Tijdens de chat van afgelopen vrijdag kwamen we op het idee om in september Italiaanse schrijvers als thema te nemen.
Allemaal accoord daarmee?
Bernadet
Thema september 2006 - Italiaanse schrijvers
Thema september 2006 - Italiaanse schrijvers
Laatst gewijzigd door Dettie op 31 Mar 2008, 15:32, 2 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Dat had ik ook met de Fransen, terwijl ik dacht dat ik er best een stel kende. Maar Italianen vind ik ook goed, kom maar op met die verrassingen!
Nobelprijswinnaars leek me ook nog een keer een leuk thema of schrijvers die zowel kinderboeken als volwassenenboek schrijven, de Romantiek, de Russen, schrijversechtparen, Nederlandse debuten ....
vrgr, Desiree
Nobelprijswinnaars leek me ook nog een keer een leuk thema of schrijvers die zowel kinderboeken als volwassenenboek schrijven, de Romantiek, de Russen, schrijversechtparen, Nederlandse debuten ....
vrgr, Desiree
O jee, hoe komt dat nu? Zit ik net te denken: wat wordt het nieuwe thema voor september, aangezien niemand erover spreekt zal ik maar een itempje openen en zie, het is er al en is me ontgaan!!!!!!!
Italië dus (herinner ik me uit de voorlaatste chat) of Nobelprijswinnaars?
Italië lijkt me leuk. Ken ik vast niet veel van, dus heel veel om te ontdekken, (vast ook goeie dichters!). Een goeie aanvulling bij Frankrijk.
Nobelprijswinnaars vind ik ook een uitstekend idee. Zou ik nooit bedacht hebben. Vind je daar voldoende over voor een hele maand? Eigenlijk ben ik daar wel het meest benieuwd naar... Dus ook dat is een optie, eventueel voor een volgende maand.
Hak jij de knoop maar door Bernadet. Jij hebt tenslotte al het werk om de boeken te zoeken...
Groetjes. Tiba.
Italië dus (herinner ik me uit de voorlaatste chat) of Nobelprijswinnaars?
Italië lijkt me leuk. Ken ik vast niet veel van, dus heel veel om te ontdekken, (vast ook goeie dichters!). Een goeie aanvulling bij Frankrijk.
Nobelprijswinnaars vind ik ook een uitstekend idee. Zou ik nooit bedacht hebben. Vind je daar voldoende over voor een hele maand? Eigenlijk ben ik daar wel het meest benieuwd naar... Dus ook dat is een optie, eventueel voor een volgende maand.
Hak jij de knoop maar door Bernadet. Jij hebt tenslotte al het werk om de boeken te zoeken...
Groetjes. Tiba.
Prima thema lijkt me.
Trouwens een grote Italiaan wordt hier al een tijdje geëerd: Dante.
Ik heb de indruk dat de discussie over Dante nog wel een tijdje doorgaat.
In mijn kennis over Italiaanse schrijvers zitten nog hele grote lacunes.
Tot nog toe zijn mijn favouriete Italianen: Luigi Pirandello, Umberto Eco, Maria Manzoni en Claudio Magris. Verder heb ik ook een boek van Italo Calvino gelezen, wat ik prima vond en ook een van Italo Svevo wat ook goed was.
Ik heb ook nog altijd een boek van Silvana La Spina liggen. Jaren geleden aan begonnen en plotseling mee gestopt.
groeten,
Roel
PS Nog niet echt iets van Petrarca gelezen, hoewel ik me wel al een beetje in zijn leven verdiept heb.
Trouwens een grote Italiaan wordt hier al een tijdje geëerd: Dante.
Ik heb de indruk dat de discussie over Dante nog wel een tijdje doorgaat.
In mijn kennis over Italiaanse schrijvers zitten nog hele grote lacunes.
Tot nog toe zijn mijn favouriete Italianen: Luigi Pirandello, Umberto Eco, Maria Manzoni en Claudio Magris. Verder heb ik ook een boek van Italo Calvino gelezen, wat ik prima vond en ook een van Italo Svevo wat ook goed was.
Ik heb ook nog altijd een boek van Silvana La Spina liggen. Jaren geleden aan begonnen en plotseling mee gestopt.
groeten,
Roel
PS Nog niet echt iets van Petrarca gelezen, hoewel ik me wel al een beetje in zijn leven verdiept heb.
Heb je zelf al eens ooit een poging gedaan?
Ik accepteer de specifieke stijl van Dante, hij is nu eenmaal geen schrijver van deze tijd, maar je wordt doodmoe van zijn verwijzingen naar mensen en gebeurtenissen die je als lezer van nu nauwelijks kent. Ik heb Griekse en Romeinse mythologie gehad op school, en de bijbel, dat lukt ook nog wel, maar de politiek uit die tijd..daar snap ik niets van. Me erin verdiepen is teveel gevraagd (daarom was ik zo blij met de begeleiding van Jom, die veel verduidelijkte), en als je dit alles bijeen neemt: het is erg vermoeiend om Dante te lezen..
