarenwinkel bezoeken, samen met Mr. de Gankelaar. Dreverhaven verklaart de zaak failliet, en moet Jacob zijn bezittingen verkopen en weer bij zijn moeder in Rotterdam gaan wonen. Bij de taxatie blijkt dat zijn bezit bestaat uit een serie boeken ter waarde van slechts vijftien gulden. Door dit geringe bedrag wordt het faillissement opgeheven. Jacob weet de sympathie van de curator, Mr. de Gankelaar, te winnen en krijgt, als hij 21 jaar is, een baantje als bediende op het advocatenkantoor van Mr. Stroomkoning. Het is een groot advocatenkantoor waar vijf naamborden naast de deur hangen. Als Jacob dit ziet, besluit hij dat hij zelf ook advocaat wil worden.
Met zijn eigen inkomen gaat hij op zichzelf wonen (op de zolder van de conciërge van het advocatenkantoor) en volgt hij een zelfstudie. Opnieuw vraagt zijn vader het faillissement van Jacob aan. Jacob gaat bij hem langs voor opheldering. Dreverhaven maakt voor zijn eigen zoon geen uitzondering; deze is immers ook debiteur en moet gewoon betalen. De volgende dag treft Jacob een financiële regeling met Mr. Stroomkoning. Na al zijn schulden te hebben afbetaald trotseert Jacob zijn vader, door bij de Voorschotbank van Dreverhaven geld te lenen voor zijn studie. Jacob volgt bij het advocatenkantoor de personeelschef op die, op advies van Dreverhaven, geld heeft verduisterd. Kort voor het beëindigen van zijn studie, vraag Dreverhaven opnieuw het faillissement van zijn zoon aan. Deze wordt echter afgewezen. Bij een ontmoeting biedt de vader zijn zoon een mes aan. Jacob laat het echter in de put vallen, tot grote woede van Dreverhaven.
Jacob slaagt voor zijn staatsexamen en krijgt van alle medewerkers de felicitaties. Kort daarna trouwt Lorna te George, secretaresse bij het advocatenkantoor, met een andere man. Jacob zag zijn relatie met haar slechts als een manier om hogerop te komen. Lorna neemt ontslag. Later beseft hij dat zij zijn grote liefde was. In een simpele rechtszaak staan vader en zoon vervolgens tegenover elkaar. Hun laatste ontmoeting hebben zij als Jacob tot advocaat is beëdigd. Mr. Schuwagt (eigenlijk Dreverhaven) maakt tegen de beëdiging op vier gronden bezwaar. Deze bezwaren worden echter nietig verklaard. Daarop stapt Jacob voor de laatste maal naar zijn vader toe. Op een koele en zakelijke manier maakt hij hem duidelijk: "Ik erken u niet meer als mijn vader, u bestaat niet meer voor mij. U heeft mij alleen maar tegengewerkt". Waarop Dreverhaven antwoordt: "Of geholpen..."
Meer over F. Bordewijk, klik http://members.lycos.nl/mbc/bordewijk.html
-------------------
Een van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb.
Bernadet
Karakter
Ferdinand Bordewijk
De achttienjarig dienstbode Jacoba Katadreuffe heeft een kortstondige verhouding met de deurwaarder A.B. Dreverhaven. Uit deze relatie wordt een zoon geboren, genaamd Jacob Willem Katadreuffe. Jacoba weigert met Dreverhaven te trouwen en erkent hem niet als de vader van haar zoon. Zelfs zijn financiële steun weigert zij.
De kleine Jacob groeit op in een arme wijk van Rotterdam, zonder te weten wie zijn biologische vader is. Jacoba verdient wat geld met de verkoop van handwerk en zodoende kunnen ze naar een minder arme wijk verhuizen. Na de lagere school heeft Jacob verschillende baantjes en enkele jaren later neemt hij een sigarenwinkeltje in Den Haag over. Hiervoor leent hij geld bij de kredietbank, niet wetende dat zijn vader de eigenaar is. Op een dag komt zijn vader de sigarenwinkel bezoeken, samen met Mr. de Gankelaar. Dreverhaven verklaart de zaak failliet, en moet Jacob zijn bezittingen verkopen en weer bij zijn moeder in Rotterdam gaan wonen. Bij de taxatie blijkt dat zijn bezit bestaat uit een serie boeken ter waarde van slechts vijftien gulden. Door dit geringe bedrag wordt het faillissement opgeheven. Jacob weet de sympathie van de curator, Mr. de Gankelaar, te winnen en krijgt, als hij 21 jaar is, een baantje als bediende op het advocatenkantoor van Mr. Stroomkoning. Het is een groot advocatenkantoor waar vijf naamborden naast de deur hangen. Als Jacob dit ziet, besluit hij dat hij zelf ook advocaat wil worden.
