Thema december 2022 Leestafel wenst, droomt, hoopt, verlangt etc.

[Dettie]

Ja ga je gang haha

Dettie

[Dettie]

Hunkering
Martin Hendriksma

Arend en Hugo: twee jongens van achttien die de wereld gaan veroveren. De een met zijn gedichten, de ander met zijn schilderstalent. Hun gezamenlijke muze is de verpletterend mooie Dana die op de begane grond van hun Amsterdamse studentenhuis woont.

Vijftien jaar later, de vriendschap is al lang onder hun rivaliteit bezweken, wordt Arend door een vrouw vanuit Frankrijk opgebeld. Hugo heeft een ernstig ongeluk gehad. Hij ligt in coma. Of Arend naar Frankrijk wil komen om haar bij de nazorg te assisteren.

Wat is er van Hugo’s ambities terechtgekomen? Arend begint aan een spannende zoektocht, waarin heden en verleden versmelten en hij ontdekt dat Dana een even geheimzinnige als cruciale rol speelt.

Hunkering is een roman over een escalerende vriendschap. Over idealen in een tijd dat het populisme een politieke stem krijgt. Over de liefde die dwars door alles heen haar eigen plan trekt.

ISBN 9789044513714 | Hardcover | 187 pagina's | De Geus | 01 april 2010

[Dettie]

Citaat van de dag

Kracht komt niet voort uit een lichamelijk vermogen. Het komt voort uit een ontembare wil.

Mahatma Gandhi
Indiaas politicus 1869-1948

[Marjo]

De laatste wens van Amelie, deze heb ik opgevraagd. Lijkt me een eigenaardig verhaal. Nu maar hopen dat het niet te zoetsappig is.

[Dettie]

Oh te erg, de hele maand heeft boven het thema gestaan december 2021!!
Het wordt morgen toch echt 2023

Dettie

[Dettie]

De laatste wens van Amelie
Nicole Walter

Op een dag in maart wordt oncoloog Marlene benaderd door de beeldschone Amelie, die haar een bizar verzoek voorlegt. Amelie is ongeneeslijk ziek en vraagt Marlene haar laatste wens te vervullen: ze wil de tijd die haar nog rest graag doorbrengen met Marcus – Marlenes man. Marlene is verbijsterd. In al die jaren heeft ze geen moment getwijfeld aan haar huwelijk. Wanneer ze Markus confronteert met het verhaal van Amelie, blijkt Marlene zich zwaar in hem vergist te hebben. Niet alleen heeft hij inderdaad een affaire met Amelie, zodra hij hoort dat ze terminaal ziek is besluit hij bovendien het contact met haar te verbreken.

Marlene neemt een moedig besluit: als Marcus Amelie niet steunt, dan zal zij dat wel doen. En naarmate ze de bijzondere Amelie leert kennen wordt het steeds moeilijker om niet te gaan houden van de betoverende vrouw die haar man van haar heeft afgenomen…

De laatste wens van Amelie is het prachtige verhaal over de vreemde spelingen van het lot en over alle manieren waarop je daarmee om kan gaan.

ISBN 9789000315413 | Paperback | 336 pagina's | Van Holkema en Warendorf | 22 oktober 2012
Vertaald door Hilde Makkink

[Dettie]

Citaat van de dag

Wat zouden sterren wensen als ze vallende mensen zouden zien?.

Auteur onbekend

[Dettie]

Mijn liefste wens
Toon Tellegen

Vond het wel toepasselijk voor de laatste dag van het jaar.

Fijne avond allemaal

Dettie

[Dettie]

Mijn liefste wens
Toon Tellegen

Het vuurvliegje wil schijnen als de zon, de giraf wil een kortere nek, de mammoet wil niet meer uitgestorven zijn en de kwal hoopt dat er altijd deining zal zijn. Elk dier koestert zijn liefste wens, meer dan zestig dieren spreken die ook uit.
Zolang wensen niet in vervulling gaan, is er hoop, blijft het verlangen.

Mijn liefste wens, denkt de relmuis, is dat er een dag komt die ik de mooiste dag van mijn leven zal noemen, maar ik wil ook dat die dag altijd nog moet komen.