Ik accepteer de specifieke stijl van Dante, hij is nu eenmaal geen schrijver van deze tijd, maar je wordt doodmoe van zijn verwijzingen naar mensen en gebeurtenissen die je als lezer van nu nauwelijks kent. Ik heb Griekse en Romeinse mythologie gehad op school, en de bijbel, dat lukt ook nog wel, maar de politiek uit die tijd..daar snap ik niets van. Me erin verdiepen is teveel gevraagd (daarom was ik zo blij met de begeleiding van Jom, die veel verduidelijkte), en als je dit alles bijeen neemt: het is erg vermoeiend om Dante te lezen..
Het is ook de herhaling van steeds hetzelfde patroon. Dante komt in de volgende 'kring' heeft een gesprekje met de aanwezigen en gaat weer verder.
Wat Marjo zegt is inderdaad zo. Je weet te weinig van de geschiedenis om Dante echt goed te kunnen volgen. Evenmin weet ik weinig van de klassieken. Het merendeel lees ik Dante met een vinger tussen de bladzijden waar de toelichtingen staan en dan ga ik gauw naar Leestafel om Joms toelichting te lezen, wat erg prettig is!
Ik zou zeggen probeer het eens Roel! (we houden je wel bezig hoor)
Bernadet
Wat Marjo zegt is inderdaad zo. Je weet te weinig van de geschiedenis om Dante echt goed te kunnen volgen. Evenmin weet ik weinig van de klassieken. Het merendeel lees ik Dante met een vinger tussen de bladzijden waar de toelichtingen staan en dan ga ik gauw naar Leestafel om Joms toelichting te lezen, wat erg prettig is!
Ik zou zeggen probeer het eens Roel! (we houden je wel bezig hoor)
Bernadet
En nochtans valt Dante's hemel erg mee:
er is meer afwisseling in in een zekere zin,
en je hebt voortdurend een snuifje romance tussen B'ice en Dante,
en er is geen lijden meer,
en ik ben tevreden over mijn uitleg,
en Dante voelt poëtischer aan,
en hij lijkt kritischer en rijper geworden,
en, en, en
(Jommilius die alweer aan een Barnumcampagne bezig is.)
er is meer afwisseling in in een zekere zin,
en je hebt voortdurend een snuifje romance tussen B'ice en Dante,
en er is geen lijden meer,
en ik ben tevreden over mijn uitleg,
en Dante voelt poëtischer aan,
en hij lijkt kritischer en rijper geworden,
en, en, en
(Jommilius die alweer aan een Barnumcampagne bezig is.)
Ja, zelfs een dikke kwart gelezen. Maar dat was ruim tien jaar geleden en toen was ik nog helemaal niet thuis in dit soort rijmboeken. Faust van Goethe heb ik ook een flink deel van gelezen. Ik had moeite met de stijl, maar vond het verhaal heel intrigerend. Wil het zeker nog eens helemaal lezen.
Marjo schreef:Heb je zelf al eens ooit een poging gedaan?
Ik accepteer de specifieke stijl van Dante, hij is nu eenmaal geen schrijver van deze tijd, maar je wordt doodmoe van zijn verwijzingen naar mensen en gebeurtenissen die je als lezer van nu nauwelijks kent. Ik heb Griekse en Romeinse mythologie gehad op school, en de bijbel, dat lukt ook nog wel, maar de politiek uit die tijd..daar snap ik niets van. Me erin verdiepen is teveel gevraagd (daarom was ik zo blij met de begeleiding van Jom, die veel verduidelijkte), en als je dit alles bijeen neemt: het is erg vermoeiend om Dante te lezen..
Volgens mij is het juist bedoeling dat hoe verder je doordringt hoe verhevener, hoe wijzer je wordt.
Of zie ik dat helemaal verkeerd Jom?
Of zie ik dat helemaal verkeerd Jom?
Bernadet schreef:Het is ook de herhaling van steeds hetzelfde patroon. Dante komt in de volgende 'kring' heeft een gesprekje met de aanwezigen en gaat weer verder.
Wat Marjo zegt is inderdaad zo. Je weet te weinig van de geschiedenis om Dante echt goed te kunnen volgen. Evenmin weet ik weinig van de klassieken. Het merendeel lees ik Dante met een vinger tussen de bladzijden waar de toelichtingen staan en dan ga ik gauw naar Leestafel om Joms toelichting te lezen, wat erg prettig is!
Ik zou zeggen probeer het eens Roel! (we houden je wel bezig hoor)
Bernadet
Hoe langer je leest hoe wijzer je wordt...,
is dat niet het doel van alle literatuur, Rotor ?
Dante laat zichzelf alvast gestaag wijzer, zuiverder, en rijper worden.
Of hij de lezer daarin optilt en meesleept is een heel andere zaak natuurlijk.
Ik vind de hemel prachtig,
ik vind het het beste deel van de drie.
Er is een bijna burleske geëhalteerdheid in die Dante zelf zijn wrok en bitterheid van gefrusteerde balling even doet vergeten.
