thema mei 2023 Leestafel krijgt POST

[Dettie]

Citaat van de dag

Als twee honden vechten om een been, heeft de postbode er nog één.

auteur onbekend

[Dettie]

Dagboek van een postbode
Viktor Vrölke

Viktor Frölke besluit te solliciteren op een vacature als postbezorger bij PostNL. Al snel doet hij een paar keer per week door weer en wind zijn ronde in Amsterdam-Zuid. Vanaf de eerste dag houdt hij een dagboek bij.

Frölke tekent nietsverhullend zijn avonturen aan de onderkant van de arbeidsmarkt op, die weerbarstiger blijkt dan gedacht. De beslommeringen op het depot, de wonderlijke personeelsbijeenkomsten, de post die hij onder ogen krijgt, maar bovenal de prikkelende gesprekken met kleurrijke collega's en buurtbewoners - van de onweerstaanbare secretaresse
tot de hoogbejaarden wier vuilnis hij buitenzet, en van zijn oude vrienden van het studentencorps tot zijn nieuwe vriendin Xaviera Hollander - maken dit dagboek tot een verslavende
leeservaring.

Dagboek van een postbode is het openhartige, met mededogen en humor geschreven verhaal van een scherp observator die verwonderd om zich heen kijkt in een wereld die vlak voor onze deur ligt, maar die we eigenlijk niet kennen.

ISBN 9789400406223 | Paperback | 320 pagina's | Thomas Rap | 29 september 2016

[Dettie]

Citaat van de dag

In Nederland bekende postbodes

- Dirk Bracke (schrijver)
- Erik de Jong (werd bekend als eenmansband onder de naam Spinvis, inmiddels oud-postbode)
- Piet Kleine (werd bekend als schaatser)
- Jan Nyssen was postbode (1977-1997) in Luik (België) en werd later hoogleraar geografie
- Max Werner (werd bekend als zanger van de Nederlandse groep Kayak)

-

[Renate]

Goh, dat ik Max Werner in dit lijstje tegenkom. Ik wist het natuurlijk wel, maar ik had niet verwacht het hier tegen te komen. Hij heeft ook een paar solo-albums gemaakt en op de laatste 4 albums, voor ze later weer bij elkaar kwamen, heeft hij drums gespeeld. Daarnaast speelde hij op de eerste albums ook nog Mellotron.

[Dettie]

Leuk al die informatie Renate!

Dettie

[Renate]

Tja, Kayak was vroeger m'n favoriete band. Ook het eerste concert waar ik naar toe ben geweest. In totaal heb ik ze 3 keer live gezien. Vanaf dat eerste concert wilde ik toetsen spelen, dus voor mij toch een band die me nog steeds een warm gevoel geeft. Ik heb ook zo'n beetje alles van ze. Indertijd ik m'n ouders de kop gek gezeurd om pianoles te mogen krijgen, maar dat duurde nog tot ik 18 was. Toen ik 19 was kocht ik m'n eerste synthesizer, die ik nog steeds heb. Na 2 jaar ben ik weer met pianoles gestopt, omdat m'n lerares vond dat ik beter compositie kon gaan studeren. Dat heb ik overigens nooit gedaan, hoewel ik dat nu wel wil gaan doen. Ik heb informatie gevraagd over een cursus muziektheorie en solfège bij de popschool Den Haag, maar nog niet gekregen.

[Dettie]

De postbode
Hedda Martens

Hoog op een berg ligt een betoverende stad, waar het licht in steeds wisselende schakeringen overheen speelt. Dat licht kan daar zelfs het geluid overnemen, of zo concreet worden dat elke tijd, elke plaats voorhanden is: wie er eenmaal woont, ziet al zijn wensen vervuld.

Dat geldt zeker voor Felix, die vanuit een van de stadstorens uitkijkt over de landstreek rondom, waar zijn vriend Steven werkt aan een groot, gezamenlijk plan. Ook zijn voormalige huisgenote Marie volgt hij met zijn kijker; zij is vrijwillig uit de stad vertrokken op weg naar een onbereikbare geliefde.
En tussen alles door fietst rinkelend de postbode.