ISBN 9789021407463 | Paperback | 148 pagina's | Querido | 24 mei 2022

[Dettie]

Citaat van de dag

Ik wens je net zoveel plezier in het lezen, als ik had in het schrijven.

Francis Quarles
Brits dichter 1592-1644

[Renate]

Klinkt als een leuk boek van Toon Tellegen, maar goed, ik houd wel van z'n dierenverhalen.
En ik vind een giraf juist zo leuk met die lange nek en vooral die grappige horentjes.

[Renate]

Nou, ik heb vandaag 2 boeken uit de lijst van december uit de bibliotheek gehaald, namelijk:
Herman van Lunen - Wij wensen u veel succes met uw verdere leven
Sosuke Natsukawa - Het verhaal van de kat die boeken wilde redden.

[Dettie]

Oh leuk Renate! Vooral dat boek over die kat ben ik benieuwd naar.
Ik hou ook erg van Japanse schrijver. Ze hebben een bepaalde stijl die je niet is Westerse boeken vindt.
Maar Het boek van Herman van Lunen lijtk me ook interessant.
Vertel je in het kort nog even hoe je ze vond? (recensie mag altijd maar moet nooit)

Dettie

[Renate]

Ik heb een verhaal uit het boek van Herman van Lunen gelezen. Ergens ook wel een beetje triest, hoewel het ook weer niet echt slecht afloopt. Het gaat over een man bij wie een grote hoeveelheid kinderporno in beslag is genomen. De man heeft dat eigenlijk in een soort verzamelwoede verzameld, ongeveer zoals iemand anders postzegels verzameld. Hij heeft altijd als radiotechnicus bij defensie gewerkt en speelt orgel in een kerk. Hij keert terug naar de buurt, waar hij altijd gewoond heeft, iets waar de bewoners niet al te blij mee zijn. Een van hen wil op een gegeven moment 50.000 euro hebben, omdat z'n huis in waarde is gedaald. Uiteindelijk loopt het allemaal wel vrij goed af. De man heeft een netwerk om zich heen en heeft zich op het verzamelen van oude radio-apparatuur gestort.

[Dettie]

Het is ook een verschrikkelijk lastig onderwerp. Zomaar kinderporno verzamelen is toch vreemd op zijn zachts gezegd. Kinderporno mag helemaal niet bestaan. Nooit, never.
En je zal maar kinderen hebben, dan krijgt je toch de griezels als zo'n man naast je woont. Ik zou het toch vreselijk moeilijk vinden. Ook al heeft de man 'alleen maar' kinderporno verzameld.

Dettie

[Renate]

Tja, toen de man startte met verzamelen kon je de boekjes nog wel legaal kopen, zeg maar met kinderen van een jaar of 16. De man was verder eigenlijk totaal niet in kinderen geïnteresseerd.

[Dettie]

Meisjes van 16 zijn inderdaad ook nog kinderen maar kunnen er heel volwassen uitzien en handelen. Maar het blijven wel héél jonge meisjes die waarschijnlijk niet echt weten wat ze doen (gedrogeerd?) of onder druk zijn gezet. Nog jongere kinderen zou helemaal vreselijk zijn.

Dettie

[Renate]

Zeker, maar tijden zijn natuurlijk ook veranderd.

[Renate]

Was het eerste verhaal in het boek over de reclassering nog hoopgevend, de cliënt krijgt z'n leven op de rails, blijft orgel spelen in de kerk, waarvoor hij na 40 jaar trouwe dienst ook een lintje heeft gekregen, heeft mensen om zich heen, die zich om hem bekommeren en is begonnen met het verzamelen van oude radio's van voor 1970, het tweede verhaal stemt toch minder hoopvol.
Het gaat over een vrouw (Miranda) die samen met haar vriend (op dat moment) een buurvrouw die regelmatig over het stel klaagde, zwaar mishandeld. De vrouw heeft zelf een verleden waarin ze door haar ouders is mishandeld. Haar 3 kinderen zijn ondergebracht in pleeggezinnen, omdat ze niet in staat was om daar voor te zorgen. Eerste kind was van de commode gegooid, tweede kind van een steile trap en het derde kind was opgesloten in haar kamer, terwijl Miranda naar de Efteling ging. Huisuitzetting volgt op huisuitzetting, want Miranda heeft last van een kort lontje en sloopt nog wel eens wat. Op een gegeven moment heeft ze een vriend, met wie ze ook gaat trouwen. De vriend is gesteriliseerd, maar laat dit uiteindelijk ongedaan maken, omdat Miranda een kind van hem wil. Als Miranda zwanger is, laat hij haar uiteindelijk in de steek en Miranda besluit dit keer tot abortus. Hoe dit verhaal af zal lopen, blijft open, maar ik kan moeilijk zeggen dat het er allemaal goed uit ziet.