Met zijn eigen inkomen gaat hij op zichzelf wonen (op de zolder van de conciërge van het advocatenkantoor) en volgt hij een zelfstudie. Opnieuw vraagt zijn vader het faillissement van Jacob aan. Jacob gaat bij hem langs voor opheldering. Dreverhaven maakt voor zijn eigen zoon geen uitzondering; deze is immers ook debiteur en moet gewoon betalen. De volgende dag treft Jacob een financiële regeling met Mr. Stroomkoning. Na al zijn schulden te hebben afbetaald trotseert Jacob zijn vader, door bij de Voorschotbank van Dreverhaven geld te lenen voor zijn studie. Jacob volgt bij het advocatenkantoor de personeelschef op die, op advies van Dreverhaven, geld heeft verduisterd. Kort voor het beëindigen van zijn studie, vraag Dreverhaven opnieuw het faillissement van zijn zoon aan. Deze wordt echter afgewezen. Bij een ontmoeting biedt de vader zijn zoon een mes aan. Jacob laat het echter in de put vallen, tot grote woede van Dreverhaven.
Jacob slaagt voor zijn staatsexamen en krijgt van alle medewerkers de felicitaties. Kort daarna trouwt Lorna te George, secretaresse bij het advocatenkantoor, met een andere man. Jacob zag zijn relatie met haar slechts als een manier om hogerop te komen. Lorna neemt ontslag. Later beseft hij dat zij zijn grote liefde was. In een simpele rechtszaak staan vader en zoon vervolgens tegenover elkaar. Hun laatste ontmoeting hebben zij als Jacob tot advocaat is beëdigd. Mr. Schuwagt (eigenlijk Dreverhaven) maakt tegen de beëdiging op vier gronden bezwaar. Deze bezwaren worden echter nietig verklaard. Daarop stapt Jacob voor de laatste maal naar zijn vader toe. Op een koele en zakelijke manier maakt hij hem duidelijk: "Ik erken u niet meer als mijn vader, u bestaat niet meer voor mij. U heeft mij alleen maar tegengewerkt". Waarop Dreverhaven antwoordt: "Of geholpen..."
Meer over F. Bordewijk, klik http://members.lycos.nl/mbc/bordewijk.html
-------------------
Een van de mooiste boeken die ik ooit gelezen heb.
Bernadet
Laatst gewijzigd door Dettie op 01 Mar 2006, 15:46, 1 keer totaal gewijzigd.
Tiba vroeg wat ik er zo mooi aan vond. Ten eerste de taal, daar had Bernadet het ook al over, de taal is schitterend. Ook de landschapbeschrijvingen vond ik heel bijzonder.
Ten tweede de persoon Humbert Humbert. De fantasiën die hij heeft worden nooit werkelijkheid. Hij wordt op een gegeven moment aandoenlijk en raakt mij meer dan Lolita. Het is geen boek over seks maar over mensen, vind ik.
Ja over Lolita hoefde ik niet na te denken toen ik titels voor beroemde personen uit de literatuur ging zoeken. Maar eigenlijk is Humbert Humbert de hoofdpersoon.
Ten tweede de persoon Humbert Humbert. De fantasiën die hij heeft worden nooit werkelijkheid. Hij wordt op een gegeven moment aandoenlijk en raakt mij meer dan Lolita. Het is geen boek over seks maar over mensen, vind ik.
Ja over Lolita hoefde ik niet na te denken toen ik titels voor beroemde personen uit de literatuur ging zoeken. Maar eigenlijk is Humbert Humbert de hoofdpersoon.
Wat het mooie is van "Karakter" is dat de figuren voor je gaan leven. Het zijn echte mensen. Je zou Katadreuffe wel door elkaar willen schudden. Hij is zo star, hij vergooit zijn eigen geluk voor een deel. Ja, dat moet je bereiken met een goed boek. Je moet de mensen bij het verhaal betrekken, alsof je goede vrienden in de problemen komen.
Het is niet het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb, maar ik had het niet graag gemist.
Dus als je het nog niet hebt gelezen, ik zou zeggen doe het nu.
Het is niet het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb, maar ik had het niet graag gemist.
Dus als je het nog niet hebt gelezen, ik zou zeggen doe het nu.
Bij mij is vooral Dreverhaven bijgebleven. Keihard was die man... leek het. En Jacob Katadreuffe mag achteraf misschien blij zijn met zo'n vader, hoe dwars die man hem ook zat. Daardoor kreeg hij wel een drijfveer om verder te gaan.
Heb je de film ook gezien Lizzy, met Ko van Dijk als Dreverhaven?
Bernadet
Heb je de film ook gezien Lizzy, met Ko van Dijk als Dreverhaven?
Bernadet
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 139 gasten