ISBN 9789021433615 | Paperback | 170 pagina's | Querido | 21 mei 2008

[Dettie]

Citaat van de dag

Post: een envelop vol nog onbekende woorden

Auteur onbekend

[Dettie]

Flessenpost
Diverse auteurs

Sinds 1990 vond Ferwerda meer dan tweehonderd berichten in een fles. De schrijvers kregen stuk voor stuk bericht van de jutter. Als er tenminste een ouderwets adres op de brief staat.

„De laatste jaren vind ik ook briefjes met een 06-nummer erop of een e-mail adres. Daar begin ik niet aan. Kinderen schrijven ook steeds vaker in het Engels. Ze hopen natuurlijk dat hun flessenpost de halve wereld overgaat, terwijl ze blij mogen zijn als ze de Franse of Engelse kust halen.
Op een goede flessenpost staat in ieder geval de dag, plaats en liefst ook tijd waarop de fles in het water is gegooid. Ook moet de fles opvallend zijn. Donker glas is moeilijk te vinden. Het is belangrijk om de fles droog te maken van binnen, anders loopt de inkt uit en is het briefje onleesbaar. En niet vergeten om je adres te vermelden.”

Soms is het een ansichtkaart van een kind. Soms de bemanningslijst van een Amerikaans oorlogsschip. Of een wanhoopskreet van dronken badgasten.

De flessenpostbrieven die Leendert Ferwerda uit Sint Annaparochie op het wad bij Zwarte Haan vond, krijgen in dit boek een vervolg. Negentien moderne Friese auteurs schreven ieder een reactie op een flessenpostbrief. De post en de antwoorden zijn in deze zeezoute verhalenbundel verzameld.

ISBN 9789033006609 | Paperback | 94 pagina's | Friese Pers/Noorboek |
vertaald door A. Kerver

[Dettie]

Citaat van de dag

Flessenpost: Een lege fles met inhoud

Auteur onbekend

[Dettie]

Brieven aan niemand anders
Toon Tellegen

De dieren in het bos schrijven elkaar veel brieven die door de wind worden verstuurd

In 1993 verscheen Brieven aan niemand anders van Toon Tellegen, een verhalenbundel waarin dieren, met meestal de mier en de eekhoorn in de hoofdrol, met elkaar communiceren of er niet in slagen te communiceren via brieven. De vaak filosofisch aandoende verhalen werden toen heel positief onthaald en het absurdisme en humor raakten heel wat lezers en critici. Tellegen bracht met zijn fabelachtige, fantasievolle overpeinzingen een frisse wind in de jeugdliteratuur.

Bijna twee decennia later is zijn stijl bij velen al bekend. Tellegen schreef immers nog heel wat andere, gelijksoortige dierenverhalen, gaande van De verjaardag van alle anderen (1998) tot Wat dansen we heerlijk (2010). En toch blijft Tellegen smaken! Het feit dat hij door de jubileumjury van de 25-jaar Woutertje Pieterse Prijs opnieuw gehuldigd werd, is daar een bewijs van. Tellegens dierenverhalen zijn tijdloos en universeel.

ISBN 9789021483658 | Hardcover | 86 pagina's | Querido | 31 oktober 1993
Leeftijd vanaf ca. 10 jaar

[Dettie]

Citaat van de dag

Korte brieven en lange vriendschap, dat is mijn leus.

Voltaire (1694-1778)
Frans schrijver en filosoof

[Marjo]

400 brieven, mooi!

[Renate]

Ik heb indertijd mijn brievenverzameling (correspondentie met 2 vriendinnen) aan het Museum voor Communicatie gegeven.

[Dettie]

400 brieven van mijn moeder
Joseph Oubelkas

Een ondenkbare nachtmerrie: onschuldig in de gevangenis.