[Renate]

En er zijn weer een paar figuren in het boek de revue gepasseerd. Ik ga ze niet allemaal behandelen, maar bij Patricia moest ik aan een 'vriendin' van vroeger denken. Patricia is op haar dertiende van huis weggelopen en op haar veertiende zwanger geraakt van een man van 29, die aan de coke verslaafd was. Kind is afgestaan en in een pleeggezin opgenomen. Patricia woont in een net onderhouden en schoon huis, maar moet dit, wegens huurschuld verlaten. Er wordt van alles geregeld, schuldhulpverlening, voedselbank (Patricia wil alleen maar A-merken). Patricia is nogal tekeer gegaan tegen een dame van de woningbouwvereniging en heeft een pandverbod gekregen. Er gebeurt nogal het nodige en mevrouw klaagt regelmatig tegen de auteur dat hij niet genoeg voor haar regelt. Ze ziet kans om het schuldhulptraject af te maken. Niet helemaal vreemd, want mevrouw pleegt heel wat winkeldiefstallen. Eten, luxe producten, dure parfums (Chanel No 5) en kleren. Als de auteur bij haar thuis komt ziet hij in een kamer een aantal kledingrekken staan met gestolen kleren. Tja, wat te doen? Politie waarschuwen? Patricia zal er voor zorgen dat niet bewezen kan worden dat de kleren gestolen zijn, dus... Op een gegeven moment heeft Patricia een hondje gekocht. Dat wordt weer gedropt, omdat ze zenuwachtig wordt van het beestje en later koopt ze voor 1500 euro een labradoodle. Ook deze hond eindigt in het asiel. Uiteindelijk komt Patricia toch in de gevangenis terecht. Later heeft ze een partner en er lijkt geen sprake te zijn van recividisme.

De eerder genoemde 'vriendin' stal niet, maar had wel de neiging om schulden te maken. Kopen op afbetaling bij Wehkamp en als ze een paar termijnen af had betaald weer nieuwe dingen bestellen, tot het maximumbedrag dat ze aan schuld bij het bedrijf kon hebben. Gokverslaafd (en klagend over haar moeder die aan de bingo verslaafd was), vriendin die bij haar wegging (niet vreemd gezien het verschil tussen de twee), manipulerend naar mij toe, heb haar ook meerdere malen geld geleend, dat ik nooit terugkreeg. Ik heb nog een ebbenhouten wandelstok van haar, die ze van haar vriendin had gekregen.

[Renate]

En het boek is uit. De titel komt soms een beetje cynisch over, want in veel gevallen lijkt het maar de vraag of er in het verdere leven zo veel succes in het verschiet ligt. Sommige mensen lijken goed op hun pootjes terecht te komen, maar anderen hebben zo veel bagage, dat je je afvraagt of het ooit echt goed komt.

[Renate]

