Dat zal voor ons ook gelden ben ik bang!
De eerste al..nooit van gehoord! (leuk trouwens, een link naar de vorige maand!)
Doe je ook af en toe een bekende zodat we ons niet nog kleiner voelen??
Haar hele leven heeft mevrouw WC gevochten om geen wc te zijn. Ze leerde houtsnijden, kende de namen van alle bloemen en studeerde kunstgeschiedenis. Ze probeerde zichzelf te veranderen, maar haar buitenkant bleef een probleem. Met hulp van goede vrienden uit haar kinderjaren kon ze opnieuw beginnen.
De afstand tussen het uiterlijk en het innerlijk heeft Al Galidi altijd aangesproken. Zo werd mevrouw WC de hoofdpersoon van het boek. Zij staat symbool voor een vrouw met een gouden hart, die wordt misbruikt, achtergelaten en besmeurd. Al Galidi sluit in deze uitdagend mooie roman geen compromissen. Hij laat de taboes achter zich en beschrijft de vreemde wereld van mevrouw WC. Een wereld waarin vriendschap en liefde, wijsheid en humor een grote rol spelen.
Maanlichtmoerassen is een boek over iemand die zich een vreemdeling voelt in zijn eigen wereld.
Tweede roman van de Irakees/Nederlandse asielzoeker Al Galidi [1971] die eerder 'Mijn opa, de president en de andere dieren' en bundels columns publiceerde, zoals 'Blanke Nederlanders doen dat wel'. Maanlichtmoerassen is wederom direct in het Nederlands geschreven.
Toen hij klein was, wilde hij graag viool spelen. Zijn vader kocht een goede viool, maar er was geen leraar in het dorpje waar hij opgroeide. Dag na dag ontdekte hij dat hij viool kon spelen met woorden.
Die naam heb ik al ontmoet, heb mijn hersens gepijnigd waar... moet zijn ivm met zijn gedichten. Ik vermoed dat ik een uitnodiging gekregen heb voor een voordracht.
Markante uitspraak van hem in de link gevonden en geplaatst onder "uitspraken over poëzie".
http://oscar.messageboard.nl/7067/viewt ... &start=100
Drie jonge Marokkaanse vrouwen die in Nederland leven, vriendinnen van elkaar, hebben allemaal hun eigen stijl van leven. Kenza, de oudste, wordt verliefd op Nabil, een student die nogal arrogant overkomt, maar wil dat niet echt laten merken. Toeria, die al een redelijk vrij leven leidt, laat zich uiteindelijk uithuwelijken aan een illegaal, die haar wel een mooi leven in het vooruitzicht stelt. Chadija, die een korte relatie heeft gehad met Hamid, kiest voor zichzelf, draagt voortaan een hoofddoek, en vertrekt zonder bericht achter te laten naar Italie.
Een bijzonder en intrigerend boek, waarin in vijf thema's steeds vanuit het perspectief van de meisjes, en van de student Nabil, het verhaal wordt weergegeven. De hoofdpersonen komen erg levensecht over, en de gekozen structuur van het boek laat deze personen zowel van binnen als van buiten goed kennen. De relatie van de meisjes tot hun moeders wordt erg goed uitgewerkt, en geeft een extra dimensie aan het verhaal. De vier verhaallijnen lopen zeer vloeiend in elkaar over, en leveren uiteindelijk een verrassend en onverwacht slot op. Deze jeugdroman is uitermate geschikt voor zowel de jeugd als voor volwassenen.
Bron: Biblion
De auteur
Najoua Bijjir (Rotterdam, 1976) studeerde aan de modeacademie in Rotterdam en schreef onder meer voor Algemeen Dagblad, Lust & Gratie en Passionate. In 2001 debuteerde ze met de roman El weswes. Naast auteur is Bijir ook gastdocente op middelbare scholen en geeft ze schrijfworkshops.