Dit is het waargebeurde verhaal van Joseph Oubelkas die eind 2004, op 24- jarige leeftijd, begon aan een zakenreis naar Marokko en daar zonder bewijs of onderzoek wordt veroordeeld tot tien jaar celstraf voor iets wat hij niet heeft gedaan. Ondanks de fouten in het vonnis en de conclusie van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken dat er geen enkel bewijs richting Joseph wijst, beginnen voor hem de jaren van onterechte gevangenschap.

Tijdens het harde en onrechtvaardige leven in de verschillende gevangenissen bouwt Joseph toch een aantal bijzondere vriendschappen op en wordt hij onvoorwaardelijk gesteund door duizenden brieven en kaarten van vrienden, kennissenen onbekenden, maar het belangrijkste: de 400 brieven van zijn moeder. 'Mijn kind, je laat een spoor achter van moed, levensvreugde, onschuld en goedheid'

ISBN 9789077607978 | Paperback | 371 pagina's | Galilee | 17 mei 2018

[Dettie]

Citaat van de dag

We hebben een hoop verloren toen we stopten met brieven schrijven. Een telefoongesprek kan je niet herlezen.

Liz Carpenter (Geb. 1920)
Amerikaans feministisch schrijfster

[Dettie]

De eenzame postbode
Denis Thériault

Ontroerend verhaal over een eenzame postbode die stiekem andermans brieven opent Door stiekem enveloppen open te stomen en de brieven te lezen, heeft postbode Bilodo een manier gevonden om te ontsnappen aan zijn eenzame en eentonige leven. Het geeft hem een kijkje in het leven van anderen, in het bijzonder dat van Ségolène. Zij schrijft en ontvangt haiku’s van Gaston, een meesterlijk dichter. Bilodo raakt steeds meer gefascineerd door de fijne poëtische taal en de brieven die de twee geliefden elkaar op afstand sturen en langzaam wordt hij verliefd op Ségolène. Het blijkt echter slechts een kwestie van tijd tot de hele wereld om hem heen instort…

Denis Thériault heeft met De eenzame postbode een elegant, gepassioneerd en filosofisch liefdesverhaal geschreven dat even komisch als tragisch is. De prachtige details en beschrijvingen kunnen niet anders dan de lezer ontroerd achterlaten.


ISBN 789029089913 | Paperback | 144 pagina's | Meulenhoff | 16 augustus 2016
Vertaald door Gertrud Maes

[Renate]

Grappig om eens 2 opeenvolgende boeken van een auteur te zien. Dun genoeg om als een boek te bundelen.
Zou er nog een derde boek zijn? De bruid van de postbode?

De boeken lijken me wel interessant en ik heb ze op m'n leeslijst gezet.

[Dettie]

Ik heb gezocht maar het blijft bij deze twee boeken.

Ze spreken mij ook erg aan. Misschien toch maar weer naar de bibliotheek.

Dettie

[Renate]

Ik had ook al gezien dat het alleen deze twee boeken waren.
Nou ja, anders krijg je weer zo'n eeuwig doorlopende serie, zoals De Zeven Zussen. Na 7 zussen was de koek nog niet op en er moest een achtste boek komen.

[Dettie]

De verloofde van de postbode
Denis Thériault

Thériault verbluft wederom met zijn grote verbeeldingskracht en rijke schrijfstijl

De drieëntwintigjarige Tanja Schumpf uit Beieren vertrekt naar Montreal om er te gaan studeren, haar Frans te verbeteren en een jongen te ontmoeten die ze op internet heeft leren kennen. De jongen valt tegen, maar de stad bevalt haar en ze besluit er te blijven. Om in haar levensonderhoud te voorzien neemt ze een baantje als serveerster in de Madelinot, een restaurant in de volkswijk Saint-Janvier-des-Âmes. Daar wordt ze verliefd op Bilodo, een verlegen postbode die een passie heeft voor kalligrafie en het schrijven van haiku’s. Op een onweersachtige dag neemt hun lot een onverwachte wending en raken hun levens met elkaar verstrengeld.