Nou en inmiddels ben ik begonnen in Het verhaal van de kat die boeken wilde redden.
Ik moest denken aan de kinderboeken van Barbara Sleigh over de kat Karbonkel, die ik als kind veel gelezen heb. Ook daar komt een pratende kat in voor. Alleen kon je die kat alleen verstaan als je de bijbehorende bezem vasthield.
De kat in dit boek is alleen zichtbaar en hoorbaar voor Rintaro, hoewel dat niet helemaal blijkt te kloppen, want de klassenvertegenwoordigster die op een gegeven moment langs komt om te vragen hoe het met Rintaro is kan de kat ook zien en verstaan. Ze pakt hem zelfs op, waarop de kat miauw zegt. De kat is zelf ook verbaasd.
Ik vind het een mooi boek, dat in zekere zin ook in het thema van januari zou passen. Ik wil geen oordeel vellen over de vraag of het al dan niet literatuur is, maar het gaat over de liefde voor het lezen, het herlezen en het goed lezen en dus niet alleen van samenvattingen uitgaan.
In het boek komt Rintaro met de kat verschillende mensen tegen, die op een bepaalde manier met boeken omgaan. De eerste man zet alle boeken die hij gelezen heeft in gesloten kasten, waarna hij er nooit meer aan komt, omdat herlezen zonde van z'n tijd is. In zijn ogen gaat het er om om zoveel mogelijk boeken gelezen te hebben, want iemand die 20.000 boeken heeft gelezen wordt hoger aangeslagen dan iemand die 10.000 boeken heeft gelezen. Rintaro moet hem van het tegendeel overtuigen. De tweede man knipt alle boeken in stukken, om de verhalen zo beknopt mogelijk samen te vatten, zodat mensen zo min mogelijk tijd kwijt zijn om de boeken te lezen. Ook in dit geval moet Rintaro de man er van overtuigen dat hij het verkeerd ziet en dat het belangrijk is om moeite te doen om iets gelezen te hebben, zoals het beklimmen van een berg ook bijdraagt aan het plezier van het uitzicht dat je op de top hebt.
Het enige probleem dat ik met het boek is, is het feit dat er soms Japanse woorden in staan, die niet vertaald zijn en waar ook geen vertaling van in het boek te vinden is, zodat ik internet moet raadplegen, hetgeen lastig is, omdat ik ofwel bij een kat lees, of terwijl ik TV kijk, of als ik in bed lig en in geen van die gevallen heb ik de computer bij de hand.

[Dettie]

Oh dat klinkt wel als een heel apart en leuk boek Renate, ik krijg gelijk zin om het te lezen.
Ik ga kijken of de bibliotheek het heeft.

Dettie

[Dettie]

En het boek is uit. De titel komt soms een beetje cynisch over, want in veel gevallen lijkt het maar de vraag of er in het verdere leven zo veel succes in het verschiet ligt. Sommige mensen lijken goed op hun pootjes terecht te komen, maar anderen hebben zo veel bagage, dat je je afvraagt of het ooit echt goed komt.

Dankjewel voor je leesbeschrijvingen Renate, leuk! Zulke verhalen trekken me wel. Dat klinkt misschien raar gezien het onderwerp,maar ik hou ervan over mensen te lezen die het een en ander mee hebben gemaakt en hoe ze er dan mee omgaan. Zo te lezen verschilt het nogal. De een is onverbeterlijk de ander leert van de situatie en gaat verder met wat hij/zij geleerd heeft.


Dettie

[Renate]

Je weet het niet. De mensen die echt een stevig rugzakje hebben, lijken kwetsbaar te blijven. Bij anderen hangt het er misschien van af.

Het kattenboek, waar ik aardig in opschiet lijkt een van die boeken te zijn, waarvan ik het gevoel heb dat ik zou willen dat het nog heel lang door gaat, maar dat is niet zo. Ik heb 3 doolhoven en 3 verschillende mensen gehad, er is afscheid genomen van de kat, maar er volgt nog een doolhof. Wat dat wordt, weet ik nog niet. Het is misschien ook een boek over rouw.
Het boek heeft iets magisch. Als de pratende kat er is, heeft het boekwinkeltje ineens geen achterwand meer, maar kom je in een andere wereld, waarin boeken een andere betekenis hebben. In het eerste doolhof zijn boeken dingen waarvan je zo veel mogelijk gelezen moet hebben. In het tweede doolhof zijn boeken dingen die zo beknopt mogelijk samengevat moeten worden, zodat je met zo min mogelijk inspanning zoveel mogelijk verschillende boeken kunt hebben gelezen en in het derde doolhof zijn boeken handelswaar. Het gaat er niet om dat mensen iets van boeken opsteken, maar om ze de boeken te geven die ze willen lezen en hoe meer mensen een boek willen lezen, hoe beter. Het doet mij een beetje denken aan mijn bezwaren tegen sommige boeken die de NS publieksprijs winnen. Boeken over populaire voetballers, voor mensen die eigenlijk niet van lezen houden.