Paperback | 192 Pagina's | Uitgeverij Maarten Muntinga ISBN10: 9041704655 | ISBN13: 9789041704658 Vanaf ca. 14 jaar
Umut woont in Maasland. Hij worstelt met de schimmen van het verleden. Na de dood van zijn broer Ilvas is hij in de greep van weemoed. En hij denkt vaak terug aan Ağabey, zijn idyllische geboortedorp in Anatolië, waar hij Ayşa heeft moeten achterlaten, de kostbare bloem in de botanische tuin der liefde. Umut heeft het idee dat de dood van zijn broer en de liefde voor Ayşa iets met elkaar te maken hebben. Hij besluit terug te gaan naar Anatolië, naar Ayşa, in de hoop dat te weten te komen waarom hij droefgeestig is. Umut begint aan een tocht naar het thuisland, zoals zijn vader ooit naar het beloofde land aan de Maas trok.
De lammeren is een sprookjesachtig, lyrisch geschreven roman over de ons onbekende wereld van Anatolië, en haar liefdessagen. Tegelijkertijd is het een waaier van emoties en verhalen, waarin verschillende stemmen en generaties aan het woord. komen.
Over de auteur
Mustafa Kör (1976) werd geboren in Turkije en emigreerde op zijn derde naar België. Voor Uitverkorene, dat ten grondslag ligt aan deze roman, werd hij reeds bekroond met de extra eerste prijs voor proza voor de El Hizjra literatuurprijs.
Ha!!
Dit klinkt leuk, maar gaat natuurlijk niet op. Zelfs beroemde schrijvers zijn onbekend bij een bepaald publiek. Jeugd bijvoorbeeld. En ik neem aan dat schrijvers toch graag willen dat hun lezerspubliek zich steeds vernieuwt!
Hoewel ik gisteren bij Munstermann mijn twijfels had..toen een jeugdige lezer wat kritiek leverde op zijn boek, kreeg deze te horen dat hij waarschijnlijk niet genoeg toegerust was om de boeken van Munstermann aan te kunnen. Zo maak je geen vrienden denk ik.
Hallo op de fiets van Freeyad Ibrahim is een verzameling columns en schetsen over het leven van een Irakees in Friesland en Irak.
Freeyad Ibrahim is geboren in het Koerdische deel van Irak en werkte als docent in de Arabische en Engelse letterkunde. Nadat hij naar Nederland was gevlucht, kwam hij terecht in Welsrijp Van zijn indrukken en ervaringen in Friesland deed hij verslag in columns in een aantal regionale kranten. Op lichtvoetige wijze legt hij daarin de culturele verschillen tussen zijn vaderland en Nederland bloot. Hij snijdt onderwerpen aan als de Nederlandse vrouwen, het weer, het landschap, de taal, en de mogelijkheden en problemen van het integreren, en vergelijkt die met zijn vaderland Irak.
"Ook jij bent, weet je nog wel, als vervoermiddel voor de rijken begonnen: deftig besnorde heren in deftig, duur tweed met hun donzige dames freewheelend over rustieke weggetjes, waar zelfs geen boer het landschapsschoon durfde bezoedelen."
Ik heb ook maar een buitenlandse schrijver uit de kast geplukt, een jeugdboek, van Martine Yilmaz Carton..maar ik weet niet of het oorspronkelijk in het Nederlands is geschreven.
Onder deze titel verscheen het eerste boek van Hans Sahar bij de Arbeiderspers te Amsterdam. Dat was in 1995 en daarmee was hij de eerste nieuwe allochtoon die een Nederlands boek schreef. Hij kreeg een heleboel navolgers. Het ene na het andere boek verscheen van vooral jonge Marokkanen.
De hoofdpersoon van 'Hoezo bloedmooi' is Abi. Hij zegt: Weinig jongens hebben zoveel meegemaakt als ik. Hij is de “giechelende gigolo” die overdag naar school gaat, waar het leren hem makkelijk afgaat. De rol van goeie scholier wisselt hij moeiteloos af met zijn bestaan als bloedmooie crimineel die bloedlinke dingen uithaalt. Hij voelt zich evenveel Marokkaan als Hagenaar. Hij leeft in verschillende werelden die elkaar niet verdragen. Thuis gelden de regels van de strakke moslims, terwijl Abi op straat aan de zelfkant van het Nederlandse welvaarts-paradijs leeft, en gerust het mes trekt. Het is de vraag of hij de vijfentwintig zal halen…