In De verloofde van de postbode vinden de lezers de vertederende, innemende personages uit De eenzame postbode terug en worden ze wederom meegevoerd door Thériaults grote verbeeldingskracht en zijn poëtische, fantasievolle schrijfstijl.

ISBN 9789029091589 | Hardcover | 192 pagina's | Meulenhoff | 14 maartg 2017
Vertaald door Gertrud Maes

[Dettie]

Citaat van de dag

Als je even in slaap valt terwijl de baby een dutje doet, zal de postbode aanbellen om een pakje af te geven dat je niet besteld hebt of dat voor de buren bedoeld is.

Faith Hines

[Marjo]

Verdun ja, natuurlijk hoort die er ook bij!

[Dettie]

Poststempel Verdun
Het verhaal van twee frontsoldaten
Bob Latten

Begin 1916.
Twee soldaten vertrekken naar het front. De een uit Hohensalza, een stadje in Oost-Pruisen, de ander uit een klein dorp in Midden-Frankrijk. Bij Verdun komen hun levenslijnen samen.

Poststempel Verdun schetst de lotgevallen van twee vijandelijke soldaten aan de hand van hun dagboeken en brieven aan thuis. De wegen van Erich Raedelein - een jonge student rechten - en Jean Perinet - een oudere onderwijzer - kruisen elkaar regelmatig in deze grimmige strijd in de Grote Oorlog, echter zonder dat zij zich daar van bewust zijn.
Hun pad loopt langs Douaumont, Beaumont, Vaux, Hardaumont en Fleury om bij fort de Souville een laatste keer samen te komen. Dood, hoop, trots, vriendschap, haat, angst, moed, lijden, geloof en mededogen zijn de schaduwen die een frontsoldaat dagelijks omhullen. Dit boek verwoordt hun verhaal, een intrigerend relaas waarin verbeelding en werkelijkheid soms innig verstrengeld zijn.

Zojuist heeft iemand de poorten van de hel geopend; wijd, wagenwijd. Om even over zeven uur in de ochtend beginnen de aarden flanken van onze loopgraaf nerveus te trillen, alsof duizenden paarden aan de startstreep staan te trappelen. Sneeuw dwarrelt van de takken naar beneden. De natuur kondigt de ouverture van een ongekend schouwspel aan. Onze officieren hebben ons voorbereid op een zware aanval, maar niemand van ons heeft gerekend op deze orgie van geweld, van een onafgebroken granaatregen uit de gretige lopen van honderden kanonnen en mortieren. Direct op onze linie, maar ook ver daarachter hoor ik het kraken van bomen. Daar waar de granaten inslaan, kookt de aarde. Ieder menselijk geluid is de mond gesnoerd. Wat rest is een wal van krachtig resonerende klanken, een symfonie van splinterend hout en verwrongen staal, ritmisch ondersteund door de doffe ploffen van inslaande granaten. Borrelende aarde vermengd met menselijke resten, samengeperst in een enorme smeltkroes. 'Götterdämmerung.'

Bob Latten (1949) is zelfstandig adviseur, bestuurder en auteur. In 2009 schreef hij Help, een huis in Frankrijk! een vertelling over droom en daad van twee zeer goede vrienden die samen een boerderij in de Limousin kopen. Poststempel Verdun is zijn debuutroman. De fascinatie van de schrijver voor Verdun begint in de vroege ochtend van 14 juli 1983, de dag dat hij met zijn gezin een bezoek brengt aan het Ossuaire de Douaumont. De zon straalt, de tribunes zijn nu nog leeg, de vlaggen wapperen aan hun mast. En tegen die bijna feestelijke achtergrond tekenen zich duizenden graven af, rij na rij. Een beeld om diep over na te denken.

ISBN 9789089600103 | Hardcover | 170 pagina's | Dulce et Decorum | 12 november 2017

[Dettie]

Citaat van de dag

poststempel

De afdruk van een stempel op een postzegel op een poststuk zodat de postzegel niet opnieuw gebruikt kan worden, op het poststempel staan de datum en de plaats waar het poststuk is aangeboden voor versturing.

Bron: Wikiwoordenboek