Ik ben zeer blij – en bijgevolg Bernatrice en Mar-wisi-jootje dankbaar – dat ik er aan begonnen ben en het tot het einde toe heb “volgehouden”.
(Binnenkort zend ik m’n bijdrage.)
is dat niet het doel van alle literatuur, Rotor ?
Dante laat zichzelf alvast gestaag wijzer, zuiverder, en rijper worden.
Of hij de lezer daarin optilt en meesleept is een heel andere zaak natuurlijk.
Ik vind de hemel prachtig,
ik vind het het beste deel van de drie.
Er is een bijna burleske geëhalteerdheid in die Dante zelf zijn wrok en bitterheid van gefrusteerde balling even doet vergeten.
Ik ben zeer blij – en bijgevolg Bernatrice en Mar-wisi-jootje dankbaar – dat ik er aan begonnen ben en het tot het einde toe heb “volgehouden”.
(Binnenkort zend ik m’n bijdrage.)
Hé Jom,
Fijn dat we elkaar ook weer eens spreken, want dat is lang geleden.
Je had niet meer op mijn laatste bijdrage over de romantiek gereageerd.
Het zij je vergeven.
Ja, van de serieuze literatuur, zeer zeker.
Het is of een afdalen naar de krochten van de hel of naar de opstijgen naar licht van de hemel. Het is dus eigenlijk beide.
Je hebt het over een bijna burleske geëxalteerdheid in de stijl van Dante. Je zou je dan kunnen zeggen dat Dante's werk ergens een voorloper is van de picareske roman?
Was het lezen dan voor jou niet als luchtige sprongen over water?
groeten,
Roel
Fijn dat we elkaar ook weer eens spreken, want dat is lang geleden.
Je had niet meer op mijn laatste bijdrage over de romantiek gereageerd.
Het zij je vergeven.
Ja, van de serieuze literatuur, zeer zeker.
Het is of een afdalen naar de krochten van de hel of naar de opstijgen naar licht van de hemel. Het is dus eigenlijk beide.
Je hebt het over een bijna burleske geëxalteerdheid in de stijl van Dante. Je zou je dan kunnen zeggen dat Dante's werk ergens een voorloper is van de picareske roman?
Was het lezen dan voor jou niet als luchtige sprongen over water?
groeten,
Roel
Jom schreef:Hoe langer je leest hoe wijzer je wordt...,
is dat niet het doel van alle literatuur, Rotor ?
En het eerste boek staat er!
http://www.leestafel.info
Niet van een Italiaanse schrijver maar wel over Italiaanse schrijvers. Was een mooie tip van irene om hier mee te beginnen!
Bernadet
http://www.leestafel.info
Niet van een Italiaanse schrijver maar wel over Italiaanse schrijvers. Was een mooie tip van irene om hier mee te beginnen!
Bernadet
O nee, Rotor, het heeft helemaal niets van een schelmenroman.
Vind ik.
In de hemel heeft het burleske wel de facto sancto een blasfemisch en relativerend smaakje,
maar het is toch anders dan op aarde waar alles al vlug makkelijker en tastbaarder blijft.
En Dante is geen hemelquichote : hij laat de molenwiekende vooroordelen over het algemeen rustig verder draaien. Al steekt er in hem voelbaar, tussen de regels en de beelden in, reeds die lichte tegenbries van humanisme op.
Maar van Zion tot la Mancha of van de divina commedia naar de commedia dell’arte is toch nog wel een groot eind.
(Je kan her en der kiemen zien en kleine scheuten zelfs, maar toch.)
Luchtige sprongen over water ?
Ach, Rotor, in de hemel is veel lucht dat wel maar het was toch vooral happen naar betekenissen.
En je wordt er op de duur in ondergedompeld maar het is wel eerder in de middeleeuwse psyche dan in water.
Maar dat ontcijferen loont zó de moeite.
Elke terzine, elke drie verzen, valt er wat knaps te raken, iets knaps van over 700 ( zevenhonderd !) jaar, iets van toen dat nog leeft.
g
Vind ik.
In de hemel heeft het burleske wel de facto sancto een blasfemisch en relativerend smaakje,
maar het is toch anders dan op aarde waar alles al vlug makkelijker en tastbaarder blijft.
En Dante is geen hemelquichote : hij laat de molenwiekende vooroordelen over het algemeen rustig verder draaien. Al steekt er in hem voelbaar, tussen de regels en de beelden in, reeds die lichte tegenbries van humanisme op.
Maar van Zion tot la Mancha of van de divina commedia naar de commedia dell’arte is toch nog wel een groot eind.
(Je kan her en der kiemen zien en kleine scheuten zelfs, maar toch.)
Luchtige sprongen over water ?
Ach, Rotor, in de hemel is veel lucht dat wel maar het was toch vooral happen naar betekenissen.
En je wordt er op de duur in ondergedompeld maar het is wel eerder in de middeleeuwse psyche dan in water.
Maar dat ontcijferen loont zó de moeite.
Elke terzine, elke drie verzen, valt er wat knaps te raken, iets knaps van over 700 ( zevenhonderd !) jaar, iets van toen dat nog leeft.
g
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 149 gasten